İNTİHAR

Sen tam tabancayı

Şakağına dayamışsın;

Kapı açılıveriyor

Ve üstündekileri

Bir bir fırlatıp atan

Bir leylak sesi...

Cemal SÜREYA

EDİP CANSEVER

Yeşil ipek gömleğinin yakası

Büyük zamana düşer.

Herşeyin fazlası zararlıdır ya,

Fazla şiirden öldü Edip Cansever.

CEMAL SÜREYA

BİLİYORUM SANA GİDEN

Biliyorum sana giden yollar kapalı

Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni

Ne kadar yakından ve arada uçurum;

İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi

Uyandım uyandım, hep seni düşündüm

Yalnız seni, yalnız senin gözlerini

Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım

Ben artık adam olmam bu derde düşeli

Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya

Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki

Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi

Ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği

Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;

Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki

Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor

Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini

Çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;

Bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri

Rastlaşmamak için elimden geleni yaparım

Bu böyle pek de kolay değil gerçi...

Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;

Bunun verdiği mutluluk da az değil ki

Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,

Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki

İnan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem,

Son isteğimi de söyleyebilirim şimdi:

Bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu

Yalvarırım onu okuma çarşamba günleri

CEMAL SÜREYA

AŞK

Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git.

Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler.

Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin

Oysa Allah bilir bugün iyi uyanmıştık

Sevgiyeydi ilk açılışı gözlerimizin sırf onaydı

Bir kuş konmuş parmaklarıma uzun uzun ötmüştü

Bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti

Yoktu dünlerde evvelsi günlerdeki yoksulluğumuz

Sanki hiç olmamıştı

Oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu

Şurda senin gözlerindeki bakımsız mavi, güzel lâflı İstanbullar

Şurda da etin çoğalıyordu dokundukça lâfların dünyaların

Öyle düzeltici öyle yerine getiriciydi sevmek

Ki Karaköy köprüsüne yağmur yağarken

Bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti

Çünkü iki kişiydik

Oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya

Bir dilim ekmeğin bir zeytinin başınaydı doymamız

Seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu

İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük

Yüzünün bitip vücudunun başladığı yerde

Memelerin vardı memelerin kahramandı sonra

Sonrası iyilik güzellik

Sizin Hiç Babanız Öldü Mü

Sizin hiç babanız öldü mü?

Benim bir kere öldü kör oldum

Yıkadılar aldılar götürdüler

Babamdan ummazdım bunu kör oldum

Siz hiç hamama gittiniz mi?

Ben gittim lambanın biri söndü

Gözümün biri söndü kör oldum

Tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak

Şöylemesine maviydi kör oldum

Taşlara gelince hamam taşlarına

Taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi

Taşlarda yüzümün yarısını gördüm

Bir şey gibiydi bir şey gibi kötü

Yüzümden ummazdım bunu kör oldum

Siz hiç sabunluyken ağladınız mı?

sanmasınlar inanmıyorum

elbet inanıyorum tanrıya

herkesin kendi tanrısı var

sen ölünce ölüyor o da...

bunu bi bayan arkadaşa mesaj olarak atmıştım.bi daha görüşemedik kendisiyle..!!! )

işte aşk öyle bir şey ki hakikaten insanın tanrısını bile öldürebiliyor.bana da tam da böyle olmuştu.

ilginçtir ardından yeni bir aşk çıkageldiğinde kendisiyle birlikte bir tanrı daha sunuyor size.sonra yeni ibadetlerinizi ve yeni kıblenizi tanımlıyorsunuz gözlerinde.

acaba şu hayattan gitmeden evvel kaç tanrı öldürüp kaç tanrı dirilteceğim.

keşke tek tanrılı bir felsefenin içinde kalabilseydim.belki süreya bu kadar lezzet vermeyecekti o zaman yada nazım,a.arif ve turgut uyar ve kavafis ve mayakovski ve neruda ve bedri rahmi ve elbette atilla ilhan... olsun ibrahim sadri yada yılmaz erdoğan olurdu 'büyük şairlerim' ve mahsun kırmızıgül dinlerdim ne mutlu ama bu kadar sızlamazdı göğüs kafesimin altındaki damarlarım...

genç iken içten içe kızardım birazcık nazım'ın piraye'yi aldatmışlığına ve hala kırgınlığım vardır bu anlamda nazıma.

ancak hayat nelere muktedir olabiliyor bazen.şimdi yaş 32 ve çok başka değerlendirebiliyorum nazımın ve süreyyanın aşklarını.bu kadar büyük yüreklere tek başına yetebilecek bi kadın hakikaten zordu.ve içinde aşk olduktan sonra herşey "bir ilkokulun dağılışı"(C.Yücel) gibi güzelleşebiliyor.

ama şu kadınlar ne güçlü bir bünyeleri ve aynı zamanda tembellikleri vardır.

güçlülüklerini ayrılık sonrasında görürsünüz...o sessiz sakin kadın dimdik ayakta ikinci günün sabahı hayata kaldığı yerden başlayabilmektedir.ve de ne tembeldirler hiç büyük şair büyük ressam büyük besteci olmalarına gerek yoktur.üzmezler bedenlerini bunun için.peki ne yaparlar;bir erkeğin dünyasına girip çıkıp giderler...sonra nazım olur biri sonra süreya sonra rafuel ya da l.vinci yada bahc yada beethoveen... böyle işte dünyada sanat ve düşün hayatında bi deha mı var kesinlikle ardında bir kadın dokunuşu var diye düşünmekteyim.bu salt erkek egemen bakışla değerlendirilemez diye düşünüyorum.yani bu kadınlarda 'bir şeyler' var kardeşim insanı insanlıktan bile çıkarmaya yeten 'birşeyler'...

dün hayatıma bir köpek girdi

köpek, basbayağı köpek, sokak köpeği

dün girdi, dün 22 nisan salı

şapkamla beraber oturuyordum

mevsim mütehayyil, vakit akşamdı şehirde

aklımda yalan yere fiiller

yapayalnız, ben bana oturuyordum;

bir köpek geldi, hayatıma girdi

köpek, basbayağı köpek, sokak köpeği

bakışlarımız birden buluşuverdi

evvela gözlerim baktı, sonra ben baktım

kucağıma aldım sonra, sevdim okşadım

simitçi geçseydi simit ısmarlardım

küçük küçük doğrardım önüne,

simitçi geçmedi avucumu yalattım

köpekti ama anlayışlıydı

öyle köşede kalmış, öyle korkak

evvela benim gözlerime baktı, sonra ben baktım

gölgemi gördüm yerde sonra, seni hatırladım

bir tekme yapıştırdım köpoğluna

baktım saat kulesi orda, akrep altıda

baktım insanlar eski yaşamlarında

baktım bir şarkı almış gidiyor dudaklarımı

gölgemi gördüm de yerde, seni hatırladım

belinin ortası budur diyerek

bir tekme yapıştırdım köpoğluna

SEVGİLİM, BİR GÜNÜN ORTASI ŞİMDİ

Sevgilim, bir günün ortası şimdi

Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,

Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde

Uzat bana uzat ellerini

İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar

İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,

Güvercinler güneşten bir sessizliği biriktiriyor

Ben seni düşünüyorum seni

Hani tıpkı o ilk günlerdeki gibi

Kalbim diyorum kalbim

Daha dün tezgâhtan çıkmış bir su sayacı gibi

Aşkı anılar besliyor düşler kadar

Bu yüzden diyorum ki aşk eskidikçe aşktır

Sevgi eskidikçe sevgi.

Günümüz ekmeğimiz, türkümüz

Çoluğumuz çocuğumuz

Binalar yan yana yükselip gidiyor

Vapurların ağzı köpük içinde

Uzaklarda ne kapılar açılıyor

Tirenin biri bir istasyona varıyor

Ordan çıkıyor biri.

Her şey biliyor her şey

Sen biliyor musun bakalım

Seni nice sevdiğimi?

Üstüne titrrediğimi?

Geldiğimi?

Gittiğimi

Hadi!

CEMAL SÜREYA

Eşdeğeriyle Yan

Eşdeğeriyle yan yana yürürken

Cehennem sokağında birey olmak,

Ve en inceldikten sonra

İlkel sözcüklerle konuşmak seninle.

Saat beş nalburları pencerelerden

Madeni paralar gösteriyorlar,

Yalnızlığı soruyorlar, yalnızlık,

Bir ovanın düz oluşu gibi bir şey.

Hiç bir şeyim yok akıp giden sokaktan başka

Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

ÖNCELEYİN

Önce bir ellerin vardı yalnızlığımla benim aramda
Sonra birden kapılar açılıverdi ardına kadar
Sonra yüzün onun ardından gözlerin dudakların
Sonra her şey çıkıp geldi
Bir korkusuzluk aldı yürüdü çevremizde
Sen çıkardın utancını duvara astın
Ben masanın üstüne kodum kuralları
Her şey işte böyle oldu önce


1954
Cemal SÜREYA
(Üvercinka)