Sonra ise buluştuk Allah’ı var ; güzel kızdı. Alımlı, ılımlı, çalımlı, giyimli, sevimli, cicili bicili, şeker dudaklı al yanaklı… Ellerindeki damarlar görünüyordu, zayıftı. Ayakkabıları topukluydu, tahta gibi bir şeydi ama onda olduğu için güzeldi. İçinde ince çorapları vardı. Belli ki boyundaki kendince kısalığı kapatacaktı. Halbuki o her şeyiyle bana göre güzeldi. Dişlerine porselen kaplama yaptırmıştı galiba, bembeyazdı. Olan oldu ve gözümü sevda bürüdü.Ondan başkasını görmez oldu bu gözler..

O güne kadar ömrümde, yani yirmi üç yaşıma değin hiç bir kıza sevgili olarak bakmamıştım; sevgi benim neyimeydi ki! Kitap, makara, spordu fantezilerim.

Artık bir kız arkadaşım vardı. Ne hoş geliyordu kulağıma!Siyah beyaz ekrana renk vermişti. Aramızda tam da istediğim gibi bir ülfet oluşmuştu; şiiri ve edebiyatı seviyordu, kitap okumaksa tutkusuydu.

Bir gün ayrılalım, dedi ve gitti.Tam dedi, şaka yapmadı. Dönmedi; dönmeyecek de…