Şimdi gece...
Konuşabiliriz,
Düş kurabiliriz.
Masal olabiliriz....
Sevebiliriz.
Söyleyebiliriz.
Mutlu edebilir, mutlu olabiliriz.

Seni sevmek garip bir çelişkiyi itiraf edememekti kendine... sevgiyle taçlanmış bir prenses olmaktı geceleri... Sabah olduğunda kül kedisi. ..
Sorunlar yumağını bir bir çözmekti...
hep gece olsaydı, ve hep düş ülkesinin kahramanları olabilseydik, diye iç geçirmekti.
Hayalleri çizmekti gecenin bir yarısı kocaman bir yaşamın en güzel karesine...
Yokluğun varlığa yenilmesiydi.
Birlikte gülmek ama birlikte ağlayamamaktı.
Seni sevmek gece yüzünü gösterdiğinde bir dağın zirvesine sevda bayrağını dikmekti.
Sabah getirdiğinde aydınlığını yine aynı dağdan bir başına inmekti.
Seni sevmek gece olduğunda köşe lambasının loş ışığında seni düşlemek, sabah olmasın diye dualar etmekti.

Seni sevmek;
"Sabaha az kaldı.
Biraz daha kal.
Sabah olunca nasıl olsa dünya balkabağına döndüğünde, bende yeniden kül kedisi olacağım", diyebilmekti.

Mirage (Özlem AYRAL)