O adamdan tiksiniyorum ama kahretsin ki birbirimizi görmek ve muhatap olmak zorundayız.

Neyse efendim, bu dün akşam çalışma masama geldi. Masamın üzerinde çikolatam vardı. Her zamanki pis gülüşünü bana yansıttıktan sonra çikolatama önce gözünü sonrada elini yöneltip cebine attı. Şakadan cebine attığını ve geri vereceğini bekliyordum. Zaten her zaman dengesiz ve ahmak bir adam olduğu için garip davranışları olduğunu bildiğimden ne yapacağı belli olmuyordu. Bu işlerle ilgili bana birkaç şey söylüyordu ama aklım çikolatamdaydı. Söylediklerini bitirdikten sonra dışarı çıktı ve gitti. Çikolatam ondaydı. 1 dk sonra ardından çikolatamı istemek için çıktım ben de. Yürürken çikolatamın kağıdını yani kabuğunu gördüm. Birden gözüm döndü. Bunun üzerine çalışma odama yöneldim. Bu daha önce bana bir kitap vermiş ve kitabın kahramanını kendiyle özdeşleştirdiğini söylemişti. Ben de o kitabı buldum ve o denyoya söyleyemediğim yapamadığım şeyleri kitaba yaptım. Kitaba küfürler savurdum ve yumruk içinde bıraktım. Evet kitapta aynı onun gibiydi.