Iğıl: Yumuşak akan su. (Türkçe)
Ihlamur: Güzel kokulu çiçeği, şifa niyetine çay olarak içilen bir ağaç.
Ilur: Parıltı, alacakaranlık, Ege'de arkeolojik bir köy. (Türkçe)
Ildız: Yıldız. (Türkçe)
Ilgaz: Atın dörtnala koşması. Batı Karadeniz'de bir sıradağ ve bir ilçenin adı, akın, hücum. (Türkçe)
Ilgı: Soy sop, sürü, çoban. (Türkçe)
Ilgım: Işık yanılsaması, serap, belli belirsiz görünme, ufuk. (Türkçe)
Ilgın: Hafif esinti, hafif, ince, serap, hayal. Akdeniz bölgesinde yetişen bir ağaç. (Türkçe)
Ilgıt: Hafif esinti. (Türkçe)
Ilıcak: Ilıkla soğuk arası, az ılık. (Türkçe)
Ilıcan: Yumuşak huylu kişi. (Türkçe)
Ilım: Uzlaşmacı, yumuşaklık. (Türkçe)
Ira: Görünüş, öz yapı. Irak: Uzak, uzaklık. (Türkçe)
Iraz: Hakkına rıza gösteren. (Türkçe)
Irıs: Mutluluk, saadet. (Türkçe)
Irısgül: Mutluluk gülü. (Türkçe)
Irız: Cesur, yiğit. (Türkçe)
Irmak: Denize veya göle dökülen büyük akarsu, nehir. (Türkçe)
Isla: Sulu, verimli. (Türkçe)
Işık: Aydınlık, ısıtma aracı, yol gösteren, aydınlatan. (Türkçe)
Işıkcan: Aydınlık veren, ısıtan sevgili kişi. (Türkçe)
Işıl: Parlayan, ışıldayan, parlaklık. (Türkçe)
Işılar: Parlayan, ışıldayan, neşeli, canlı. (Türkçe)
Işılay: Parlayan ay, ay gibi (Türkçe)
Işıldar: Aydınlık veren. (Türkçe)
Işıldar: Gözalıcı, ışık saçan. (Türkçe)
Işıltan: Aydınlık, pırıl pırıl sabah.
Işıltı: Parıltı, aydınlık. (Türkçe)
Işın: Bir kaynaktan çıkarak çeşitli yönlere dağılan ışık demeti. (Türkçe)
Işınay: Aydınlık saçan ay, ay gibi ışıldayan.
Işıngün: Işıklı, aydınlatıcı gün. (Türkçe)
Işınsal: Işıkla ilgili. ışık gibi parlayan su.
Işırgün: Aydınlanan gün.
Işıt: Aydınlat, ışık saç.
Işıtan: Aydınlık sabah, aydınlatan, ışık saçan.
Işkın: Filiz, ince ve taze dal. (Türkçe)
Itır: Güzel koku, bir çiçek adı. (Türkçe)
Itri: Güzel kokulu çiçek. (Arapça)
Izgın: Tohumlarından yağ çıkarılan bir bitki. (Türkçe)
Izrar: Zarar, ziyan. (Arapça)

__________________

Ben olmuşum defterde boş bırakılan ilk sayfa