Nakarat:
Ağaçlar yaprak döküp, bulutlar yağmur bırakır.
Bu mevsim sen kokar ya sen kokar ya ondan bağırırım.
Öldürseydin ya böyle yaşamazdım. Görseydik rüya, beraber olsaydık.

1.Bölüm (Yeis Sensura):

Martıların kanat çırpışında canlanıyor yokluğun… Denize taş atan çifti görüp korktum. Ya biz öyle tekrardan olamazsak? Neyse zamana bıraktım ve getirmedi seni… Şimdi bembeyaz bir sayfa yırttım hayat defterinden, ona da sen yazacağım. Güneşler donacak, mürekkepler bitecek, gözlerimde sen hayali hiç bir zaman solmayacak. Unuttun mu yoksa beni? Ben her gözyaşımda sen damlattım yere. Ellerinde yoksa başka eller mi gizli? Dokunmadığım tenin yoksa şimdi pis mi? Sorun değil başkasının olman, başkasıyla olup intikam da almam. Beklerim, evet sonuna dek beklerim. Gelmesen dahi ben bir başkasıyla olmam.

Sehabe Verse:
Merhaba kadın sana bu şarkı. Keşke martı olsaydık beraber uçardık.
Yokluğunu anlatır bana bu sahil. “Hoşça kal” dediğin bana mı sahi? Akıl sağlığımda zarar. Seni beklemek yakışır sana kızamam. Seninle gülümsemek en büyük hayalim. Unutma beni. Kal ve ya git. Yokluğuna yalnızlığım seviniyor. Sensiz bu hayatın sebebi yok. Gitmeyi deneme n’olur. Belki de bir daha göremem onu.
Sen denizdin masmavi gülerdin.
Dudağını getir dudağıma yatıya geldim. Derken bir dalga çarptı, son kez öptün.
Kumdan bir kalp yaptım denize döktüm.

2.Bölüm (Yeis Sensura):

Kırılmış bir kalp başrolü hayatımın. Yorgun bilek kan veriyor bayadır. Bu karanlık sensiz öylesine soğuk belki gözlerimi kör eder görünmeyen varlığın. Defalarca öldürdüğüm sen tekrardan yine canlandın. Ve de hayrandım senin kusursuzluğuna. Hayat verirdi gözlerin bu vücuduma. Yorgun ben. Uzanırım yine maziye… Önüme seriliyor kağıt kalem. Yazmaktan usanmayan ellerimle sana sarılır her satır, seni anlatır her şarkım. Bir de duysan keşke… Bir de duysan keşke…

__________________
Aynı kitabı okuyup farklı yerlerin altını çizmişiz.

Sinem Sal