Uçurum Çiçeği

Uçurum kenarın da açan bir çiçeği,
Sevmek gibiydi biliyorum beni sevmek.
Korkuların vardı yüreğinde derin,
Elini uzatamazdın, dokunamazdın,
Bu yüzdendi, belki de büyük kederin.

Görürdün bilirdim,
Tek bir yağmur damlasında,
Yüreğimin, ağzıma gelişini.
Duyardın belki de yüreğinde,
Küçücük bir parça kopacak olsa,
Uçuruma düşerim diyen,
İçimdeki sessiz, çığlığımın sesini.

Rüzgarlara çağrı bıraksam,
Hemen koşarak gelirdin.
Yalnızlığımı, mutsuzluğumu,
Umutsuzluğumu görürdün de,
Öylece karşımda durur,
Uzaktan bana bakar da çaresiz erirdin.

Bense, hem seni isterdim yürekten,
Gel, gel diyen çağrılarım vardı sana,
Ne zaman ölümü göze alıp,
Yanıma gelecek olsan,
O zaman çığlık…, çığlık,
Korku dolu haykırışlarım olurdu,
Yeri göğü inleten,
Git…git.. gelme diyen sana,
Uçurumun kenarındayım,
Görmüyor musun?
Öleceksin git buradan anlasa.

Benim gözyaşlarımı, çığlıklarımı,
Duyunca dururdun öylece,
Gelemezdin, gidemezdin de.
Karşıdan durur bakardın.
Elini yüreğine vurur da ağlardın.
İşte o zaman, gözlerinde ki acıyı,
Çaresizliği görürdüm, ölürdüm.
Sonra bir gökyüzüne bakardım,
Bir de uçurumun dibindeki yeryüzüne,
Araftaydım ben, anlardım, ağlardım.
Uçurumun kenarında açan bir çiçektim ben,
Bilirdim, beni severdin, benim için,
Kendini feda ederdin.
Bunu gördükçe, bunu anladıkça,
Her gün biraz daha fazla,
Biraz daha derin sana bağlanır da,
Seni severdim.

Seni sevdiğim için,
Seni korumak için,
Gözlerimde ki yaşları gizler,
Sana git derdim.
Veda ederdim.
Ardından bin acı içinde gidişini izler,
Sonra bir gökyüzüne bakardım yine,
Birde uçurumun dibindeki yeryüzüne,
Araftaydım ben, anlardım.
Gizli hıçkırıklar ile içimden,
Sarsıla sarsıla ağlardım.
Görmezdin.

__________________