Belki daha güçlü yapar beni yalnızlık.
Sabretmeyi, aldanmamayı, ağlamamayı öğrenirim belki.
Kimse için kimseden vazgeçmemeyi belki de…
Herkes doğar…
Ölüm de herkes içindir ama bir tek yaşamak eşit değildir.
Yine de kötü söz söylemem ardından.
Gidişin bana dervişliği öğretti, şu bir ölümlük dünyada.
Sabrım ve dirayetim var.
Bu da geçecek.
Geçmeyen ne kaldı ki?
Sen dâhil...
Belki zor olacak ama artık çok iyi biliyorum;
Yara en çok iyileşirken acır.

// Kahraman Tazeoğlu //