Bir Şehir Olmalı Şiir Gibi





geçmişime sözüm geçmez
yazamadıklarım var...

saçma sapan düşünceler beynimi kurcalarken
kırılmış agresif yanım
ruhumu hırçınlaştırıyor...

artık gün batımı da hikaye
gökyüzü çıkmaz akşamlara
yağmur akmaz toprakların özüne...

yamalı bir hayatın dikişlerinde
otuz iki dişimiz sızlarken
bakış açımız kör ve dilsiz
umutlar da bahane...

her şey bu kadar soyutken
bir şehir olmalı, şiir gibi...

şair kalemi eline almalı
özündeki nehirler durmadan coşmalı
pas tutmuş zincirler bir bir kırılmalı
sokaklara takılıp düşmemeli tümceleri
bir yerden başlamalı...

sırtına vurulan kamburun
tümseğine aldırmadan
sil baştan ufuklara yelken açmalı
o şehri bulmalı
şiir ruhlu, şehr-i âleme
nehir gibi durmadan akmalı...

terkedilmiş zihinlere hükmetmeli
tozunu almalı örümcek tutmuş duvarların
zeytin dallarına hece hece düşmeli
yeniden yazmalı ebemkuşağına ''ben geldim'' demeyi...

renkleri solmuş çiçeklere
kaleminin sihri ile dokunmalı
yeşil yeşil bakıp gülümsemeli
posta güvercinlerinin ayaklarına üşenmeden
barışı simgeleyen şiirler asmalı
ölmedik demeli....

velhasıl
şiir kadar
şiiri yaşatmak da
boynumuzun borcu olmalı...

yeni nesile
bir şehir bırakmalı, şiir gibi...