Seni seviyorum, ama nasıl?
Kilometrelerle derin, kilometrelerle dümdüz…
Yüzde yüz, yüzde bin beş yüz, yüzde hudutsuz kere yüz…

Uzan bana dokunamadığın kadar yakınında olayım ki anla acısını!

Şimdi; hangi köşesinden tutup sıkıca kendine çekmeli
seni unutmaya başlama fikrinin? Hangi tuttuğum köşesi
daha az acı vericidir sensizliğin?

Kaç gecenin koynunda ıslanmaya başlamalı
gözlerimdeki yaş öbeklerim ve
gece daha kaç uykusuzluğuma gebe kalmalı?

Sayfalarca mı unutmalıyım seni yoksa tek satır yetmeli mi?

Seni unutmak ince iş sevgilim
önce neresinden başlayacağımı çok iyi hesaplamalıyım.

Geri dönüş yollarına binlerce mayın döşemeli ruhumda bıraktığın yanık izleri?

Önce yaşattığın hangi acıyı hatırlamalıyım unutmak için?

Yağmur herkese yağar
Ama çok az insan tutar yağmurun ellerini
Onca şarkı onca film onca roman
Ama sevmeye yetmez herkesin kalbi...

Sevdi veya sevmedi ne fark eder ki ?
Başkasına gülüyor başkasına bakıyor eli bi başkasının elinde belki.
Sevdi ya da sevmedi ne fark eder şimdi.

Yoksa hiçbir şey düşündüğün gibi değil.

Hangi kadın özgür olmak ister ki
Sevdiği adamın kalbinde tutsaksa.

“Yalnızlık güzel de yastığa sarılana kadar.
Sonrası?
Sonrası sensizlik işte…”