Alıntı:
Asrevya Nickli Üyeden Alıntı
Güzel anlatmışsınız,yüreğinize sağlık.Bunda haklısınız.Yarım kalmışlıklar duyurur sızısını.
Ama insanı olgunlaştıran da bu hüzünler ,onların dışta yaşanan değil de asıl içte kalan yolculuğu değil midir?
Ayrılık da sevdaya dair diyor şair.Sonu hüzzam olsa da yine de kendi bestesi üzere.
|
Bence de insanı olgunlaştıran içinde yaşadığı iniş ve çıkışlardır. Elbette çektiği ıstırabın tek nedeni içinde yaşadıkları değildir ama insan içinde dingin değilse dışındaki olup biten onu pek de olgunlaştırmıyor.
Sadece sevdaya dair değil bence ayrılıklar. Hani diyor ya şair:
"Yanlız acı bir lokma zehirle pişmiş aştan,
Ve ayrılık anneden, vatandan, arkadaştan"
her ayrılığın sonunda gerçekten hüzzam bir beste var, tam da belirttiğin gibi.
__________________
"SEN, AKLIM VE KALBİM ARASINDA KALAN, EN GÜZEL ÇARESİZLİĞİMSİN"
Sevmek, bazen vazgeçmeyi bilmektir.
Canımı canan dilerse, bil ki minnet canıma,
Can nedir ki, onu vermeyem cananıma
Bir destan yazar gibi durmadan gündüz gece,
Ben hep seni yazmışım yüreğime gizlice.