Çocuk Psikolojisi ve Detaylı Açıklamalar

**Jaqen** · 10.07.2013, 13:29

İLGİSİZ AİLE
Çocuk istenmeden olabilir.
Eşler arasında önemli sorunlar olabilir.
Aile çocuğu yük gibi görür.
Çocukla ilgili sorumluluklardan ve problemlerden kaçarlar
.
Çocuklar:

İyi yada kötü sevgiyi nerde bulursa oraya yönelirler.
Duyguya muhtaçtırlar.
Kendilerini değersiz hissederler.
İç dünyaları zayıftır.
Güçlü görünmeye çalışırlar.

Sadece biraz sevgi

Her zaman sizin için bir yük olduğumu düşündüm. Aslında bunun gerçeklik payı de yok değil…

Beklemediğiniz bir anda ve –sanırım- çok yanlış bir zamanda geldim.

Siz kendi sorunlarınızla o kadar meşguldünüz ki ne beni fark etmeye ne de bana ilgi ve sevgi göstermeye zaman bulabildiniz.

Gidermeye çalıştığınız o kadar çok sorun vardı ki sürekli birbirinizle tartıştınız sürekli kavga ederken yanı başınızda yaptıklarınıza bir anlam veremeyen ve sadece bir tutam sevgi için saatlerce gözyaşı döken biri vardı.

Siz benim ağlamalarımı bile dikkate almadınız. Ya açtır ya susuzdur ya da uykusuzdur dediniz ama hiç “ya sevgisizdir” demek aklınıza gelmedi.

Ben büyüdükçe sanki benden daha da uzaklaşmaya başladınız.

Sorumluluklarımı almaktan kaçtınız bana ait olan şeyler sizi korkuttu hep. Yaptığım şeylerin sorumluluğunu almaktan kaçtınız. Mesela küçükken her anne babanın ilgilendiği gibi ilgilenmediniz aksine sanki sizin için bir yabancının çocuğuymuşum gibi davrandınız.

Bana ait problemleri çözmekten kaçtınız. Okulda derslerimle ilgili problemlerim olunca arkadaşlarımla sorun yaşadığımda hatta sağlık problemlerimde bile benden uzak durdunuz.

Sizin nazarınızda kendimi hep değersiz ve hiçbir işe yaramayan biri gibi hissettim. Halen böyle hissediyorum.

Ve bazen diyorum ki “Hiç mi bir şeyi hak etmiyorum?”

En azından birazcık sevgi…

Evet şimdiye kadar sizden beklediğim halde alamadığım sevgiyi şimdi sağda solda kısaca nerde bulursam orda kalıyorum. Biliyorum bazen o sevgiyi ve ilgiyi kötü insanların arasında buluyorum daha doğrusu bulduğumu sanıyorum ama yalancı ilgi de olsa beni çekiyor…

Mesela yeni arkadaş grubumun aslında benim değerlerimle çok fazla örtüşmediğini biliyorum. Mesela cafelerde saatlerce Internet başında oyun oynamak ya da küfürlü konuşmak gibi şeyleri alkol alan uyuşturucu kullananlarla arkadaşlık etmek istemem ama onlar benimle ilgileniyorlar. Beni fark ediyorlar. Bu yüzden onlara uymak zorundaymışım gibi hissediyorum kendimi…

Kalma diyorsunuz ama ben kendimi kalmak zorunda yapmak zorunda hissediyorum çünkü bana orda sevgi ilgişefkat kısacası değer veriliyor.

Kendimi güçlü göstermekten de bıktım artık…

Gerçekten güçlü olmak isterdim ama olamıyorum.

Dışardan güçlü yenilmez insanın içinde aslında yardıma muhtaç ve ilgiye ihtiyaç duyan biri olduğunu kimse bilmiyor.

Bir gün kendi çocuğum olduğunda sizden alamadığım sevgiyi sonuna kadar vereceğime ve ona kendisinin bir yük değil de benim için harika bir hediye olduğunu hissettireceğim.

10.07.2013, 13:29	#24 (permalink)
Jaqen Root Administrator Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Çocuk Psikolojisi ve Detaylı Açıklamalar İLGİSİZ AİLE Çocuk istenmeden olabilir. Eşler arasında önemli sorunlar olabilir. Aile çocuğu yük gibi görür. Çocukla ilgili sorumluluklardan ve problemlerden kaçarlar . Çocuklar: İyi yada kötü sevgiyi nerde bulursa oraya yönelirler. Duyguya muhtaçtırlar. Kendilerini değersiz hissederler. İç dünyaları zayıftır. Güçlü görünmeye çalışırlar. Sadece biraz sevgi Her zaman sizin için bir yük olduğumu düşündüm. Aslında bunun gerçeklik payı de yok değil… Beklemediğiniz bir anda ve –sanırım- çok yanlış bir zamanda geldim. Siz kendi sorunlarınızla o kadar meşguldünüz ki ne beni fark etmeye ne de bana ilgi ve sevgi göstermeye zaman bulabildiniz. Gidermeye çalıştığınız o kadar çok sorun vardı ki sürekli birbirinizle tartıştınız sürekli kavga ederken yanı başınızda yaptıklarınıza bir anlam veremeyen ve sadece bir tutam sevgi için saatlerce gözyaşı döken biri vardı. Siz benim ağlamalarımı bile dikkate almadınız. Ya açtır ya susuzdur ya da uykusuzdur dediniz ama hiç “ya sevgisizdir” demek aklınıza gelmedi. Ben büyüdükçe sanki benden daha da uzaklaşmaya başladınız. Sorumluluklarımı almaktan kaçtınız bana ait olan şeyler sizi korkuttu hep. Yaptığım şeylerin sorumluluğunu almaktan kaçtınız. Mesela küçükken her anne babanın ilgilendiği gibi ilgilenmediniz aksine sanki sizin için bir yabancının çocuğuymuşum gibi davrandınız. Bana ait problemleri çözmekten kaçtınız. Okulda derslerimle ilgili problemlerim olunca arkadaşlarımla sorun yaşadığımda hatta sağlık problemlerimde bile benden uzak durdunuz. Sizin nazarınızda kendimi hep değersiz ve hiçbir işe yaramayan biri gibi hissettim. Halen böyle hissediyorum. Ve bazen diyorum ki “Hiç mi bir şeyi hak etmiyorum?” En azından birazcık sevgi… Evet şimdiye kadar sizden beklediğim halde alamadığım sevgiyi şimdi sağda solda kısaca nerde bulursam orda kalıyorum. Biliyorum bazen o sevgiyi ve ilgiyi kötü insanların arasında buluyorum daha doğrusu bulduğumu sanıyorum ama yalancı ilgi de olsa beni çekiyor… Mesela yeni arkadaş grubumun aslında benim değerlerimle çok fazla örtüşmediğini biliyorum. Mesela cafelerde saatlerce Internet başında oyun oynamak ya da küfürlü konuşmak gibi şeyleri alkol alan uyuşturucu kullananlarla arkadaşlık etmek istemem ama onlar benimle ilgileniyorlar. Beni fark ediyorlar. Bu yüzden onlara uymak zorundaymışım gibi hissediyorum kendimi… Kalma diyorsunuz ama ben kendimi kalmak zorunda yapmak zorunda hissediyorum çünkü bana orda sevgi ilgişefkat kısacası değer veriliyor. Kendimi güçlü göstermekten de bıktım artık… Gerçekten güçlü olmak isterdim ama olamıyorum. Dışardan güçlü yenilmez insanın içinde aslında yardıma muhtaç ve ilgiye ihtiyaç duyan biri olduğunu kimse bilmiyor. Bir gün kendi çocuğum olduğunda sizden alamadığım sevgiyi sonuna kadar vereceğime ve ona kendisinin bir yük değil de benim için harika bir hediye olduğunu hissettireceğim. Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski Konu Laura tarafından (10.07.2013 Saat 15:34 ) değiştirilmiştir.