Bu hayat denilen şey var ya işte bizi biz yapan her olayda karamsarlığa iten ve ya sevindiren. Bir düşünün evinizin yandığını, eşinizin sizi terk ettiğini, kimliğinizin olmadığını doğal olaak çocuklarınızın da kimliği olmadığını. çocuklarınızın arkadaşlarına dolu gözlerle okula gitmelerine bakmaları. Bir düşünün ki kocaya kaçan kızınızı aramanız ve polisin size kimliği yok bu ülkenin vatandaşı değil bir şey yapamayız demesi. O yanmış evde iki divan, bir anne ve dört çocuk. Bu evde bu ülke sınırların da aynı dili konuşan ama bu ülkenin vatandaşı olmayan bu insanların üzüntüsünü. çocuklarını ısıtmak için 6 lira ile oduncuya gidip odun isteyen kadının intiharı kocasının 60 bin dolar kaptırması ve açlık sefalet. Olan çocuklara oluyor yine.
Bu iki olaya bakınca insan üzülüyor ama elden ne geliyor ne yapıyoruz biz. Bir haftalık ömrü olan kelebeklerin topluca uçarken kuşların gelip katliyam yapması ve kelebeklerin buna aldırış etmeyip yine uçmaya devam etmesi gibi artık toplum. Hadi bu onların doğasın da var bizim doğamızda da bu var acaba. ezen ve ezilen , av ve avcı. hayvanlardan bir farkımız yok artık.

__________________
Teşekkür Etmek için Beğen Butonuna Tıklayınız.