İnsan Değer Verdiği Ölçüde Yalnız Kalırmış



Çok fazla beklentilerim olmadı hayatta
Sahip olduklarımla yetinmeyi bildim
Olmayacak hayaller peşinde koşmadım
Küçük şeylerle,
İçten gelen bir iki cümle , sıcak bir muhabbet , gülümseyen yüzler
Ve en önemlisi dua edip dua almaktı mutluluk kaynağım
Çok fazla arkadaşım olsun istemedim
Az ama öz olsundu hep hayat felsefem
Neşeli görüntümün yanı sıra
Duygusal ve hassastım
Sevilmekten çok sevmeyi sevdim.
Herkese aynı değeri veremedim.
Bana değer verenlerden çok,
Değer vermek istediklerimle ilgilendim.
Değer verdiklerimden verdiğim değer kadar değer bekledim.
Değerli olduğumu hissetmek istedim.
Ama anladım ki ,
İnsan değer verdiği ölçüde yalnız kalırmış..

papatya...