Gitmeliyim!

Gitmeliyim!
İçine cin kaçmış gözlerimle seni çarpmadan,
Gitmeliyim!

Ağız alışkanlığı gibidir benim bağlılığım!
Ve benim öyle kuvvetlidir ki ezberim,
Kim bilir kaç madalya alır her gün söylediğim yalanlarım!

İstediğin kadar sus..
İstediğin zaman sus..
Susabildiğin kadar sus..
Sen kendine müsait bir acı bul,
Ve senden nefret ediyorum’la başlayan cümlelerini oraya kus..

Gelme!
Küçülüyorsun..
Öyle büyük bir acıyla gittin ki,
Bıraktığın boşluğa küçük geliyorsun,
Solumu dolduramıyorsun!

Ben böyleyim..
Çarpım tablosun da kaçla çarpsam kendimi..
Yine sıfır çıkıyor kimsesizliğim..

Adımızın bile yan yana yazılması günahtı..
Göz göze gelmemiz bile olmayacak bir duaydı..
Ve ben en çok onun için üzülmüştüm..
Aşk’tı o bize sığınmıştı..
Gidişin onu tokatlamıştı..

Elçin Gelir