Batı Müziğinde Yaylı Çalgılar


Keman: Yaylı çalgıların en yoğun kullanıma sahip üyesidir. 70 parçadan oluşan gövde üzerine gerilen 4 telden ibarettir. Kemanda ki 4 tel “Sol, Re, La, Mi” notaları ile akort edilir. 38 cm boyundaki bu yaylı müzik aletini çalmanın birçok ayrı tekniği vardır. Solo olarak çalınabileceği gibi orkestralarında vazgeçilmezi konumundadır. Keman perdesiz bir yapıya sahiptir.

Viyola: Yaylı çalgılar ailesinden olan kemandan pek fazla farkı yoktur. Boyut olarak 3 ila 6 cm (41-45 cm) daha kemandan büyük olan viyola ses olarak da kemana benzerlik gösterir. Viyolalar 4 telden oluşur ve bu teller “Do, Sol, Re, La” şeklinde akort edilir. Alto bir sese sahip olan viyola, hüznü, acıyı ve sevgiyi anlatan pasajlarda sıklıkla kullanılır.

Viyolonsel: Batı müziğinde yaylı çalgılar ailesinin viyoladan 1 oktav daha kalın olan abisidir. Aynı aileden gelmesine ve 4 tele sahip olmasına rağmen viyolonselin keman ve viyoladan bir hayli farklı yanları vardır. Orkestrada başlıca görevi kontrbas ile bas partisini seslendirmektir. İnsan sesinin 3 türünü de (tenor, bariton, bas) ifade edebilen ender çalgılardandır.

Kontrbas: Keman ailesinin en kalın sese sahip üyesidir. Ailenin diğer üyeleri gibi 4 telli örnekleri gibi günümüzde 5 telli örnekleri de vardır. Tellerin kalın olması sanatçıların pizzicato (elle çalma) tekniğini sıkça uyguladığı bir enstrümandır.