Mecnun: Çok güzelsin
Erdal: Ne yapıyorsun oğlum mecnun?
Mecnun: Erdal abi
Erdal: He ya erdal abi
Mecnun: Allah beni kahretsin abi.çok özür dilerim bir arkadasıma benzettim de seni çok
Erdal: Ne biçim bir arkadaşlık anlayışınız var oğlum böyle tövbe..olmaz ki
Mecnun: Sen ne yapıyorsun burda
Erdal: İyi sen ne yapıyorsun?
Mecnun: İyiyim abi
Erdal: Allah allah markete geldik.buranın kaşarı güzel.
Mecnun: Hani en güzel kaşar sen de bulunuyor du abi

"Nasıl da sevdim, ne iştir bilmeden sevmeyi,
Bir parça son yalnızlığa öncekiler hazırlıktır,
İnsan sevdiğini bırakmaz, sevmek insanı bırakır..."

Dede: Evladım, aşk çook çok eski bir masaldır. E bu da Leyla’yla senin masalın. Hiç öyle kolay biter mi?
Mecnun: İşte bak, ne kadar güzel konuşuyosun dedecim. Ben niye böyle konuşamıyorum ya? Ben ne dedim biliyor musun? Aşk dedim, yokluk denizidir dedim, içine ben dalıp dalıp çıkıyorum dedim.
İsmail: Midye çıkarmağa mı?