DOKUNUŞ


sol yanımdan geçen
bir akşam güneşindeyim
kızılığına boyanan dağların var karşımda
küçük küçük tepelerini izliyorum
ağaçlar var yamaçlarında
çiçekler açmış
kırlarında yeşillenmiş çimler
ve dans eden papatyalalara bakınıyorum
hepsi senden bahsediyor
ve hepsi seni anlatıyor gözlerime
iç çekiyorum
için için seni anlatıyor rüzgar
esiyor saçlarıma dokunuyor usulca
hissediyorum seni
ellerini
kokunu
nefesini
hiç bir zaman duymadığım o sesini
hayal ediyorum gözerimi kapatarak
erken gelen bir yaz sanki
aşkın ise en buğulu zamanı gibi
bir dokunuş var kalbimde
yavaşça yağan bir yağmurun
tenimi ıslattığı gibi
mutluluk yağıyor gözlerimden
dokunuyorsun yar
söylesene sen neredesin

keşke diyorum bazen
doğarken hayata değil de
sana ağlasaydım ilk gözlerimi açtığımda
ne güzel olurdu o gözlerinin içine baktığımda
ilk seni görüp seninle merabalaşmak
onca yılların hesabından günlerce
kesilmemsi gibi olacaktı yaşam
ve ben seni sadece bu gün değil
dünden bir hevesle aldığım nefesin
dokunuşuyla çekecektim içime

şimdi biliyorum ki yakında bir yerdesin
yanı başımda değil belki
belki ellerime de uzak ellerin
ama kalbim öyle sıcak ki
hiç habersiz onca ateşler yakılmış içinde
en soğuk bir gecenin
en ılık düşlerindeyim belkide
riyasından uzak
ve gerçeğinden bir adım önde kurulmuş
bir şehirdeyim ben

şimdi gökyüzüne sığmayan bakışlarım var
kapanmış bile olsa gözlerim
sen varsın o parlaklığında
göz kapaklarımın
en aydınlık dünyasında
adını koyamadığım bu yalnızlıkta
sen varsın sevdiğim

ve biliyorum ki
aklımı alan yüreğinin
tek şahididir kalbim

sadece ben biliyorum
ben yaşıyorum
sen bilmiyorsun
duymuyorsun
susuyorum

__________________