Cennette Güzellikler Var… Ölesim Geliyor!


Baya küçüğüm. Yani öyle 14 -15 değil de bayağı bildiğiniz 6-7 falan. Rahmetli dedem bizde. Köyden torununu görmeye gelmiş. Televizyonda uzun saçlı bir adam var, beraber izliyoruz. Sanki bütün aile beni orada görmek istiyor. Webster falan diyorlar. Kıvırcık sevimli bir çocuğum o sıralar. Bense adama bakıyorum. Adam hızlı konuşuyor, sürekli ıspanak, pırasa, emniyet kemeri falan diyor. Herkese 10 puan veriyor. 10 puan 10 puan 10 puan 70 puanla göndriyor herkesi. Annem dinliyor adamın şarkılarını. Biliyorum, seviyor. Sonra bremen mızıkacılarını okuyorum; bir bakıyorum aaa, bremen mızıkacılarının önünde adam şarkı söylüyor! Org alıyorlar bana, gitar gibi boynuma asıp gülpembe çalıyorum. Adam harika! O kadar güzel şeyler anlatıyor ki…




Bir uzun saçlı daha var. Bu daha çiroz ama. Kuru bir adam. Bir şarkı söylüyor çok enteresan. Şark gitgide hızlanıyor; ” ne sen bunun farkındasın ne de polis farkında” çocuk aklımla eğleniyorum şarkıyla. Çok zevkli lan! Hızlanıyorum hızlanıyorum HAHAHAHA!!



Sonra , seneler sonra televizyonda bir adam görüyorum.. Adam enteresan gülüyor; ıh ıh ıh diye. Eşoleşek diyor gülüyorum. Annem kızıyor bu sefer ama. Küfür öğreniyorum falan diye, aynı filmlerini kaç kere izledim bilmiyorum. Repliklerini ezberlemek için çaba sarfetmiyorum. Adam içine çekiyor, geberiyorum gülmekten. Küfür ediyor gülüyorum, ağlıyor gülüyorum, kızıyor, şaşırıyor, dövüyor, dayak yiyor gülüyorum…





Sonra büyükler birinden bahsediyor. Adı bi değişik, hiç duymamışım.. Fenerbahçe’nin en büyük oyuncusu diyorlar. Şimdi nerde onun gibisi diyorlar. Bir de bir ölüm haberi alıyorum, adı da soyadı da isim. O da büyük futbolcu. Ama beyefendi ikiside, biri kral biri ordinaryus diyorlar, ayıranlar sadece taraftarlıktan ayırıyor ama saygı duymayan yok!



Sonra, sinirli bir ses geliyor kulağıma 14-15 yaşımdayım. Abiler söylüyorlar mahallede falan. Sürekli depresif, sürekli isyanlarda ama adam çok içten söylüyor… Sonra bir gecede adamın linç edildiğini ve ülkeden ayrıldığını okuyorum. PKK’lı diyorlar adama ama adam “ben ülkemin bölünmesini istemiyorum” diyor. “Biz kardeşçe yaşayalım” diyor. Gazeteler şerefsiz diyor ama adam bana herşeyi söyleyin ama “bu ülkeyi sevmiyor” demeyin diyor.




Birgün bir laz geliyor sonra, içli içli söylüyor meğerse kanser hastasıymış…


Neyse seneler geçiyor önce gazeteden okuyorum, Taçsız Kral öldü diyor, sonra, seneler sonra Barış Abi gitti diyor, Kemal Sunal gitti diyor, Cem Karaca gitti diyor, Kazım gitti diyor, Ordinaryüs gitti diyor…





Sonra bir gün bir belgesel izliyorum… Anarşist bölücü diye anlatılanların belgeseli. Halbuki adamlar Mustafa Kemal yürüyüşü yapıyor. Nasıl öldüklerini okuyorum, neler yaptıklarını… 45 senelik MHP li babama, ” Ankaraya gittiğimde mezarını ziyaret edeceğim diyorum. 1 saat sonra bir telefon geliyor. Anneanneyi kaybetmişiz annem ağlıyor.. Alıyoruz Ankara biletini. Bir Ankara klişesi olan Kocatepe Camii’nde kılınan öğlen namazından sonra, Karşıyaka Mezarlığına gidiyoruz. Arabayı parkediyoruz, gidiyorum anneannemi defnediyoruz, dönüyorum arabay parkettiğim yere gri bir mezar… Bir bakıyorum, “Deniz Gezmiş -1947″…

Yorgun argın İstanbul’a dönüyorum tesadüfün şaşkınlığıyla ve rezalet bir haber daha… Neşet Ertaş… Liseden başlayıp bu yaşıma kadar her aşık olduğumda, her yalnız kaldığımda dinlediğim türkülerin sahibi Neşet Ertaş… Konserinde ceketini çıkarmazdan evvel, seyircisinden izin alan Neşet Ertaş, “Ayağınızın turabı, göğnünüzün hızmatçısıyım” diyen Neşet Ertaş… Yav noluyoruz?!



Sonra cenneti düşünüyorum… Sabah uyanıyorum… Yanımda dedem… Kemal Sunal ve Barış Manço ile ayıltan bir sohbet başlıyor eğlenceden öleceğim.. Arada şarkılar dinliyorum… Öğlen geliyor hadi diyorlar bir maç yapalım… OF! ileride Metin Oktay’la Lefter! Ben defansta durmam aga! Hücum ortasaha olayım lan bari! Maçtan sonra dinlenip akşam sofrasına oturuyorum, Cennette şarap var diyolar, belki rakı da vardır?! Bir masa kuruyoruz, Deniz Gezmiş’ler de orada! Ahmet Kaya Şafak Türküsü, Cem Karaca Islak Islak söylüyor… Derken elinde bağlamasıyla Gara Sıfatlı Gari Usta oturuyor… Orta Anadolu şivesiyle başlıyor söylemeye…..

” Havadaki turnalardan, Su içtiğin kurnalardan, Giyindiğin urbalardan,Sakınırım, kıskanırım…”

Herkes gülüyor! Üstada bakıyorum “özü gulmeyenin yüzü guler mi” diyor gene aynı şiveyle…

Hepsi orada, güzellik, adamlık, samimiyet, temizlik, dostluk… Güzel adamların hepsi orada!

Ölesim geliyor… Ne yapacağım ki burada…

ALmiRa Nickli Üyeden Alıntı İyi insanlar daha cabuk gidiyor bu dünyadan... Güzel paylaşım emeğine sağlık canım