Temel Hata


Temel hata kavramı (fundamental attribution error) atıf konusunda gözlenen en önemli yanlılıklardan birini ifade etmektedir. Bir başkasının davranışlarını açıklamaya çalışan bir kişinin normal olarak davranışla ilgili bir takım dış etkenler veya zorlamalar varsa buna bağlı olarak davranışı bu faktörlere atfetmesi beklenir.


Ancak araştırmalar bunun böyle olmadığını insanın içsellik yönünde genel bir eğilimi olduğunu göstermektedir. Örneğin davranışı gözlenen kişinin özgür olup olmadığınatercih imkânının bulunup bulunmadığına bakılmaksızın kişisel özellikleri ön plana çıkarılmaktadır. Bireyin bir başkasının davranışım açıklama çabasında durum ne olursa olsun dış etkenlerin aleyhine iç etkenlerin rolüne ağırlık verme eğilimi temel atıf hatası olarak tanımlanmıştır (Ross 1977).

Temel hata çeşitli düzeylerde irdelenmiştir; yorumların çoğu temel hatayı insanın sosyal çevresi üzerinde belirli bir denetim kurma ihtiyacına dayandırmıştır (Bouchet ve ark.1996). Bu çerçevede sosyal psikologların önemli bir kısmı temel hatayı motivasyonel bir yanlılık olarak nitelemiştir; örneğin bireyin ihtiyaç ve arzularına hizmet eden inançlar oluşturma ve koruma eğilimi (Weiner) kendine atıflarda benlik savunma ihtiyacı ve başkasına atıflarda kontrol ihtiyacı (Kruglanski); bireyci bir toplumda adil dünya inancım koruma eğilimi (Lerner) gibi.

Ancak temel hataya bilişsel ve normatif planda da açıklamalar getirilmiştir. Bilişsel açıklama bireyin dikkatini aktörün üzerine odaklaştırmasına; normatif açıklama ise modern Batı toplumlarında içselliğin sosyal bir norm olarak kendini dayatmasına dayandırılmıştır.