Gece yarıları gözyaşları içinde yalvarıyorum, dua ediyorum, hep seni diliyorum. Belki bir hediye gibi çıkıp gelirsin, umut bu ya, bekliyorum.
Seni bekliyorum gözüm hiç geçmediğin bu sokağın köşesinde; ha döndün, ha döneceksin diye gözlüyorum. Hiç bilmiyorum yüzünü, gözlerini, ellerini ama tanıyorum seni; yani nerde görsem tanırım.Bir dost meclisinde karşılaşacağız belki, belki bir tren garında veya bir gün ansızın çıkıp geleceksin masaları toplanırken bir meyhanenin son anında.
İkimizin ortasından geçen bir köprü bulacağız, ortak dostlar, yakın çevrelerde arayacağız sohbetin koyusunu. Kimse olmazsa mutlaka ortak sevdiğimiz bir şaire, bir şarkıya gelecek konu.
Seni bekliyorum düş saatlerinde. Karanlık sinema salonlarında, romantik filmlerin orta yerinde ağlıyorum ışıklar yanana kadar. İnsanlar yazılar bitmeden çıkıyor diye kızıyorum. Hiçbir sebep yokken gözüm dalıp gidiyor uzaklara, seni düşünüyorum.
Biliyorum sen de bir yerlerde beni arıyorsun, hissediyorum. Alın yazısının tam da buralarda bir yerde işe karışması gerek ama o neden hala seyrediyor, bilmiyorum.
Ben sadece seni bekliyorum. Gözüm şu sokak lambasına takılı, aklım zaten bir buluta takılıp gitmişti çok önce. Sadece seni düşünüyorum, mevsimlerden sonbahar, aylardan Ekim…
Başka bir ömrün hikayesinde gelme! Ben hep sen diye dua ediyorum rüyalarımda, sana ağlıyorum sessiz, sedasız; karanlıkta takılıp kalıyorum.
Seni bekliyorum. Kaç mevsim geçti saymadım ama geleceksin, inanıyorum. Aynı kaderi paylaşacaksak, aynı sevdanın bir yerinde tutacağız mutlaka ve kader bizi karşılaştıracak bir oyun hazırlamıştır elbet, biliyorum…