Sen ve ben. İki ayrı kentin sabahında aynı güneşle uyanan iki sevdalı.
İmkansızlığın içinde, yokluğun acı nefesinde ” aşkı ” soluyan iki yürek. Boşver gülüm.
Suyla ateşin, geceyle güneşin birbirlerini sevmesi gibi imkansız olsa da aldırma…..

Biliyorum hicbir zaman kapımı çalmayacak ellerin,
hiçbir zaman ellerini tuttugumda avuç içlerin terlemeyecek.
Bırak bu dünyanın bize hasret borcu olsun.
Hasretlikler hep demir parmaklıkların ardında kalsın. Kavuşmasın sırtlarımız birbirlerine.
Değmesin dudaklarımız dudaklarımıza. Sevgi bu değil mi ? Yokluğunda bile sevmeyi bilmek.
Aşkı yücelten bu değil midir ki ?.

__________________
Biricik Dünyam

Aşkın ekimi kasımı olmaz ki.. Ilık bir ekim sabahında, Ayaz bir şubat akşamında Ya da temmuz güneşinde sevmezmiyim seni..?. Severim.. Hemde çok..