Peygamber Efendimizin Ailesi Hakkında Şiirler




Fatıma Annemize;

Sana nasıl sesleneceğimi bilemiyorum,
Ey cennetin Seyyidesi Fatıma annem.
Ne kalemimin gücü yeter seni yazmaya,
Ne de gönlümün dili yeter seni anlatmaya.
Aciz kalırım senin ismin karşısında
İçimde çağlayanlar coşuyor aslında,
Sanki volkanlar patlıyor,yanardağlarda,
Kalbim ağrıyor, içim çok acıyor Fatıma annem,
Senin adın anılınca.
Fırtınalar kopuyor, yer sarsılıyor sanki,
Fatıma’nın ağıtları duyulunca.
Gözyaşlarım süzülür yanaklarıma kirpiklerimin ucundan usulca,
Senin çektiğin acıları hatırlayınca
Anılınca senin ismin, sabır derim,
Biz sabrı senden öğrendik,sende gördük Fatıma anne.
Sabrı en iyi anlatan sendin duruşunla.
Sen nasıl dayandın Fatıma annem, bunca acıya ve haksızlığa,
Ne kalemimin gücü yeter seni yazmaya,
Ne de gönlümün dili yeter anlatmaya.
Öyle bir savaşçısın ki aslında,
Sesin de ,suskunluğun da hep batıla karşı kıyamda.
Kıyamın ne dünyaya, ne de onun içindeki olanlara,
Senin kıyamın canınla kanınla baş koyduğun davan uğruna.
Canım ciğerparem Fatıma annem,
Sen en mis kokulu çiçeklerden daha güzel kokansın, benim gönül bahçemde,
Gülün gücü yetmez, aciz kalır senin güzelliğini göstermede.
En değerli mücevherler sönük kalır senin yanında annem.
Ariflerin, alimlerin bile boğazında düğümlenir cümleler,
Senin ahlakını anlatmada.
Bak işte, kelimeler kifayetsiz kalır Fatıma annem,
Sana olan sevgimi, övgümü, özlemimi anlatmaya,
Ben seni anlatamam annem.
Cehaletimle gücüm yetmez ki buna.
Ne kalemimin gücü yeter yazmaya,
Ne de gönlümün dili yeter anlatmaya..

PEYGAMBER KIZI FÂTIMÂ (SAV)

Selam olsun kadına, hayat derler adına
Bir cennettir varlığı, kadın benzer kadına
Ancak birisi var ki, (SAV) Resul kızı (SAV) Fâtımâ
Tıpkı babası gibi, nur doğdu Hakk adına.

Ehl-i Beyt’in kızıdır, İslamiyet’e ana
İmam Ali’yi buldu, İmamet oldu baba
Hem ana hem de baba, oldular torunlara
Bu torun başka torun, çok sevdi Allah baba.

Allah bir isim verdi, adı Hüseyin oldu
Ehl-i Beyt’e baba oldu, Nuh’un Gemisi oldu
İslamiyet bâkidir, soyu Hüseyn soyundan
Allah’ıma hamdolsun, Ali bize yol oldu.

(SAV) Peygamber dâhil buna, beş kişi oldu şehit
(SAV) Fâtımâ ön sırada, peşinden Ali şehit
Ya zehir içirdiler, ya da kanlı Kerbela
(SAV) Fâtımâ anamızdır, ana-babamız şehit.

Selim Temiz (Selim Temiz)

Allah’ın Adıyla

Kerbela’yı yâd etmek, sel misali gözyaşı,
Hüzünle gözlerinden akarken olsa gerek.
Belaya feryad etmek, çevirip biraz başı,
İbretle Neyneva’ya bakarken olsa gerek.
Kasım izin istiyor Aşura öğlesinde,
Sahra’yı Kerbela’da son veda olsa gerek.
“Bu canım kurban” diyor Tasua gecesinde,
Geldi yevm-i Aşura “can feda” olsa gerek.
Hüseyincan yetişti, yaralıydı Ekber’i,
Böyle ciğer acısı, yanan kor olsa gerek.
Kan, revan içindeydi, vücudunun her yeri,
Sinesi parça parça, inan zor olsa gerek.
Su diye kavruldular Fırat’ın kenarında,
Onları hatırlamak, susamak olsa gerek.
Abbas’ın din dediği sırat’ın kenarında,
Kevser’in havuzuna basamak olsa gerek.
Atasından bellidir düşmanın su oyunu,
Zeyneb’in endişesi çocuklar olsa gerek.
Sakine susuz diye Abbas içmez suyunu
İbret almayanlara yazıklar olsa gerek
Suya hasret can veren yetmiş iki canana,
Susuzluk, Kevser için imtihan olsa gerek.
Din-i Mübin uğruna akan her damla kana,
Kur’an-ı Azimû’ş-şan tercüman olsa gerek.
Ali Esğer oklandı, Rubab’a ne demeli,
Taziye merasimi sizlere olsa gerek.
Hüseyn’in başucunda ağlayıp inlemeli,
Rukayye’nin mesajı bizlere olsa gerek.
İmam Zeynelabidin Şam’da iken özleri,
Eza edenin aklı şaşıyor olsa gerek.
Güzellik gördüm diye sarf ederken sözleri,
Zeyneb’in ruhu özgür yaşıyor olsa gerek.
Onun için yarattı on sekiz bin âlemi
Künhüne vakıf olmak, tahayyül olsa gerek
Hasaneyn’in matemi, ağlattı can Hatemi
Cibril emin haberi, temayül olsa gerek
Hazreti Fatıma’nın öcünü aldığında,
Kerbela’nın listesi elinde olsa gerek.
Resulullah buyurmuş, evladım geldiğinde,
Ehlibeyt âşıkları, yanında olsa gerek.
Allah’ın kelamıdır, Kur’an baş-göz üstüne,
Ehlibeyt’le birlikte emanet olsa gerek.
Kimlerdir söz söyleyen, ilahi söz üstüne,
Bunların vasıfları gayet net olsa gerek..
Açma kanatlarını, engel olma Arş’ıma,
Mevla’dan ayrı kalmak, bir bela olsa gerek.
Her karış toprağında, Ali çıkar karşıma,
Âşıklar secdegahı, Kerbela olsa gerek.

Mehmet DEMİRER