Hesap ver Ey Oyunbozan

Yılgın bir solukla gecedeyim yine.
Gün kıyısına iliştirdim birbirini çelmeleyen düşlerimi.
Gecede kendimi dinlemedeyim yine.
Duymaya alıştım ama dilini çözemiyorum kentimin.
Bazen rüzgarca konuşuyor gözüme kaçan çöpte fark ettiğim.
Bazen de yanaklarımı delen yağmurca.
Damla damla sabır dilenip iliklerime kadar yanıyorum sonra.
Bir söylence mi yoksa en karanlık gecelere sökülen şafak?
Bir efsane mi bütün karanlık karşıtları?
Öyle değilse eğerneden hiç görmedim?
Ölü kandiller yürürken kentime ben nerdeydim?

Edinimlerimden dilime akacak bir cevap beklemedeyim yok.
Düzenin çapulcuları alan talan etmiş düzgüsel beynimi.
Şimdi ne bana çözüm ne kendine düğüm kimse yok.
Bazen yüreğimin savcısı oluyorum beynimde bazen de bir sanık.
Ama bir hakim olmadım sana tutuklu kentim.
Biliyorum çentik bıçakla kazınmaz çerçöplerim istilasındaki kalbim.
Ama ümidi ümit etmekten de yoruldum.
Ey isyanı kelepçeleyen sabır tez gel!
Çala kürek karanlık yanaşıyor içimin rıhtımına.
Ey ıssız dilime sükun!
Yutamadığım bir çiğnemlik güven kaldı kederej insanlığa.
Ey kara kutu ey kent!
Söylesene neden dallar yerine damlara konuyor artık kuşlar?
Neden penceremi açmadan odama girmiyor ezanlar?
Çözemediğim ne çok düğüm var…
Yokluktan intiharlar büyümedeykenvarlıktan umarsız keyfiyet düşkünleri neden?
Bilmem kaç tane meyus yürek
angaryacılara kanıyorken ya masum bedenleronlar niye kanıyor?

Hesap ver ey oyunbozan!
Benimle kim oynuyor

__________________