Oğlum

Birileri diyecek ki sana iyi,
Diğerleri kötü belli ki,
Hiçbiri değil baban bil ki.

Oğlum,
Canımın yarısı,
Aslanım, kuzum.

Gözünün bebeğinde,
Dudağının kenarında,
Tanrıyı bulduğum .

Doğru,
Bir garip öykü bu yaşamak,
Bir sevdayı ömür boyu taşımak,
Ömür dediğin o anı,
Sonsuzmuş sanmak.

Hal böyleyken,
Ne bıraksam sana dört dize,
Ne sığdırsam üç, beş kelimeye,

Oğlum,
Canımın yarısı,
Aslanım, kuzum,

Yaşam şimdi sana kucak açıyor,
Dünya avucunda bir kor.
Ancak bil ki,
Sabretmek,
Kazanmak,
Hoşgörmek,
Affetmek
Sevmek ,
Ölmek,
Ne zor.

Nefes almak ne zor,
Adım atmak ne zor,
Kadın olmak ne zor,
Erkek kalmak ne zor.

Oysa ne kolay,
Vazgeçmek,
Pes etmek,
Harcamak,
Hak yemek,
Öfkeden kızarıp,
Birinin nefretini kazanmak,
İçinde nefretle yaşlanmak .

Keşke verebilseydim ömrümün bilgisini.
Düştüğüm çukurlar,
Çarptığım duvarlar,
Güvenipte kandığım insanlar,
İşte, diyebilseydim.

Keşke acısını çektiğim,
Ya da başkalarının acısından öğrendiğim,
Her şeyi bir çırpıda anlatabilseydim.
Ama biliyorum olmayacak.
Benim ışığım solarken,
Sen rüzgarla dolarken,
Yeni çukurlara düşeceksin eskiden kalma,
Sen de çarpacaksın benim gibi taştan duvarlara.

Oğlum,
Ne olur,
Çok yaralanma.

Bak sonra,
Sana da yalanlar söyleyecekler inanacağın.
Kanacağın,
Yanacağın,
Sevdalar olacak,
Ömür vefa ederse
Belki bana anlatacağın.

O zaman belki bulacağız birbirimizi yeniden,
O zaman anlayacaksın belki neden,
Ne iyidir,
Ne de kötü baban.
O zaman,
Anlayacaksın ki,
Baban da,
Sadece insan.

Ve oğlum,
Unutma asla,
İster can de, ister canan,
İstersen vatan.
Aşktır,
Sevmektir,
İnanmaktır,
Çalışmaktır,
Çok yorulsan da yine de,
Direnmektir,
Bir umuda gönül vermektir,
İnsanı insan yapan.

Oğlum,
Canımın yarısı,
Aslanım,kuzum,
Ben seninle sonsuzum.


Kerimcan Kamal