Her gün biraz daha acır sonra, biraz daha ve biraz daha.. Ama en sonunda ne olur biliyor musun? Geçmez... Geçti sanırsın ama, geçmez... Örneğin, alışverişe çıkarsın bir mağazaya girersin. Öyle bir şarkı çalmaya başlar ki hatırlatır, dağıtır. Geçmez...
Geçer sanırsın ama geçmez.. Daha az akla gelmeye başlar, alışıyorum galiba dersin. Aarkadaşlardan biri görmüştür onu biriyle bir yerde bir şeyler içerken.. Boğazın kurur, yutkunamazsın ama geçmez... Geçer sanırsın ama geçmez.. Telefonun ekranında duvar kağıdı değildir artık, kendinden bile sakladığın bir fotoğrafını görürsün aklındaki galeride.. Gözüne çarpar, hatırlatır. Vurur, geçmez.. Rehberden adını silmişsindir, numara aklından geçip gitmez.. Oturduğu semtin otobüsü önünden geçer sen durakta gözlerin dolmuş beklerken. Defalarca doğru durakta inme telaşı yaşadığın o toplu taşıma faaliyeti gözden yaş taşırma hareketine döner.. Binmezsin, ama geçmez.. Geçti sanırsın,unuttum dersin.. Geçmez... Adına bir filmde rastlarsın, alelade bir radyo programının canlı bağlantı kısmında istek bir şarkı üzerine..“Sezen Aksu -Vazgeçtim” talep olunmuştur.. Çalınır, geçilmez.. Acır, geçmez.. Birilerini öpüşürken gördüğünde gözünüze çarpan ani bir düşünce ile sarsılır dudağın bir başka dudağa geçme eylemi ve ardından gelen.. O da birini öpüyor mudur acaba sorusu ve muhtemeldir öpmesi.. Acır, kanar, geçmez... Başka birini basmak istersin kanayan yarana. Saçı onun gibidir, gözleri onunkiler gibi kocaman.. Sesi onunki gibi ince.. Bakarsın, gördüğün o değildir..
Hayal kırılır, parçalar esner. Dağılır, ama geçmez.. Acır ama, geçmez...