 Mutluluk var ama yok
Mutluluk var ama yok
Araştırmalara göre Türkiye,mutluluk sıralamasında 132'nciymiş.
Yine de iyi sayılır.
Çünkü:
Bir kısmımız mutluluğu nesne zannediyor.
Fakat bakıyor manavda yok, nalburda yok,butikte yok.
Topluca AVM'lerde gezmemizin nedeni bu olabilir bakın.Bu merete rastlayacağımız bir dükkan illa ki çıkacak karşımıza.
Bir kısmımızsa insana ihale ettik mutluluğu.
Beyaz atlı prensin sadece atından vazgeçtik devir icabı.Yoksa prens beklentisi tam gaz.
Sırf aşk-meşk konusu değil.Beyaz atlı prens bir sembol.Yediden yetmişe, kadın,erkek herkes için.Herkes birisini bekliyor.O birisi bir gün mutluluk kılığında çıkıp gelecek.
Bir grupsa mutluluğun bir zamanı olduğunu düşünüyor.
Bütün işler bitecek, bütün meseleler hallolacak ve sıra mutluluğa gelecek.
İyi,siz yine listeye alın mutluluğu ama bari son sıraya koymayın.
Bir de farkında olmayanlar var.
Mutluluğun gümbürtüyle geleceğini zannedenler.Kedi sessizliğinde gelip gider oysa.
En acıklısı izin alamayanlar.
Kader sahiden de izin vermiyor kimilerine.
Mutluluk sıralamasında Gana'dan, Nepal'den bile geride kalmamızda Külkedisi gibi masallarla büyümüş olmamızın etkisi olabilir.
Dünyanın her yerinde bütün çocuklar masallarla büyüdü diyeceksiniz. Evet ama biz ilaveten Türk filmleriyle devam ettik hayata.
Fakirlik gelip geçiciydi.İyi kalpliysen ya fabrikatörün kızı/oğlu yahut bir gazinocu yetişirdi imdadına nasıl olsa.
Sokaklardan köşklere geçmek işten değildi.
Kötüler mutlaka cezasını bulur,hiç olmazsa nedamet getirirdi.
Birbirini sonsuza kadar çılgınca sevmek herkesin başına gelebilecek sıradan bir durumdu.
Evet bir sürü badire atlatılırdı ama atlatılırdı işte.Mutluluk mutlaka gelirdi.
Her şey düzelmeden film bitmezdi.
O filmlerle onlara pek benzemeyen gerçek hayat arasında şaşkına dönen kuşak hala yaşıyor.Hatta diziler sayesinde kuşaktan kuşağa sürüyor o şaşkınlık.
Kimbilir ne zaman öğrenilir kendi imkanlarıyla mutlu olmak.
Alıntı.
|