Toplum olarak cinnet halindeyiz..suç işleyenler bardağın taşmış halleri,diğerleri ise yavaş yavaş dolmakta.Hırsızlık,cinayet,uyuşturucu,tacizin her türlüsü..vs. almış başını gidiyor.Suç işleyenler,diğerlerinin kendilerini tahrik ettiğini söylüyorlar ki tamamen haksız da değiller,suçsuz olanlar ise her an bir suç işleme eğiliminde yaşıyorlar.Böyle bir ortamda kendilerini muhafaza etmekte zorlanıyorlar.
Toplum bir insan vücudu ise..vücutta bazı dokular bozuk iken diğerleri sapasağlam olabilir mi?onların bozukluğunda bizim bir payımız yok diyebilir mi?
..ve yarın kendisinin de bozulmayacağının garantisini verebilir mi?

İşimiz zor..hepimiz yardımca muhtacız.

__________________
''Şîrler pençe-i kahrımdan olurken lerzân
Beni bir gözleri âhûya zebûn etti felek''