Ölüyorum,yaşıyor sanma...
Yorgunum,güçlüyüm sanma......
Yarım ayak yürüdüğüm yollardan
Ayaklarım yaralı...
Ateşe düşen bir damla ömür..!
Ne gece olup karardı dünyam,
Ne güneş doğup ısındı ömrüm..!
Yaşamakla ,ölmek arasında boğulup kaldım.
Ne yaşaya bildim doya doya
Ne ruhumu teslim ede bildim
Yaşanmayanlarda yaşlanırken,
Yalın ayak kaldım yol ortasında...
Yılların,yolların yorgunuyum
Yorgunum,güçlüyüm sanma..!

Geleceği ayaklandırsam umuda,
Yürümek istesem hani deyip;
Toparlanıp bir adım atacak olsam
Korku sarar ruhumu,
Nasırlarımın sızlayan yanları kanar ılgıt ılgıt
Hani deyip geçmişi kefenlemek istesem;
Hükümsüz gördüğüm her yan hükmeder
Gün,zifir olur geceye..!
Namus bildiğim,doğrular;
Yanlışlarda meydan savaşlarında savaşırken
Beden direnişte;
Duyduğum sevda melodine;
Mest olamadan sağır olurum sanıpta
Kapatıyorum kulaklarımı
Gönül hanemi.
Yorgunum, güçlüyüm sanma..!
Söyleneceklere kaderin dili lal..!
Hani deyip sevda yolunda bir nefes yol istesem
Senin için,benim için,bizim için,
Ağır roman yaşanan geçmişten
Nefessiz kalır çırpınır gelecek
Mutlu aile tadında bir ölüm bekler..!
Zeycan Gönül