Küçük Kız


Siyahlarını giymişti küçük kız
"Anne" diyordu "Gittin mi sahiden"
Hala inanamıyordu
Güneşin hayatından gittiğine
Kara bulutların gözlerini mesken edeceğini,
Tahmin edemiyordu

Küçüktü henüz
Artık kıyafetlerinin ütüsüz olduğunu,
Kahvaltıyı babasının yüzü asık hazırladığını,
Beslenme çantasında börek,pasta olmadığını,
Görünce büyüyecekti

Ve alışacaktı da
Unutmak değil de,
Acısını yaşamaya alışacaktı.
Mezarından aldığı toprakları bir kavanoza koyup
Annesinin koynu gibi,uyurken ona sarılacaktı

Kına gecesinde annesizliği hissedecekti
"Annesinin bir tanesini hor görmesinler" dediklerinde
"Keşke o da olsaydı,bir tanesi olduğum kadın" diyecekti içinden
O artık eski mutlu,afacan,şirin kız olmayacaktı.
O artık,
Annesiz, sevgisiz,şevkatsiz kalacaktı

Babası ona sıcak davranacaktı belki ama,
Annesinin yerini, onun o şevkatini,
Asla bulamayacaktı..

Kendini bulamayacaktı,
Küçük kız..

Yetimi kendine yakin tut Basini elinle oksa ve onu sofrana oturt Boyle yaparsan, kalbin yumusar ve hacetin gorulur
Ravi: Hz Ebu Imran (ra)

çok etkileyici bir şiirdi. insanın canını yakan, içini acıtan ve düşündüren...

paylaşım için teşekkürler

__________________

Unutmak değil de,
Acısını yaşamaya alışacaktı.
Mezarından aldığı toprakları bir kavanoza koyup
Annesinin koynu gibi,uyurken ona sarılacaktı (:

Emeğine sağlık. Güzel bir şiir

__________________

Tesekkur ederim

Kesinlikle oyle.. Okurken gozlerim dolu dolu yuttum kelimeleri..
Yetim.. zor ve neyse..