Edebiyat-ı Cedide (Servet-i Fünun Edebiyatı)

Edebiyat-ı Cedide veya bilinen diğer ismiyle Servet-i Fünun Edebiyatı II Abdülhamit dönemindeServet-i Fünun adlı derginin çevresinde toplanan sanatçıların Batı etkisinde geliştirdikleri bir edebiyat hareketidir Bu hareket 1896'dan 1901'e kadar etkili olmuştur 16 Ekim 1901 yılında Hüseyin Cahit Yalçın'ın Fransızca'dan çevirdiği "Edebiyat ve Hukuk" başlıklı makalenin dergide yayınlanması üzerine dergi kapatılmış dolayısıyla Servet-i Fünun topluluğunun faaliyetleri de son bulmuştur

Servet-i Fünun Dergisi
Servet-i Fünun dergisi aslen bir bilim dergisi olarak Recaizade Mahmud Ekrem'in Mekteb-i Mülkiye'den öğrencisi Ahmet İhsan Tokgöz tarafından 1891'de çıkarılmaya başlanır Recaizade Mahmud Ekrem bu dergiyi bir edebiyat dergisi haline getirmek için Ahmet İhsan ile anlaşır Galatasaray Lisesi'nden öğrencisi olan Tevfik Fikret'in derginin Kısm-i edebi der-muharrirliği (edebiyat bölümü sorumlusu) görevine getirilmesini sağlar Recâizâde Mahmut Ekrem 1895 sonunda Malûmat adlı bir dergide yazan Muallim Naci ve onun izleyicileriyle kafiyenin göz için mi yoksa kulak için mi olduğu tartışmasına giriştiğinde; bu gazeteye karşı cevaplarının bir kısmını Servet-i Fünun dergisinde yayınlar 1896'da yazarın etrafındaki gençlerin de bu dergi çevresinde toplanmasıyla Servet-i Fünun topluluğu meydana gelir ve bilim dergisi yerini tamemen bir edebi dergiye bırakır

Bu hareket derginin kapatılışından sonra kendilerine Fecr-i Aticiler denilen Ahmet Haşim Refik Halit Karay ve Ahmet Rasim gibi yazar ve şairler tarafından izlenmiştir

Dönemin Başlıca Şairleri ve Yazarları

Şairler

Tevfik Fikret
Cenap Şahabettin
Yazarlar

Halit Ziya Uşaklıgil
Hüseyin Cahit Yalçın
Hüseyin Rahmi Gürpınar
Ahmet Rasim
Mehmet Rauf