Mavi derinliklerin karanlığından dökülenler



İnsan sevdiğinin bulunduğu yerleri çok bilmemeli.
gizli kalmalı bazı cümleleri okumamalı görmemeli takip etmemeli diye ahkam keserken takip edilmenin en babasını yasatıyorum sana.
ben hep başkalarına akıl veren ahmak bi kızdan ilerisine gidemedim zaten.
hiç kendi söküklerimi dikemedim yaralarıma pansuman yapamadım / yaptıramadım.
bırak yaptırmayı içimdeki boşluğa dehşetle bakacak benden başka kimse olmadı yanımda.çünkü senin hayatın kalabalıklaştıkça ben yalnızlaştım.
böyle abarttığıma bakma aslında bir an boş bulunmuşum da aşık olmuşum.
ara ara olur böyle bir gece kalkarsın tırnakların çekilir mesela.
içinde bulunduğun o sürüye küfüler yağdırarak kalkarsın.
bizler ne salağız kimselere anlatamadık.
bizler ne salağız söyleyemedik.
sonra yaptıklarımı düşünüyorum.tezat gelen şeyler çok ama koparamıyorum içimden o hissi.senin beni sevdiğini düşünüyorum bazen bazen kendimi kandırıp devam etmeye çalışıyorum olmuyor.
hayallerin gerçeklikleri olmadığını söyleyen anneler nerdeler.onlarda gerçeklik istiyorlar büyüyünce.
işin kötüsü sanki şimdi sussam olacak ama susamıyorum.bazen butun bunlari bu kadar acik bir sekilde yazdigim icin ellerim kirilsin, parmaklarim kopsun diye söyleniyorum.
bütün gülücükleri iyi de onunla gülmüyorum diye savuştururken hangi gülümsemenin beni ne zaman nasıl mutlu edeceğini bilmiyorum.
anlatacak şeyleri bitti mi insan deniz suyu burnuna kaçmış gibi hisseder mesela yada hiç sevmediği o siyah zeytinleri yemiş gibi.


bir kişiyle tanıştım. artık ne zaman yatağımla yalnız kalırsam ve yorganımı kafama kadar çeksem, yanımda hemen o canlanacak.
çünkü bu hayal gerçeklik istemiyor.
aslına bakarsan bu yazıyı da sadece bunu söylemek için yazdım.

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .