|
| |||||||
Aşk - Şiir Dünyası kategorisinde açılmış olan Kimsesiz Zamanlar konusu , ...
  |
| | LinkBack | Seçenekler | Arama | Stil |
28.06.2014, 09:52
| #1 (permalink) |
| Süper Üye   |  Kimsesiz Zamanlar Kimsesiz Zamanlar Ben kimim, sen kimsin? Bildiğimiz zamanlardan, tanımadığımız zamanlara yürürken… Belki hiç kimse değildik. Çok şeydik aynı zamanda. Hem “kim” deyince çözülüyor mu içimizdeki bilmeceler? Gözlerimizde kalan yabancılar belki kim olduğumuzu söyleyen. Bir başına olana kimsesiz diyorlar. Oysa kendinle olmak, kimse olmayı başarabildiğin tek zaman. Bir gün gelip “Kim” diye sordular? Sustum! ”Adını bilmiyor musun”, dediler. Dudaklarım mırıldandı ismini… Söylemedim. “Sıfatı da mı yok” dediler. Kalbime sordum, cevapladı ama ben susmaya devam ettim… ”Nasıl biri”, dediler? Gözlerim içeri dalıp bir süre seyreyledi yüzünü… “Tanımıyor musun yoksa” dediler, güldüler. Sesin çınladı kulaklarımda. Daha adımızı almamıştık, kim olduğumuzun önemi yoktu bu yüzden. Biz’den önce birileri olmuştuk evet… Ne sendeki başkalarına, ne bendeki başkalarına karışmalıydık. Biz olduğumuz zamanlardaki biz ilgilendirirdi bizi… Ne ben sana benzemeliydim, ne sen bana. Adını ve kim olduğunu bilsem de susuşum, sıfatlardan arındırışım; yüreğimi dinleyip, kulaklarımı dışarıya kapayışım bundan. Oysa bıraksam kendimi… Nasıl da çabalıyorum bir bilsen gözümde kalan seni tutmak için. İçime akan her bir sözcüğün altını çiziyorum unutmamak için. Sıcaklığını kışa saklıyorum. Tutuyorum nefesimi mutluluk çığlıkları atacağım gün için… Dinleniyorum şimdi. Koşarak yaşayacağımı biliyorum hayatı, o gün geldiğinde. Geçmişi gerilerde bırakmak için… Yerimde saydığım zamanları çıkaracağım elimden. Bir tırmanış başlayacak içimde. Bir ayağım nehir, bir ayağım kara şimdilerde… Bir yanım akacak su gibi, bir yanım benimle kalacak. Tanışalım ben dalgalı deniz… Şimdilerde biraz durgun. Ve ben yelkenlerini çekiyorum kalbimin. Rüzgara bırakıyorum. Çıkacağı tek bir kıyı var ne de olsa… Alışmış bedenim rüyalara, sanmalara… Dokunsan da ellerime bir zaman alacak kendime gelmem. Bu yüzden sonradan anlıyorum her şeyi. Ama kapatıyorum gözlerimi, düşünmüyorum. Bu dünyadan nasiplenmiş zihnimin ad koymasına izin vermiyorum. Onu olmamış, yaşanmamış, hiçbir şeye benzemeyen zamanlara yolluyorum. Hıza yatkın kalbimi ise susturuyorum, birden bire yorulmasın diye… Bekle diyorum kendime. Hadi en iyi yaptığın işi yap: Bekle, tut nefesini… Büyü azıcık daha yaşlandırmadan kendini… Konuş bir süre daha koş içindeki yokuşta… Bir süre daha ruhuna sarıl… Kulaklar konuşurmuş ya dil sustuğunda… Öyle işte! Arzu Eylem |
 |  |
|
| Yukarı'daki Konuyu Aşağıdaki Sosyal Ağlarda Paylaşabilirsiniz. |
| |
| Forum hakkında | Kullanılan sistem hakkında |
| | SEO by vBSEO 3.6.0 PL2 ©2011, Crawlability, Inc. |
Normal
