Kalp Konuşur – Kadim DOLUNAY
Evet, yine ben… Satırlara yüreğinle dokunabilsen,
İçimde kopmayı bekleyen ne kıyametler var bir bilsen…
O gün doğmaz, gün batmaz sevdalar diyarına girebilsen,
Sen susarsın lal olursun, ellerinde titreyen kalem konuşur…
Güneş gibi ol sevgi saç karanlıklara, inan ki değer
Sevmek, kendi ruhunu huzurla okşamakmış meğer
Kalbinin pasını silip, gönül gözüyle bakarsan eğer,
O zaman anlamsız duran dağlar bile konuşur…
Acılar ve dertler, neşe ve sevinçler ilham olur aşığa
Yazar dururum, bu satırlar ulaşır mı bilmem maşuğa?
Arkana bakmadan yürü, karanlıklarda göz kırpan ışığa
Dinleyeceksin gecenin sessizliğini, duyacaksın yıldızlar da konuşur…
Gerek kutuplardayım gerek çöllerde, gariptir gönül alemim
Susturamam, kalbime tutunur seni yazar soluk kalemim
Dertliyim, hüzünlüyüm ama kim dedi ki bitmez elemim?
Dikenler arasından sıyrılıp açan gül gibi, derman konuşur…
Buhar olup, duman olup hitama erişince beklentiler,
Yine de asla bitmez içimdeki Kadim Sevgiler
Unutma! Sevdayla beslenir şarkılar, ezgiler
Söyleyemesen de, uzaktan uzağa gözler konuşur…
Kalbimin en kurak bölgesine uğramaz mı bulutlar?
Sabırlı ol, hayat sürdüğü sürece bitmez umutlar
Dünya dile gelir bir gün, o vuslat gününü kutlar
Kadim sus artık! Senden daha iyi şair konuşur…