Küçük zenci bir çocuk şehrin lunaparkında dolaşırken bir satıcının elindeki balonları seyre dalmıştı.
Her renkten ve her biçimden balonlar ışıl ışıl parlıyordu.
Derken birdenbire kırmızı bir balon kazara bağlandığı yerden kurtularak havada uçtu
uçtu uçtu ve nihayet aşağıdan seçilmeyecek kadar yükseldikten sonra gözden kayboldu.

Bu manzarayı seyretmek için öyle bir insan kalabalığı toplanmıştı ki satıcı bir tane daha bırakmanın iyi bir reklâm olacağını düşünerek havaya parlak sarı renkte bir balon daha bıraktı.
Arkasından bir tanede beyazını çözdü.

Küçük zenci olduğu yerden büyük bir hayranlık içinde ardı ardına uçan rengârenk seyrettikten sonra :
"Baloncu amca" dedi.
Acaba bir tanede siyah renkte balon bıraksanız ötekiler kadar yükselir mi?

Baloncu adam anlayışlı bir bakışla çocuğa tebessüm ederek
siyah renkli bir balon çözdü.
Parmaklarını gevşetip onu da boşluğa bırakırken:

"Yavrum" dedi
"bizi yükselten dışımızdaki renk değil içimizdeki cevherdir.

Bakalım Mevlâ ne gösterecek

Eski devirlerde canlardan biri tekkeye gelip
Baba erenlerin huzuruna varmış:
"Baba erenler bu sene üzüm pek bereketli oldu.
Topladık hasat ettik; şimdi onca nimeti ne yapalım bize bir fikir lütfet" diye dert yanmış.
"Pek güzel pek âlâ.
Konu komşuya dağıtın ciğerim" demiş baba.
Bir iki gün sonra aynı can tekrar gelmiş:
"Babam dağıt dağıt bitmiyor.
Kalanı koyacak yer bulamıyoruz ne yapalım?"
"Eee.. Yoldan gelip geçenlere de verin ciğerim."
Can babayı selamlayıp gitmiş ama bir iki gün geçmeden tekrar gelmiş.
"Baba erenler mübarek sanki biz verdikçe artıyor.
Üzüm vermediğimiz ne yolcu kaldı ne hancı.
Kurda kuşa bile hisse düştü.
Vallahi bitmek bilmiyor mübarek."
Baba erenler sakalını sıvazladıktan sonra:
" Eee...ciğerim suyunu sıkın bari demiş.
" O kadar üzüm suyunu kim ne yapsın baba erenler af buyur?"
" Eee...ciğerim bir kısmını şıra edin."
" Kalanı.. Kalanı?.."
" Eee...sirke kurun."
" Yine kalır babam?"
Baba erenler canın asıl duymak istediğini çoktan anlamış anlamasına da açık açık
"gidin de şarap yapın" demekten sıkıldığı için lafı dolandırmaktaymış:
" Ee...ciğerim koyun küplere.
Küpleri de koyun bir tenha köşeye...
Bekleyelim bakalım Mevlâ ne gösterecek..."

Çıkar ağzındaki baklayı

“Zamanında çok küfürbaz bir adam yaşarmış.
Sonunda kendine yakıştırılan küfürbazlık ününe dayanamaz duruma gelmiş.
Soluğu bir bilgenin yanında almış ondan akıl danışmış.

‘Her kızdığım konu karşısında küfretmek huyumdan kurtulmak istiyorum’ demiş.
Adamın içtenliğini görünce bilge ona yardımcı olmaya karar vermiş.
Bakkaldan bir avuç bakla tanesi getirtmiş ve bunları ‘küfürbazlık’tan kurtulmak isteyen adamın avucunun içine koydu. ‘Şimdi bu bakla tanelerini al birini dilinin altına ötekilerini cebine koy’ demiş.

‘Konuşmak istediğin zaman bakla diline takılacak sen de küfürden kurtulma isteğini anımsayıp
o anda söyleyeceğin küfürden vazgeçeceksin. Bakla ağzında ıslanıp da erimeye başlayacak olursa cebinden yeni bir bakla çıkarırsın dilinin altına onu yerleştirirsin.’

“Adamcağız bilgenin dediğini yapmış. Bu ara da bilgenin yanından da ayrılmamaya çalışıyormuş. Yağmurlu bir günde birlikte bir sokaktan geçerlerken bir evin penceresi hızla açılmış ve genç bir kız başını uzatmış seslenmiş:

‘Bilge efendi biraz durur musun?’ demiş ve pencereyi kapatmış.
Bilge söyleneni yapmış ama sicim gibi yağan yağmur altında iliklerine değin ıslanmış.
Sığınacak bir saçak altı da yoktur.
Üstelik niçin durdurulduğunu henüz bilmemektedir ve kız da pencereden kaybolmuştur.
Bir ara evin kapısına varıp kızın ne istediğini sormak geçmiş içinden
fakat tam kapıya yöneleceği sırada kız tekrar pencerede görünmüş ve aynı isteğini yinelemiş:

‘Bilge efendi lütfen birkaç dakika daha bekler misiniz...’

“Bilge içinden öfkelenmiş ama
kızın isteğini de yerine getirmiş.
Fakat yanındaki ‘eski’ küfürbaz adam kendini zor tutuyormuş.
Bu arada yağmurun şiddeti gittikçe artıyor
bilge de adam da vıcık vıcık ıslanıyorlarmış.

Bir süre sonra pencere açılmış ve kız yine seslenmiş

‘Gidebilirsiniz artık!..’ demiş.

Bilge bu durumu çok merak etmiş ve sormuş:

‘İyi de evladım bir şey yoksa
bu yağmurun altında bizi niçin beklettin?’

“Penceredeki kız bu soruyu pek umursamamış:

‘Efendim sizi elbette bir nedeni olmadan bekletmiş değilim’ demiş ve bekletme nedenini şöyle açıklamış:

‘Tavuklarımızı kuluçkaya yatırıyorduk.
Yumurtaları tavuğun altına koyarken bir kavuklunun tepesine bakılırsa piliçler de tepeli olur horoz çıkarmış. Annem sizi sokaktan geçerken görünce hemen yumurtaları kuluçkaya koydu ve yumurtaları tavuğun altına yerleştirene değin sizin pencerenin önünden ayrılmamanızı istedi.’

“Saygısızlığın böylesi karşısında bilgenin de tepesinin tası atmış.
Yanındaki ‘eski’ küfürbaza dönmüş ve şöyle demiş:

‘Hak ettiler bu ana kız’ demiş.
‘Çıkar ağzından baklayı!..’"

"Bilmem gereken her şeyi Nuh'un Gemisi'nden öğrendim"
İşte öğrendiklerim..

1- Doğru gemiyi kaçırma.

2- Hepimizin aynı gemide olduğunu unutma.

3- Vakit gelip çatmadan planını yap.
Hazreti Nuh gemisini inşa ederken yağmur yağmıyordu!

4- Kendine hep iyi bak ve büyük günü bekle.
Altmışına merdiven dayadığında bile gerçekten büyük bir iş yapman için önün açılabilir.

5- Eleştirileri dinle eleştirenlere kulak asma yapılması gerekeni yapmaya devam et.

6- Geleceğini zirveler üzerine kur dalgalar sana ulaşamasın.

7- Ne olur ne olmaz eşinle yola çık.

8- Hız her zaman kazandırmaz. Yılanlar da gemideydi panterler de...

9- Üzerinde aşırı baskı hissettiğinde bir süre boşlukta yüz.

10- Titanic'in profesyoneller Nuh'un Gemisi'nin ise amatörler tarafından yapıldığını unutma.

11- Fırtınanın gücü ne olursa olsun eğer doğru saftaysan seni bekleyen bir gökkuşağı mutlaka vardır.

Kardeşim

Ünlü Rus yazarı Lev Tolstoy akşam yürüyüşüne çıktığı sırada
Yanına son derece zayıf ve halsiz bir dilenci yaklaştı.
Adamın günlerdir doğru dürüst bir şey yiyemediğini hemen anladı.
Durdu ve biraz para çıkarmak için elini cebine götürdü.
Ancak cebinden bir kuruş bile çıkmadı!
Tolstoy adama yardım edemediği için son derece üzülmüştü.
Dilencinin yıpranmış kirli ellerini tuttu ve
özür dileyen bir ses tonuyla: Beni affet kardeşim; dedi.
Yanımda sana verebilecek hiçbir şeyim yok.
Dilencinin solgun ve yorgun yüzü birden aydınlandı.
Hayır benden özür dileme dedi dilenci.
Sen bana çok büyük bir hediye verdin.
Bana 'kardeşim' dedin!