Kadınım ben, her şeyden önce bir insan…
Her gün yeni bir hüzne gebedir hayatım.
Genellikle en sevdiklerimdir canımı yakan. ...
Sevmeden nefes alamam.
Sevdiğimde ise kendimden ötedir sevdiğim.
Ömre yazar, ömrümle yaşarım, aşkla yaşatırım.

Ben bir kadınım, her şeyden önce insan.
Beklediğim insancadır.
Köşeye sıkıştırılmaktan yorgunum.
Çoğu zaman hiçe sayıldım, kimi zaman şiddetin en ağırını yaşadım.
İhanet yüklü zamanlarda dört duvar arası ağıtlarım yazıldı gecelere…

Ben bir kadınım her şeyden önce insan..
Kadınlığım asaletimdendir.
İster köyde, ister şehirde, ister tarlada,
bağda bahçede, ister fabrikada,
ister ise en konforlu makamda olayım,
hiç yorulmadan çalışırım.
Bekle derler, sabrederim.
Tüm çocuklara analık yapabilecek kadar kuvvetlidir yüreğim.
Doğuştan anayım.
Merhametin saran sarmalayan insanı kuşatan o şahane duruşuyla ihtiyacı olan her canlıya kucak açacak kadar okyanustur ruhum, yüreğim…

Kendi kendimde kaybolurum bazen.
İsterim ki biri bulsun, bir el dokunsun yorulan yüreğime,
Gecelerime, günlerime şahit olsun.
Hayatımın ortağı, yolun yoldaşı, yürekdaşım olsun.
Ben bir kadınım her şeyden önce insan.
Aşık olurum, gözüm kör olur.
Aşk vurduysa bana artık hükümsüzdür ayrılıklar.
Vazgeçmem.
Çoğu zaman hata yaparım yine de pişman olmam.
Onurludur sevmelerim.
Tüm çirkinliklere sihirli bir değnek gibi dokunur yüreğim.
Acılar bile lezizdir sevgimle kurduğum dümyamda..
Ömrüme yazarım, kaderim derim, savaşırım ve çoğu zaman kaybederim.

Kadınım ben, her şeyden önce insan…
Yalnızlığım en ağır sınavımdır.
“kadınsın sen” diye başlayıp tüketen, yok sayan,
Yüreğimdeki saflıklardan kendine pay çıkarıp kullanan,
Kadınlığımı ötekileştiren, özgürlüğüme kelepçe vuran,
Her düşünce, hareket, eylem ve kişiler şunu çok iyi bilsinler ki;
Kadınım, insanım, acılarımla güçlenen bir duruşum var.
Acı çektikçe büyürüm.
Hüzünlerimle güzelleşirim.
Yenilgilerle ulaştığım kocaman zaferlerim var.

Kadınım, anneyim, ama en çok insanım…
Mirage ( Özlem Ayral )