 Gözlerinde Hiç Ölmedim Ki
Gözlerinde Hiç Ölmedim Ki
Bu gece sana geliyorum anne. Bir omzuma Anafartaları, bir omuza Kocatepe’yi alıp sana koşmaktayım. Göğsümden akan yıldızlara aldırmadan sana yürüyorum. Bir elimde Cennet kokusu, bir elimde senin yaktığın kına ile yüreğini kanımla öpmeye geliyorum...Üstüm başım toprak, üstüm başım Vatan..Sana koşarken yağmurlar başlıyor vakitli vakitsiz. Karla karışık yağıyorum toprağına. Göğüme yıldızları asıp saçlarına tel olmaya geliyorum.. Sakın kızma, sana gelirken sırtı terlemiş halime. Büyüsem de ben hep senin gözlerinde cocuğum.Büyüdüm anne büyüdüm. Koca bir cesareti giyinip namlunun ağzında sana sustum. Yitirmedim göğümü, siper ettim son nefesimi. Elbisemi toprağımda ütüledim, gögsüme de yıldızları kondurup sana mevzilenmekteyim. Gözlerime ülkemin baharlarını çizdim, dizlerinde son kez uyumaya geliyorum. Son bir kez göğsünde uyusun kuzucuğun. Son bir kez dualarında kanayayım. Boynu bükük değil, başı dik bir şekilde uzanayım sancağımın gölgesine..
Sana geliyorum anne. Sakın ağlama. Ben gözlerinde hiç ölmedim ki. Tenimden sızan al kanlara aldırma sen. Her bir damlasına toprağımın kokusunu işledim ben. Sözde senaryoların ezberini bozdum ben. Biz ki; cesareti cümlelerde öğrenmedik ki anne. Biz ki ; Çanakkale’ de tarihi yazan’dık. Biz ki; diliyle susup yüreğini siper eden milletin evladıyız. Hadi kan bağlamış gözlerini sil. Çağla yeşili akşamlarda ağlatma toprağımı. Ben gözlerinde ölmedim ki anne..Tutmasan da ellerimi bil ki bir elim Maraş’ta Sütçü İmam’ da bir elim Nene Hatun’un avcunda. Hadi anne, uyan..Dualarında yaşat beni. Kınalı kuzuna bir "besmele"lik yer aç. Tabutumun soğukluğuna değil; bayrağımın kırmızılığındaki büyüklüğüne sarıl. Öyle bir sarıl ki; yeniden vücut bulsun suskun tetiğim. Hadi yeniden düşür beni gözlerine. Sonra doğur beni ülkemin bahar kokan toprağına. Büyüt beni bayrağımın serin rüzgarlarında. Sonra ellerime kınayı, sonra yüreğime şehitlik mertebesini bırak...Beni bin kez iki dudağın arasına alıp yeniden doğur. Sussa da dilim, sen dudaklarımı namlunun yüzüne kundakla..
Hadi saf tut yanıma. Sil gözyaşlarını. Kanımla yıkanmış toprağıma düşmesin gözyaşındaki tuzun. Ben hiç ölmedim ki hayatın bana dur dediği saatte. Kaldır başını, gökyüzüne.. Yıldızların arasında sana gülümsemekteyim. Hem ben büyüdüm anne.Bir zamanlar sırtına kundakladığın bu cocuk koca adam oldu siperin en önünde..Şimdi dudağına bir duayı bırak. Islattığın her söz, helalliğim olsun...
Ben büyüdüm anne..
Beni dualarına kundakla artık..
Ben gözlerinde hiç ölmedim ki...
Ben Mehmed’in oldum artık...
Şubat 2008
İsmail Sarıgene
( Bir derneğin düzenlediği " Şehidime Mektup " yarışmasına bu yazıyla katılıyorum. Olumlu ya da olumsuz eleştirilerinizi almak istedim. Ayrıca bu vesileyle tüm Şehitlerimizi anmak istedim )
|