Psikoterapiler, daha olgun ve uygun bir ruhsal denge sağlamak amacı doğrultusunda zihinsel ve duygusal bozukluk gösteren kişilerde düşünce ve duygu alışverişi kurularak yürütülen bir tedavi yöntemi ve sanatıdır.

Duygusal çatışmaları çözümleyen, bu çatışmalardan doğan kaygı ve gerginlikleri, çökkünlükleri azaltan, ruhsal uyum düzeyini ve yaşam niteliğini arttıran, kişilerarası ilişkileri daha olgunlaştıran tüm teknik ve yöntemlere psikoterapi diyebiliriz.

Kimi insanlar kişilik gelişmeleri sırasında yaşadıkları ciddi yoksunluklar ya da engellenmeler sonucu yetersiz bir kişilik yapısı ve kolay örselenebilir bir benlik gücüne sahip olabilirler. Belirgin bir ruhsal hastalık söz konusu olmadan da bu tür insanlar psikoterapilerden çok büyük bir yarar sağlayabilirler.

Psikoterapiye ihtiyacı olanlar, çocukluk yıllarının zedeleyici, örseleyici yaşantılarından dolayı kişilik gelişiminde birçok aksaklıklar gösteren bireyler olarak dikkat çekmektedirler.

Psikoterapiye başvuran kişilerin davranış kalıplarının, değer sistemlerinin ve tutumlarının onlara entelektüel bir biçimde aktarılması ve açıklanması, o kişide herhangi anlamlı bir değişiklik yaratmamaktadır: Kalıcı bir etkinin ve değişimin olabilmesi için bu bilgilerin hasta tarafından duygusal düzeyde yaşanıp, zihinsel olarak da anlaşılması gerekir.

Psikoterapilerin en büyük paradokslarından biri, yardım görmeye gelen, hatta bunu elde etmek için belirli bir maddi özveride bulunan kişinin, bilinçdışı savunmalarının devreye girmesi ile yardım görme olanağını aksatması, kimi zaman yavaşlatması, hatta zaman zaman değişmeyi engellemesidir.

Psikanaliz bir ruhsal tedavi yöntemidir. Psikanalist, hastasını anlamsız takıntı ve saplantılardan, korkulardan ve kaygılardan olduğu kadar, "kendini gerçekleştirme"sini engelleyen içsel çatışmalardan ve insanlararası ilişkilerdeki güçlüklerinden ve yaşam uyumsuzluklarından kurtarmaya çalışır.

Prof. Dr. Cengiz Güleç

__________________