Söylenmesi fazlasıyla kolay ama yapması ve yaşaması zor bir konu..

İnsana,eşyaya,dünyaya ve olaylara karşı duyarlı olma durumuna kültürlü olmak denir.Biraz daha aşağı inersek;her şey bir şeyin içinde,bir şey de her şeyin içinde gizli olduğuna göre,bu sayılanlardan birisiyle ciddi anlamda ilgilenmek insanı kültürlü kılar.

Her biri kendi başına bir anlam deryası olmasıyla birlikte tüm alem birbirini tamamlayıcı olduğu için,birini diğerinden okumak da mümkündür.Bu durumda birinin hakkını vermek için olabildiğince çoğunu elden geçirmek gerekir.Bu da başta merak(ki merak ilmin hocasıdır),araştırma,derleme,tefekkür etme,azimle elinde olanı müdafaa etme ve ileriye taşıma için her türlü imkanı seferber etme anlamına gelir.

Varlığın merkezi insandır..her şey ismini de mahiyetini de insan da bulur ve insan içindir(özelde insanda başka bir şey içindir).Bu durumda başlangıç noktası insan olmalıdır.İnsan nedir,nereden ve nasıl gelmiştir,nereye ve neden gidecektir,burası neresidir,gördüklerinin manası nedir,doğru ve güzel olanlar hangileridir ve bunlar ne şekilde elde edilir,bu doğrular için hangi yanlışların da bilinmesi gerekir gibi soruları önce zihninde toparlar ve yanıtlamaya çalışır.Malumdur ki bu sorular insanı değişik fikirlerin dünyasına taşır.Her fikir kendi zamanının,kendi mekanının,kendi iç ve dış şartlarının etkisinde kaldığı için o fikirden ciddi bir verim almak,doğası hakkında da bilgi edinmeyi beraberinde getirir.Dünyada insana dair,insan için,insan üzerine ortaya atılan birkaç fikri dahi derinlemesine araştırmak isterseniz bu sizi,ilk insandan değişik mitolojik olaylara,kabilelerden büyük medeniyetlere kadar devasa bir vadiye götürür.Bu vadide kaybolmamak için atılan her adımın öncesini ve sonrasını da görmek gerekeceğinden yürüyüş uzun,zahmetli ama bir o kadarda iz bırakarak geçer.

Toplanan bilgi,kişiden eyleme geçmesini ister.Eylem her
şeyden önce tasarlanmış bir düşünce,son şeklini almış bir kararlılık gerektirir.Dilden çıkan söz,gözden çıkan bakış insanın iç alemlerinden süzülerek geldiğinden dışarı çıkarken de içte olanları da beraberinde çıkarır.Kişi,kendi toprağına dökülen ve kendi toprağından türeyen şeylerin peşinde olduğundan sözüne de gözüne de bir uyum ve insicam sağlar.Buna tutarlılık denir.Bu davranışlar bir süre sonra kişide önce alışkanlık,sonra karakter halini alır.
Uğrunda emek sarfedilen bir yapının mimarı nasıl onun bütünlüğünü korumak zorunda ise,bu kişi de kendi bütünlüğünü korumak zorundadır..dahası bunun da farkındadır.Sürekli güncellenen hayat,zihinlerin de,gönüllerin de güncellenmesini de beraberinde getirir.Varlık nasıl günbegün kendince tavafını yapıyorsa o kişi de gönül kıblesinin etrafında döner..zihnini zehirli düşüncelerden arındırır.Bu durumda insanın iç hali yavaş yavaş şekillenmeye başlar.Kişi kendisi,ailesi,toplumu,milleti,olayların yorumu,evren ve içindekiler hakkında fikir sahibi olur.

Yaşam,eldeki araçların kullanılması ile bir anlam kazanır.Bir aletin ortaya çıkması için her şeyden önce ona ihtiyaç duyulmalıdır.Onun,duyulan ihtiyaca cevap verebilmesi için hem ihtiyacın hem de o aletin ve onu meydana getirecek cevherin kendine özgü doğasının bilinmesi gerekir.Bu da insanı o varlığı bahane ederek birçok varlığı bilmeye ve görmeye götürür.Bu durumda da insan,eşya,yaşanılan coğrafya,dokunulan madde hakkında fikir sahibi olur.

Bunların toplamı içeride de dışarıda da sağlamlık meydana getirdiğinden bu kişiye yüksek anlamda aydın,biraz daha dar anlamda kültürlü denir.Çünkü o,kültür tanımını artık kendisiyle bütünleştirmiştir.

Her insan dünyayı kendi penceresinden gördüğünden,reçetesi de kişiye özeldir.Elimden geldiğince konunun karakterini ortaya koyup hatlarını belirlemeye çalıştım.Herkesin sonuca ulaşmak için seçeceği yol kendi mizacının özelliklerini taşıyacağından kimseye özellikle şunu yap şunu yapma denilemez.

Kendisinden başlayan kendisine ulaşır..arada geçen zaman içinde elde ettiği de kültürüdür.




Teşekkürler paylaşım için

__________________
''Şîrler pençe-i kahrımdan olurken lerzân
Beni bir gözleri âhûya zebûn etti felek''