Türkçe İsimler

**Jaqen** · 01.12.2013, 21:24

Türkçe İsimler

Tükçe İsimler
(A) HARFİ İLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER

ABA: Saygıdeğer, saygıya layık kişi. Bazı Türk boylarında “ana’’,’’abla’’ ,
bazılarında ise baba anlamında da kullanılmaktadır.

ABADAN: 1- Cömert, verici 2- Bağışlayıcı, gönül yapıcı

ABAK: Temiz, iffetli, namuslu kişi

ABAKA: Yakın akraba, amca çocuğu

ABAKAN: Alicenap

ABAKAY: 1- Yakın akraba, yeğen, amca çocuğu 2- Sibirya’da saygın ve sözü geçen
hanımlara verilen bir unvan

ABALA: Abla

ABAR: (Avar): 1- Gösteriş, heybetlilik 2- Baş eğmez, dirençli

ABAŞ: Hanım yürüyüşü (Küçük narin adım)

ABAY: 1- Aydınlık, aydınlık verici 2- Hayret uyandıran, hayret verici

ABAKIYMIŞ: Gönül kırıcı, can yakıcı

ABÇAR-(Avşar): 1- İşin ehli kişi, iş bitirici 2- Uyumlu, itaatkar

ABI: 1- Can, ruh 2- Soyluluk

ABIÇ: Gönüllü

ABIDAN: İçli, gönül insanı

ABIK: İçli, gönüllü

ABIKAN: Mec.Soylu

ABIL: Gönüllü, İstekli

ABINAK: Sakinleşmiş gönül rahatlığı içinde olan

ABINÇ(Avunç): Avunç, teselli

ABIŞ(Apış): Bacağın diz kapağından yukarısı

ABIŞKA : İçten, içtenlikle çalışan

ABIZ: Ruhsal, ruhlarla ilgili

ABİKE: Alicenap, yüksek gönüllü

ABİN: Mutlu, memnun, hoşnut

ACAR: 1-Gayretli,Hareketli 2- Gözü pek, yırtıcı

ACLAN: Açık,Açılan

ACU-(Acı,Açığ): 1- Açık 2-Keskin, sert 3- Açı,aralık

ACUN: Dünya, yeryüzü

ACUNAL: birl. Acun/Al (Almak’tan)

ACUNAY: birl. Acun/Ay/Mec.”Dünya güzeli”

ACUNLUK: Dünya malı,dünyalık

ACUNSUZ: Dünya malında gözü olmayan

AÇA: 1- Toplum içinde saygınlığı olan kişi 2-Analık derecesinde saygıya layık
hanım

AÇAN: Açma eylemi içinde olan (Çiçek gibi)

AÇIĞ: 1-Açık,dürüst 2- Bahşiş bey yada hanların verdiği bahşiş

AÇIK: (Açığ) Büyük kardeş

AÇIL: Açık, açılmış

AÇUK: (Açık) İyi huylu,mülayim

ADAK: 1-Söz,nişan 2-Bağış,sungu

ADAL: Sadık, güvenilir

ADALAN: Ünlü, şöhretli

ADALDI: Ünlü

ADALIR: Ünlü

ADALMIŞ: Ünlü

ADAN: Uygunluk, liyakat

ADANIR: Ünlü

ADANMIŞ: Adaklı,adak olmuş

ADAR: Adama eyleminde bulunan

ADAY: Memnunluk,hoşnutluk

ABDAN: Ünlü

ADBERİLGEN: Adına layık ve ününü hak etmiş kişi

ADIKTI: Ünlü

ADIN: Ünlü,adı anılan

ADINÇIĞ: 1-Seçkin,mümtaz 2- Olağanüstü, fevkalade, bambaşka

ADIÖTE: birl. Adı/Öte Mec. Temiz bir üne sahip

ADIVAR: Ünlü,tanınmış

ADIYAKŞI: birl. Adı/Yakşı(Adı güzel)

ADIYAMAN: birl. Adı/Yaman Mec. Ürkütücü bir üne sahip kişi

ADIYEKE: birl. Adı/Yeke(yeğ) Mec. Saygıyla anılan kişi, adı yeğlenen kişi

ADKIR: Aygır,erkek at

ADMIŞ: Ün almış, tanınmış

ADSAY: birl. Ad/Say Mec. Adına saygı duyulan kişi

ADSIZ: 1- Fakir,kimsesiz

AFŞAR (Abçar)

AFŞIN: Apçın,(Opçın) Zırh,demir örgülü savaş giysisi

AFTABA: Su ibriği

AGA (Ağa,Aka): 1-Saygıdeğer, ulu kişi 2- Cömert,koruyucu 3-Büyük erkek
kardeş,ağabey

AGOLA: Yönetici,amir

AGUN: Tatmin,avuntu

AGUNMUŞ: Avunmuş,sakin

AĞAÇA: Akça, beyazca, alımlı

AĞALAK: Oğlak

AĞALBAY: Muhterem,saygıdeğer

AĞAN: 1-Yüksek,yukarıda,yukarılara çıkan 2- Geceleri gökten hızla geçen, ışıklı
nokta

AĞAR: 1- Ağı ağırbaşlı, oturaklı 2- Gönül ferahlığı 3- Göğe yükseliş

AĞARTMIŞ: 1- Namuslu,dürüst 2- Alçak gönüllü, mütevazı

AĞAT (Akat): Namuslu, gönüllü, iffetli

AĞAYA: Makul,geçerli,uygun

AĞDUK: Kutsal,muhterem

AĞICI: Ağcı, Akçı, Akıcı, Hazinedar, Hazine sorumlusu

AĞIÇ: Varlık, hazine,servet

AĞILGAT: 1-Saygıdeğer 2- Yıldız,gezegen

AĞIM: Yükseliş

AĞIR: 1- Ağırbaşlı,olgun 2- Ünlü,saygın

AĞIRBAŞ: birl. Ağır/baş, olgun, alçak gönüllü

AĞIŞ: (Ağıç) Hazine, servet

AĞIT: Mersiye,ölüm Türküsü,göğe yükselen feryat

AĞLAMIŞ: Çileli,çile çeken

AĞMIK: 1- Ünlü,tanınmış 2- Yüksek rütbeli

AĞRAK: Yükselen,ilerleyen

AĞRITMIŞ: Mec. Acı kuvvete sahip kişi

AĞUL: 1- Ay’ın halesi 2- Oba, köy

AĞUTUR: Yükselten,yukarı çıkaran

AĞZUKARA: birl. Ağzı/Kara. Mec. Sert konuşan, acımasız ve hükmedici konuşan kişi

AK: 1- Beyaz 2- Doğuş, doğum 3- Yükseliş 4-Parlaklık 5-Devinim,hareketlilik 6-Mec.Namusluluk,iffet
ve güvenirliğin sembolü

AKA: Büyük,ulu kişi,saygıdeğer kişi

AKABA: Yokuş,meyil

AKAÇ: Akıcı

AKALIN: bir. Ak/Alın mec. Dürüst,namuslu

AKAN: 1- Akıcı 2- Yükselen

AKARCA: Dere,ırmak

AKAR: Dere,akarsu

AKARSU: Dere,ırmak

AKAŞ: birl. Ak/Aş mec.Helal rızk

AKAY: birl. Ak/Ay 1- Ayın en güzel anı 2- Yenisey Türklerinde “hanımefendi”
anlamında kullanılır.

AKBAŞ: birl. Ak/Baş mec. Dürüst,namuslu

AKBEL: Dürüst,sözüne güvenilir kişi

AKBERGÜ: birl. Ak/Vergi fıtrat,huy mec.iyi huylu

AKÇA: 1-Beyaza kaçan 2-İpekli dokuma 3-Para,maliye,hazine

AKÇALAR: birl.Ak/çalar mec.Ak tenli hanım

AKÇALI: Zengin,mal sahibi

AKÇALMAZ: birl. Ak/Çalmaz mec.Yanık tenli hanım

AKÇIL: 1-Ak tenli, akça yüzlü 2- Ağarmış, aklaşmış

AKÇIN: Sözüne güvenilen,sağlam kişilikli

AKÇORA: birl. Ak/Çura 1- Şamanist gelenekte iyi ruh ve iyilik perisi

AKEL: birl. Ak/El mec.Dürüst,namuslu

AKGÜN: birl. Ak/Gün mec. Gelecek,istikbal

AKHAN: birl. Ak/Han Şamanist gelenekte “İyilik Tanrısı”

AKI: Eli açık,cömert,zengin gönüllü

AKIM: 1-Yönelim,yükseliş 2- Akmaktan, akıcı,yayılıcı

AKIN: 1-Saldırı,hücum 2-Kazak ve Kırgızlarda, ozan ve müzisyenlere verilen ad

AKINAY: birl. Akın/Ay Türkistan’da hanım ozanlara verilen ad

AKINCI: 1- Akın eden,saldıran 2- Osmanlılar dönemindeki, öncü birliklere ve bu
birliklere dahil olan kişilere verilen unvan

AKIŞ: 1-Yükseliş 2-Akmaktan akış 3-Servet,hazine

AKKARA: birl. Ak/Kara mec.Zıtların bütünlüğü

AKMAN: birl. 1-Temiz,iffetli 2-Apak,bembeyaz

AKOBA: birl. Ak/Oba mec.soylu

AKSAK: 1-Aksayan,seken 2-Yükselen,çıkan

AKSOY: birl. Ak/Soy mec.Soylu

AKŞAMAN: birl. Ak/Şaman Şamanist gelenekte,iyi ruhlarla ilgilenen ve ilişkiye
giren kam

AKŞİT: Yürekli,gözükara

AKTAN: birl. Ak/Tan seher vakti,şafak

AKUZ: birl. Ak/Uz (Uzman,usta)

AKÜN: birl. Ak/Ün mec.Temiz,şöhretli

AKYOL: birl. Ak/Yol mec.Dürüst,namuslu

AKYÖN: birl. Ak/Yön mec.Dürüst,namuslu

AKYÜZ: birl. Ak/yüz mec.Dürüst

AL: 1-Bayrak kumaşı 2-Kızarmış,kızarık 3-El,kolun bilekten aşağı kısmı 4-
Ala,alaca 5-Almaktan al

ALA: Karışık renkli,benekli

ALABAN (Alban)Timsah

ALACA: Karışık renkli

ALAÇUK: Kulübe,baraka,Altay Türklerinde,oda,(Çadırın iç bölmesi)

ALAGAN: (Algan)Fatih

ALAGAŞ: Ender rastlanan,nadir

ALAGÜN: birl. Ala/Gün Gün ortası

ALAK: Yok edici,öldürücü,alıcı,avlayıcı

ALAN: 1-Işık,nur 2-Orman içindeki açık ve düzlük bölge 3- algan

ALANÇA: Bahçelerdeki ağaç aralarında bulunan çimenlik bölge

ALANGUVA: birl. Ala/Geyik

Cengiz Kaan’ın onuncu göbekten büyük anası 2- Ergenekon destanında adı geçen
Uldız Han’ın kızı

3-Türk mitolojisinde yer alan ünlü kadın ki, efsaneye göre, bir nevi Türklerin
’’Meryem Ana” sı gibidir.

ALAR: Yalancı karanlık(Gündüz vaktinde)

ALAS (Alaz) Şamanist gelenekte “Ateş Tanrısı’’

ALASAYVAN: Şafak vakti,Güneşin doğuşu

ALASI: Erek,amaç,sahip olunması istenen nesne

ALATAŞ: birl. Ala/Taş Köz,ateş parçası

ALAYUNT: birl. Ala/Yunt Altay Türklerinde “kısrak” anlamında kullanılmaktadır.

ALBA: Yükümlülük,hizmet yükümlülüğü

ALBAGA: Hasılat,savaş yada av ganimeti

ALBAN: Haraç,ganimet

ALBATU: Bürokrat, hizmetle yükümlü kişi

ALBENİ: Çekim,cazibe,sempati

ALCU (Alçu)Alıcı,avcı

ALÇİÇEK: birl. Al/Çiçek (Gül’ün Türkçe karşılığı)

ALÇİN: Kızıl renkli bir çalı kuşu

ALÇU (Alcu)1-Algan,Fatih,2-Alcı,Avcı

ALDI: 1-Öncü,öndeki,selef 2-Algan,Fatih

ALDUR: Ok atışı,oklayış

ALEV (Yalav...Yal kökünden)Ateşten çıkan ışık

ALGAN: Fatih,Fetheden

ALGAZIN: Yabani vahşi hayvan

ALGI: 1-Fetih,Almaktan... alım 2- Fehim,algılama

ALGIN: 1- Serap 2-Yüksek yer 3- Bitiricilik,bitiriş

ALGIŞ (Alkış): Dua,yakarış,niyaz

ALGU: 1-Tüm,hepsi 2-Toplum,topluluk 3-Silah 4-Alıcı,avcı

ALGUR: Sakin,kendi halinde,kendinden emin

ALGÜN: birl. Al/Gün”...Kazak ve Kırgızlarda,doğum sırasında yaşanan dikkat
çekici,unutulmaz günleri mecz eder.

ALICI: Alcu,Avcı

ALIK: Alıngan,Kırgın

ALIM: 1-Çekim,Cazibe 2-Vergi,Haraç

ALIMGA: Yazıcı,(Han ve Kaanların buyruk ve fermanlarını yazan görevli kişi)

ALIMLI: Çekici,Cazibeli

ALINAK: birl. Alın/Ak mec.dürüst,namuslu

ALINCAHAN (Alınçak Han) Oğuzname’ye göre,Türk’ün oğullarından

ALINÇAK: 1-Çekici,cazip 2- Alıngan,nazik

ALINGAN: Alınan,incinen,gücenen

ALK: Bitirmek,yok etmek,sona erdirmek,bitiricilik

ALKA: 1-Bitirici,yok edici 2-İleri,ilerici

ALKABÖLÜK: birl. Alka/Bölük..Vurucu Tim

ALKAN: Alkan,Fatih

ALKAR: Bitirici,yok edici

ALKAŞ: Bitirici,yok edici

ALKI: Pervasız,vurdumduymaz

ALKIM: 1-Gökkuşağı 2-Gerdan

ALKIR: Tamamlayıcı,bitirici

ALKIŞ: Algış,dua,övme,yüceltme

ALMA: Elma

ALMAKAY: Elma yanaklı

ALMALUK: 1-Alınması gerekli olan 2-Elma bahçesi

ALMAS: Almaz,nazlı

ALMILA: Elma

ALMIŞ: Algan,Fatih

ALP: Bu sözcük birçok erdemi içinde barındırır. Bilgelik, yiğitlik, fedakarlık,
kahramanlık,

gözükaralık, toplumculuk, vb. ile birlikte tüm bunlar arasındaki uyumu da
içerir.

ALPAGU: Düşmanına tek başına saldıran kişi

ALPAGUT: 1-Alplik gösteren kişi 2-Kurt soyundan 3- Seçkin ve saygın kişi

ALPEREN: birl.Alp/Eren (Gazi, Derviş) Toplumun sayıp sevdiği, örnek aldığı
savaşçı kişilerin genel adı

ALPMAN: Alp gibi Alpçe yaşayan

ALTAÇU (Altaç): Aldatıcı taktik sahibi

ALTAMIŞ: Aldatıcı,hileci

ALTAN: 1-Altın 2-Güneşin doğuş anı,Şafak

ALTANURUG: (Altın Uruk) Cengiz Kagan ve oğullarının soyuna verilen unvanlardan

ALTAY: 1-Al/Ala/Tay 2-Altın 3-Ormanlarla kaplı yüksek dağ

ALTINDAĞ: birl. Altın/Dağ/Altay dağlarının,diğer adı.

ALTU (Aldu): 1-İlk,Birinci 2-Algan,Fatih

ALTUN: Altın

ALTUNSABAK: birl. Altun/Sabak(sopa,değnek)

ALUÇ: 1-Alıcı(Alçu) 2-Kayın cinsi bir ağaç

ALUNGAN: Alıngan,nazlı

ALUNUR: Nazlı

ALYU: (Algu)

T..Çağatay Han’ın torunu

AMAÇ: (Umaç)Gaye, hedef, beklenti

AMAN: (YAMAN) Sertlik

AMGAK: Emek/Zahmet

ANAÇ: 1-Anacık 2-Analık duygusu çok gelişmiş 3-Anaya çeken 4-Doğurgan, üretken

ANAGAY: Anaya çekmiş, anaya benzer

ANASIOĞLU: birl. Anası(nın)Oğlu (Babası erken ölmüş ve özellikle anası
tarafından bin bir güçlüklerle yetiştirilip büyütülmüş, yetim çocuklar için
kullanılmış olduğu anlaşılan Türk adlarından)

ANAT: 1-Anı,Anılan 2- Yakın,hısım

ANAZ: Yeğrek, evla, eftal

AND (ANT) 1-Yemin,söz 2- Yakın akraba

ANDA: Birlikte ant içmiş(kan kardeşi) (Anda’lık Türklerin en eski
geleneklerinden biridir. Andalar birbirlerini kardeşlerinden daha ileride korur,
sayar ve kayırmaya çalışırlar.)

ANDAÇ: Hatıra, anı olsun diye verilip,alınan hediye

ANDARIMAN: Anılara değer veren ve saygı gösteren kişi

ANDIR: Anısı ola hatıra

ANGAY: Anılarına bağlı olan kişi

ANGI: 1-Anı,hatıra,2-Yetki, yeterlilik

ANGIM: Mamur, hakim

ANGIN: Ünlü, anılan, adı duyulan

ANGIŞ: Ünlü, meşhur

ANGIT: Yaban ördeği

ANIK: 1-Anlayış, yetenek, fehim 2- Hafıza, bellek 3- Hazır, mevcutlu

ANLI: 1-Sakin, ağırbaşlı 2- Bellek, hafıza

ANIT: Anı olsun diye yapılan yapı

ANITGAN: Anıt yapan

ANLI: Ünlü, tanınan

ANNAK: Yadigar, hatıra

ANT: And, Yemin

ANTLIĞ: And içmiş, Yeminli

ANUÇUR: Övülmüş, övülmeye layık

ANUK: Yadigar, hatıra

ANUŞ: Anış, anma eylemi, anı

APA: Ulu, büyük, saygıyı ve hürmeti hak etmiş kişi (Bazı Türk bölgelerinde
“baba” anlamına da kullanılmaktadır.

APAĞ: Apak, temiz

APAK: Temiz, namuslu,iffetli

APATEG: (Apatek)birl. Apa/Tegtek(gibi,benzer)

ARA: Orta yer, ortalık, boşluk, orta

ARAL: 1-Ada 2- Aralık,orta, ortalık

ARAS: 1- At kılı 2- Kalın yün 3- Talih,baht

ARASLAN: Arslan (Çuvaşlarca söylenişi)

ARAT: Cesaret, yüreklilik

ARBIŞ: Büyü,efsun

ARBUZ: Büyü, sihir

ARCA: 1-Arıca, saf, temiz 2- Çam ağacı, çamdan yapılmış kutu

ARDA: 1-Uzun değnek 2- Artçı, halife, ardı sıra giden

ARDALI: (Ardalu) Yönetici, amir

ARDIÇ: 1- Halife, artçı 2- Bir ağaç türü

ARGA: Zeki, akıllı

ARGAN : (Arkan) Kement, kement bağı

ARGATU: Yaban koyunu

ARGIÇ: 1- Kır, mera 2- Gurur

ARGIN: 1-Yavaş, sakin 2- Gelecek yıl

ARGUN: Pars cinsinden avcı bir hayvan

ARGUŞ: (Arkuş)1- Edepli, terbiyeli 2- Haberci, haber veren

ARGÜDEN: birl. Ar/Güden, Arlı, edepli

ARI: (Arık) 1- Saf, arı, arınmış 2- Irmak, dere

ARICA: Soylu, temiz, iyi huylu

ARIÇ: Barış, sulh

ARIĞ (Arı, Arık)

ARIK: 1- Arı, arınmış, temiz 2- Narin, ince yapılı

ARIL: Arınmış, temiz, pak

ARIN: Saf, arınmış

ARINÇ: 1-Barış, kurtuluş 2- Temizlik, saflık, günahsızlık

ARINIK: Saf, şeffaf, billur

ARINMIŞ: Temiz, gönüllü

ARKIN: 1-Argın, yavaş, sakin 2- Halef, ardıç

ARKIŞ: 1-Ulak, haberci 2- Kervan, kafile

ARKUN: Halef, geriden gelen, takipçi

ARKUY: Siper, mevzi

ARKUZ: (Arguz) Edepli, iyi huylu

ARLAĞ: Arlı, edepli

ARLAT: Biricik oğul, anaların en çok üstüne düştükleri oğul

ARMAGUN: Armağan, hediye

ARMAĞAN (Yarmagun-Yarmagan)- Hediye

ARMAN: 1- Onurlu, arlı, edepli 2- Dilek, istek 3- Hayal, fantezi

ARPA: 1- Büyü, tılsım, Şamanist gelenekte, Kamların okuduğu dua 2- Tahıl

ARPAD (Arpa)

ARSİN: (Ersin) Kurtuluş, istiklal

ARSALAN: Arslan

ARSLAN: Yırtıcı hayvan Mec. Cesaret, atılganlık ve gözü pekliği sembolize eder.

ARSLANBALA: birl. Arslan/Bala..Arslan yavrusu

ARSLANCIK: Küçük arslan..Arslan yavrusu

ARSLANÇA: Arslan gibi, arslan özelliklerine sahip

ARSU: birl. Ar/Su mec. Namuslu, dürüst

ARSUN: 1- Efendi, ağırbaşlı 2- Rahata ermiş, huzurlu

ARTAGAN: Bereket, artuk, fazlalık, bolluk

ARTAM (Erdem)

ARTIM: Bereket, bolluk

ARTUÇ: Mızrak, mızrak ucu

ARTUK: Fazlalık, üstünlük, bereket mec. Varlık, zenginlik

ARTUKDOĞAN: birl. Artuk/Doğan

Kırgızlarda, olağanüstü vasıflara sahip kişilere verilen bir unvan

ARTUN: Vakarlı, ölçülü

ARTUR: Cazibeli, çekici, işveli, fettan

ARTURU: 1- Ekstrem, uç noktalarda 2- Bereket, bolluk

ARTUT: Armağan, hediye

ARVIŞ: Sihir, büyü, tılsım

ARZIK: Fanatik, bağnaz, sofu

ASAN: 1- Sağlıklı, zinde 2- Asma eyleminde olan

ASENA: Efsanevi dişi kurtun adı. Yakın, Yakınlık duyulan

ASIGLI: Faydalı,Gerekli

ASIĞ (Ası,Asık) 1- Fayda, Çıkar 2-Kar,temettü

ASPAR (Asbar) Faydalı, işe yarayan

ASRAK: Himaye, Koruma

AŞAN: Aşmak’dan ...mec. Azimli, engel tanımaz

AŞIT: 1- Aşılacak, aşılması gerekli olan 2- İşitmekten...İşit, kulak ver

AŞKAR: 1- Savaş atı 2- Kuyruk ve yelesi kara, vücudu kula renginde olan at

AŞKIN: 1- Aşmış, üstün, faik,akranlarından ileride olan 2- Melodi,nağme

AŞUK: 1-Aşık,aşmış, geçmiş 2- Tolga

AŞULA: Yılmaz irade sahibi

AŞUR: Aşırmaktan... mec. Yılmaz, gayretli

ATA: 1- Ulu, saygıdeğer kişi 2- Baba, dede, ced 3- Adın ve soyun bağlı olduğu
kök

ATABAY: birl. Ata/Bay lala, beybaba. Han, Kağan ve padişah çocuklarını eğitip
yetiştiren kişilere verilen bir unvan

ATAÇ: 1- Atasına bağlı, Atasının yolunda 2- Atadan intikal eden 3- Büyüklük
gösteren çocuk

ATADAN: Miras, manevi miras

ATAERİ: birl. Ata/Eri mec.Atalarına ve geçmişine saygılı

ATAGÜÇ: birl. Ata/Güç mec. Gücünü atalarından almış

ATAĞ: (Atak) 1- Ün, nam, şöhret 2- Atılgan 3- Dağ yolu 4- Çağlayan 5- Bir şahin
türü

ATAHAN: birl. Ata/Han mec. Devletin ilk kurucu büyüğü, devlete ad veren kişi

ATALA: Tanınmış, ünlü ve zengin

ATALAN: Ünlü, Meşhur

ATALAY: Ad almış, ün almış, meşhur kişi (Atila’nın asıl adının bu ve bundan
bozulup çevrilmiş hali olduğunu söyleyen bazı tarihçilerimiz de var.)

ATALIK: Miras

ATALMIŞ: Ünlü, meşhur

ATAMAN: Ulu, Saygıdeğer kişi

Bir kısım tarihçilere göre, Osmanlının, kurucusu olan Osman bey’in asıl adı
budur. Bir kısmı

Atman, bir kısmı Otman der.

ATASAGUN: birl. Ata/Sagun Hekimlerin en ulusu başhekim Şamanist gelenekte de
aynı ad, en iyi kamlar için kullanılmaktadır.

ATAY: 1- Ünlü, tanınmış 2- Akın, hücum

ATIGAY: Ünlü, tanınmış

ATIĞ: Adı sanı belli, ününü arttırmış kişi

ATIL: Ünlü, meşhur

ATILGAN: Atak, gözüpek,cesur

ATILMIŞ: Atılgan, gözüpek

ATIŞ: Ünlü, meşhur

ATİLAY: Türk tarihinin en önemli kişilerinden,Batı Hun imparatoru, Bu kişinin
adı üzerinde tarihçi ve dilciler pek de anlaşamamışlardır. Benim görüşüm de göç
sırasında İtil ırmağı kıyısında doğmuş olmasından dolayı “İtil/Ay”dır. Ancak
bununla birlikte bu kişi için bazı adlar söylenmekte (Atila,Atilla,Atılay,Atilay,Atalay,Atlıhan
vb.) Anlamlar:1- Atacık,babacık 2- İtil ırmağı kenarında doğduğundan ve
Türklerdeki eski bir gelenekten dolayı “İtil” çocuğu anlamında verilen İtilay’ın
zamanla Atilay’a dönüşümü 3- Atlı/Ay 4- Atlı/Han 5- Macar dilinde çelik anlamına
gelen “Atzel” den

ATLIĞ: Ünlü,zengin

ATMACA: Yırtıcı bir avcı kuş

ATMAN: Ünlü, saygın

ATMIŞ: Atma eyleminde bulunmuş (ok,kargı vb.)

ATSAK: Ünlü, adı duyulan

ATUK: Bolluk, bereket

AVAR (Abar) 1- Heybet, büyüklük(Abartı) 2- Dirençlilik, dayanıklılık

AVAZ: Nara, yüksek perdeli ses, çığlık

AVCI: Av yapan, avlayan

AVCIL: Avlayıcı, av işinin uzmanı

AVGAN: Avuntu

AVINÇ: Avuntu, teselli

AVINÇA: Avunç

AVINGU: Avunç,teselli

AVLAK: Av yeri, av olanı

AVKAR: Bozkır bıldırcını

AVUNÇ: Teselli, avuntu

AVUÇU: Avunç

AVUNDUK: Avuntu, teselli

AVUTMUŞ: Teselli eden

AY: Dünyamızın uydusu olan gezegen. Ancak Türk kültüründe bu ad güzellik,
temizlik, ahlaklılık vb. değerleri de içeren birçok öğeyi içinde barındıran bir
sembol ve mecaz olarak kullanılmıştır. Çok önceleri erkeklerde kullanılmasına
karşın, zamanla kız çocuklarına ad olarak verilmiş, gerek başta, gerekse de son
da, birleşik ad olarak değerlendirilmiştir. Bununla birlikte bazen geçmiş
örneklerde de görüleceği gibi hem erkeklerde hem de kızlarda kullanılmıştır.
Ancak yine de ağırlık kız adlarındadır.Ve kız adlarında önemli bir konumdadır.

AYAĞ (Ayak) 1-Uğur, şeref, şan 2- Devinim, hareket (ayaklanma sözü) buradan
gelir.

AYANA: birl. Ay/Ana Altay Türklerinin eski tanrıçalarından

AYAS: Ay ışığı, mehtap, gece aydınlığı

Altay, Tuva, Çuvaş Türklerinde Tanrı sıfatı olarak kullanılan bir ad

AYATA: birl. Ay/Ata Şamanist gelenekte, göğün altıncı katına bakan Tanrı

AYAZ: 1- Ay ışığı 2- saf, berrak hava 3- Kuru soğuk

AYBAKIM: birl. Ay/Bakım, bakmaktan, bakış

AYBAN: birl. Ay/Ban mec. Debdebe, şaşa

AYBANDI: birl. Ay/Bandı (Banmak)

AYBAR: 1-Ay gibi parlak 2- Heybet,heybetlilik

AYBI: İmdat, medet

AYBIN: Onur,şeref

AYÇIL: Ay ışığı, ay pırıltısı

AYDA: 1- Ay’a eş değer güzellikte 2- Dere kenarlarında yetişen hoş kokulu bir
çiçek

AYDABOLDI: birl. Ayda/Oldu mec. Ay parçası

AYDAN: Ay parçası

AYDAR: (Aydar Han) saç perçemi, kakül

AYDIN: 1- Aydınlık, ışık yoğunluğu 2- Açık, aşikar 3- Entelektüel , münevver

AYGAN: İçten, samimi, yaren

AYGAY: Nara, bağırtı

AYGIN: Sınırsız, uçsuz, geniş

AYGIR: Erkek at

AYGIRAG : 1-Dağ keçisi 2- Bir geyik türü

AYGUÇI: Yönetici, devlet görevlisi, danışman, yarıcı

AYIM: Çekicilik, sempati

AYIMÇA: Ay parçası

AYINTAP: Mehtap, ay ışığı

AYIR: Değişik, farklı, başka, fark

AYIRBAŞ: birl. Ayır/Baş..Değişim, mübadele

AYIRT: Fark, farklılık, ayırım

AYITGU: Temyiz

AYISIG: birl. Ay/Isıg..Ay ısısı, sıcaklığı

AYIT: Söylemek, anlatmak

AYITMIŞ: Söyleyen, bildiren, uyaran

AYKAÇ: Konuşkan, Konuşmacı, Hatip

AYKIN: Geniş, ferah, aydınlık

AYKOYUN: birl. Ay/Koyun

Yakut destanlarında adı geçen, eski dönem güç tanrısı

AYLA: 1-Ayın çevresindeki ışık halesi 2- Devir, dönüşüm

AYLU (Aylı): Aydan

AYMA: Duyarsız, başıboş vurdum duymaz

AYMAN: Aya eş değerde

AYMAZ: Vurdumduymaz, başına buyruk

AYRAL: Kuraldışı, istisna

AYRI: Başka, değişik, farklı

AYRIÇ: Bölüşüm, taksimat

AYRIKÇA (Ayıkşa): Derviş, mecnun

AYRUK: 1- Farklı, değişik 2- Varlıklı, zengin

AYSELİG (Aysiliğ) birl. Ay/Silig, dürüst, namuslu

AYTAK: Konuşmacı, hatip

AYTAR: Haberci, muhbir

AYTEK: Konuşmacı, hatip

AYTIN: Aydın, aydınlık

AYTIŞ: Nutuk, anlatım, hitabet

AYTIŞAN: Hatip, konuşmacı

AYTUK: Hatip, konuşmacı

AYUK: Söz söylenebilen ve sözün değer gördüğü yer

AYUR: Konu, bahis, bahse konu olan

AYÜN: birl. Ay/Ün Karahanlılar ve Uygurlar döneminde, han ve kağanların
analarına verilen bir unvan

AYZIT: Şamanist gelenekte “ Ay Tanrıçası”

AZBOY: Heyecan

AZGIN: Zapt edilmesi zor, sınırı aşmış, tahrik olmuş

AZLAĞ. Nadir, az rastlanır.

AZRAK: Nadir, az rastlanır.

AZUK: (Azuka, Azık): Geçimlik, yiyecek

**Devturk** · 01.12.2013, 21:24

(B) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER

BEĞDÜZ EMEN: birl. Beğdüz/Emen (ruh,can)

BEĞEÇ:1- Beğliğe layık 2- Beğ çocuğu, küçük bey

BEĞENDİK: Beğenilen

BEĞENİ: Hoşa giden, beğenilen

BEĞENMİŞ: Hoşuna gitmiş

BEĞER: Beyoğlu, prens, şehzade

BEĞLEN: Bey soyundan olan

BEĞLİK: Beylik, beyliğe uygun olan

BEĞREK: Beyrek, bey çocuğu, küçük bey

BEK: 1- Bey, beğ 2- Pek, sıkı

BEKEM: Bey, beyim

BEKEN: Dayanıklı, metin

BEKET: Kuvvet, dayanıklılık

BEKİ: 1- Yiğit,güçlü 2- Eş, koca 3- Şaman, baş şaman

BEKİK: Güvenli, iyi korunan

BEKİM: Azimli, kararlılık

BEL: 1- Bilgi, bilim 2- Belirti,iz, damga 3- Tarlanın orta yeri 4- İki dağın
arasındaki geçit

BELÇİN: Belirti, iz, damga

BELDEK: İz, işaret, emare

BELEK:1- Kılavuz, rehber 2- hediye, 3-Kundak bezi

BELEN:1- Bilen, alim 2- Geçit 3- Sırt, tepe, dağ yolu

BELET: Belge, delil

BELGE: Belge, doküman, delil

BELGİ:1- Belge 2- Bilgi 3- Fark, farklılık, ayırt, alamet

BELGİN: Belirgin, net, açık

BELGÜ:1- Belge 2- Sınır taşı, sınır toprağı 3- Yüzük taşı, nişane

BELİK:1- Doruk, zirve, şahika 2- Saç örgüsü

BELLEK: Hafıza

BENEK: 1- Armağan, hediye 2- Bakır para 3- İşlemeli kumaş

BENGİ: Bengü, mengü sonsuz, sonsuzluk, ebediyet, ebedi

BENGİLİK: Sonsuzluk

BENGÜ: Bengi, mengü

BENİCE: Sonsuzluk, sonsuzluğa giden

BENK: Muhkem, iyi korunan

BENLİ: Yüzünde ben olan

BERDİ: Verdi,Kutsal güçler tarafından yollanan

BEREGEN: Eli açık, cömert, verici

BERGE: 1- Vergi 2- Berke, kamçı, değnek

BERGİ: 1- Vergi 2- Eli açık, cömert

BERGİLİK: Doğal, tabi

BERİK: 1-Berk, sağlam, gürbüz, dayanıklı 2- Cömert, eli açık

BERİL: Verici, cömert, eli açık, fedakar

BERİN: Veren, cömert

BERİŞ: Veriş, hibe

BERK: 1- Katı, sıkı, sağlam, dayanıklı 2- Şiddet, şiddetlilik 3- Korunan, muhkem
4- Yıldırım

BERKANT: birl. Berk/Ant Altay dağları cıvarında bir başka dağın adı

BERKE:1- Kamçı, değnek 2- Dövme 3- Naz, işve

BERKEM: Düşmana karşı iyi korunan yer, müstahkem mevki

BERKİN: Güçlü, güçlendirilmiş

BERKİT: Güçlü, güçlendirilmiş, muhkem

BERKLİĞ: Berkli, güçlü, dayanıklı

BERKUK: Sert,cesur, dayanıklı

BERMEK: Vermek, veriş

BERŞE: Odun kömürü, kül

BESEN: Bezen,süs, makyaj, gösteriş

BETİK: (Bitiğ, bitik) Yazılı kağıt, mektup

BEYBUT: Barış, sulh

BEYGE: Bike, küçük hanım

BEYGU: Bir şahin türü

BEYLEM: Buket, demet, çiçek demeti

BEYLEN: Beyli, beye bağlı

BEYNEN: Beğenen

BEYREK: 1- Tim, müfreze 2- Merkez ordu, ordugah

BEYRU (Bayrı) 1- Ezeli, başlangıçsız 2- Emektar, tecrübeli

BEZEK: Süs, takı, piraye

BEZEN: Süs, makyaj

BEZENMİŞ: Süslü

BEZGİN: Bez...mekden. Sarsılmış, bıkmış

BIÇAK: Biçme aracı

BIÇGIN: Kesen, biçen

BIÇKAS: Kağan ve Hanlara yapılan bağlılık andı

BIÇKI: Bıçak bileme aracı

BİBİ: Kibar, eğitimli, sayıdeğer hanım

(Anadolu’da birçok bölgemizde “hala” anlamında da kullanılır)

BİÇEK: Bıçak, biçici

BİÇİK: Biçilmiş, biçimlenmiş

BİÇİM: Şekil, format, örnek, biçilmiş gibi

BİÇİN: 1- Biçilmiş,biçime girmiş 2- Ekin, tahıl 3- Biçen, doğrayan

BİGE: 1- ******, temiz kız 2- Bey kız saygıdeğer kız

BİGEM: Sevilen, el üstünde tutulan kız

BİGEN: Beğenilen

BİGENDİK: Beğenilen, ilgi duyulan

BİKE: Bige

BİKET: Beylik, beyliğe uygun

BİL: Bilgi, bilim

BİLDİK: Bilinen, tanınan, ünlü

BİLECEN: Bilgiç,çok bilmiş

BİLEDA: Balta

BİLGE: Bilgili, filozof, alim, bilgin, ulu kişi

BİLGEKAĞAN: Bilge/Kağan (Aslı, Türk Bilge Kağan’dır)

T...Türk tarihinin, bir çok nedenlerle en önde gelen kişilerinden. Türk
Milliyetçiliğini devlet siyasetine sokan, ona sosyal, ve siyasal bir kimlik
vererek, devlet-millet bütünleşmesini sağlayan, milliyetçiliğe “zaman boyutu”nu
kazandırıp, onu çağlar ötesine götürebilmeyi amaçlayan ve ilk defa “ Birleşik
Türk Devletleri” fikrini ortaya çıkarıp bunu milli politika biçimine
getiren,yönetimi döneminde sık sık kurultaylar toplayarak milletine “hesap
veren” ve tüm bunları kardeşi Kül Tigin’in ölümünden sonra yazdırttığı
“mengütaş’larda(Orkun anıtları) da bizzat anlatan ve son olarak da gerek Türk
dili, gerek de edebiyatı ve içeriği açısından, dünyada bir eşi daha bulunmayan
yazıları yazdırtan ulu kişi...İlteriş Kutluk Kağan’ın büyük oğlu, Kül Tigin’in
ağabeyi.

BİLGE TAMGAÇU: birl. Bilge/Tamgacı

T...Göktürkler ve Uygurlar döneminde yüksek dereceli memurlara verilen bir unvan

BİLGE TONYUKUK: birl. Bilge/Tonyukuk

T...Göktürkler dönemi, ünlü, devlet adamı, siyaset bilimci ve tarihçisi...II
Göktürk kağanlığının kuruluşunda önemli rolü olan, hem İlteriş Kutluğ Kağan’ın
yakın yoldaşı ve başkanlığını, hem de Bilge Kağan’ın başbakanlığını yapan ve
kendi adına da yazıtlara yazı yazdıran ulu kişi

BİLGEN: Bilen, bilgin, alim

BİLGİN: Bilim adamı

BİLGÜ: Bilgi

BİLİG: Bilgiler, bilim, bilim dalı (orj)

BİLİK: Bilen, bilgili

BİLUN: Esir, tutsak, (gönül ve akıl esiri, aşık)

BİNİT: Binilecek nitelikteki, soylu at

BİRBEN: birl. Bir/Ben Ben mec. Kendini beğenmiş

BİRÇE: Biricik, yegane

BİRÇEK: 1- Biricik 2- Saçın ortadan ayrılıp yana dökülmüş hali

BİREBİN: Yegane, tek, biricik

BİRGE: 1- Beraber, birlikte 2- Biricik 3-Berke

BİRGEN: İçine kapanık, münzevi

BİRİCİK: Tek, yegane, bir tane

BİRİÇİM: birl. Bir/İçim mec. İmrenilecek güzellik ve çekicilik

BİRİDİN: Güneyli, güney bölgesinden

BİRKİT: Birleşik, birleşmiş

BİŞÜK: Nesil,soy-sop, kavim, kardeş

BİTERGE: Gerek, hacet, ihtiyaç

BİTEV: (Bidev) 1- Soylu, soylu at 2- El değmemiş bakir

BİTİG: Yazı, yazıt

BİTİGÇİ: Katip, yazıcı

BİTİGEN: Anıt, yazıt, yazılı taş

BİTİM: Gaye, hedef, ülkü

BİTKİ (Bütkü) yerden biten

BİYAN: (Bayan) (Buyan) Varlıklı, cömert ,Eski Tanrı sıfatlarından

BİYUM: Cömert, eli açık

BOD: Boy,uruk

BOGA: Boğa

BOĞ: Hediye, armağan

BOĞA: Boğa

BOĞACA: Boğa gibi güçlü

BOĞACI: Boğa deviren

BOĞAÇUK: Küçük boğa, genç boğa

BOĞAR: Boğucu, güçlü, kuvvetli

BOĞARCIK: Güçlü, boğucu

BOĞTAG: Şapka, başlık, hanım başlığı

BOLCAL: Vade, müddet

BOLÇAK: Gürz, topuz

BOLDUÇAĞ: Uygun zaman, olan çağ

BOLGAN: 1- Soylu at 2-Keşşaf, mucit 3- Olgun, olmuş, ermiş

BOLGU (Bolgi): Orijinal, özgün

BONCUK: Mücevher, takı

BOR: Bora, fırtına

BORA: Fırtına

BORDAK: Semiz, şişman, balık etli

BORDU: Üzüm, asma

BORKA: Baraka,ev

BORLA: Burla, üzüm, üzüm salkımı

BOSUM: Endam, zerafet

BOSUT (Basat) anlayış, izan, hidayet

BOŞGUR: Eğitmen, öğretmen, talimci

BOŞGUT: Öğrenci, şakirt

BOY: 1- Uruk, uyruk, oymaklar birliği 2- Eda, endam

BOYDA(Ğ): Soyut, mücerred

BOYDAŞ: Aynı boyun mensubu

BOYLA: Unvan veren kişi

BOYLA BAĞA TARKAN: birl. Boyla/Bağa/Tarkan

Bilge Tonyukuk’un öteki adı

BOYLAN: Adına ve soyuna layık

BOYLUĞ: 1- Soylu 2- Yakışıklı

BOYSAN: Yakışıklı, heybetli

BOZ:1- Sert, şiddetli2- Alaca renk,füme rengi3- Toprak rengi

BOZAN: Bozmak...dan düşmanı yenip dağıtan

BOZCA:1- Cesur, gözükara 2- Boz rengine kaçan

BOZCAK: Cesur

BOZÇİN: Dürüst, güvenilir

BOZDOĞAN: birl. Boz/Doğan Bir doğan türü

BOZKIR: Step, çöl, vaha

BOZKURT: birl. Boz/Kurt

T...Oğuz Kağan destanında, Oğuz’a yol gösteren efsane kurt. Genel olarak Türk
boylarının hemen tamamında, Türklerin karakteristik özelliklerini üzerinde
taşıdığına inanılan “Milli sembol” pozisyonundaki hayvan (Önceleri “Gökbörü”
olarak kullanılan bu ad, Selçuklular döneminden sonra, daha yaygın olarak
“Bozkurt” olmuştur.)

BOZLAK: 1- Boz ve kül renginde olan 2- Otlak, mera

BÖBÜLÜK: Koca, gül

BÖÇKE:1- Canavar 2- Böcek

BÖDGE: Çağ, zaman

BÖG(Bök): Kısmet, nasip

BÖGÜ:1- Filozof, hikmet sahibi kişi 2- Büyü, sihir 3- Ejderha, canavar 4-
Zehirli bir böcek

BÖGÜR: 1- Ordunun kanatlarından her biri, cenah 2-Kaburga ile kalça arasındaki
bölge

BÖĞDÜN: Bürokrat, yüksek dereceli memur

BÖĞREK: Ordugah, merkez ordu, merkez ordunun savaş pozisyonu

BÖĞÜRMÜŞ: Şamatacı, gürültücü

BÖĞÜŞ: Zeka

BÖKEN: Ahu, ceylan

BÖKEVUL: Aşçı, iyi yemek yapan

BÖKLİ: Yakışıklı,Şık, iyi giyimli

BÖKLİCE: Şık giyimli

BÖLE: Pay, nasip, kısmet

BÖLEN: Bölüm, pay

BÖLEK: Hediye, armağan

BÖLÜK: 1- Kısım, ekip, bölüm 2- Pay, nasip

BÖLÜN: Yönetici, şef

BÖNGE: Tekme

BÖNGER: Tekmeleyici, iyi tekme atan

BÖRÇE: Zülüf

BÖRÇEK: Zülüf

BÖRİ: Kurt

Göktürkler ve Uygurlar dönemlerinde Kağan muhafızlarına verilen genel bir ad.

BÖRİTEÇİNE (Börteçine) Benekli bozkurt

Ergenekon destanlarının çeşitli versiyonlarından birinde, Ergenekon’dan çıkışı
gösteren dişi kurt,bir diğerinde ise bu addaki demirci ustası olarak geçer.

BÖRK: Başlık, tüylü hayvan derilerinden yapılan başlık

BÖRKLÜ(Ğ) Saygıdeğer

BÖRKLÜCE: Saygıdeğer, saygı gösterilen

BÖRTE: Benek

BÖRÜ: (Böri) Kurt

BUBİK: Konca,gül

BUCAK: 1-Gizli bölge 2- Uzak yer

BUCUGA: (Buğucu, ceylan avcısı)

BUDAK: Sert dal parçası mec. Güç, sertlik, dayanıklılığı sembolize eder.

BUDAN: (budun)

BUDAY: Buğday

BUDRAÇ: Gözü pek, cesur

BUDULGAN: Yürekli,cesur

BUDUN: Bütün, Ulu, millet “ Siyasi ve dini yapıları ne olursa olsun soy,dil,
töre, kültür, tarihsel yapıları bir olup, psikolojik olarak birbirine bağlı
insan topluluğu.Türkçe’de kullanılan millet ve ulus sözcükleri tam olarak bu
anlamı içermektedir. Millet, din ortaklıklarını daha ön planda tutan bir anlam
içerirken Ulus ise, daha çok boy ve uruk anlamlarını içerir.Buna rağmen yakın
zamana kadar millet, son zamanlarda ise ulus sözcükleri dilimize yer etmiştir.
Oysa gerek günlük dilimizde gerek yazı dilimizde bu sözcüğün bir an önce
kullanıma girmesi gerekmektedir.”

BUDUNÇAR (Budunçu-Yir) Sözcüğünün tam anlamıyla” Ulusçu”, “milletçi”

“Oğuz Töresi”’ni yeniden gündeme getirip, yürürlüğe koyan kişi

BUDUNÇİ: Buduncu, Ulusçu

BUDUNÇİYİR: birl. Buduncu/Yir,yer toprak

BUGA: Boğa

BUGAN: 1- Boğan 2- Alamet, işaret, iz

BUGATEG: Boğa gibi güçlü

BUGAY: 1-Afacan, ele avuca sığmayan 2- Buğu, ceylan

BUGU: 1- Buğu, ceylan 2- Böcek, örümcek 3- Canavar

BUGUR: Sürekli,devamlı, devamlılığı olan

BUGA: Boğa

BUĞRA: 1- Genç aygır 2- Genç erkek deve

BUĞU:1- Ceylan, 2- Yavru geyik 3- Buhar

BUĞUÇAN: Boğucu, boğaç

BUKA: Boğa

BUKAĞI: Kelepçe, atların ayağına takılan bir çeşit köstek

BURAK: Güçlü, yenilmez

BUKAN: (Mokan, Büken) Güçlü, yenilmez

BUKUK: Tomurcuk, filiz

BULAÇ: Bulucu, keşşaf, mucit

BULAGAN: 1- Olgun, kamil 2- Bulan, bulucu

BULAK: Göze, kaynak, pınar

BULAR: Bulur, mucit

BULASI: Ülkü, bulunması istenen

BULÇA: 1- Bolluk, ganimet, bereket 2- Bulucu, mucit

BULÇU: Bulucu, mucit

BULÇUM: Keşif, buluş

BULDAN: Bolluk, refah

BULDU: Önemli, değerli, az rastlanan

BULDUR: 1-İri su damlası 2- Gözyaşı

BULDAK: 1- Bulanık, karışık, karma 2- Kıyı, sahil

BULGAN: 1- Olgun,kamil 2- Bulucu, mucit

BULGANÇ: Karma, kırma, karışık

BULGAR: Karışık, bulanık, karışmış, içiçe girmiş

BULGAŞ: Karışıklık, karmaşa

BULMAZ: 1- olgunlaşmamış 2- Sakin, tembel

BULMUŞ: 1- Olgun, erdemli, oturaklı 2- Keşşaf, mucit

BULU: Anlayış, idrak, izan

BULUÇ: 1-Bulucu 2- anlayış, fehim

BULUG: 1- Keşif bölgesi, keşfedilen yer, bölge 2- Fidye, haraç

BULUGAN: Bulan, bulucu

BULUM: İrfan

BULUNG: Bulunulan yer, yön, taraf

BULUŞ: 1-Feraset, buluculuk 2- Manevi destek

BULUŞGAN: Maharetli, becerikli

BUMİN: 1- Merkez ordu, çekirdek ordu 2- Puhu kuşu

BUN: Üzüntü, keder, bunalım, kendinden geçiş

BUNAK: Bunlu, üzüntülü, kendinden geçmiş

BUNALMIŞ: Üzgün, mahzun

BUNG: Bun, keder

BUNLUĞ: Bunlu, kederli

BUNSUZ: Mutlu, huzurlu

BURAN: Burmaktan...Burucu

BURCU: 1- Buruk, burucu 2- Güzel ve keskin koku 3- Biber

BURÇAK: 1- Nohutgillerden bir tahıl 2- İrmiklik buğday

BURÇİGEN: Böü/Tigin Moğol ağzındaki söylenişi (Türk ağızlarında Kuzey’e
çıkıldıkça T ”ler Ç’ ye dönüşür. Çigin, Tigin, Çengiz Tengiz vb.)

Çengiz Kagan’ın aile adı. Uygur kökenli olup, sonraları kuzeye göç ederek,Moğol
oymaklarının

arasına karışmış bir oymak

BURÇİN: Dişi geyik

BURÇUGİN: Özü sözü bir, güvenilir

BURÇUK: 1- Tahta veya keçeden yapılmış küçük heykel 2- Varlık, servet 3- Çiçek,
gül

BURKA: Yüz örtüsü, fular (Tozdan ve fırtınadan korunmak için yüze takılan örtü)

BURKAN: 1- Totem, heykelcilik 2- Hüzün, iç burkuntusu

BURKE: 1-Burka 2- Berke, kamçı

BURLA(Hatun): Üzüm, üzüm salkımı

BURTA: 1- Benek, ben 2- Altın tozu

BURTAG: Burtak çakıllı, taşlı toprak

BURUK: Kırgın, alıngan, mahzun

BURUL: İçli, içten, samimi

BURUNÇUK: Burulmuş, buruşuk

BURUNDU: Atların terbiyesi için burunlarına takılan kıskaç

BURUNGU: Geçmiş, mazi, hatıra

BUŞKU:Telaş, heyecan

BUYAN: (Bayan, Muyan) 1- Kut, baht, mutluluk 2- Sevap,hayır 3- Dayanıklılık,
mukavemet

BUYANDI: Kutlu, bahtı açık

BUYRA: Kıvırcık, kıvrılmış, bürülmüş

BUYRAÇ: Amir, buyuran

BUYRAT: Engebe, engel

BUYRUK: 1- Emir, buyruk, buyurma 2- Göktürkler döneminde vezir, (bakan) anlamına
da

kullanılmıştır.

BUYURUK: Buyruk, emir

BUZAÇ: Bozucu, bozguna uğratan

BUZAN: Bozan, düşman birliğini dağıtan

BÜBÜLÜK: Gül, konca

BÜDENE: Bir bıldırcın türü

BÜGÜ : 1- Büyü, sihir 2- Felsefe 3- ejderha

BÜK: Kıyı, sahil

BÜKE: 1- Genç kız, küçük hanım (Bike) 2- Bükü, ejderha

BÜKE BADRAÇ: birl. Büke/Badraç Mitolojideki, yedi başlı ejderha

BÜKEÇ: Güçlü, bükücü

BÜKEY: Büken, bükücü, güçlü

BÜKİN: Hanımcık, küçük hanım

BÜKLÜM: Kıvrım, büküntü, saçak

BÜKÜ: Ejderha

BÜKÜŞ: Bükme eylemi, bükmek

BÜLEK: Bilek

T...Kırgızların, Mürti oymağı beylerinden

BÜLTE: Demet, deste, top

BÜNGÜ: Tos atmak, kafa vurmak

BÜR: Gonca; gonca gül

BÜRÇE: Kurt yavrusu

BÜRÇEK: 1- Kurt yavrusu 2- Saç kıvrımı

BÜRGE: 1- Kellik 2- Bahşiş, hediye

BÜRKEV: Himaye,vesayet

BÜRKÜT: 1- Bahşiş, hediye 2-Bir kartal türü

BÜRÜM: Bürülmüş, katlanmış

BÜRÜNCÜK: İpekten yapılmış, şal, fular

BÜTE: 1- Fidan 2- Bütünlük

BÜVET: Baraj, set, su seti

BÜYÜ: Sihir, gizliyi bilme işi, bilgelik

BÜYÜK: 1- Olgun, saygıdeğer 2- Bilge 3- Büyü, büyücü

**Devturk** · 01.12.2013, 21:26

(B) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER

BABAT:Cins, Tür

BABRAK: Hızlı, çevik, atletik

BABÜR: Kaplan cinsi, yırtıcı bir hayvan

BACI: Kız kardeş

BAÇAK: Bir çeşit zırh (Dize geçirilen bir zırh)

BAÇMAN: Başlık, Tolga

BADAN: Batan (Batmaktan...Güneşin batışı)

BADUR: Batur, bagatur, kahraman

BADURUK: (Badruk) 1- Sadık, güvenilir 2- Batur, kahraman

BAGA: 1- Alt, küçük, küçük rütbeli yönetici 2- Boğa

BAGATUR: Kahraman, Batur, Bahadır

BAGAY: Afacan, yaramaz, ele avuca sığmaz

BAGRI: Kararlılık, azim

BAĞAM: Destek,arka, kuvvet

BAĞAN: Anıt, abide

BAĞATUR: Bagatur, batur, bahadır, kahraman

BAĞDAŞUK: Uyumlu, ahenkli, uzlaşmacı

BAĞDU: Işık, şua, ışın

BAĞI: Büyü, efsun, bağlılık

BAĞIM: Bağlı, bağlılık

BAĞIMSIZ: Bağlı olmayan, özgür

BAĞIR: 1- Sine, göğüs, kucak 2- Kalp, gönül

BAĞIRLAK: İri bir kırlangıç türü

BAĞIŞ: 1- Veriş, ikram 2- Af, af ediş,3- Nezaret

BAĞLAN: 1- Demet, deste 2- Bağlılık 3- Kızıl renkli bir su kuşu

BAĞRI: Kararlı, azimli

BAĞŞI: (Baksı) Kam, doktor

BAHADIR: Bagatur, Batur, kahraman

BAHŞİ: Baksı, doktor, bilgin, büyücü, hoca

BAKAÇ: Bakıcı, bakan, nazır

BAKAN (Bağan): 1- Anıt, abide 2- Bağlayıcı, birleştirici 3- Haşarı, afacan

BAKAY: Haşarı, ele avuca sığmayan

BAKIM: Bakma eylemi, nazar, bakış

BAKIR: Bakır madeni

BAKIRSOKUM:birl. Bakır/Sokum (Kuzey Türklerinde, Merih yıldızı

anlamına kullanılmaktadır.)

BAKIŞ:1- Bakış, nazar 2- İkram 3- af

BAKSI (Bakşı): Bahşı,doktor, bilgin, büyücü

BAKTI: Bakan, nazır

BAKUY: Ulu, saygıdeğer kişi, tecrübeli, bilge kişi

BAL: 1- Yapışkan sıvı 2- Arı balı 3- Çamur, balçık

BALA: Yavru, çocuk

BALABAN (Balıban): 1-Bala bandırılmış 2- İri başlı bir doğan türü

Ayrıca mecaz olarak “ mahzun ve baygın bakış” anlamını içerir.

BALACA: Yavrucak, ufaklık

BALAK (Balak): manda yavrusu

BALAMAN: Cüsseli, iri kıyım

BALAMİR: (Balabir) Biricik yavru

BALANDI: İri yarı, gösterişli

BALASAGUN: birl. Bala/Sagun Özlenen, beklenen yavru (çocuk)

BALBAL: 1- Heykel, anıt 2- Mezar taşı (Eskiden mezarlara dikilen ve

üzerlerine öldürülen düşman sayılarının ve kimliklerinin yazıldığı mezar taşı)

BALÇAK: Kabza, kılıç kabzasındaki siperlik

BALDU: Balta

BALDUK: Balta

BALGAY: Ünlü, meşhur

BALI: Değerli, yüksek, ulu kişi

BALKAN: Ormanlarla kaplı, dağlık bölge

BALKIN: Parlak, gözalıcı

BALKIR: 1- Yağmur arasında çıkan güneş 2- Yağmurun hemen ardından

çıkan güneş

BALTA: Ağaç ve odun kesmek için kullanılan alet

BALTEG: Çamur, çamurlu

BALUG (Balık) 1- Balçık çamur 2- Ev, köy 3- Suda yaşayan balık

BAMSI: 1- Yüksek, ulu, ulaşılmaz 2- Baksı, kam

BANAR: Demet, tutam, deste

BANGU: (Mengü, Bengü) Sonsuz, sonsuzluk, ebedi

BANIÇİÇEK: birl. Banı/Çiçek...çiçeğe bandırılmış

BANLAK: Çağrı, davet, ezan

BARADAN: 1- Boradan, bora parçası 2- Nara, yüksek ses, bağırtı

BARAK: Türk mitolojisinde adı geçen çok tüylü, iri başlı köpek

BARBOL: Varol

BARÇA: 1- Parça 2- Tüm, tamam, eksiksiz

BARÇIN: İpekli kumaş, kadife

BARÇUK (Barçık) Tahta ve keçeden yapılan küçük heykel

BARÇUK ART TİGİN: birl. Barçuk/Art/Tigin (Art,ardçı,halef)

BARDAM: Varlık, ganimet, bolluk

BARGAN: Varan

BARDI: Vardı (Varmak...dan)

BARGAN: Varan, ulaşan

BARGI: Kadife

BARGIT: Kadife

BARGU: Nimet, ganimet

BARGUŞ: Ganimet

BARIK(Barı) : Esas, esas olan, mahfuz

BARIM: Varım, servet, varlık

BARIN: 1- Güç, kuvvet 2- Barınak

BARUNDUK: Sığınılacak yer, barınak

BARIŞ: 1-Varış, gidiş, gidişat 2- Sukunet, sulh 3- Servet, hazine

BARK: (Barka) baraka, ev çok önceleri saray anlamına kullanılan

bu sözcük, Uygurların kentleşmeye ağırlık vermesinden sonra,

“taştan yapılan ev” anlamında kullanılmıştır.

BARKAN:Oynak toprak, bataklık

BARKAT: Heykel, büst

BARKIN: 1- Gezgin, seyyah 2- Kararlı, azimli

BARKUK: Servet, varlık

BARLA: Parlak, göz alıcı

BARLAK: Parlak

BARLAS: 1- Çekici, cazip 2- Varlık, servet 3- Temiz, temizlik

BARLI: Varlıklı, zengin

BARLIK: Varlık

BARMAK : (Varmak)

BARMAKLAK: 1- Varıcı, ulaşıcı 2- Eldiven 3- Varlık

BARMAN: Varlıklılık, mevcudiyet

BARS: Pars, leopar

BARSUK: Porsuk

BARTIK: Heykel, büst

BARTU:1- Varlık, servet 2- Menzil, varılacak yer

BARUG: Mesned, dayanak

BASAGAR: Ağırbaşlı, mütevazi

BASAK(Basa)1- Cesur, gözükara 2- Baskın 3- Farklılık, ayırım

BASAN: 1- Baskın yapan 2- Ölünün ardından verilen yemek 3- Yayan, yayıcı

BASAR: Baskın, baskıncı

BASAT:1- Mühür, 2- Yardım, muavenet 3- Busat, pusat,silah 4- başat

BASGAN: Basan, baskıncı

BASIK: 1- Gece baskını 2- Basınç, tazyik, baskı

BASILGAN: Baskıncı

BASIM: Enerji, güç

BASIR: Basar

BASKAK: Basak, cesur, farklı, Çengiz Kaan döneminde askeri valiler için

kullanılan ünvanlardan

BASKIN:1- Galp, muzaffer 2- Ani yapılan saldırı 3- Basık, yaygın genişlemiş

BASMIL:1- Baskıncı 2- yardımcı, muavin

BASRUK: Baskı, tazyik

BASSIZ: Başsız, başına buyruk

BASTI: Bastıran, baskın yapan

BASTIK: Basdı, Baskıncı

BASU (Basut) Tokmak

BASUÇ: Baskı, tazyik

BASUT: 1-Yardım, yardımcı 2- Demir tokmak 3- Baskın yapan

BAŞ: Oluş, doğuş, ortaya çıkış, uç nokta, doruk, birinci sıra gibi anlamların

hepsini içeren bir söz

BAŞACI: Reis, lider, öncü

BAŞAD(Başat)

BAŞAGUT:Önde gelen, önde bulunan, sevilen

BAŞAK:1- Buğday başı 2- Ok ucu...okun ucuna takılan sivri demir 3- Sümbül çiçeği

BAŞALMIŞ:1- Öncü,önder 2- Düşmanını yenip, yoketmiş

BAŞAR: Başarı, kazanç

BAŞARAN: Başarılı, muvaffak

BAŞARI: Muvaffakıyet

BAŞAT:1- Emsalleri arasında en üstün ve en önde gelen 2- Hanlık yapan

bir soya mensup kişi

BAŞA: (Paşa) Bazı tarihçilerimize göre ..Baş-ağa, bazılarına göre

ise Baş-şad sözcüklerinin değişime uğramasıyla bu biçime gelmiş ve sözcük,

bugünkü anlamıyla General ordu komutanı

BAŞBAĞ:1- Başı bağlı, özgürlüğü kısıtlı 2- Gözde, sevgili, en değerli

BAŞBUĞ: Ordu komutanı, orgeneral

BAŞÇIL: Şef, lider, önde gelen

BAŞDAŞ: Denk, akran

BAŞDU: Başta olan, önde giden

BAŞEL: birl. Baş/İl..yol gösterici,mihmandar

BAŞGAK: 1- Başkan,şef 2- Bir tatlı su balığı

BAŞGÖZ: birl. Baş/Göz 1-Birleşik, ayrılmaz 2- Mec. Evlilik

BAŞGU: Alnında beyaz lekesi olan at

BAŞIL: Önde giden, şef

BAŞKAL: Emir, ferman

BAŞKAN: Yönetici, şef, başta giden

BAŞKARA: birl. Baş/Kara...mec. Sert, acımasız,bir kişiliğe sahip olan kişi

BAŞKIR: Başarı, muvaffakıyet

BAŞLADAÇU: Başlatıcı, yönetici, hakem

BAŞLAG: Başlangıç, ilk

BAŞLAK:1- Başıboş, salınmış 2- Başlangıç

BAŞLAMIŞ: 1- Kararlı, çalışkan 2-Lider, lider olmuş

BAŞLIĞ: Başı dik gururlu

BAŞLIK: Yönetici, şef

BAŞNAK: Başlıksız, tulgasız

BAŞŞAD: (Paşa) Ordu komutanı, general

BAŞTIN: Selef, önceki

BAŞTINKİ: Baştaki, öndeki, önder

BAŞVEREN: Fedai

BAŞVERMİŞ: Kurban, fedai

BATAK:1- Çamur, bataklık 2- Gizli, gömülü

BATIŞAD: birl. Batı/Şad

T...Göktürk ve Uygur ordularında, batı kanadının komutanlarına verilen unvan

BATIM:1- Batma boyu, boy, derinlik 2- Sivri bir aletin saplanması

BATIR: Batur’un şive farkıyla söylenmiş biçimi

BATMAZ: 1-Diri, mücadeleci 2- Vücuduna sivri ve kesici aletler işlemez

BATRAK: (Batırak) Mızrak, kargı

BATSIK: 1- Bastıran, yanaştıran 2- Gün batısı, batı

BATU: 1-Güçlü, yenilmez, gücüne dayanılmaz 2- Dayanıklı, metin 3- Gün batısı

BATUGA: 1- Batu, kahraman 2- Gizli, gizlenmiş

BATUR: Bagatur, Kahraman

BATURGAN: 1- Saklayan, gizleyen, gizli 2- Batıran,saplayan

BATUT: Gizli, saklı

BAVIRGAN: 1- Şefkatli, koruyucu 2- Bağıran, nara atan

BAY: Varlık, zenginlik, egemenlik, erklik, üstünlük, bolluk sözcüklerinin tümünü

içeren önemli bir ad. Türk adlarının önemli birleşiklerinden başka sözcüklerle

kullanılabilen, kullanılan sözcüğü bütünleyip, güçlendiren, hem başa gelerek hem
de

sona gelerek kullanılabilen bir ad.

BAYA: Bay,baylanmış, zenginleşmiş

BAYAK: Selef, daha önceki

BAYAN: (Muyan, buyan) 1- Kalıcılık,sonsuzluk 2- Baht, mutluluk 3- Zenginlik,

güçlülük,erklik 4- eski dönem Tanrı sıfatlarından 5- Uygur kağanlarının
unvanlarından

BAYAR: Ulu, yüce, kudretli, celil...Tanrı sıfatlarından

Bulgar hanlığı dönemi,soyluluk ve üstün vasıflı yöneticiler için verilen bir
unvan

BAYAT: Tanrı sıfatlarından ,..1- Devletli, kısmetli 2- Kadim, ezeli

BAYATLI: Devletli, bahtı açık, muktedir

BAYATLUĞ: (Bayatlı)

BAYAVUT (Bayagut) Varlıklı, muktedir

BAYÇA: Varlıklı, muktedir

BAYÇU (Baycu): Varlıklı, devletli

BAYDAK: 1- Bağımsız, hür 2- Bekar

BAYDAN: 1- Cömert, eli açık 2- Şık, yakışıklı

BAYDAR: Varlıklı, muktedir, egemen

BAYGIN: Kendinden geçmiş

BAYIK: 1- Varlıklı, egemen 2- Usta, eli yatkın 3- Doğru sözlü, saygılı,
güvenilir

BAYIN: Çekici, güzel, yakışıklı

BAYINDIR: Güçlü,varlıklı, egemen

BAYIR: Yamaç

BAYITMIŞ: Zengin, kudret sahibi

BAYLA: Varlıklı, refah içinde olan

BAYLAK: Rahat, refah içinde

BAYLAM: 1- Azim, kararlılık 2- Demet, bağ

BAYLAMIŞ: Varlıklı, güçlü olmuş

BAYLAN: Nazlı, şımarık

BAYLANIŞ: İlişki, münasebet

BAYLIK: 1- Varlık, Varlıklılık, güçlülük 2- Ganimet

BAYMAZ: Mala mülke ilgi duymayan kişi

BAYRAÇ: Varlıklı, zengin

BAYRAK: Varlık, varoluş, erklik, güç, ve bağımsızlık

BAYRAM: Güzellik, mutluluk, sevinç, bolluk

BAYRI: 1- Ezeli, kadim 2- Emektar, tecrübe sahibi 3- Sonradan zapt edilip, yurda
dahil edilen toprak

BAYRIN: Kadim, ezeli, eskiye dayalı

BAYSA: Madalya

BAYSAL:1- birl.Bay/Sal 2- Bolluk, rahatlık 3- Asayiş, sükunet

BAYSAN: Yakışıklı, levent, gösterişli

BAYSİN: Zengillik, kudret

BAYTAG: Bolluk, çokluk, kalabalık

BAYUK: Hazır, amade

BAYUR: Cesur, gözükara

BAYUTMUŞ: birl. Bay/Utmuş (yenmiş, muzaffer)

BAYÜLGEN: birl. Bay/Ülgen

Şamanist gelenekte insanlar arası ilişkilerle ilgilenen “mükafat tanrısı”

BAYÜLKEN: (Bayülgen)

BAZ: 1- Emin, güvenilir 2- Merkeze bağlanmış, sonradan katılmış

BAZDA: Hoş, latif, çekici

BAZIR: Basar, baskıncı

BAZMAN: Tabi, bağlı, muti

BECERİ: (Beceriklik) Hüner, marifet, yeterlilik

BECET: Süs, makyaj, tezniyat

BEÇİRİK: Becerik, beceri, marifet

BEÇKAN: İpekten yapılmış sancak

BEDER: Ziynet, mücevher

BEDİZ: 1- Resim, heykel, nakış, bezek 2- Taşlara yontularak yapılan süsleme

BEDİZCİ: Ressam , heykeltıraş, nakışçı

BEDÜK: Büyük, iri, cesim, ulu

BEGEÇ: Beyliğe uygun olan

BEGEN: 1- Beğeni, hoşluk 2- Şehzade, prens

BEGENÇE: Şehzade, prens

BEGESİN: Doğruluk, sevap, hayr

BEGİ: 1- Yiğit, güçlü, 2- Eş- koca

BEGİSİ:1- Doğru, sevap 2- Beğenilen, imrenilen

BEGÜM: Hanımefendi, bayan, saygı duyulan hanım, eski Türkçe’de “beğ”’in

tam olarak dişi karşılığı

BEĞ: Bey, varlık, erklik, güç, yöneticili toparlayıcılık, liderlik, soyluluk vb.
anlamları içerir

BEĞCEĞİZ: Beycik, Küçük bey

BEĞÇE: Küçük bey

BEĞÇEK: Küçük bey

BEĞDAŞ: Akran,eş,denk

BEĞDE:1- Aziz, saygıdeğer 2- Adil, adaletli

BEĞDEŞ: Nazir,benzer

BEĞDİ: Aziz,muterem, saygıdeğer

BEĞDÜZ EMEN: birl. Beğdüz/Emen (ruh,can)

BEĞEÇ:1- Beğliğe layık 2- Beğ çocuğu, küçük bey

BEĞENDİK: Beğenilen

BEĞENİ: Hoşa giden, beğenilen

BEĞENMİŞ: Hoşuna gitmiş

BEĞER: Beyoğlu, prens, şehzade

BEĞLEN: Bey soyundan olan

BEĞLİK: Beylik, beyliğe uygun olan

BEĞREK: Beyrek, bey çocuğu, küçük bey

BEK: 1- Bey, beğ 2- Pek, sıkı

BEKEM: Bey, beyim

BEKEN: Dayanıklı, metin

BEKET: Kuvvet, dayanıklılık

BEKİ: 1- Yiğit,güçlü 2- Eş, koca 3- Şaman, baş şaman

BEKİK: Güvenli, iyi korunan

BEKİM: Azimli, kararlılık

BEL: 1- Bilgi, bilim 2- Belirti,iz, damga 3- Tarlanın orta yeri 4- İki dağın
arasındaki geçit

BELÇİN: Belirti, iz, damga

BELDEK: İz, işaret, emare

BELEK:1- Kılavuz, rehber 2- hediye, 3-Kundak bezi

BELEN:1- Bilen, alim 2- Geçit 3- Sırt, tepe, dağ yolu

BELET: Belge, delil

BELGE: Belge, doküman, delil

BELGİ:1- Belge 2- Bilgi 3- Fark, farklılık, ayırt, alamet

BELGİN: Belirgin, net, açık

BELGÜ:1- Belge 2- Sınır taşı, sınır toprağı 3- Yüzük taşı, nişane

BELİK:1- Doruk, zirve, şahika 2- Saç örgüsü

BELLEK: Hafıza

BENEK: 1- Armağan, hediye 2- Bakır para 3- İşlemeli kumaş

BENGİ: Bengü, mengü sonsuz, sonsuzluk, ebediyet, ebedi

BENGİLİK: Sonsuzluk

BENGÜ: Bengi, mengü

BENİCE: Sonsuzluk, sonsuzluğa giden

BENK: Muhkem, iyi korunan

BENLİ: Yüzünde ben olan

BERDİ: Verdi,Kutsal güçler tarafından yollanan

BEREGEN: Eli açık, cömert, verici

BERGE: 1- Vergi 2- Berke, kamçı, değnek

BERGİ: 1- Vergi 2- Eli açık, cömert

BERGİLİK: Doğal, tabi

BERİK: 1-Berk, sağlam, gürbüz, dayanıklı 2- Cömert, eli açık

BERİL: Verici, cömert, eli açık, fedakar

BERİN: Veren, cömert

BERİŞ: Veriş, hibe

BERK: 1- Katı, sıkı, sağlam, dayanıklı 2- Şiddet, şiddetlilik 3- Korunan, muhkem
4- Yıldırım

BERKANT: birl. Berk/Ant Altay dağları cıvarında bir başka dağın adı

BERKE:1- Kamçı, değnek 2- Dövme 3- Naz, işve

BERKEM: Düşmana karşı iyi korunan yer, müstahkem mevki

BERKİN: Güçlü, güçlendirilmiş

BERKİT: Güçlü, güçlendirilmiş, muhkem

BERKLİĞ: Berkli, güçlü, dayanıklı

BERKUK: Sert,cesur, dayanıklı

BERMEK: Vermek, veriş

BERŞE: Odun kömürü, kül

BESEN: Bezen,süs, makyaj, gösteriş

BETİK: (Bitiğ, bitik) Yazılı kağıt, mektup

BEYBUT: Barış, sulh

BEYGE: Bike, küçük hanım

BEYGU: Bir şahin türü

BEYLEM: Buket, demet, çiçek demeti

BEYLEN: Beyli, beye bağlı

BEYNEN: Beğenen

BEYREK: 1- Tim, müfreze 2- Merkez ordu, ordugah

BEYRU (Bayrı) 1- Ezeli, başlangıçsız 2- Emektar, tecrübeli

BEZEK: Süs, takı, piraye

BEZEN: Süs, makyaj

BEZENMİŞ: Süslü

BEZGİN: Bez...mekden. Sarsılmış, bıkmış

BIÇAK: Biçme aracı

BIÇGIN: Kesen, biçen

BIÇKAS: Kağan ve Hanlara yapılan bağlılık andı

BIÇKI: Bıçak bileme aracı

BİBİ: Kibar, eğitimli, sayıdeğer hanım

(Anadolu’da birçok bölgemizde “hala” anlamında da kullanılır)

BİÇEK: Bıçak, biçici

BİÇİK: Biçilmiş, biçimlenmiş

BİÇİM: Şekil, format, örnek, biçilmiş gibi

BİÇİN: 1- Biçilmiş,biçime girmiş 2- Ekin, tahıl 3- Biçen, doğrayan

BİGE: 1- ******, temiz kız 2- Bey kız saygıdeğer kız

BİGEM: Sevilen, el üstünde tutulan kız

BİGEN: Beğenilen

BİGENDİK: Beğenilen, ilgi duyulan

BİKE: Bige

BİKET: Beylik, beyliğe uygun

BİL: Bilgi, bilim

BİLDİK: Bilinen, tanınan, ünlü

BİLECEN: Bilgiç,çok bilmiş

BİLEDA: Balta

BİLGE: Bilgili, filozof, alim, bilgin, ulu kişi

BİLGEKAĞAN: Bilge/Kağan (Aslı, Türk Bilge Kağan’dır)

T...Türk tarihinin, bir çok nedenlerle en önde gelen kişilerinden. Türk
Milliyetçiliğini devlet siyasetine sokan, ona sosyal, ve siyasal bir kimlik
vererek, devlet-millet bütünleşmesini sağlayan, milliyetçiliğe “zaman boyutu”nu
kazandırıp, onu çağlar ötesine götürebilmeyi amaçlayan ve ilk defa “ Birleşik
Türk Devletleri” fikrini ortaya çıkarıp bunu milli politika biçimine
getiren,yönetimi döneminde sık sık kurultaylar toplayarak milletine “hesap
veren” ve tüm bunları kardeşi Kül Tigin’in ölümünden sonra yazdırttığı
“mengütaş’larda(Orkun anıtları) da bizzat anlatan ve son olarak da gerek Türk
dili, gerek de edebiyatı ve içeriği açısından, dünyada bir eşi daha bulunmayan
yazıları yazdırtan ulu kişi...İlteriş Kutluk Kağan’ın büyük oğlu, Kül Tigin’in
ağabeyi.

BİLGE TAMGAÇU: birl. Bilge/Tamgacı

T...Göktürkler ve Uygurlar döneminde yüksek dereceli memurlara verilen bir unvan

BİLGE TONYUKUK: birl. Bilge/Tonyukuk

T...Göktürkler dönemi, ünlü, devlet adamı, siyaset bilimci ve tarihçisi...II
Göktürk kağanlığının kuruluşunda önemli rolü olan, hem İlteriş Kutluğ Kağan’ın
yakın yoldaşı ve başkanlığını, hem de Bilge Kağan’ın başbakanlığını yapan ve
kendi adına da yazıtlara yazı yazdıran ulu kişi

BİLGEN: Bilen, bilgin, alim

BİLGİN: Bilim adamı

BİLGÜ: Bilgi

BİLİG: Bilgiler, bilim, bilim dalı (orj)

BİLİK: Bilen, bilgili

BİLUN: Esir, tutsak, (gönül ve akıl esiri, aşık)

BİNİT: Binilecek nitelikteki, soylu at

BİRBEN: birl. Bir/Ben Ben mec. Kendini beğenmiş

BİRÇE: Biricik, yegane

BİRÇEK: 1- Biricik 2- Saçın ortadan ayrılıp yana dökülmüş hali

BİREBİN: Yegane, tek, biricik

BİRGE: 1- Beraber, birlikte 2- Biricik 3-Berke

BİRGEN: İçine kapanık, münzevi

BİRİCİK: Tek, yegane, bir tane

BİRİÇİM: birl. Bir/İçim mec. İmrenilecek güzellik ve çekicilik

BİRİDİN: Güneyli, güney bölgesinden

BİRKİT: Birleşik, birleşmiş

BİŞÜK: Nesil,soy-sop, kavim, kardeş

BİTERGE: Gerek, hacet, ihtiyaç

BİTEV: (Bidev) 1- Soylu, soylu at 2- El değmemiş bakir

BİTİG: Yazı, yazıt

BİTİGÇİ: Katip, yazıcı

BİTİGEN: Anıt, yazıt, yazılı taş

BİTİM: Gaye, hedef, ülkü

BİTKİ (Bütkü) yerden biten

BİYAN: (Bayan) (Buyan) Varlıklı, cömert ,Eski Tanrı sıfatlarından

BİYUM: Cömert, eli açık

BOD: Boy,uruk

BOGA: Boğa

BOĞ: Hediye, armağan

BOĞA: Boğa

BOĞACA: Boğa gibi güçlü

BOĞACI: Boğa deviren

BOĞAÇUK: Küçük boğa, genç boğa

BOĞAR: Boğucu, güçlü, kuvvetli

BOĞARCIK: Güçlü, boğucu

BOĞTAG: Şapka, başlık, hanım başlığı

BOLCAL: Vade, müddet

BOLÇAK: Gürz, topuz

BOLDUÇAĞ: Uygun zaman, olan çağ

BOLGAN: 1- Soylu at 2-Keşşaf, mucit 3- Olgun, olmuş, ermiş

BOLGU (Bolgi): Orijinal, özgün

BONCUK: Mücevher, takı

BOR: Bora, fırtına

BORA: Fırtına

BORDAK: Semiz, şişman, balık etli

BORDU: Üzüm, asma

BORKA: Baraka,ev

BORLA: Burla, üzüm, üzüm salkımı

BOSUM: Endam, zerafet

BOSUT (Basat) anlayış, izan, hidayet

BOŞGUR: Eğitmen, öğretmen, talimci

BOŞGUT: Öğrenci, şakirt

BOY: 1- Uruk, uyruk, oymaklar birliği 2- Eda, endam

BOYDA(Ğ): Soyut, mücerred

BOYDAŞ: Aynı boyun mensubu

BOYLA: Unvan veren kişi

BOYLA BAĞA TARKAN: birl. Boyla/Bağa/Tarkan

Bilge Tonyukuk’un öteki adı

BOYLAN: Adına ve soyuna layık

BOYLUĞ: 1- Soylu 2- Yakışıklı

BOYSAN: Yakışıklı, heybetli

BOZ:1- Sert, şiddetli2- Alaca renk,füme rengi3- Toprak rengi

BOZAN: Bozmak...dan düşmanı yenip dağıtan

BOZCA:1- Cesur, gözükara 2- Boz rengine kaçan

BOZCAK: Cesur

BOZÇİN: Dürüst, güvenilir

BOZDOĞAN: birl. Boz/Doğan Bir doğan türü

BOZKIR: Step, çöl, vaha

BOZKURT: birl. Boz/Kurt

T...Oğuz Kağan destanında, Oğuz’a yol gösteren efsane kurt. Genel olarak Türk
boylarının hemen tamamında, Türklerin karakteristik özelliklerini üzerinde
taşıdığına inanılan “Milli sembol” pozisyonundaki hayvan (Önceleri “Gökbörü”
olarak kullanılan bu ad, Selçuklular döneminden sonra, daha yaygın olarak
“Bozkurt” olmuştur.)

BOZLAK: 1- Boz ve kül renginde olan 2- Otlak, mera

BÖBÜLÜK: Koca, gül

BÖÇKE:1- Canavar 2- Böcek

BÖDGE: Çağ, zaman

BÖG(Bök): Kısmet, nasip

BÖGÜ:1- Filozof, hikmet sahibi kişi 2- Büyü, sihir 3- Ejderha, canavar 4-
Zehirli bir böcek

BÖGÜR: 1- Ordunun kanatlarından her biri, cenah 2-Kaburga ile kalça arasındaki
bölge

BÖĞDÜN: Bürokrat, yüksek dereceli memur

BÖĞREK: Ordugah, merkez ordu, merkez ordunun savaş pozisyonu

BÖĞÜRMÜŞ: Şamatacı, gürültücü

BÖĞÜŞ: Zeka

BÖKEN: Ahu, ceylan

BÖKEVUL: Aşçı, iyi yemek yapan

BÖKLİ: Yakışıklı,Şık, iyi giyimli

BÖKLİCE: Şık giyimli

BÖLE: Pay, nasip, kısmet

BÖLEN: Bölüm, pay

BÖLEK: Hediye, armağan

BÖLÜK: 1- Kısım, ekip, bölüm 2- Pay, nasip

BÖLÜN: Yönetici, şef

BÖNGE: Tekme

BÖNGER: Tekmeleyici, iyi tekme atan

BÖRÇE: Zülüf

BÖRÇEK: Zülüf

BÖRİ: Kurt

Göktürkler ve Uygurlar dönemlerinde Kağan muhafızlarına verilen genel bir ad.

BÖRİTEÇİNE (Börteçine) Benekli bozkurt

Ergenekon destanlarının çeşitli versiyonlarından birinde, Ergenekon’dan çıkışı
gösteren dişi kurt,bir diğerinde ise bu addaki demirci ustası olarak geçer.

BÖRK: Başlık, tüylü hayvan derilerinden yapılan başlık

BÖRKLÜ(Ğ) Saygıdeğer

BÖRKLÜCE: Saygıdeğer, saygı gösterilen

BÖRTE: Benek

BÖRÜ: (Böri) Kurt

BUBİK: Konca,gül

BUCAK: 1-Gizli bölge 2- Uzak yer

BUCUGA: (Buğucu, ceylan avcısı)

BUDAK: Sert dal parçası mec. Güç, sertlik, dayanıklılığı sembolize eder.

BUDAN: (budun)

BUDAY: Buğday

BUDRAÇ: Gözü pek, cesur

BUDULGAN: Yürekli,cesur

BUDUN: Bütün, Ulu, millet “ Siyasi ve dini yapıları ne olursa olsun soy,dil,
töre, kültür, tarihsel yapıları bir olup, psikolojik olarak birbirine bağlı
insan topluluğu.Türkçe’de kullanılan millet ve ulus sözcükleri tam olarak bu
anlamı içermektedir. Millet, din ortaklıklarını daha ön planda tutan bir anlam
içerirken Ulus ise, daha çok boy ve uruk anlamlarını içerir.Buna rağmen yakın
zamana kadar millet, son zamanlarda ise ulus sözcükleri dilimize yer etmiştir.
Oysa gerek günlük dilimizde gerek yazı dilimizde bu sözcüğün bir an önce
kullanıma girmesi gerekmektedir.”

BUDUNÇAR (Budunçu-Yir) Sözcüğünün tam anlamıyla” Ulusçu”, “milletçi”

“Oğuz Töresi”’ni yeniden gündeme getirip, yürürlüğe koyan kişi

BUDUNÇİ: Buduncu, Ulusçu

BUDUNÇİYİR: birl. Buduncu/Yir,yer toprak

BUGA: Boğa

BUGAN: 1- Boğan 2- Alamet, işaret, iz

BUGATEG: Boğa gibi güçlü

BUGAY: 1-Afacan, ele avuca sığmayan 2- Buğu, ceylan

BUGU: 1- Buğu, ceylan 2- Böcek, örümcek 3- Canavar

BUGUR: Sürekli,devamlı, devamlılığı olan

BUGA: Boğa

BUĞRA: 1- Genç aygır 2- Genç erkek deve

BUĞU:1- Ceylan, 2- Yavru geyik 3- Buhar

BUĞUÇAN: Boğucu, boğaç

BUKA: Boğa

BUKAĞI: Kelepçe, atların ayağına takılan bir çeşit köstek

BURAK: Güçlü, yenilmez

BUKAN: (Mokan, Büken) Güçlü, yenilmez

BUKUK: Tomurcuk, filiz

BULAÇ: Bulucu, keşşaf, mucit

BULAGAN: 1- Olgun, kamil 2- Bulan, bulucu

BULAK: Göze, kaynak, pınar

BULAR: Bulur, mucit

BULASI: Ülkü, bulunması istenen

BULÇA: 1- Bolluk, ganimet, bereket 2- Bulucu, mucit

BULÇU: Bulucu, mucit

BULÇUM: Keşif, buluş

BULDAN: Bolluk, refah

BULDU: Önemli, değerli, az rastlanan

BULDUR: 1-İri su damlası 2- Gözyaşı

BULDAK: 1- Bulanık, karışık, karma 2- Kıyı, sahil

BULGAN: 1- Olgun,kamil 2- Bulucu, mucit

BULGANÇ: Karma, kırma, karışık

BULGAR: Karışık, bulanık, karışmış, içiçe girmiş

BULGAŞ: Karışıklık, karmaşa

BULMAZ: 1- olgunlaşmamış 2- Sakin, tembel

BULMUŞ: 1- Olgun, erdemli, oturaklı 2- Keşşaf, mucit

BULU: Anlayış, idrak, izan

BULUÇ: 1-Bulucu 2- anlayış, fehim

BULUG: 1- Keşif bölgesi, keşfedilen yer, bölge 2- Fidye, haraç

BULUGAN: Bulan, bulucu

BULUM: İrfan

BULUNG: Bulunulan yer, yön, taraf

BULUŞ: 1-Feraset, buluculuk 2- Manevi destek

BULUŞGAN: Maharetli, becerikli

BUMİN: 1- Merkez ordu, çekirdek ordu 2- Puhu kuşu

BUN: Üzüntü, keder, bunalım, kendinden geçiş

BUNAK: Bunlu, üzüntülü, kendinden geçmiş

BUNALMIŞ: Üzgün, mahzun

BUNG: Bun, keder

BUNLUĞ: Bunlu, kederli

BUNSUZ: Mutlu, huzurlu

BURAN: Burmaktan...Burucu

BURCU: 1- Buruk, burucu 2- Güzel ve keskin koku 3- Biber

BURÇAK: 1- Nohutgillerden bir tahıl 2- İrmiklik buğday

BURÇİGEN: Böü/Tigin Moğol ağzındaki söylenişi (Türk ağızlarında Kuzey’e
çıkıldıkça T ”ler Ç’ ye dönüşür. Çigin, Tigin, Çengiz Tengiz vb.)

Çengiz Kagan’ın aile adı. Uygur kökenli olup, sonraları kuzeye göç ederek,Moğol
oymaklarının

arasına karışmış bir oymak

BURÇİN: Dişi geyik

BURÇUGİN: Özü sözü bir, güvenilir

BURÇUK: 1- Tahta veya keçeden yapılmış küçük heykel 2- Varlık, servet 3- Çiçek,
gül

BURKA: Yüz örtüsü, fular (Tozdan ve fırtınadan korunmak için yüze takılan örtü)

BURKAN: 1- Totem, heykelcilik 2- Hüzün, iç burkuntusu

BURKE: 1-Burka 2- Berke, kamçı

BURLA(Hatun): Üzüm, üzüm salkımı

BURTA: 1- Benek, ben 2- Altın tozu

BURTAG: Burtak çakıllı, taşlı toprak

BURUK: Kırgın, alıngan, mahzun

BURUL: İçli, içten, samimi

BURUNÇUK: Burulmuş, buruşuk

BURUNDU: Atların terbiyesi için burunlarına takılan kıskaç

BURUNGU: Geçmiş, mazi, hatıra

BUŞKU:Telaş, heyecan

BUYAN: (Bayan, Muyan) 1- Kut, baht, mutluluk 2- Sevap,hayır 3- Dayanıklılık,
mukavemet

BUYANDI: Kutlu, bahtı açık

BUYRA: Kıvırcık, kıvrılmış, bürülmüş

BUYRAÇ: Amir, buyuran

BUYRAT: Engebe, engel

BUYRUK: 1- Emir, buyruk, buyurma 2- Göktürkler döneminde vezir, (bakan) anlamına
da

kullanılmıştır.

BUYURUK: Buyruk, emir

BUZAÇ: Bozucu, bozguna uğratan

BUZAN: Bozan, düşman birliğini dağıtan

BÜBÜLÜK: Gül, konca

BÜDENE: Bir bıldırcın türü

BÜGÜ : 1- Büyü, sihir 2- Felsefe 3- ejderha

BÜK: Kıyı, sahil

BÜKE: 1- Genç kız, küçük hanım (Bike) 2- Bükü, ejderha

BÜKE BADRAÇ: birl. Büke/Badraç Mitolojideki, yedi başlı ejderha

BÜKEÇ: Güçlü, bükücü

BÜKEY: Büken, bükücü, güçlü

BÜKİN: Hanımcık, küçük hanım

BÜKLÜM: Kıvrım, büküntü, saçak

BÜKÜ: Ejderha

BÜKÜŞ: Bükme eylemi, bükmek

BÜLEK: Bilek

T...Kırgızların, Mürti oymağı beylerinden

BÜLTE: Demet, deste, top

BÜNGÜ: Tos atmak, kafa vurmak

BÜR: Gonca; gonca gül

BÜRÇE: Kurt yavrusu

BÜRÇEK: 1- Kurt yavrusu 2- Saç kıvrımı

BÜRGE: 1- Kellik 2- Bahşiş, hediye

BÜRKEV: Himaye,vesayet

BÜRKÜT: 1- Bahşiş, hediye 2-Bir kartal türü

BÜRÜM: Bürülmüş, katlanmış

BÜRÜNCÜK: İpekten yapılmış, şal, fular

BÜTE: 1- Fidan 2- Bütünlük

BÜVET: Baraj, set, su seti

BÜYÜ: Sihir, gizliyi bilme işi, bilgelik

BÜYÜK: 1- Olgun, saygıdeğer 2- Bilge 3- Büyü, büyücü

**Devturk** · 01.12.2013, 21:28

(Ç) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER
ÇABA: Gayret, enerji

ÇABACI: Gayretli, enerjik

ÇABAK (Çaba)1-Çabuk,çevik 2- Küçük bir göl balığı türü

ÇABAR: 1- Çapar, davranır 2- Ulak, kurye, elçi

ÇABUK: (Çapuk) Çapan, çaba gösteren, çabalayan

ÇAÇA: 1- Savaş baltası 2- Gemici 3- Çiçi, çiçik

ÇAGAVUN: Bal arısı

ÇAĞ: 1- Zaman, vakit 2- devir, devran 3- su sesi, şırıltı

ÇAĞA: Yavru çocuk

ÇAĞAN: 1- Bayram, eğlence 2- Şimşek 3- gürz, çakan 4- Beyaza kaçan beyazımsı

ÇAĞANAK: Çalgı, enstrüman

ÇAĞAŞ: Kırlangıç

ÇAĞATAY: birl. Çağ/Atay

1-Çağının en ünlüsü 2- çağdaş, çağının ilerisinde

ÇAĞDAŞ: Çağın insanı, aynı çağda yaşayan kişiler

ÇAĞIL: 1- Su sesi 2- Çakıl taşı

ÇAĞILDAK: Çağlayan, şelale

ÇAĞILTI: 1- Su sesi, suyun taş ve kayalara çarparken çıkarttığı ses

ÇAĞIN: 1- Şimşek , çakın 2- Gürz, topuz

ÇAĞIR: Çağırı, çağrı

ÇAĞIRGAN: Çağıran, davetkar

ÇAĞLA: 1- Namuslu, dürüst 2- Erik türlerinden bir yemiş

ÇAĞLAK: 1- Namuslu, dürüst 2- Çağlayan, şelale

ÇAĞLAR: Şelale, çağlayan

ÇAĞLASUN: Dürüst

ÇAĞLAV: Dürüst

ÇAĞLAYAN: Şelale

ÇAĞLAYIK: Şelale

ÇAĞLI: 1- Dürüst 2- Yakışıklı, güzel

ÇAĞLIN: Meşhur ve liyakat sahibi

ÇAĞRI:1- Mesaj, davet 2- Doğan kuşu, doğanın bir çeşidi

ÇAĞRUK: Katı, sert

ÇAKA: 1- Savaş baltası 2- Çakı 3- Fiyaka, çalım, gösteriş

ÇAKALOZ: 1- Fener 2- İlkel bir top silahı (Top mermisi yerine çakıl taşı atan)

ÇAKAN: 1- Gürz,topuz 2- Şimşek

ÇAKAR: 1-Deniz feneri 2- gürz

ÇAKI: Kesici, yontucu küçük bıçak

ÇAKICI: 1- Çakma eyleminde bulunan 2- Çakı ustası

ÇAKIL: Çakıl taşı

ÇAKIN: 1- Şimşek 2- Kıvılcım

ÇAKIR:1- Doğan türü bir avcı kuş 2- Gürz 3- Şarap, içki

ÇAKIRCA: Doğan türü bir avcı kuş

ÇAKIRCI: Eskiden saraylarda, özel olarak doğan terbiyeciliği yapanlara verilen
bir sıfat

ÇAKMAK:..Çak kökünden türeyen, vurmak, kesmek, bölmek eylemi için kullanılan bir
sözcük

ÇAKMUR: Tutumlu, eli sıkı

ÇAKTU: İri yapılı, gösterişli

ÇAL: Kılıç darbesi, darbe, vuruş

ÇALAP: Ulu ruh, Kadiri mutlak (Eski dönem Tanrı sıfatlarından)

ÇALGAR: Çalıcı, vurucu

ÇALGIÇAY: Taştan yapılmış el değirmeni

ÇALIK:1- Silahşör, iyi kılıç kullanan 2- Çelik 3- Mesaj, haber 4- Haşarı,
yaramaz

ÇALIM: 1- Gösteriş, fiyaka, kurum 2- Kılıcın keskin tarafı

ÇALIMLU: Gösterişli, çekici

ÇALIN: Çiğ, jale

ÇALIŞ: Azim, ceht

ÇALIŞGAN: Çalışkan, işgüzar

ÇALKARA: Doğan türü bir avcı kuş

ÇALKIN: Darbeci, hamleci, vurucu

ÇALMA: Maden üzerine yapılmış oyma, işleme

ÇALMAN: Çalıcı, vurucu

ÇALUK: Çalık

ÇAM: Bir ağaç türü

ÇAMUR: Sazlık, bataklık

ÇANAYAZ: Berrak, billur

ÇANDAR: Karışık, karma

ÇANDIR: Karışık

ÇANGA: 1- Soylu 2- Pençe

ÇANGAL: 1- Çok sık ağaçlı bölge 2- Budaklı ağaç

ÇAPAN: 1- Ulak, haberci 2- Enerjik,- çalışkan 3- iş elbisesi, eski giysi

ÇAPAR: 1- Enerjik, çalışkan 2- Giysi 3- Saldırgan 4- ulak, haberci

ÇAPGIN: Enerjik, koşan, ardından giden

ÇAPGUR: Tufan, afet, deprem

ÇAPIN: Atak, hücum, savlet

ÇAPITGAN: Saldıran, saldırgan

ÇAPLAN: Bir şahin türü

ÇAPLI: Şahin türü bir avcı kuş

ÇAPTI: Koşan, seğirten

ÇAPTUĞ: Ünlü, çok tanınan

ÇAPUL: Çap...mak kökünden, vuran, saldıran, alıp götüren vb. eylemlerin tümü

ÇARDU: Cinli, perili

ÇARMAGUN: Görevli, görevlendirilmiş , emir almış

ÇAŞKA: Sabi,bebek, yavru

ÇAŞUT: Haberci, muhbir, ajan

ÇAT: Yansıma, yayılma, ün

ÇATAK: Çatal, çatallı, iki kollu değnek

ÇATAL: İki kollu, iki kola ayrılmış nesne

ÇATGAL: 1-Yüksek dağlık bölge 2- Çatal

ÇATIK: Çatılmış, tersleşmiş

ÇATLI(ğ): 1-Ünlü, tanınmış 2- Gözü kara, cesur

ÇATUK: Bıçak sapı yapılan bir ağaç türü

ÇAV: Ün, şöhret, yansıma, duyuru, bildiri

ÇAVA: Ünlü, tanınmış

ÇAVAŞ: Ünlü, tanınmış

ÇAVLAK: Çağlayan, şelale

ÇAVLAN: Çağlayan

ÇAVLI: 1- Ünlü,meşhur 2- Doğan yavrusu

ÇAVUDUR: İyi üne ve şöhrete sahip olan

ÇAVUNT: Ün, şöhret

ÇAVUŞ: Bilgi veren, bilgi götüren, bilgi dağıtan (Çav...kökünden)

ÇAVUT: Duvar, sütun

ÇAY: Dere, ırmak

ÇAYAN: 1- Dövülmemiş, dökme demir 2- İşlenmemiş ham demir

ÇAYLAK: Kuyruğu uzun ve çatallı bir avcı kuş

ÇAYLAN: 1-Dere kenarı 2- Çağlayan

ÇEBER: 1- Usta, mahir 2- Hoş, latif

ÇEBİ : (Çepi,çepni) 1- Sert bakışlı 2- Usta eli yatkın, yetenekli 3- Cebe, çebe,
silah

ÇEKEN: Cazip, cazibe, çekicilik

ÇEKİM: Cazibe, çekicilik

ÇEKİMLÜ: Çekimli, cazibeli

ÇEKLİ: Armağan, hediye, düğün hediyesi

ÇEKMERGEN: Nişancı, iyi vuruş yapan, silahşör

ÇELEK: Bülbül, güzel öten bir kuş

ÇELEN: 1- Becerikli, çalışkan 2- Fettan, yanıltıcı

ÇELİK: (Çelük,çuluk) Gücü arttırılmış sert demir

ÇELİKTEN: Çelik parçası

ÇELİM: Beden, endam, gösteriş

ÇELME: 1- Çalma 2- Başa örtülen bez (Bandana)

ÇENGİN: Gösterişli, dikkat çekici

ÇENGİZ: Deniz

ÇENGŞİ: Mucize, olağanüstülük

ÇEPEN: Hatip, iyi konuşan, güzel söz söyleyen

ÇERÇİ: Ulak, haber, bildiri ulaştıran kişi

ÇERİ(Ğ): Asker, savaşçı, toplanarak bir araya gelmiş erat

ÇEVEN: Çevre, muhit

ÇEVGEN: Cirit, değnek

ÇEVRİ: Çeviri,girdap, anafor

ÇEVRİM: 1- Girdap, anafor 2- Çevre, muhit

ÇIDAM: Dayanıklılık, metanet

ÇIDAMLI: Metin, dayanıklı

ÇIDIK: Güç, dayanıklılık

ÇIGAY (Çığay): 1- Fakir, varlıksız 2- Kurt yüzlü, kurt bakışlı

ÇIĞ:1- su damlası, kırağı 2- kar yığını, kar topu

ÇIĞAL: Omuz, omuz başı

ÇIĞIN: Çıkın, bohça

ÇIĞIR: 1- Çağ, devir 2- çığın açtığı yol 3- Dar yol, patika

ÇIĞLA: Saf, halis

ÇIĞLAN: Saf, halis

ÇIĞRI: 1- felek 2- melodi

ÇIKAN: 1- kaynak, kaynarca 2- yeğen, hala çocuğu

ÇIKMAK: 1- çıkma eylemi 2- Kaynak 3- çakmak

ÇILDIM: Seri- hızlı, enerjik

ÇIMRIN: Aktif, faal

ÇIN: (çin, çine) sağlam, dayanıklı, güvenilir

ÇINAK: 1- sevap, hayr 2- güvenilir,sadık

ÇINDAN: sandal ağacı

ÇINGAY: Özü, sözü bir, sözüne güvenilir

ÇINGILIÇ: birl. Çın(sağlam, dayanıklı) Kılıç

ÇINGIR:1- Kopuza benzeyen bir saz 2- Çıngırak

ÇINTAY: Soylu, güvenilir

ÇIRAY: Yüz, eda, çehre

ÇIRGANIŞ: Zevk, haz, tat

ÇITIRKI: Işık, nur, ziya

ÇİBEK: Atmaca türü bir avcı kuş

ÇİÇEK: 1- Gül, gül çiçeği 2- Cici, cicik

ÇİÇİKAĞAN: birl. Çiçi/Kağan

Hun Kaganı (Ulusçuluğu, devlet siyasetine sokan ve bunun savaşını veren kişi)

ÇİGAN: Yoksul, fakir

ÇİGEN: Gayretli

ÇİGENDİK: Gayretli, çalışkan

ÇİGER: 1- Gayret,azim 2- Çökertiş,çökertme

ÇİGERMİŞ: Çökertmiş, düşmanı bozguna uğratmış

ÇİGİL: Olgun,gelişmiş, olmuş

ÇİGİLVAR: Kısa ve küçük ok, özel ok

ÇİĞDEM: Yaban çiçeği, (Itır çiçeğinin Türkçesi)

ÇİL: Dağ tavuğu

ÇİLDE: Kış mevsiminin en soğuk dönemi

ÇİLDU: Hızlı, seri, çabuk

ÇİLEN: 1- Çığ 2- Jale 3- Bir dağ çiçeği

ÇİLENTİ: Çığ, jale

ÇİMÇİK: Saf, masum

ÇİNE: (Çin) 1- Sadık, güvenilir 2- Öz, soy 3- Kurt, kurt yavrusu

ÇİNKAY: Sözüne güvenilir, özü sözü bir

ÇİPLİ: Narin, ince yapılı

ÇİRAY: Yüz, çehre, eda

ÇİT: Çizgi, sınır, limit

ÇİTER: birl. Çit/Er (sınır muhafızı)

ÇİZGEN: Saban izi, karasabanın tarlada açtığı yol

ÇİZİM: Resim figürü

ÇOBAN: 1- Elinde cop (değnek, sopa) olan 2- Muhtar, oba beyi

ÇOBAR: Değnekli, değnek taşıyan

ÇOBAYIKMIŞ: Gönül kırıcı, haşin

ÇOGA: Vahşi hayvan

ÇOGAY: Yoğun, kesif

ÇOĞAŞ: 1- Debdebe, şaşa 2- Vahşi hayvan yavrusu

ÇOKAN: 1- Gürz, topuz 2- Hayvan yavrusu

ÇOKU: 1- Debdebe, şaşa 2- Bolluk, bereket

ÇOLAK (Çalak) Silahşör, iyi kılıç çalan

ÇOLBANAK: 1- Uzak görüşlü 2- Törenin dışında kalan 3- Nikahsız ilişkiden doğan
çocuk (Hakas Türklerinde)

ÇOLDU: 1- Bahşiş, mükafat 2- Ganimet

ÇOLPAN: 1-Kuzey yıldızı 2- Uzak görüşlü 3- Tanıdık, bildik, aşina

ÇOMAK: 1- İri ve yuvarlak değnek 2- Bir ucunda topuz bulunan sopa, silah 3-
İnanmış, inançlı

ÇONGAR: Gürültü, şamata, nara

ÇOPUR: Geyik ve karaca yavrusu

ÇORA: (çura, çur) 1- Yer tanrısı 2- Cin, peri 3- Ruh

ÇORAMAN: Cinli, perili

ÇORLU: Cinli kötü ruhların etkisinde kalan kişi. Bu ad Şamanist gelenekten gelen
bir ad dır.Eskiden bunalımlı ve toplum tarafından hoş karşılanmayan kişiler için
bu ad verilirdi ve bu kişiler Kam ve Baksılar tarafından tedavi edilmeye
çalışılırdı)

ÇOTAK: Kabza, kılıç kabzası

ÇOTUR: Kabza, kılıç kabzası

ÇÖKERMİŞ: Çökertmiş, düşmanı bozmuş

ÇÖKLÜ: Soylu, asil

ÇÖKÜL: Irmakların taşarak vadilere bıraktığı tortu

ÇÖMÇE: Ağaçtan oyulmuş su kabı

ÇÖZELİ: Kıpçak, merkezden uzakta olan

ÇÖZELTİ: Ayrılış, kopuş, firak

ÇUBAN: Çoban, muhtar, obabaşı

ÇUÇU: Şair, şairane konuşan

ÇUĞA: (çuka) 1- Yürekli, cesur 2- Arınmış, duru 3- narin

ÇUĞAY: Narin ve alımlı kız

ÇULÇU: Serçe, Turgay kuşu

ÇULUK: 1-Çelik 2- çalık, kılıç çalan 3- aceleci, heyecanlı

ÇURAN: Ruhlarla ilgilenen

ÇUTUR: Kılıç kabzası

ÇUVAŞ: 1-Sakin, rahat 2- dindar, dünyaya değer vermez

ÇÜCEN: Akıllı, aklını kullanan

ÇÜNÜK: Çınar ağacı

**Devturk** · 01.12.2013, 21:29

(D) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER

DADAK: eğme, dokunma, tatma

DADAL: Tat alan, sezen, farkına varan

DAĞ: (Tağ,tağ,tak,tav) Dağ...mec. genişlik, büyüklük, ululuk,heybet

DAĞAÇA: Dağ gibi heybetli

DAKAK: Ucu ataşli ok

DAL: 1-Ayrı, bölünmüş 2- saldırı, büyüme, yayılma 3- batma, çıkma 4- yalınlık,
çıplaklık

DALAN: koridor, dehliz

DALAŞ: Döğüş, karşılıklı saldırı

DALAY: (Talay) Genişlik, ululuk, sonsuzluk mecaz eden, asıl anlamı , büyük
deniz, okyanus

DALBAY: 1- Vasi, ardına sığınılan kişi 2- Çuhadan yapılmış şapka

Kırgızlarda- 3- avcı kuşları yakalamak için, tuzaklara bağlanarak bırakılan
küçük kuş

DALBOY: Vasi, ardına sığınılan kişi

DALKILIÇ: birl. Dal/Kılıç mec. Zırhsız ve korunmasız

DALKIRAN: Kırıcı, ayırıcı

DAMLA: Su damlası , tane

DANA: İnek yavrusu, iki yaşındaki genç inek

DANİŞMAN: Müşavir, bilgi ve tecrübesine danışılan kişi

DANSIK: (Tansık) Olağanüstü, fevkalade

DARGA: Vali, üst düzey, bürokrat

DARGUN: Alıngan, kırılan, narin

DARI : 1- Bir tahıl türü 2- sıkı, sıkıntı, zorluk

DARICA: 1- Darı gibi, darı niteliğinde mec. Bereketli 2- sıkı, sıkıcı, zorlu

DARSIK: Öfkeli, hiddetli

DARUKA : (Darga) Vali, yönetici, bürokrat

DARULGAN: alıngan, nazlı

DAŞKI: Taşkı, taşmış, dışarı çıkmış, dışarıda olan

DAYAK: Değnek, baston, dayanılan nesne

DAYANÇ: 1- Dayanak, destek, güven 2- Dayanma gücü tahammül

DAYANGAN: Dayanıklı, metin

DAYANGI: Köşe minderi

DAYAR: Hazır, hazırlıklı

DEBRET: Kımıldayış, devinim

DAĞER: Kıymet, para, nafız

DEĞERBİLİR: birl. Değer/Bilir Kadirşinas, vefalı

DEĞERLÜ: Değerli, kıymetli

DEĞİRMİ: Çevreli, yuvarlak, toparlak

DEĞNEK: Dayanak, dayanılacak nesne

DELİ: Usu gitmiş, azmış, dellenen, mec.gözü kara, yiğit

DEMİR: Demir madeni

DEMİRAĞ: Zırh, örgülü göğüslük birl. Demir/Ağ

DEMİRDEN: Demir parçası

DEMİRDÖĞEN: birl. Demir/Döğen mec. Acı kuvvet sahibi

DEMİRGEN: 1- Demir, ham demir 2- temren, okun ucundaki demir parçası

DEMİRHAN: birl. Demir/Han

Şamanist gelenekte “ Maden Tanrısı”

DENERİ. Dikkat, itina

DENGİZİK: Denizcik, küçük deniz, göl

DENİZ: Deniz, büyük göl

DENLİ: Edepli, terbiyeli

DEPEGEN: Tekmeleyen, iyi tekme atan

DEPREM: Zelzele, sarsılma, kımıldama (Kişisel görüşüme göre bu ad çocuklara
deprem sırasında yada deprem felaketi sonrası yaşanan, çileli günler sırasında
doğan ve o günlerin anısına verilen bir addır.)

DERİN: Derinlik...den mec. Olgunluk, bilgelik

DERMEK: Dirilik, canlılık, bir arada tutmak

DERNEK: Eğlence, toy, birliktelik

DEVİN: Hareket, kımıldanış, davranış

DEVRİM: Devirme, yıkma, devirip yerine geçme,..ihtilal

DEYİM: Söyleniş, darbımesel

DEYİŞ: Söyleyiş, şiirsel anlatım, ozan dili

DIVRAK: Yakışıklı, alımlı, civan

DİBEK: 1- Ağaçtan oyulmuş büyük havan 2- Yayık ağaç

DİK: 1-Yükseklik, yükseliş 2- kararlılık, yıkılmazlık, caymazlık 3- inat

DİKEÇ: Sütun, dikil, dikilmiş

DİKMEN: İnatçı, kararlı

DİLEK: Dil ile istenen, dile getirilen istek, arzu, murat, dilek

DİLER: Dileyen, dileyici

DİLİM: kesik, bölüm, bölünmüş, biçimlenmiş

DİNÇ: Zinde, sağlam, dirençli

DİNLER: Terbiyeli, munis, muti

DİP. Baht, talih

DİPÇİN: 1- Bahtı açık 2- Sağlam, dayanıklı

DİREK: 1- Dirilik, sağlamlık, ayakta kalmak 2- Temel, dayanak 3- Vezir,bakan

DİREN: Direnç, karşı koyuş, dirilik

DİRENÇ: Direnme gücü

DİRENGEÇ: Destek, dayanak

DİRGEN: 1-Dirilik,2- harmanda kullanılan demir çatal

DİRİ: (diri, dirik, Tiri, tirik) Can, ruh, canlılık, canlı

DİRİL: Can, ruh, tin

DİRİM: Yaşam, sağlık, canlılık

DİRLİG: Yaşam, hayat

DİRSE: Derse, söylerse, konuşkan

DİZİK: (dizi) Kolye, takı

DİZLEK: Hazır cevap, konuşkan

DODURGA: 1- Dolgun, doyumlu 2- doyuran, doyurucu 3- açık, net, berrak

DOĞA: 1- Tabiat,doğallık, ortaya çıkış 2- Huy, yaradılış, fıtrat

DOĞAN: 1- Soylu bir av kuşu 2- Doğmuş, olmuş, ortaya çıkan

DOĞRU: Dürüst, yalansız, sözüne güvenilen

DOĞRUL: 1-Doğruluk, dürüstlük 2- Ayakta duran, dirençli

DOĞU: Güneşin doğuş yönü

DOĞUÇ: Doğuş,doğma, ortaya çıkış

DOĞUDAN: Doğulu, doğu yönünden gelen

DOĞUŞ: Doğma, ortaya çıkış

DOKUNAK: Dokunuş, değiş, mec. Ağır, mahsun,yürek sızlatan, yüreğe dokunan

DOKUNÇ: Dokunak, hüzün

DOKUZ: Dokuz sayısı, Türklerin en çok eskilerden beri uğurlu sayılarındandır

DOKUZ ARKA: Dokuz/Arka (...Eski dönemlerde soyluluk gösterme ve belli etmesi
açısından, bir kişinin babasından itibaren geriye doğru dokuz atasının sayılıp
açıklanması..)

DOLANDI: Dolanan, gezgin

DOLU: 1-Bilgin, tecrübeli, öğretmen 2- Bütün, tam, eksiksiz 3, Şamanist
gelenekte ve Alevi_Bektaşi gelenekte, içki, şarap 4- kısa süren, iri taneli
yağmur

DOLUN: Tam, bütün, eksiksiz

Yakut Türklerinin eski bereket Tanrılarından

DOLUNAY: Ayın on dördü, ayın en güzel hali

DOMANİÇ: 1-Dumanlı bölge 2- Tümsek, engebeli arazi

DONAT: Giyim, kuşam, zenginlik, cömertlik

DOMURCUK: Gül, tomurcuk

DONATMIŞ: Giydirip, kuşatmış, sevindirmiş, cömertlik göstermiş

DONATUR: Cömert, eli açık, bağışlayıcı

DONSUZ: Çıplak, fakir, varlıksız

DORA: Doruk, zirve, şahika

DORAN: (Duran) Diri, canlı, yaşayan

DORU: 1- Doruk, zirve 2- Kara ile kızıl arası renk (At rengi)

DORUK: Zirve, uç, şahika

DOYMADUK: Doyumsuz, sevilmeye doymayan, doyulmayan

DOYUM: 1- Doymak, tatmin 2- Ganimet, bereket

DOYURAN: mec. Cömert, hayr sahibi, iyilik sever

DÖĞEN: 1- Dövüşçü,döven 2- Ekin saplarını ezmeye yarayan, altında çakmaktaşı
bulunan geniş tahta

DÖĞER: 1- Döver 2- değer, kıymet 3- Kalın, enli bir ağaç

DÖĞERLİ: Değerli

DÖĞÜŞ: Dövüş, savaş, kavga

DÖĞÜŞGEN: Kavgacı, savaşçı

DÖKÜMHAN: birl. Böküm/Han 1- Dökmekten döküm 2- Düğüm, bağ

DÖLEK: 1- Çok döl veren 2- Koyunun kuzuladığı yer 3- İtibarlı, saygıdeğer,
maharetli

DÖLEN: Muti, sevgi gösteren

DÖNDER: (Döne, döndü gibi “dönmek” fiilinden türetilmiş, çocukları
ölen ailelerin, yeni çocukları olduğunda kullandıkları adlardan)

DÖNDÜ: Dönüş yapan (Reenkarnasyon) çocukları ölen ailelerin verdiği adlardan

DÖNGEL: Saat

DÖNGÜ: Dönüşüm, başa dönüş

DÖNGÜN: Dargın, gönlü kırık

DÖNMEZ: Kararlı, cesur, azimli

DULAK: Dolu, olgun, tecrübeli

DUMAN: 1- Sis, kırağı 2- ateşten çıkan gaz

DUMLU: 1- dumanlı, sisli bölge 2- Soğuk ve ayaz alan yer

DUMRUL : 1- Okun sivri ucu 2- Başı dumanlı, efkarlı

DURA: (Durak) 1- yaşam, hayat 2- Sağlamlık, dayanıklılık, kalıcılık 3- ev,
yaşanılan yer, barınak (Bu ad, çocukları ölmüş ailelerin yeni çocukları
olduğunda yaşamda kalıp uzun yaşaması ve sağlıklı olması dileğini içeren
adlardandır ve çok eskilere dayanan bir gelenekle bu gün de
sürdürülmektedir.Durak, Dursun, Durmuş, Durdu, Yaşar, Tokta, Tok, Toka,
Toktamış, Turan vb. adlar da hep aynı psikoloji ve geleneğin ürünüdür.

DURAK: (Dura) Yaşam, hayat

DURAN: (Turan) Durucu, kalıcı, yaşayan, canlı

DURCU: Durucu, kalıcı canlı

DURDU: 1- Duran, kalıcı, canlı, yaşayan 2- Yaşam, hayat

DURGAÇ: Durak, durulan, yaşanılan yer

DURGUN: 1- Durulmuş, süzülmüş, arınmış 2- Sakin, sükuna ermiş, kendi halinde

DURMUŞ: 1- Duran, yaşayan, canlı 2- Yaşam, hayat

DURSUN: Durması, yaşaması istenen

DURU: 1- saf, sade, berrak 2- Duran, durgun

DURUK: Duru, durucu

DURUL: 1- Sükun bulmak, huzura kavuşmak 2- Günahsızlık, arınmışlık

DURULCA: Masum, günahsız

DURULMAZ: Afacan, yaramaz

DURULMUŞ: Tatminkar, sakin

DURUM: Yaşam, hayat, süreğenlik, duruş

DUVA: (Düve)

DUVAK: Örtül kapanmış, gelin başı

DUVAN: (Doğan)

DUYAN: Duyucu, hissedici

DUYAR: Duyarlı, hisli, duygulu

DUYARI: Duyarlılık, hislilik

DUYGU: His, duyum

DUYUŞ: Duyum, hissediş, duyarlılık

DUYUŞAN: Duyan, hisseden

DÜĞÜN: (Töğün, Toygün) Toy günü, yemekli eğlence

DÜŞ: Rüya, aniden ortaya çıkış

DÜŞELGE: Pay, hisse

DÜŞERGE: Miras, pay

DÜŞÜNGÜ: Düşünerek üzülme, kafaya takma, üzülme, teessür

DÜVE:1- Genç inek, dananın büyüğü 2- Döven, dövüşçü

DÜVECİ: Dövücü, dövüşçü

DÜVEHAN: birl. Düve/Han

DÜVEN: (Döven)

DÜYECİ: Dövüşçü, döğüşçü

DÜZ: (Tüz) 1- Doğru, doğruluk, gerçek 2- Soy, kök, döl 3- Kural,kaide

DÜZE: Düzen, uslup, tarz

DÜZEN: Kural, kurallar bütünü

DÜZGE: Süs, makyaj

DÜZGÜN: 1- Düzülü, düzenli, muntazam 2- Gidişat, teamül

**Devturk** · 01.12.2013, 21:30

(E) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER
EBİN: Evin) Tane, öz

EBİNÇ: Refah, huzur

EBİRİ: Erim, erdem, fazilet

EBREK: Dayanıklı, sebatkar

EBREN: 1- Evren, kainat 2- Felek, talih

EBRET: Ayrılım, ihtilaf

EBRÜK: Dayanıklı, sebatkar

ECE: (Eçe)

ECEVİT: 1- Çalışkan ,, aktif 2- haşarı, yaramaz

EÇE: 1- Dahi, çok akıllı, çok zeki 2- Saygıdeğer, görgülü hanım

EÇİNE: Doğru sözlü, sözüne güvenilir

EDE: (Edi, Ata) Atalık, hatırı sayılan, sözü dinlenen kişi

EDERKON: birl. Ede/Kon (Konmaktan can, ruh)

EDGÜ: 1- İyi, güzel, hoş 2- Adil, adaletli 3- Eğitmen, öğretmen

EDGÜDİ: 1- Eğitici, öğretici 2- İyi, ala

EDİ: Eda, ata, saygıdeğer ulu kişi

EDİGE: 1- İyi, iyi kalpli 2- öğretmen

EDİK: Kısa konçlu çizme

EDİL: (İdil,etil, atil) iyilik, güzellik

EDİZ: 1- Kıymet, kıymetli 2- Yüksek, Yükselmiş

EGE: (Eke,Öke)1- Dahi, çok akıllı 2- Egemen, sahip 3- Bakıcı, eğitici

EGEMEN: 1- Hakim, sahip, kendinden başkasını dinlemeyen, buyrukçu 2- bilge kişi,
dahi

3- ağa, ağabey

EGİT: Göz değmesi ve nazara karşı göz kenarlarına sürülen bir ot

EĞBER: Eğri, eğrilmiş

EĞİLMEZ: Gururlu, mağrur, dik başlı

EĞİN: Eğirilmiş

EĞİR: 1- Sarış, çeviriş, kuşatma 2- bükme, kıvırma

EĞNEZ: Narin, zayıf, ince

EĞREK: Sık, bol

EĞRİ: Eğik, bükük mec. Saygılı, alçak gönüllü

EĞRİM: Pınar, göze, küçük çağlayan

EKE:1- Dahi, çok akıllı 2- Sahip, egemen 3- bakıcı, eğitici

EKEÇ: Cana yakın ve çekici kız

EKELİK: Deha, kıymet

EKİM: 1- Ekin ekme eylemi 2- Yarım, ziraat

EKİN: 1- Mahsul, tarla ürünü 2- tarlaya ekilip olması beklenen her türlü bitki

EKİNCİ: 1-İkinci (erkek, ya da kız) 2- Rençber, çiftçi

EKSÜK: Azlık, yokluk, yoksulluk

EKŞİ: Eksi,eksik, azlık, yokluk

EL: 1- İl, Ülke, Memleket 2- İlgi, bağlantı 3- Barış, Sukunet 4- Kolun, bilekten
aşağısı

ELA: (Ala) Renkli alacalı

ELBAN: (İlban) Devletçi, devletine bağlı, sadık

ELBİR: birl. El/Bir mec. Elbirliği, işbirliği, imece

ELCEK: 1- Ekin biçme aracı 2- Munis, sessiz

ELÇİK: Eldiven

ELÇİ: 1- Devletine bağlı, devletçi 2- Devleti adına aracılık eden, haberci,
temsilci

ELÇİM: Demet, tutam

ELÇİN: 1- Demet, bağ, buket 2- Ekin biçerken kullanılan bir alet 3- Devlet
görevlisi, devletine bağlı

ELDEK: 1- basiret, kabiliyet, eylem gücü 2- Yedek, elde bulunan

ELDEM: 1-Alışkın, yetişkin 2- Sevimli, cana yakın 3- evcil koyun

ELDÜZ: birl. El/Düz Yurtsever

ELEZ: (Eliz)Arı,duru, temiz, munis, uyumlu

Yakut destanlarında bekaret tanrıçası (Ulu Tuyun’un kızı)

ELGAY: Yurtsever

ELGİN: 1- Konuk, öncelik verilen kişi 2- Gurbetçi, yurdundan uzak

ELGÖRMÜŞ: Gezgin, seyyah

ELGÜN: Halk, avam, halktan kişi

ELİBOL: Cömert, eli açık, sahi

ELİK: Usta, eli yatkın

ELİŞ: Usta, maharetli

ELİTAŞ: Cimri, eli sıkı

ELİTEZ: Becerikli

ELKATMIŞ: birl. El/Katmış Ülke fethetmiş, algan

ELKİN: 1- konuk 2- Yolcu

ELÖVER: Yurtsever

ELTUTAR: birl. 1- El/Tutar mec. Yardımsever, hayırşinas 2- Fatih, Algan

ELVEREN: Olgunlaşan, yeterlilik kazanan

EMÇİ: Doktor,eczacı

EMEÇ: Amaç, gaye

EMEK: 1- Gayret, cehd, zahmet 2- Güç, enerji

EMEN: 1-Can, ruh, hayat 2- Ağaç dikmek için açılan çukur 3- meşe ağacı

EMET: Sınır, mesafe

EMGEK: Emek, zahmet, güçlük

EMLEK: Duygulu, merhametli

EMRE: (İmre) Düşkün, aşık, hayallerle yaşayan

EN: (Yen)1- Derinlik, genişlik 2- Av 3-Kıyı 4- Arka

ENÇU: Sükun,huzur,ruh derinliği

ENDEŞ: Eşit, müsavi

ENEÇ: Meyil, meyilli

ENİK: (enük, enek)Genişçe, yayık

ENGİN: 1- Genişlik, derinlik, yayıklık 2- ufuk, ufuk çizgisi

ENİCUK: Hısım, kavim- kardeş

ENİŞ: (Enuş) 1- İniş, yokuşun karşılığı mec. Rahata ve huzura erme 2- Uçlarda,
ekstrem

ENKİŞ: Tecrübeli, deneyimli, olgun

ER: 1- Olgun,olmuş, ergin, yetişkin erkek 2- Asker, çeri

ERÇE: birl. Er/Çe...Erkeğe yakışır biçimde

ERÇİN: Ülkenin idari bölümlerinden her biri (İl, ilçe, kasaba vb.)

ERDEM: ( Ertem) Fazilet, bilgelik, yücelik, hünerlilik

ERDEMÇİ: Erdem sahibi

ERDEMLÜ: Erdem sahibi

ERDEN: Er parçası, erden olma

ERDİN: Ermiş, olgun

EREK: Erişilmek istenen, ülkü, hedef

EREKLİ: (Ereğli) Ereği olan

EREM: Müjde, iyi haber

EREN: 1- Olgun, 2- Hür, bağımsız 3- Din ile bütünleşmiş

ERENTÜZ: birl. Eren/Düz

T...Tuva ve Çuvaş Türklerinde, “Terazi Yıldızı”

EREZ: 1- Erişilen, mutlu olunan 2- Cesur, gözü kara, dayanıklı

ERGEN: Olgun, deneyimli

ERGENE: 1- Güçlülük, egemenlik 2- Maden dağı 3- Dağlar arasındaki geçit

ERGENEKON: 1- Maden dağı 2- Dağlar arasındaki yurt

ERGİ: Eriş, olgunluk, deneyim

ERGİL: 1- Bilgili, deneyimli, yetişkin 2- Savaşçı, cengaver

ERGİN: 1- Ermiş, olgun, irfan sahibi 2- Savaşçı, cengaver

ERGUN: 1- Yumuşak huylu kişi 2- Hızlı koşan at 3- Argun

ERİK: Ermiş, olgun, bilge, filozof, becerikli

ERİKEN: Ermiş, olgun, bilge

ERİM: 1- Müjde, iyi haber 2- Felsefe, derin bilgi 3- Vade, zaman

ERİNCİK: Mahçup, utangaç

ERİNÇ: 1- Olacak, olması gereken, kaçınılmaz sonuç 2- Nimet, bolluk

ERİŞ: Gaye, erişilmesi istenen

ERİŞEK: Ülkü, gaye

ERİŞEN: Ulaşan, vasıl olan

ERİŞKİN: Olgun, kamil, ermiş

ERK: 1- Güç, kudret 2- İktidar, erklik, hükümranlık 3- Bağımsızlık,egemenlik

ERKE: 1- Egemen, güç 2- İşve, naz, cilve 3- Çekicilik, çekiciliği kullanma istek
ve yeteneği

Türk mitolojisinde, Ülgen’in dokuz kızından biri ve namus tanrıçası

ERKELİ: Egemen

ERKEM: Nazlım, işvelim, edalım

ERKİ: 1- Güçlü, egemen, erke 2- Atik, çevik

ERKİN: 1- Bağımsız, otorite tanımaz 2- Başına bıuruk, kendi bildiğini okuyan 3-
Sürekli, süreklilik

ERKİNDİK: Erkinlik, bağımsızlık, hürriyet

ERKLİG: Egemen, kuvvetli, şevkatli

ERKMEN: 1- Bağımsız, başına buyruk 2- Bekar, evlenmemiş

ERLİK HAN: birl. Erlik/Han

Şamanist gelenekte “Cezalandırma Tanrısı”

ERMAN: 1- Erdemli, güç, mert 2- Kutsal, mukaddes

ERMİŞ: Olgun, müdrik

ERNEK: Küçük parmak, serçe parmağı

ERSE: Ermesi, olgunlaşması istenen

ERSİN: 1- Uzun ömürlülük dileği 2- Olgunluk, bilgelik dileği

ERSÜ: Fazla, çok fazlalık

ERTE: 1- Seher, şafak 2- Yarın, gelecek, sonraki, halef

ERTEGİ: Destan, lejant

ERTEN: Tan, şafak

ERTİK: Meslek, sanat

ERTİM: Olgun, erişkin, bilge

ERTİN: 1- Mahsun, hüzünlü 2- Kendine yeten

ERTİNGÜ: 1- Olağanüstü, fevkalade 2- Efsane, mit

ERZENE: Doruk, zirve, en üst

ERZİ: Veli, vasi, yönetici

ERZİK: 1- Asıl, ana, temel 2- Soylu ve yiğit

ESBOL: birl. Es/Bol ...Çok zeki, çok akıllı (Usu-bol)

ESE: 1- Mutluluk, sağlık 2- Yel, esinti

ESELİK: Selam, selamet

ESEN: 1- Sağlık, selamet 2- Yel, yumuşak yel

ESENLÜ: Esenli, sağlıklı

ESER: Esinti, yel

ESİ: Yel, esinti

ESİM: Esinti

ESİN: 1- Esinti, yel 2- soluk, sağlık, nefes 3- İlham

ESİNTİ: Yel, hafif yel

ESİRGEN: 1- Arkadaş, dost, yaren 2- korunan, yakınlık duyulan

ESİRGENÇ: Nazlı, nazenin

ESİRKİŞ: Merhamet, acıma duygusu

ESKİN: Yel, yel alan

ESLEK: 1- Yumuşak başlı, uysal 2- Selam, selamet

ESNEK: Uzayan, genişleyen, esen

ESRİGÜN: birl. Esri/Gün...fırtına

ESRİK: Mecnun, kendinden geçmiş

ESRİMİŞ: Kendinden geçmiş

ESTELİK: Yadigar, hatıra

ESTİ: Yel, esinti

EŞİM: Çalışkan, becerikli

EŞİNGEN: 1- Çalışkan 2- Eşit, müsavi

EŞİTGEN: İşitken, işiten, dikkatli

EŞKİN: 1- Hızlı, atik 2- Dayanıklı, metin 3- Rüzgarlı bölge, rüzgar alan bölge

EŞLİK: Dost, yaren, refik

ETGÜ: 1- İyi, iyilik 2- Etki, şiddet

ETİGE: Öğretmen, mürebbiye

ETİL: İtil- idil

ETİNGÜ: Olağanüstü, fevkalade

ETİZ: Yüksek, ulu

EVCİL: Evine bağlı, evcimen

EVCİM: 1- Evcimen, evcil 2- İşgüzar, hamarat

EVCİMEN: Evine bağlı

EVCİMİK: Ekonomist, muktesit

EVDEŞ: Hanım, erkeğin eşi

EVGİ: İvedi, acele

EVGİN: 1- Aceleci, telaşlı 2- Evcil, evine bağlı

EVİN: Cevher, öz, nüve

EVİRGEN: 1- Tedbir, tedbirli 2- Dönüşüm, çevirim

EVREN: 1- Kainat 2- Ejderha, canavar 3- Baht, talih

EVRENSEL: Evreni kaplayan, evreni içine alan

EYGİ: İyi, salih, temiz

EYGİŞ: İyi kişi, iyi insan

EYGÜ: İyi, iyice

EYİN: Vücut

EYİNÇ: Refah, mutluluk

EYLEM: 1- İş, iş görme, çalışma 2- Etkileyici davranış 3- Durdurma, önünü kesme

EYLETMEZ: Amansız, aman vermez

EYLETÜR: İyilik sahibi, cömert

EYLİK: İyilik, yardım, iane

EYMEN : 1- Alçak gönüllü, mütevazı 2- Yardımsever, hayırşinas

EYMÜR: (Eymir) İyilik sahibi, hayırşinas

EYTEMİŞ: Güzel konuşan, tatlı dilli, hatip

EYÜGE: İyi,iyice

EZDİ: Ezen, ezici, baskıcı

EZGİ: 1- İyi, iyilik, 2- Uyum, ahenk 3- Acı, üzüntü 4- Name, hoş sada

EZGİN: Ezik, ezilmiş, acı çekmiş, mahzun

EZİLGEN: Mazlum, zulüm görmüş

EZİM: 1- Belirti, iz 2- Zorunluluk, mecburiyet

EZİNÇ: 1- Belirti, iz 2- Ezginlik, mahzunluk

**Devturk** · 01.12.2013, 21:31

(H) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER

Türkçe'de h harfi yoktur. Ancak zamanla "K" harfi ile başlıyan bazı kelimeler
H harfi ile başlamıştır.

HAN:1- Devlet başkanı 2- Kağana bağlı, özerk devlet başkanı 3- beylik
başkanı, yönetici

HANIM: 1- Han’ın dişisi 2- Soylu kadın 3- Han’ın evdeşi (Hatun) 4- Türk
töresinde, kadınlara

olan saygıyı ifade eden genel bir sıfat

HANLI: Yurttaş, Bir Han’a bağlı kişi, Bağımsız bir devletin mensubu

HATUN: (Katun) 1- Kağan’ın evdeşi, kraliçe 2- Saygı duyulan, görgülü hanım

Türkçe’deki, kadın sözcüğü buradan gelir.

HOMAR: (Humar) Yakışıklı, çekici, güzel, süslü, fiyakalı

HUN: (Kul) Koyun, koyunlu

HUŞ: Bir çam ağacı türü

**Devturk** · 01.12.2013, 21:32

(I) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER
IDAÇU: Muhafız, koruma

IDUĞ: (Iduk) Kutsal, tanrısal

IĞAÇ: 1- Ağaç, ağaçlıklı bölge 2- Fersah

IĞAR: Kıymetli, ağır

IĞDIR: 1- İyi, hoş, hoşluk 2- Yetkin, ehil

IĞIRCIK: Fecir

ILAÇIN: Laçin, şahin kuşu

ILANKU: 1- Kıvrak, atletik 2- Ulu, Ululanmış, yüce

ILDIR: 1- Ürküt, ürkütücü 2- Berk, sert

ILDIRIM: Yıldırım, berk

ILDUZ: Yıldız, necm

ILGAR: 1- Gayret, cehd 2- Atın, dört nala gitmesi hali

ILGAT: Kapalı, müphem, belirsiz

ILGIM: Serap

ILGIN: Hoş kokulu bir bitki

ILGIT: Ilık, tatlı, sakince, yumuşakça

ILICA: 1- Ilımlı, ılık, ılıkça 2- Yunak, hamam

ILIK: Soğukla sıcak arası

ILIMAN: 1- Ilık, ılık hava 2- Uyumlu, sakin, mutedil

ILKI: 1- At yavrusu 2- At sürüsü

ILKICI: At çobanı

IMIRGI: Taze, körpe

IMRAĞ: (Imrak, İmre, Emre) Aşık, şayeste, geçkin

INAÇ: Yar, canan

INAK: 1- Han ve Kağanlara yakın olan kişi “Hasbey” 2- Gamsız 3- Canan, yar

IRAZ: (Irıs, uraz) 1- Baht, talih, mutluluk 2- Cesaret, gözü pek olma

IRGA: Talihli, şans, şanslı

IRIM: 1- Büyü, efsun 2- İçinden su akan toprak, arazi

IRLAYU: Irlayan, yırlayan, akarak uzaklaşan, ırmak

IRMAK: Akarsu

ISIK: (Issıg-Issık) Isı, sıcaklık, hararet

ISIYEL: birl. Isı/Yel...meltem

ISRIK: Okşayıcı, sarıcı, ısıtıcı

ISSIK: Isık, ısı

ISSIZ: Soğuk, tenha, cansız, kimsesiz

ISTIK: Sıcak, ılıman

IŞBARA: 1- Çalışkan, hamarat 2- birl. Isı/Bora

IŞIK: Aydınlık, nur

IŞIL: Yarul, nur, ziya, ışık parıltısı

IŞILTI: Işık parçası

IŞIN: Güneş parıltısı, ışık parıltısı, yansısı

IYIŞ: Armağan, hediye, ihsan

**Devturk** · 01.12.2013, 21:32

(İ) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER

İBAR: Parfüm, koku, misk

İÇ: 1- Öz, görünmeyen yan, bir nesnenin öz yapısı 2- İçerde kalan kısım, iç
kısım

İÇBUYRUK: birl. İç/Buyruk

Saraylardaki iç hizmetle görevli kişi

İÇEN: (İçin) İçli, duygusal

İÇER: İçeride, kapalı, mahfuz

İÇERGE: (İçergu) İçten, samimi

İÇGE: İçeri, içerde, dahili

İÇGELİK: birl. İç/Gelik ..İçten gelen, doğal davranış, samimiyet

İÇGER: İçe alan, içe bağlayan, tabi kılan

İÇGİN: İçli, içten, samimi

İÇİGEN: 1- İç geçiren, içli 2- Sabırsız, aceleci

İÇİK: 1- İçli, duygulu 2- İçerde, dahilde, devlete tabi

İÇİM: 1- Duygu, hassasiyet 2- Yudum, yudumluk

İÇİNGİR: İçli, hassas

İÇİT: İçilecek nitelikte, içimi güzel

İÇKUR: Savaş meydanı

İÇLEK: İçli, narin, hassas

İÇLİ(K): Duygulu, hassas

İÇTEN: Samimi,açık, dürüst

İÇTENLÜK: Samimiyet

İDE: (Ede, İdi) Ululuk, nüfuz, kudret

İDEGE: Ulu, nüfuz sahibi, edici, yapıcı

İDEGER: Eder, yapar

İDEKLİ: Yapıcı, edici, güçlü

İDER: 1- İzci, takipçi 2- Yapan, yapıcı, edici

İDGÜ: 1- İyi, güzel 2- Tanrısal, mübarek

İDİ: (İdik) 1- Tanrı, rab, sahip, efendi 2- Tanrısal, Tanrıdan gelen, mübarek,
kutlu

İDİKUT: birl. İdi/Kut...Kut sahibi, Tanrıdan gelen, Tanrıya yakın, Tanrıya
benzer, Tanrı tarafından görevlendirilmiş vb. anlamları içeren ve Uygur
kağanlarının büyük çoğunluğunun kullandığı bir unvan

İDUK: İdi, Tanrısal, mübarek

İGAN: Yıkan, yıkıcı, deviren

İGİT: 1- Yiğit 2- Bakıcı, eğitici

İĞDİ: (İğdir) Yetkin, ehil, iyice

İĞREK: Saf, temiz, duru, arı

İĞSEN: Kayıtsız, ilgisiz

İĞSİZ: Salim, selametli

İKİNÇ: İkinci

İKİZER: İkizlerden her biri, benzer

İKŞİT: Yürekli, bagatur

İL: 1- Doğuş, oluş, oluşum 2- Bitişme, bütünleşme, doku 3- Devlet 4- Yurt, yer,
konak, memleket,diyar 5- Halk, ahali, insan topluluğu 6- Barış, sulh

İLAÇAN: birl. İl/Açan ..İl almış, fatih, algan

İLAÇİN: Laçin, şahin

İLBAY: birl. İl/Bay .. Vali, bakan, beylerbeyi

İLBEY: birl. İl/Bey

Otmanlılar döneminde asker toplayıp, onların eğitim ve lojistiğini sağlayan
kişilere

verilen bir unvan

İLBİ: Büyü, sihir

İLBİLGE: birl. İl/Bilge ( Devlet yönetiminde bulunmuş ve devlet tecrübesi olan)

İLBİLİG: 1- Devlet bilgisi ve deneyimi 2- Devlet arşivi

İLBİLMİŞ: birl. İl/Bilmiş Yurtsever, yurduna bağlı

İLÇİ: Devlete hizmet eden, devletin hizmetinde olan

İLÇİN: Devlet görevlisi, devlete iş gören

İLDAŞ: Yurttaş, hemşehri

İLDEM: Pişman, nadim

İLER: Oluşum, bitişim

İLEY: Civar, etraf

İLGEN: Kanıt, delil, ispat

İLGERÜ: 1- İleri, ileride 2- Doğu, doğudan 3- Bolluk, refah

İLGEZDİ: birl. İl/Gezdi, Gezgin, seyyah

İLGEZER: birl. İl/Gezer, Gezgin

İLGİ: Bağlantı, bitişim, alaka, özen

İLGİK: Barışsever, barışçı

İLGİNÇ: İlgi çeken, ilgi duyulan,enteresan, sıra dışı

İLGİR: Barışçı, barışsever

İLGÖRMÜŞ: birl. İl/Görmüş, Gezgin

İLGÜ: Amaç, hedef

İLGÜY: Nazlı, nazenin

İLHAN: birl. İl/Han...Bölge Hanı, Kağanlığa bağlı özerk han

İLİDİ: Yarar, fayda

İLİG(ğ): 1- Ünlü, tanınmış, meşhur 2- İlk, birinci, başlangıç, ortaya çıkış

İLİK: İlk, birinci, önce

İLİNGİ: Devletine bağlı, devletinin hizmetçisi

İLİŞ: Bitişik, yakın

İLK: Başlangıç, doğuş, çıkış, öncelik

İLKE: (Ülke) Kurucu, yapıştırıcı, oluşturucu..(Günümüz Türkçe’sinde,”prensip,
düstur” anlamında)

İLKİ: ilk, ilkin, birinci

İLKİN: Birinci, öncelikli

İLKUŞ: birl. İl/Kuş Kartal türü bir avcı kuş

İLLİ: Bağımsız, özgür, devleti olan

İLMEN: Devletç devletine sadık

İLSİRET: birl. İl/Siret ..Düşmanın devletini yıkıp, esir eden, devletsiz bırakan

İLTEMİŞ: birl. İl/Demiş ..Yurtsever

İLTER: Yurt koruyucusu, yurduna sahip çıkan, yurtsever, yurdunu toparlayan

İLTERİM: birl. İl/Terim

İLTERİŞ: birl. İl/Teriş, Yurdunu ve budunu derleyip, toparlayan, bir aya getiren
ve yücelten

İLTÖRE: birl. İl/Töre, ..Devlet geleneği

İLTUTMUŞ: birl. İl/Tutmuş, Algan, fatih

İLUN: 1- Ulu,yüce 2- Soylu 3- Genç, cıvan

İLYIĞDI: birl. İl/Yığdı, Algan, fatih

İME: Em, çare, derman

İMEÇE: Birliktelik, emek ortaklığı

İMEN: 1- Emen, can, ruh 2- Kayın ağacı

İMER: Hayırsever, iyilik sahibi

İMGE: 1- İyi, yararlı 2- İz, belirti 3- Tasavvur, zihinsel sembol

İMİŞÇİ TUNGATAR: birl. İmişçi/Tunga/Tar..Kaplanlarla dövüşen cesur kişi

İMRAG (imrağ-İmrak): Aşık, derviş, dost

İMRE (Emre-İmrağ): 1- Ağabey,ağa 2- Beylerbeyi 3- Aşık, derviş, dost

İMREN: İmrenmekten...imrenilen, iç geçirten

İNAK: 1- Kardeş, kardeş çocuğu 2- Han ve beylerin en güvenilir adamı ve
yardımcısı

İNAL: 1- Soylu, Kağan yada Hanların ana tarafından akraba 2- Anası Kağan yada
Han soyundan olup babası kara budundan, halktan olan kişi 3- Avrupa’daki, kont,
baron vb. unvanların Türkçe’deki karşılığı 4- Emin ve güvenilir kişi

İNALÇIK: Küçük İnal

T...1- Uygur kağanlığı dönemi bey ve komutanlarından 2- Haverezmler devleti bey
ve

İNAN: İman, inanç 2- Kural, akide 3- Emniyet, güvenlik

İNANGU: İnanılan, güvenilen, mutemet

İNANIR: İmanlı, inançlı

İNCE: Hafif, yeğni, nazik

İNCESEN: Huzur ve güvenlik, sükunet

İNCİ: (Yinçi, yinçgü) 1- işve, naz,eda 2- Sessizlik, ıssızlık 3- İstiridye türü
deniz

kabuklusundan çıkan tane, takı

İNÇGÜ: İnce, narin

İNER: İnmek...den mec. Alçak gönüllü, mütevazı

İNERBAŞ: birl. İner/Baş mec. Alçak gönüllü

İNİ: Kardeş, karındaş,kayın birader

İNİSİ: Küçük erkek kardeşi

İPAR: Parfüm, misk

İPEK: (Yipek) İpek böceğinin ipeği (İp...kökünden)

İRÇİ: 1- Yırcı, halk ozanı 2- İr.ik, iricik 3- Yirçi, yerci, toprak sahibi

İRÇİK: 1- İricik 2- Er, küçük er

İREN: 1- Sert, katı2- Araç, vasıta 3- Ürek, yürek

İRENÇİN: 1- Bağımsız, başına buyruk 2- Güçlü, dayanıklı

İRGE: 1- Yırlama, söyleme, okuma 2- Ergin, olgun

İRGİN: (İrge) Uygurlar ve Karluklar dönemi memuriyet unvanlarından

İRİK: Sert, katı, iri

İRİM: Müjde, iyi haber

İRİS: 1- Kurtuluş, hürriyet 2- Iras, ıraz

Türk mitolojisindeki tanrıça adlarından “kötü ruhları kovup, tamuya gönderen
tanrıça”

İRKİL: 1- Ululuk, heybet, cesaret 2- Aksakal,kam, baksı

İRKİN: Olgun, bilge, ulu

İRKİT: Ürküt, ürkütücü, heybetli

İRKLİ: 1- Güçlü, muktedir 2- Yüksek dereceli memur

İRNEK: (Emek) Serçe parmak

İRŞİ: Peri, peri kızı

İRTEGÜN: birl. Erte/Gün Sabah

İRTEM: 1- Erdem, fazilet 2- Marifet, hüner

İRTİŞ: Hüner, hünerlilik

İRTÜK: Değer, kıymet

İSEN: 1- Esen, yel, rüzgar 2- Doğa, tabiat 3- Açık, net, sahih

İSTEK: İsteyiş, arzu

İSTEM: İrade, dileme erki

İSTEMİ: İstem, irade, dileme ve buyurma erki

İŞBARA: (iş, devinme, davranma) Bara /Var, varlık) birl. İş/Bara

İŞÇEN: İşgüzar, hamarat

İŞGÜN: (İçgün) Kızıl yapraklı bir yayla çiçeği

İŞİM: (İçim) İçtenlik, samimiyet

İŞİTGEN: İşitici, dinleyici,öğüt dinleyen

İŞLEK: 1- İdmanlı, eğitimli 2- İşgüzar, çalışkan

İTBARAK: birl. İt/Barak (Barık, baraka)

Türk mitolojisinde adı geçen köpek

İTGÜÇİ: İteleyen, itici, yapıcı, destekçi

İTİK: Yetik, yetkin, uzman

İTİMGEN: İteleyen, itici, destekçi

İTMAÇ: Alet, edevat, takım

İTMİŞ: (Etmiş) Yapıcı, uzman, uzmanlaşmış

İVECEN: Aceleci, telaşlı

İVGİN: (Evgin) Ateşli, sabırsız, telaşlı

İYBA: Utangaç

İYE: Güç, kudret, erklik, sahip olma

İYEUZA: birl. İye/Uza, Güçlü, egemen ve uzman

İYİ: İyi, yararlı ve uğurlu

İYİK: 1- İyi, uğurlu 2- Heves

İYİM: 1- Güzellik,hüsn-i niyet 2- Dost, canan, yaren

İYİMSER: Olayları iyi gözle gören ve yorumlayan

İYNEM: Dost, ahbap, yaren, canan

İZ: Basma, ezme, sıkıştırma, kesmek, yarmak...bildiren kökten; yarık, yara,
kalıntı, belirti

**Devturk** · 01.12.2013, 21:34

K) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER
KAAN : (Kagan) Kagan sözcüğünün Moğol ağzındaki söylenişi

KABA: Büyük, iri, şişkin

KABAK: 1- Kapalı, kabuklu 2- Kabarık

KABAL: Kapalı, zindan, mahpus

KABAMIŞ: Kapalı, güçlü, mahfuz

KABAN: 1- Kapan, kapıcı 2- Kabarık, asi, isyankar 3- Dik yokuş

KABAR: 1- Kabarık, asi, kabadayı 2- Kapan

KABARTU: Şişik, kabarık, kabarcık

KABIŞ: Kavuş, kavuşma, birleşme, toplanma

KACIR: Kaçır, kaçırıcı, korkutucu, ürkütücü

KAÇ: (Kaçı, kaş) Kaçan, koşan

KAÇAĞLI: Kaçaklı, kaçıcı, koşucu

KAÇAN: 1- koşan, kaçan 2- Vakit, saat, vade

KAÇGAR: (Koçgar,kaşgar) 1- Koç gibi, koç yiğit 2- koç başı

KAÇIR: Kaçıran, kaçırtıcı

KAÇIRA: (Kaçır) 1- Kaçıran, ürküten 2- Çalışkan, aktif

KAÇMAS: 1- Kaçmaz, ürkmez, korkmaz 2- Evcil, munis

KAÇUT: 1- Savaş, dövüş 2- Kısa mızrak, kargı

KADAGAN: Buyruk, ser, emir, komut

KADAK: (Katak,Katık) 1- Katı, sert 2- Mıh, çivi 3- Armağan, hediye

KADAŞ: Arkadaş, yaren, yakın

KADIR: (Katır) mec. Güçlü, dayanıklı, metin, inatçı

KADIRCA: Katır gibi

KAGI : (KAKI) Öfke, şiddet

KAĞAN: İmparator, hanların hanı

KAĞANLI(G) : İmparatorluk, imparatorluğa mensup olma

KAĞBA: Koruyucu, muhafız

KAKIĞAN: Öfkeli, gözü kara

KAKINÇ: 1- Kılıç ve kargı hamlesi 2- İhtar, ikaz 3- Hiddet, öfke

KAKIZ: Gözü pek, hiddetli

KAKŞA: Seri, aceleci, hızlı

KAKUMAKLU: Gazaplı,şiddetli

KAL: Ulu, saygıdeğer, hatırı sayılır

KALABA: 1- Ulu, saygıdeğer 2- Sayıca çok, kalabalık, bolluk

KALAKLI: Ulu, yüksekte

KALANÇA: Bakiye, arta kalan, artık

KALÇAV: Şakacı, nüktedan

KALDUN: Kalan, artan, bakiye

KALGAN: (Kalkan) Ok, kargı, kılıç gibi savaş aletlerine karşı koruma sağlayan
siperlik

KALGAY: Veliaht, şehzade

KALIN: 1- Sert, dayanıklı 2- Mal, servet, varlık 3- Çeyiz 4- Yararlılık, fayda

KALINGU: (Kalın) Kalıng, güçlü, dayanıklı

KALISIZ: Şüphesiz, kararlı

KALMUK: Güç gösterisi, güçlülük, kabadayılık

KAM: Şamanist gelenekte, ulu kişi (Hekimlik, filozofluk, büyücülük, duacılık
dahil olmak üzere, oba ya da oymakların, her türlü sorunuyla ilgilenen kişi)

KAMALAG: Sedir ağacı

KAMAN: 1- Kuman, kumanlı 2- Gözü kara, cesur, aman vermeyen

KAMAŞIG: Melez, karışmış

KAMAZ: Sarsıcı, sallayıcı,ürkütücü

KAMÇI: Kırbaç

KAMDU: Para yerine geçen eşya, emanet

KAMŞAT: Şaşırtıcı, ürkütücü

KAMU(Ğ): 1- Bütün, tam, hep 2- Halk, ahali 3- Destek, dayanışma

KAN: 1- Soy, sop, kaynak, can, canlılık, soyluluk 2- Damarlardaki sıvı 3- Kağan,
han

KANAT: 1- Tüy, telek 2- Taraf, yön, cenah

KANCI: 1- Kan güden soylu 2- Kanıcı, kanmış, inanıcı

KANDI: İnançlı, kanık

KANDUK: (Kanduk) Kandı, kanık

KANDUKYURT: birl. Kanduk/Yurt Gurbet

KANG: (Kang, kan) Kan, soy, ata

KANGSIK: 1- Kardeş gibi..kardeş yakınlığında 2- Üvey kardeş

KAYNAK: (Kanak) mec. Soylu

KANIĞ: 1- Kanmış, kanık 2- Sevinç, neşe

KANIK: 1- Kanma, inanma, kabul, ermek 2- Sevinç, neşe

KANIŞ: Kandırış, cilve, işve

KANITGAN: Şevk veren, kan kaynatan

KANK: 1- Kan, soy 2- Ata, baba

KANKLI: Soylu, soyu sopu belli, kanlı

KANLI: Soylu

KANTIK: 1- Kandırıcı, işveli 2- Uzakta, gurbette olan

KANYUMAZ: birl. Kan/Yumaz (Yumak, yıkamak...dan)

KAPALAN: Kaplan

KAPAR: 1- Akıl, can, ruh 2- Kalkan, zırh 3- Kapan, tuzak

KAPGAN: 1- Kanlı, soylu 2- Kalkan, zırh 3- Algan, fatih 4- Kaplan 5- Kapan,
tuzak

KAPGIŞAY: Saf, sade, halis

KAPKIR: Hassas, imtizaçlı

KAPLAN: Kapan, kedigillerden bir yırtıcı hayvan

KAPURTU: Kabartı, kabarık, kabadayı

KAR: Kar tanesi

KARA: Siyah renk, ak’ın karşıtı Ancak...Bu sözcükte de Türkçe ad ve sıfatlar
arasında özel bir yere sahiptir. Çünkü birçok mecaz anlamı içinde barındırması
ilgi çekicidir. Birçok birleşik adın, başında ya da sonunda
kullanılabildiğinden, çeşitli anlam değişiklikleri de ortaya çıkabilmektedir. Bu
yüzden, içerdiği tüm anlamları açıklamakta yarar vardır. Bu durum,ayrıca
Türklerin, sosyal yaşamlarında, renklere ne derece önem verip, ne derece zengin
anlamlarla bezediğinin de önemli ipuçlarını verecektir. Örneğin: Ak:Temizlik,
güzellik, soyluluk, merkez. Gök(mavi): Kutsallık, özgürlük, Kızıl(kırmızı):
Dikkat, özen,tedbir, değişiklik, devrim, şiddet. Yeşil: Doğum, tazelik, huzur,
sükun anlamlarını içinde barındırmaktadır. Renklerle yönler de anlatılabilir.
Ak: güney, Kızıl: Doğu, Sarı: Batı, Kara: Kuzey yönlerini anlatır. Kara’nın
öteki anlamlarına gelince:

1- Güç, şiddet

2- Olağanüstülük, harikuladelik

3- Ululuk, büyüklük, ulaşılmazlık

4- Cesaret, atılganlık, yiğitlik

5- Yas, keder, üzüntü, ölüm

6- Fakirlik, sıradanlık, (soylu olmamak)

7- Kötülük, bela, uğursuzluk

8- Esmer ten, yanık ten

9- Aşırı soğuk, kış

KARAALMAZ: birl. Kara/Almaz..Namuslu

KARABAŞ: birl. Kara/Baş 1- Evlatlık 2- Kul, köle

KARABATAK: birl. Kara/Batak...Bir deniz kuşu

KARACA: 1- Karaya çalan, esmer 2- Gözü kara, cesur, şiddetli 3- Bir ceylan türü

4- Halktan soylu olmayan

KARACIK: 1- Esmer, kar tenli 2- Gözbebeği

KARAÇIL: Kumral, karaya çalan

KARAGA: Karga, kuzgun

KARAĞLI: 1- Yaslı, matemli 2- Bakışları etkileyici

KARAHAN: birl. Kara/Han

1- Türk mitolojisinde “Tanrılar Tanrısı” 2-Devletlerinde, soylu

olmayıp, kara budundan (halktan) biri olarak devlet kuran kişilerin takındığı
unvanlardan

KARAK: 1- Kara/Ak 2- Gözbebeği 3- Bakış, nazar

KARAKÇI: 1- Gözlemci, bakıcı 2- Karakeçi

KARAKIRK: birl. Kara/Kırk (..Kırk sayısı da, üç ve dokuz gibi, Türklerin uğurlu
sayılarındandır.)

KARAKITAY: birl. Kara/Kıtay (Çinliye benzeyen, Çinlilerle kanı karışıp, melez
olmuş)

KARAKOL: birl. 1- Kara el 2- Gözetleme yeri, gözetim alanı

KARAKUŞ: birl. Kara/Kuş (Mizan Yıldızı)

KARAKÜNE: Kara gün

KARAL: Vade, müddet

KARAMIŞ: Bakmış, görmüş, açık göz

KARAMAN: 1- Kara tenli 2- Yiğit, gözü kara

KARANÇI: Bakıcı, gözlemci

KARAOTAĞ: birl. Kara/Otağ

Eski dönem, toy ve şölenlerde, çocuğu olmayan beylerin oturduğu kısım, tribün
(...oğlu olanlar,Ak otağa, kızı olanlar kızıl otağa, konuk edilirlerdi.)

KARAOZAN: birl. Kara/ozan (halk ozanı)

KARASAGU: ağıt, mersiye

KARASÜYÜK: birl. Kara/Süyük (kemik) (avam, halktan)

KARAŞAMAN: birl. Kara/Şaman

T...Şamanist gelenekte, kötü ruhlarla uğraşan şamanlar

KARAŞIN: Esmer, karaya çalan

KARAUL: Bakış, gözlem yeri (Karakol sözcüğü buradan gelir)

KARAÜREK: birl. Kara/Yürek Cesur, korkusuz

KARAV: Bakış, nazar, bakan

KARAVUL: (Karaul) 1- Gözcü, keşif kolu 2- Muhafız

KARAY: yardımcı, yararlı, yardımsever

KARAYIŞ: bakış, bakan

KARAYİR: birl. Kara/Yer (kara toprak)

KARÇAK: 1- Pençe 2- Büst, yarım heykel

KARÇIGA: Bir şahin türü

KARDAŞ: Kardeş, kardeş yakınlığı

KARGI: Mızrak

KARGIN: Meşbu

KARGUY: 1- Bir atmaca türü 2- Gözetleme kulesi, dağ başlarına yapılan yüksek
yapı

KARIK: Karışık, melez

KARIKSIZ: Saf, temiz, karışık olmayan

KARIMIŞ: karışık, karışmış

KARINÇIK: Bakış, nazar, göz kaçamağı

KARINDAŞ: 1- Kardeş, kardeşlik 2- Kız kardeş, bacı (Kazak ve Kırgızlarda)

KARLIGAN: karlar eriyince açan bir dağ çiçeği

KARLIK: Karlı arazi, karlı dağ

KARLU: Karlı, kar almış

KARLUGAÇ: Kar çiçeği

KARMAS: Karıştırmaz (Soyunu, neslini)

KARŞI: Karşıt, zıt

KARŞIT: Karşı

Türk mitolojisinde, Ülgen’in yedi oğlundan biri ve Temizlik Tanrısı

KARTAL: İri kanatlı avcı kuş (Karatal)

KARUÇ: 1- Karış, karışık 2- Kara uç

KARYAĞDI: birl. Kar/Yağdı (...Doğumu, kar yağdığı sırada olan)

KASAR: 1- Keser 2- kasıntı, afili 3- Fırtına

KASMIŞ: Afili, fiyakalı, kasıntı

KAŞ: Kaş, korkusuzluk, cesaret

KAŞGAR: Cesur, üstün vasıflı

KAŞKA: 1- Yiğitlik, mertlik 2- Üstün vasıflılık 3- Dayanıklılık, metanet

KAŞUK: Dayanıklı, metin

KATAK: Katı, sert

KATAN: 1- Sert, katı 2- Saplayan, (Kargı, ok) 3- Ekleyen, artıran

KATGI (katkı): 1- Katı, sert, haşin 2- Yarar, yararlılık 3- Neşe, şenlik

KATGIÇ: Katı, sert, dayanıklı, haşin

KATI: sert, dayanıklı, haşin, güvenli, adamakıllı, etraf

KATLICAK: Katıca,sertçe,şiddetli

KATIGU: Çalışkan, gayretli, azimli

KATIĞDI: Çok katı, şiddetli, kuvvetli

KATIK: 1- Katı, sert, güçlük, şiddet 2- Katılan, katılım 3- Ekmek, yemek

KATILGAN: Dayanıklı, metin, sert

KATILIK: Güçlük, sertlik, dayanıklılık, haşinlik

KATIRAK: Katıca, haşince

KATIYEL: birl. Katı/Yel (Kuru rüzgar)

KATIZ: 1- Ağaç kabuğu 2- Tarçın

KATLAV: Zırh, siper

KATLIG: Katılık, sertlik

KATMIŞ: 1- Saplamış 2- Katılaşmış 3- Eklemiş

KATUN: (Hatun) İmparatoriçe, Kağan eşlerine verilen bir unvan. (Kadın sözcüğü
buradan gelir)

KAVAN: Kovucu, defedici

KAVÇIN: Konuk, kısa süreli misafir

KAVŞIT: 1- Kavuşma, vuslat, kavuşulan yer

KAVURT: 1- Kurt 2- Haşmet, ihtişam 3- Dayanıklılık, kalıcılık

KAVUŞ: 1- Menzil, kavuşulacak yer 2- Buluşma, buluşma yeri

KAY: 1- Tipi, kar fırtınası 2- Masal, hikaye

KAYA: Taş bloğu mec. 1- Sertlik, sağlamlık, yıkılmazlık, dayanıklılık 2- İhsan,
inayet

KAYAK: Kayık, sandal

KAYALAK: 1- Kayık, sandal 2- kaya, kayalık

KAYAN: 1- Çığ, çığ kümesi 2- Sel, sel suyu

KAYAR: 1- Sel, sel suyu 2- Gurur, onur

KAYAŞ: Hısım, akraba, kavim kardeş

KAYÇI: Masalcı, destancı

KAYDU: 1- Katı, sert, şiddetli 2- Kaygı, hüzün 3- Sel, sel suyu

KAYGAÇ: Kayık, sandal

KAYGAŞ: Mucize, olağanüstülük

KAYGIN: 1- Üzgün, kaygılı 2- İsyankar, isyan halinde

KAYGU: Kaygı, endişe, titizlik

KAYGULU: Kaygılı, mahzun

KAYGUN: Mahzun, üzgün, müteessir

KAYGUSUZ: Vurdumduymaz, gailesiz, umursamaz

KAYI: 1- Sel 2- Kar fırtınası 3- Muhkem, iyi korunan

KAYIR: 1- Kayırma, hamilik, destek 2- Heybet, gösteriş 3- Azim, kararlılık

KAYIRGAŞ: 1- Deste, demet 2- Kayırıcı, koruyucu

KAYIRMIŞ: Kayıran, kayırıcı, destekçi

KAYIRŞI: 1- İçli, merhametli 2- Karşı, muhalif, hizip

KAYITGAN: Dik başlı, boyun eğmeyen

KAYITMAS: Adil, adaletli

KAYMAS: Adaletli, düzenli

KAYNAK: Pınar, göze

KAYNAR: 1- Pınar, göze 2- Ateşli, kızgın

KAYNARCA: 1- Kaynak, pınar, menbaa 2- Ilıca, banyo

KAYRA: Yardım, inayet

KAYRAL: Yardım, destek

KAYRALDIĞ: 1- Destekli, torpilli 2- Eli açık, cömert

KAYRIM: Arka, destek, inayet

KAYRU: Geri, arka, destek

KAYTAG: Aldatıcı, adaletsiz, hilebaz

KAYTBAY: Adil, adaletli, hakkaniyetli

KAYTMAZ: Adil

KAYTUN: Yardımsever

KAYURTAR: Kurtarıcı, yardımsever

KAZAK: 1- merkezden uzak kalan 2- Otoriteye bağlı olmayan,başına buyruk 3-
Gezgin

KAZAN: 1- Kazanç, kazanım, birikim, artı değer, bolluk 2- Kızan, kızgın

KAZANCUK: 1- Kazanç, kar, getiri 2- Yemek kazanı, tencere

KAZANÇ: Gelir, kar, artı değer, getiri

KAZGAN: Kazan, kazanç

KAZILIK: 1- Kazık 2- Kazma aleti 3- Kızgın, celalli

KAZIRGAN: Şamanist gelenekte, kötü ruhların, doğruluğa gelmesi için,geçici bir
süre için kaldığı ateş çukuru. Bir nevi cehennem

KAZU: Nimet, kazanç

KAZUK: (Kozu, Kazık) 1- Kazma 2- Kazık, sırık

KEBEK: Kabuk, ağaç kabuğu

KEBENÇ: İtimat, güven, hoşnutluk

KEBENÇÜ: Hoşnut, bahtiyar

KEÇİG: 1- Geçit, köprü 2- Mutlu, sevinçli

KEÇİKLİĞ: Mutlu, sevinçli

KEÇİR: Bağışlayıcı, affedici

KEÇÜRGEN: Bağışlayıcı, affedici

KEDİMLİG: 1- Zırh, demir ağ 2- Giyimlik, giysi

KEKMEN: Olgun, ergin, ermiş

KELEŞ: Alımlı, yakışıklı, cıvan

KELEZTİ: Hayal, serap

KELGİN: Gelgin, suyu kabaran ırmak

KELİŞTÜ: Olgunluk, gelişim, suhulet

KELTEÇİ: Gelici, gelecek olan, halef

KEMEÇ: Asker, askeri görevli

KENÇEK: (Gençık, Genç)

KENÇLİYÜ: Oğuz beylerinin, özellikle güz kurultayların dan sonraki toy ve
şölenlerde, kendi mallarını yağmalatıp, halka dağıtılması için kurdukları büyük
sofra. Yağma sofrası

KENDÜZ: Nefs, can, ruh

KENEŞ: İstişare, müşavere

LENGEŞ: Keneş

KENGEŞLÜ: Danışık, anlaşık, dayanışmalı

KENDİL: Gönül, gönüllü, temiz yürekli

KENİ: (Kuni) Adaletli, adil, dengeli

KEPKE: Örnek, numune

KEPTİK: 1- Latif, şakacı 2- Eşit, müsavi

KERAMUN: Karaman, esmer tenli

KERAYET: Sahil, kıyı, plaj

KEREGÜ: Ev, çadır, barınak

KEREKLİ: Gerekli, elzem, ihtiyaç

KEREKTÜ: İhtiyaç, lüzum, zaruret

KEREKÜLÜG: Çadırlı, göçebe

KERELTİ: Tanıklık, şehadet

KEREN: Ulu, kebir, kadir

KEREŞ: Kiriş, yay kirişi

KERİ: 1- Eski, kadim, geride kalan 2- Germekten, gerilmiş, gergin

KERİNÇSİZ: Eşsiz,emsalsiz

KERKİ: Balta, nacak

KERKİT: Nacak

KERTÜK: (Kertik) 1- Ağaca bıçakla çizilen çizgi 2- yapay, suni

KESEN: 1- keskin, kesici 2- Bölüm, ara

KESİ: Keskin, kesen, kesici, sert

KESİK: Kesi, keskin

KESKİN: 1- Sert mizaçlı, asabi 2- Uç, ekstrem 3- Kesici

KEŞİKÇE: 1- Muhafız, koruyucu 2- Defa, sıra, adet

KEŞİKÇİ: 1- Israrlı 2- Nöbetçi

KET: 1- Darbe 2- Yılmaz, azimli, kararlı

KETÇİK: Darbecik

KETE: Ulu, büyük

KEYİK: Baht, mutluluk

KEZEGEN: Gezgin, çapkın

KEZGEN: Gezgin, çapkın

KEZGİÇ: Gezgin

KEZİK: Cesaret, atılganlık, cüret

KEZİR: (Kizir, keser) Cesur, cüretkar

KIBI: Keşif, buluş

KICIR: Öç duygusu, intikam

KICURGAN: Gösterişli, mağrur

KIDIK: Gedik, güdük

KIĞILCIM: Kıvılcım, şerare

KIĞITDUK: Davet, ikram

KILAĞI: Kılıç ve bıçakların bilendikten sonra ağız kısmında meydana gelen çizgi

KILAĞUZ: Kılavuz, rehber

KILAVUN: Düğün hediyesi

KILDI: 1- Yaratıcı, yapıcı 2- Etken, amil

KILGI: 1- İstem, irade 2- Yaratılmış, kılınmış

KILICI:Yaratıcı, yapıcı, halik, kadim

KILIÇ: (Kıl-Uç) Silah

KILIG: 1- yaradılış, huy, karakter 2- Beceri, iş, yapıcılık

KILIGLI: 1- İyi huylu, ahlaklı, görgülü 2- Becerikli, çalışkan, işgüzar

KILIN: 1- Huy, yaradılış 2- Naz, işve

KILINÇ:Kılınış, huy, karakter

KILIVAN: Hediye, bahşiş, ödül

KILUÇ: Kılıç

KIMAÇA: Engel, mania

KIMAR: Komar, homar, yakışıklı, cezb edici

KIMIRTU: Kıpırdanış, devinim, jest

KIMIZ: Ekşi, mayhoş anlamına gelen ve kısrak sütünden yapılan bir içki

KIMNA: Sürekli, daima, her zaman

KIN: 1- Silah muhafazası 2- Gayret, çalışma 3- Suç, cürüm, ayıp

KINAGU: 1- Ceza, cezalandırma 2- Çalışma, aktivite

KINAY: Aktif, çalışkan

KINCAL: İnce, narin, zayıf

KINÇAK: Bıçak kılıfı

KINGAL: İnce, narin

KINGIR: Metin, dayanıklı, sebatkar

KINIK: 1- Gayret, gayretli, çalışkan 2- Muhterem, şerefli, hakim

KIP: Baht, talih

KIPÇAK: 1- Merkezde kaçmış, uzaklaşmış ve bir otoriteye bağlı bulunmayan 2-
Çayırlık, geniş toprak,sahipsiz boş ve geniş arazi 3- Ağaç kovuğu 4- Bahtı açık,
talihli

KIR: 1- Kırmak...dan Kırış, kesiş, kırma, yarma eylemleri 2- Ak’a yakın kirli
beyaz renk 3- mec. Olgunluk, tecrübe

KIRAÇ: 1- Kırlaşmış, kıra çalan, kır gibi 2- Kırıcı, kırık, yarık 3- Verimsiz
toprak, yaşlı toprak

KIRAN: 1- Bozgun yapan, düşmanı yok eden 2- Dağ yamacı 3- Yön, kenar, kıyı

KIRAY: 1- Genç, delikanlı 2- Kıran, kan dökücü, vurguncu

KIRCA: Kıra çalan, ,kırlaşmış mec. Olgun, bilge

KIRCI: 1- Kırıcı, sert mizaçlı 2- Kenar, uç, sahil

KIRGI: 1- Kırım 2- Bir atmaca türü

KIRGIL: Kırık, üzgün, kırgın

KIRGIN: 1- Gönül kırgınlığı 2- Bozgun

KIRGIZ: 1- Kırgıncı, bozguncu, geçimsiz 2- Kırk/Uz 3- Numune, örnek

KIRICI: 1- Kıran, bölen, yaran mec. Sert mizaçlı, gönül kırıcı 2- Kenar, sahil

KIRIK: Kırılmış, bölünmüş

KIRIM: 1- Kırış, bozgun, katliam 2- Kırgınlık, küskünlük 3- Uç nokta, kenar

KIRIY: Sahil, kenar

KIRKIN: Bahşiş, hediye

KIRKLI: Eski, Şamanist gelenekten, bazı değişiklikler yada dinsel motiflerin de
eklenmesiyle,

bugünlere kadar gelen bir inanca göre; gerçek anlamı “kırk ünlü ata ruhunun
koruması altındaki kişi”

KIRMAN: Kırma yeri, Kırman, harman

KISIG: 1- Hapis, dar yer 2- Kısıtlı, bağımlı

KISIGLU: Hapis, mahpus, kıstırılmış

KISRIK: Utangaç, mahçup

KISTAVUL: Acele, aceleci, telaşlı

KIŞIL: Kışlık, kış için ayrılmış

KIŞLAK: Kışın kalınan yer, ez, kışlık ev

KITAY: 1- Çinliye benzeyen , Çinliye karışmış 2- Kutay

KIVANÇ: Gurur, kıvanma, sevinme, öğünme, mutlu olma, kendine güvenerek ve
öğünerek

sevinme hali

KIVAM: Olgunluk,yeterlilik

KIVANDUK: Kıvançlı, mutlu

KIVIK: Ara, fasıla

KIVILCIM: Ateş parçası, şerare

KIVLIK: Kıvanç ve mutluluk nedeni

KIVRAK: 1- Kıvançlı 2- Hareketli, dayanıklı

KIVRIM: Hare, iltiva

KIYAK: 1- gaddar, acımasız 2- Kayak, kaydıraç 3- Çekicilik, cazibe

KIYAL: İmge

KIYAN: 1- Dağdan hızla akan sel suyu 2- Gaddar, acımasız, kıyıcı

KIYAT: Çekici, cazibeli

KIYGA: Zeki, çok akıllı

KIYGI: Zeka, deha

KIYIK: 1- Zeka, dahi 2- Çekici 3- Kaçak, kapçak

KIYIKSIZ: Kaçmaz, sözünden dönmez, düz

KIYIN: 1- Akit, sözleşme, anlaşma 2- Güç, kudret, otorite

KIYIŞKAN: 1- Sözünün eri, sözünde duran 2- Cesur, gözü pek

KIYMAÇ: Gamze

KIYNAK: 1- Ünlü, meşhur 2- pençe, kartal pençesi

KIYUK: 1- Mutluluk 2- Geyik

KIZARIK: 1- Kızıl, kızıllaşmış 2- kızgın

KIZGAN: Kızgın, kızışmış

KIZGIN: Kızıllaşmış, asabi

KIZI: Şiddet, asabiyet, kızama, kızgınlık

KIZIK: 1- Kızgın, asabi 2- Kısık, hapis

KIZIL: 1- Kırmızı, al 2- Altın 3- Kızmış, kızarmış, kızgın

KIZILALMA: birl. Kızıl/Elma

Olgun, kızarık elma anlamı, bir sembol ve imgedir. Ülkü’yü motivasyonu içerir.
Bazen,

fethedilmesi gereken illeri ifade eder, çoğu kez ise bütün Türklerin, tek bayrak
altında toplandığı devletin, “Birleşik Türk devletleri”nin imgesi

KIZILGU: Kızarmış, kızgın

T... Kırgızların, Mürdi oymağı, dip dedelerinden.

KIZILHAN: birl. Kızıl/Han

Şamanist gelenekte Tanrı sıfatlarından

KIZILOTAĞ: birl. Kızıl/Otağ

Kağan ya da Han’ların verdikleri, toy ve şölenlerde, kız çocuk sahiplerinin
oturduğu, şeref tribünü

KIZIMTAY: birl. Kızım/Tay (Kızmaktan kızgınlık) Tay

KIZIRAK: (kızarık, kızrak) Nadir, ender rastlanan

KİÇİ: 1- Kişi, adam, insan 2- Küçük, minyon 3- Geçmiş, geçik, eski 4- Keçi

KİÇİCİK: 1- Kişicik, insancık 2- Küçük, minyon

KİÇİK: 1- Küçük, minyon, Geçik, geçmiş

KİÇİN: Zincir

KİÇKİ: 1- Eski, kadim 2- Kişi, insan

KİÇKİNE: (Giçgine) Geçkin, geçmiş kadim

KİDGÜ: Giyim, giysi, elbise

KİLÜKEN: Gülen, güleç, güleryüzlü, mütebessim

KİNDİK: Orta, odak, merkez

KİNEŞ: Şura, meşveret, kongre

KİRİŞ: Sinirden ve bağırsaktan yapılan sicim. Ok yayı olarak da kullanılır.

KİRTİ: Doğruluk, gerçekçilik

KİŞİLİK: Karakter, şahsiyet, insan olma özelliği

KİŞKEN: (Kiçgen) 1- Küçük, minyon 2- Geçen, geçmiş

KİÇKENTAY: birl. Kiçken/Tay ...minyon, minik

KİYE: Kut, talih, ululuk

KİYELİ: Mübarek, saygıdeğer, ulu

KİZEK: 1- Kesik 2- Nöbet 3- Seyran, gezinti

01.12.2013, 21:24	#1 (permalink)
Jaqen Root Administrator Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Türkçe İsimler Türkçe İsimler Tükçe İsimler (A) HARFİ İLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER ABA: Saygıdeğer, saygıya layık kişi. Bazı Türk boylarında “ana’’,’’abla’’ , bazılarında ise baba anlamında da kullanılmaktadır. ABADAN: 1- Cömert, verici 2- Bağışlayıcı, gönül yapıcı ABAK: Temiz, iffetli, namuslu kişi ABAKA: Yakın akraba, amca çocuğu ABAKAN: Alicenap ABAKAY: 1- Yakın akraba, yeğen, amca çocuğu 2- Sibirya’da saygın ve sözü geçen hanımlara verilen bir unvan ABALA: Abla ABAR: (Avar): 1- Gösteriş, heybetlilik 2- Baş eğmez, dirençli ABAŞ: Hanım yürüyüşü (Küçük narin adım) ABAY: 1- Aydınlık, aydınlık verici 2- Hayret uyandıran, hayret verici ABAKIYMIŞ: Gönül kırıcı, can yakıcı ABÇAR-(Avşar): 1- İşin ehli kişi, iş bitirici 2- Uyumlu, itaatkar ABI: 1- Can, ruh 2- Soyluluk ABIÇ: Gönüllü ABIDAN: İçli, gönül insanı ABIK: İçli, gönüllü ABIKAN: Mec.Soylu ABIL: Gönüllü, İstekli ABINAK: Sakinleşmiş gönül rahatlığı içinde olan ABINÇ(Avunç): Avunç, teselli ABIŞ(Apış): Bacağın diz kapağından yukarısı ABIŞKA : İçten, içtenlikle çalışan ABIZ: Ruhsal, ruhlarla ilgili ABİKE: Alicenap, yüksek gönüllü ABİN: Mutlu, memnun, hoşnut ACAR: 1-Gayretli,Hareketli 2- Gözü pek, yırtıcı ACLAN: Açık,Açılan ACU-(Acı,Açığ): 1- Açık 2-Keskin, sert 3- Açı,aralık ACUN: Dünya, yeryüzü ACUNAL: birl. Acun/Al (Almak’tan) ACUNAY: birl. Acun/Ay/Mec.”Dünya güzeli” ACUNLUK: Dünya malı,dünyalık ACUNSUZ: Dünya malında gözü olmayan AÇA: 1- Toplum içinde saygınlığı olan kişi 2-Analık derecesinde saygıya layık hanım AÇAN: Açma eylemi içinde olan (Çiçek gibi) AÇIĞ: 1-Açık,dürüst 2- Bahşiş bey yada hanların verdiği bahşiş AÇIK: (Açığ) Büyük kardeş AÇIL: Açık, açılmış AÇUK: (Açık) İyi huylu,mülayim ADAK: 1-Söz,nişan 2-Bağış,sungu ADAL: Sadık, güvenilir ADALAN: Ünlü, şöhretli ADALDI: Ünlü ADALIR: Ünlü ADALMIŞ: Ünlü ADAN: Uygunluk, liyakat ADANIR: Ünlü ADANMIŞ: Adaklı,adak olmuş ADAR: Adama eyleminde bulunan ADAY: Memnunluk,hoşnutluk ABDAN: Ünlü ADBERİLGEN: Adına layık ve ününü hak etmiş kişi ADIKTI: Ünlü ADIN: Ünlü,adı anılan ADINÇIĞ: 1-Seçkin,mümtaz 2- Olağanüstü, fevkalade, bambaşka ADIÖTE: birl. Adı/Öte Mec. Temiz bir üne sahip ADIVAR: Ünlü,tanınmış ADIYAKŞI: birl. Adı/Yakşı(Adı güzel) ADIYAMAN: birl. Adı/Yaman Mec. Ürkütücü bir üne sahip kişi ADIYEKE: birl. Adı/Yeke(yeğ) Mec. Saygıyla anılan kişi, adı yeğlenen kişi ADKIR: Aygır,erkek at ADMIŞ: Ün almış, tanınmış ADSAY: birl. Ad/Say Mec. Adına saygı duyulan kişi ADSIZ: 1- Fakir,kimsesiz AFŞAR (Abçar) AFŞIN: Apçın,(Opçın) Zırh,demir örgülü savaş giysisi AFTABA: Su ibriği AGA (Ağa,Aka): 1-Saygıdeğer, ulu kişi 2- Cömert,koruyucu 3-Büyük erkek kardeş,ağabey AGOLA: Yönetici,amir AGUN: Tatmin,avuntu AGUNMUŞ: Avunmuş,sakin AĞAÇA: Akça, beyazca, alımlı AĞALAK: Oğlak AĞALBAY: Muhterem,saygıdeğer AĞAN: 1-Yüksek,yukarıda,yukarılara çıkan 2- Geceleri gökten hızla geçen, ışıklı nokta AĞAR: 1- Ağı ağırbaşlı, oturaklı 2- Gönül ferahlığı 3- Göğe yükseliş AĞARTMIŞ: 1- Namuslu,dürüst 2- Alçak gönüllü, mütevazı AĞAT (Akat): Namuslu, gönüllü, iffetli AĞAYA: Makul,geçerli,uygun AĞDUK: Kutsal,muhterem AĞICI: Ağcı, Akçı, Akıcı, Hazinedar, Hazine sorumlusu AĞIÇ: Varlık, hazine,servet AĞILGAT: 1-Saygıdeğer 2- Yıldız,gezegen AĞIM: Yükseliş AĞIR: 1- Ağırbaşlı,olgun 2- Ünlü,saygın AĞIRBAŞ: birl. Ağır/baş, olgun, alçak gönüllü AĞIŞ: (Ağıç) Hazine, servet AĞIT: Mersiye,ölüm Türküsü,göğe yükselen feryat AĞLAMIŞ: Çileli,çile çeken AĞMIK: 1- Ünlü,tanınmış 2- Yüksek rütbeli AĞRAK: Yükselen,ilerleyen AĞRITMIŞ: Mec. Acı kuvvete sahip kişi AĞUL: 1- Ay’ın halesi 2- Oba, köy AĞUTUR: Yükselten,yukarı çıkaran AĞZUKARA: birl. Ağzı/Kara. Mec. Sert konuşan, acımasız ve hükmedici konuşan kişi AK: 1- Beyaz 2- Doğuş, doğum 3- Yükseliş 4-Parlaklık 5-Devinim,hareketlilik 6-Mec.Namusluluk,iffet ve güvenirliğin sembolü AKA: Büyük,ulu kişi,saygıdeğer kişi AKABA: Yokuş,meyil AKAÇ: Akıcı AKALIN: bir. Ak/Alın mec. Dürüst,namuslu AKAN: 1- Akıcı 2- Yükselen AKARCA: Dere,ırmak AKAR: Dere,akarsu AKARSU: Dere,ırmak AKAŞ: birl. Ak/Aş mec.Helal rızk AKAY: birl. Ak/Ay 1- Ayın en güzel anı 2- Yenisey Türklerinde “hanımefendi” anlamında kullanılır. AKBAŞ: birl. Ak/Baş mec. Dürüst,namuslu AKBEL: Dürüst,sözüne güvenilir kişi AKBERGÜ: birl. Ak/Vergi fıtrat,huy mec.iyi huylu AKÇA: 1-Beyaza kaçan 2-İpekli dokuma 3-Para,maliye,hazine AKÇALAR: birl.Ak/çalar mec.Ak tenli hanım AKÇALI: Zengin,mal sahibi AKÇALMAZ: birl. Ak/Çalmaz mec.Yanık tenli hanım AKÇIL: 1-Ak tenli, akça yüzlü 2- Ağarmış, aklaşmış AKÇIN: Sözüne güvenilen,sağlam kişilikli AKÇORA: birl. Ak/Çura 1- Şamanist gelenekte iyi ruh ve iyilik perisi AKEL: birl. Ak/El mec.Dürüst,namuslu AKGÜN: birl. Ak/Gün mec. Gelecek,istikbal AKHAN: birl. Ak/Han Şamanist gelenekte “İyilik Tanrısı” AKI: Eli açık,cömert,zengin gönüllü AKIM: 1-Yönelim,yükseliş 2- Akmaktan, akıcı,yayılıcı AKIN: 1-Saldırı,hücum 2-Kazak ve Kırgızlarda, ozan ve müzisyenlere verilen ad AKINAY: birl. Akın/Ay Türkistan’da hanım ozanlara verilen ad AKINCI: 1- Akın eden,saldıran 2- Osmanlılar dönemindeki, öncü birliklere ve bu birliklere dahil olan kişilere verilen unvan AKIŞ: 1-Yükseliş 2-Akmaktan akış 3-Servet,hazine AKKARA: birl. Ak/Kara mec.Zıtların bütünlüğü AKMAN: birl. 1-Temiz,iffetli 2-Apak,bembeyaz AKOBA: birl. Ak/Oba mec.soylu AKSAK: 1-Aksayan,seken 2-Yükselen,çıkan AKSOY: birl. Ak/Soy mec.Soylu AKŞAMAN: birl. Ak/Şaman Şamanist gelenekte,iyi ruhlarla ilgilenen ve ilişkiye giren kam AKŞİT: Yürekli,gözükara AKTAN: birl. Ak/Tan seher vakti,şafak AKUZ: birl. Ak/Uz (Uzman,usta) AKÜN: birl. Ak/Ün mec.Temiz,şöhretli AKYOL: birl. Ak/Yol mec.Dürüst,namuslu AKYÖN: birl. Ak/Yön mec.Dürüst,namuslu AKYÜZ: birl. Ak/yüz mec.Dürüst AL: 1-Bayrak kumaşı 2-Kızarmış,kızarık 3-El,kolun bilekten aşağı kısmı 4- Ala,alaca 5-Almaktan al ALA: Karışık renkli,benekli ALABAN (Alban)Timsah ALACA: Karışık renkli ALAÇUK: Kulübe,baraka,Altay Türklerinde,oda,(Çadırın iç bölmesi) ALAGAN: (Algan)Fatih ALAGAŞ: Ender rastlanan,nadir ALAGÜN: birl. Ala/Gün Gün ortası ALAK: Yok edici,öldürücü,alıcı,avlayıcı ALAN: 1-Işık,nur 2-Orman içindeki açık ve düzlük bölge 3- algan ALANÇA: Bahçelerdeki ağaç aralarında bulunan çimenlik bölge ALANGUVA: birl. Ala/Geyik Cengiz Kaan’ın onuncu göbekten büyük anası 2- Ergenekon destanında adı geçen Uldız Han’ın kızı 3-Türk mitolojisinde yer alan ünlü kadın ki, efsaneye göre, bir nevi Türklerin ’’Meryem Ana” sı gibidir. ALAR: Yalancı karanlık(Gündüz vaktinde) ALAS (Alaz) Şamanist gelenekte “Ateş Tanrısı’’ ALASAYVAN: Şafak vakti,Güneşin doğuşu ALASI: Erek,amaç,sahip olunması istenen nesne ALATAŞ: birl. Ala/Taş Köz,ateş parçası ALAYUNT: birl. Ala/Yunt Altay Türklerinde “kısrak” anlamında kullanılmaktadır. ALBA: Yükümlülük,hizmet yükümlülüğü ALBAGA: Hasılat,savaş yada av ganimeti ALBAN: Haraç,ganimet ALBATU: Bürokrat, hizmetle yükümlü kişi ALBENİ: Çekim,cazibe,sempati ALCU (Alçu)Alıcı,avcı ALÇİÇEK: birl. Al/Çiçek (Gül’ün Türkçe karşılığı) ALÇİN: Kızıl renkli bir çalı kuşu ALÇU (Alcu)1-Algan,Fatih,2-Alcı,Avcı ALDI: 1-Öncü,öndeki,selef 2-Algan,Fatih ALDUR: Ok atışı,oklayış ALEV (Yalav...Yal kökünden)Ateşten çıkan ışık ALGAN: Fatih,Fetheden ALGAZIN: Yabani vahşi hayvan ALGI: 1-Fetih,Almaktan... alım 2- Fehim,algılama ALGIN: 1- Serap 2-Yüksek yer 3- Bitiricilik,bitiriş ALGIŞ (Alkış): Dua,yakarış,niyaz ALGU: 1-Tüm,hepsi 2-Toplum,topluluk 3-Silah 4-Alıcı,avcı ALGUR: Sakin,kendi halinde,kendinden emin ALGÜN: birl. Al/Gün”...Kazak ve Kırgızlarda,doğum sırasında yaşanan dikkat çekici,unutulmaz günleri mecz eder. ALICI: Alcu,Avcı ALIK: Alıngan,Kırgın ALIM: 1-Çekim,Cazibe 2-Vergi,Haraç ALIMGA: Yazıcı,(Han ve Kaanların buyruk ve fermanlarını yazan görevli kişi) ALIMLI: Çekici,Cazibeli ALINAK: birl. Alın/Ak mec.dürüst,namuslu ALINCAHAN (Alınçak Han) Oğuzname’ye göre,Türk’ün oğullarından ALINÇAK: 1-Çekici,cazip 2- Alıngan,nazik ALINGAN: Alınan,incinen,gücenen ALK: Bitirmek,yok etmek,sona erdirmek,bitiricilik ALKA: 1-Bitirici,yok edici 2-İleri,ilerici ALKABÖLÜK: birl. Alka/Bölük..Vurucu Tim ALKAN: Alkan,Fatih ALKAR: Bitirici,yok edici ALKAŞ: Bitirici,yok edici ALKI: Pervasız,vurdumduymaz ALKIM: 1-Gökkuşağı 2-Gerdan ALKIR: Tamamlayıcı,bitirici ALKIŞ: Algış,dua,övme,yüceltme ALMA: Elma ALMAKAY: Elma yanaklı ALMALUK: 1-Alınması gerekli olan 2-Elma bahçesi ALMAS: Almaz,nazlı ALMILA: Elma ALMIŞ: Algan,Fatih ALP: Bu sözcük birçok erdemi içinde barındırır. Bilgelik, yiğitlik, fedakarlık, kahramanlık, gözükaralık, toplumculuk, vb. ile birlikte tüm bunlar arasındaki uyumu da içerir. ALPAGU: Düşmanına tek başına saldıran kişi ALPAGUT: 1-Alplik gösteren kişi 2-Kurt soyundan 3- Seçkin ve saygın kişi ALPEREN: birl.Alp/Eren (Gazi, Derviş) Toplumun sayıp sevdiği, örnek aldığı savaşçı kişilerin genel adı ALPMAN: Alp gibi Alpçe yaşayan ALTAÇU (Altaç): Aldatıcı taktik sahibi ALTAMIŞ: Aldatıcı,hileci ALTAN: 1-Altın 2-Güneşin doğuş anı,Şafak ALTANURUG: (Altın Uruk) Cengiz Kagan ve oğullarının soyuna verilen unvanlardan ALTAY: 1-Al/Ala/Tay 2-Altın 3-Ormanlarla kaplı yüksek dağ ALTINDAĞ: birl. Altın/Dağ/Altay dağlarının,diğer adı. ALTU (Aldu): 1-İlk,Birinci 2-Algan,Fatih ALTUN: Altın ALTUNSABAK: birl. Altun/Sabak(sopa,değnek) ALUÇ: 1-Alıcı(Alçu) 2-Kayın cinsi bir ağaç ALUNGAN: Alıngan,nazlı ALUNUR: Nazlı ALYU: (Algu) T..Çağatay Han’ın torunu AMAÇ: (Umaç)Gaye, hedef, beklenti AMAN: (YAMAN) Sertlik AMGAK: Emek/Zahmet ANAÇ: 1-Anacık 2-Analık duygusu çok gelişmiş 3-Anaya çeken 4-Doğurgan, üretken ANAGAY: Anaya çekmiş, anaya benzer ANASIOĞLU: birl. Anası(nın)Oğlu (Babası erken ölmüş ve özellikle anası tarafından bin bir güçlüklerle yetiştirilip büyütülmüş, yetim çocuklar için kullanılmış olduğu anlaşılan Türk adlarından) ANAT: 1-Anı,Anılan 2- Yakın,hısım ANAZ: Yeğrek, evla, eftal AND (ANT) 1-Yemin,söz 2- Yakın akraba ANDA: Birlikte ant içmiş(kan kardeşi) (Anda’lık Türklerin en eski geleneklerinden biridir. Andalar birbirlerini kardeşlerinden daha ileride korur, sayar ve kayırmaya çalışırlar.) ANDAÇ: Hatıra, anı olsun diye verilip,alınan hediye ANDARIMAN: Anılara değer veren ve saygı gösteren kişi ANDIR: Anısı ola hatıra ANGAY: Anılarına bağlı olan kişi ANGI: 1-Anı,hatıra,2-Yetki, yeterlilik ANGIM: Mamur, hakim ANGIN: Ünlü, anılan, adı duyulan ANGIŞ: Ünlü, meşhur ANGIT: Yaban ördeği ANIK: 1-Anlayış, yetenek, fehim 2- Hafıza, bellek 3- Hazır, mevcutlu ANLI: 1-Sakin, ağırbaşlı 2- Bellek, hafıza ANIT: Anı olsun diye yapılan yapı ANITGAN: Anıt yapan ANLI: Ünlü, tanınan ANNAK: Yadigar, hatıra ANT: And, Yemin ANTLIĞ: And içmiş, Yeminli ANUÇUR: Övülmüş, övülmeye layık ANUK: Yadigar, hatıra ANUŞ: Anış, anma eylemi, anı APA: Ulu, büyük, saygıyı ve hürmeti hak etmiş kişi (Bazı Türk bölgelerinde “baba” anlamına da kullanılmaktadır. APAĞ: Apak, temiz APAK: Temiz, namuslu,iffetli APATEG: (Apatek)birl. Apa/Tegtek(gibi,benzer) ARA: Orta yer, ortalık, boşluk, orta ARAL: 1-Ada 2- Aralık,orta, ortalık ARAS: 1- At kılı 2- Kalın yün 3- Talih,baht ARASLAN: Arslan (Çuvaşlarca söylenişi) ARAT: Cesaret, yüreklilik ARBIŞ: Büyü,efsun ARBUZ: Büyü, sihir ARCA: 1-Arıca, saf, temiz 2- Çam ağacı, çamdan yapılmış kutu ARDA: 1-Uzun değnek 2- Artçı, halife, ardı sıra giden ARDALI: (Ardalu) Yönetici, amir ARDIÇ: 1- Halife, artçı 2- Bir ağaç türü ARGA: Zeki, akıllı ARGAN : (Arkan) Kement, kement bağı ARGATU: Yaban koyunu ARGIÇ: 1- Kır, mera 2- Gurur ARGIN: 1-Yavaş, sakin 2- Gelecek yıl ARGUN: Pars cinsinden avcı bir hayvan ARGUŞ: (Arkuş)1- Edepli, terbiyeli 2- Haberci, haber veren ARGÜDEN: birl. Ar/Güden, Arlı, edepli ARI: (Arık) 1- Saf, arı, arınmış 2- Irmak, dere ARICA: Soylu, temiz, iyi huylu ARIÇ: Barış, sulh ARIĞ (Arı, Arık) ARIK: 1- Arı, arınmış, temiz 2- Narin, ince yapılı ARIL: Arınmış, temiz, pak ARIN: Saf, arınmış ARINÇ: 1-Barış, kurtuluş 2- Temizlik, saflık, günahsızlık ARINIK: Saf, şeffaf, billur ARINMIŞ: Temiz, gönüllü ARKIN: 1-Argın, yavaş, sakin 2- Halef, ardıç ARKIŞ: 1-Ulak, haberci 2- Kervan, kafile ARKUN: Halef, geriden gelen, takipçi ARKUY: Siper, mevzi ARKUZ: (Arguz) Edepli, iyi huylu ARLAĞ: Arlı, edepli ARLAT: Biricik oğul, anaların en çok üstüne düştükleri oğul ARMAGUN: Armağan, hediye ARMAĞAN (Yarmagun-Yarmagan)- Hediye ARMAN: 1- Onurlu, arlı, edepli 2- Dilek, istek 3- Hayal, fantezi ARPA: 1- Büyü, tılsım, Şamanist gelenekte, Kamların okuduğu dua 2- Tahıl ARPAD (Arpa) ARSİN: (Ersin) Kurtuluş, istiklal ARSALAN: Arslan ARSLAN: Yırtıcı hayvan Mec. Cesaret, atılganlık ve gözü pekliği sembolize eder. ARSLANBALA: birl. Arslan/Bala..Arslan yavrusu ARSLANCIK: Küçük arslan..Arslan yavrusu ARSLANÇA: Arslan gibi, arslan özelliklerine sahip ARSU: birl. Ar/Su mec. Namuslu, dürüst ARSUN: 1- Efendi, ağırbaşlı 2- Rahata ermiş, huzurlu ARTAGAN: Bereket, artuk, fazlalık, bolluk ARTAM (Erdem) ARTIM: Bereket, bolluk ARTUÇ: Mızrak, mızrak ucu ARTUK: Fazlalık, üstünlük, bereket mec. Varlık, zenginlik ARTUKDOĞAN: birl. Artuk/Doğan Kırgızlarda, olağanüstü vasıflara sahip kişilere verilen bir unvan ARTUN: Vakarlı, ölçülü ARTUR: Cazibeli, çekici, işveli, fettan ARTURU: 1- Ekstrem, uç noktalarda 2- Bereket, bolluk ARTUT: Armağan, hediye ARVIŞ: Sihir, büyü, tılsım ARZIK: Fanatik, bağnaz, sofu ASAN: 1- Sağlıklı, zinde 2- Asma eyleminde olan ASENA: Efsanevi dişi kurtun adı. Yakın, Yakınlık duyulan ASIGLI: Faydalı,Gerekli ASIĞ (Ası,Asık) 1- Fayda, Çıkar 2-Kar,temettü ASPAR (Asbar) Faydalı, işe yarayan ASRAK: Himaye, Koruma AŞAN: Aşmak’dan ...mec. Azimli, engel tanımaz AŞIT: 1- Aşılacak, aşılması gerekli olan 2- İşitmekten...İşit, kulak ver AŞKAR: 1- Savaş atı 2- Kuyruk ve yelesi kara, vücudu kula renginde olan at AŞKIN: 1- Aşmış, üstün, faik,akranlarından ileride olan 2- Melodi,nağme AŞUK: 1-Aşık,aşmış, geçmiş 2- Tolga AŞULA: Yılmaz irade sahibi AŞUR: Aşırmaktan... mec. Yılmaz, gayretli ATA: 1- Ulu, saygıdeğer kişi 2- Baba, dede, ced 3- Adın ve soyun bağlı olduğu kök ATABAY: birl. Ata/Bay lala, beybaba. Han, Kağan ve padişah çocuklarını eğitip yetiştiren kişilere verilen bir unvan ATAÇ: 1- Atasına bağlı, Atasının yolunda 2- Atadan intikal eden 3- Büyüklük gösteren çocuk ATADAN: Miras, manevi miras ATAERİ: birl. Ata/Eri mec.Atalarına ve geçmişine saygılı ATAGÜÇ: birl. Ata/Güç mec. Gücünü atalarından almış ATAĞ: (Atak) 1- Ün, nam, şöhret 2- Atılgan 3- Dağ yolu 4- Çağlayan 5- Bir şahin türü ATAHAN: birl. Ata/Han mec. Devletin ilk kurucu büyüğü, devlete ad veren kişi ATALA: Tanınmış, ünlü ve zengin ATALAN: Ünlü, Meşhur ATALAY: Ad almış, ün almış, meşhur kişi (Atila’nın asıl adının bu ve bundan bozulup çevrilmiş hali olduğunu söyleyen bazı tarihçilerimiz de var.) ATALIK: Miras ATALMIŞ: Ünlü, meşhur ATAMAN: Ulu, Saygıdeğer kişi Bir kısım tarihçilere göre, Osmanlının, kurucusu olan Osman bey’in asıl adı budur. Bir kısmı Atman, bir kısmı Otman der. ATASAGUN: birl. Ata/Sagun Hekimlerin en ulusu başhekim Şamanist gelenekte de aynı ad, en iyi kamlar için kullanılmaktadır. ATAY: 1- Ünlü, tanınmış 2- Akın, hücum ATIGAY: Ünlü, tanınmış ATIĞ: Adı sanı belli, ününü arttırmış kişi ATIL: Ünlü, meşhur ATILGAN: Atak, gözüpek,cesur ATILMIŞ: Atılgan, gözüpek ATIŞ: Ünlü, meşhur ATİLAY: Türk tarihinin en önemli kişilerinden,Batı Hun imparatoru, Bu kişinin adı üzerinde tarihçi ve dilciler pek de anlaşamamışlardır. Benim görüşüm de göç sırasında İtil ırmağı kıyısında doğmuş olmasından dolayı “İtil/Ay”dır. Ancak bununla birlikte bu kişi için bazı adlar söylenmekte (Atila,Atilla,Atılay,Atilay,Atalay,Atlıhan vb.) Anlamlar:1- Atacık,babacık 2- İtil ırmağı kenarında doğduğundan ve Türklerdeki eski bir gelenekten dolayı “İtil” çocuğu anlamında verilen İtilay’ın zamanla Atilay’a dönüşümü 3- Atlı/Ay 4- Atlı/Han 5- Macar dilinde çelik anlamına gelen “Atzel” den ATLIĞ: Ünlü,zengin ATMACA: Yırtıcı bir avcı kuş ATMAN: Ünlü, saygın ATMIŞ: Atma eyleminde bulunmuş (ok,kargı vb.) ATSAK: Ünlü, adı duyulan ATUK: Bolluk, bereket AVAR (Abar) 1- Heybet, büyüklük(Abartı) 2- Dirençlilik, dayanıklılık AVAZ: Nara, yüksek perdeli ses, çığlık AVCI: Av yapan, avlayan AVCIL: Avlayıcı, av işinin uzmanı AVGAN: Avuntu AVINÇ: Avuntu, teselli AVINÇA: Avunç AVINGU: Avunç,teselli AVLAK: Av yeri, av olanı AVKAR: Bozkır bıldırcını AVUNÇ: Teselli, avuntu AVUÇU: Avunç AVUNDUK: Avuntu, teselli AVUTMUŞ: Teselli eden AY: Dünyamızın uydusu olan gezegen. Ancak Türk kültüründe bu ad güzellik, temizlik, ahlaklılık vb. değerleri de içeren birçok öğeyi içinde barındıran bir sembol ve mecaz olarak kullanılmıştır. Çok önceleri erkeklerde kullanılmasına karşın, zamanla kız çocuklarına ad olarak verilmiş, gerek başta, gerekse de son da, birleşik ad olarak değerlendirilmiştir. Bununla birlikte bazen geçmiş örneklerde de görüleceği gibi hem erkeklerde hem de kızlarda kullanılmıştır. Ancak yine de ağırlık kız adlarındadır.Ve kız adlarında önemli bir konumdadır. AYAĞ (Ayak) 1-Uğur, şeref, şan 2- Devinim, hareket (ayaklanma sözü) buradan gelir. AYANA: birl. Ay/Ana Altay Türklerinin eski tanrıçalarından AYAS: Ay ışığı, mehtap, gece aydınlığı Altay, Tuva, Çuvaş Türklerinde Tanrı sıfatı olarak kullanılan bir ad AYATA: birl. Ay/Ata Şamanist gelenekte, göğün altıncı katına bakan Tanrı AYAZ: 1- Ay ışığı 2- saf, berrak hava 3- Kuru soğuk AYBAKIM: birl. Ay/Bakım, bakmaktan, bakış AYBAN: birl. Ay/Ban mec. Debdebe, şaşa AYBANDI: birl. Ay/Bandı (Banmak) AYBAR: 1-Ay gibi parlak 2- Heybet,heybetlilik AYBI: İmdat, medet AYBIN: Onur,şeref AYÇIL: Ay ışığı, ay pırıltısı AYDA: 1- Ay’a eş değer güzellikte 2- Dere kenarlarında yetişen hoş kokulu bir çiçek AYDABOLDI: birl. Ayda/Oldu mec. Ay parçası AYDAN: Ay parçası AYDAR: (Aydar Han) saç perçemi, kakül AYDIN: 1- Aydınlık, ışık yoğunluğu 2- Açık, aşikar 3- Entelektüel , münevver AYGAN: İçten, samimi, yaren AYGAY: Nara, bağırtı AYGIN: Sınırsız, uçsuz, geniş AYGIR: Erkek at AYGIRAG : 1-Dağ keçisi 2- Bir geyik türü AYGUÇI: Yönetici, devlet görevlisi, danışman, yarıcı AYIM: Çekicilik, sempati AYIMÇA: Ay parçası AYINTAP: Mehtap, ay ışığı AYIR: Değişik, farklı, başka, fark AYIRBAŞ: birl. Ayır/Baş..Değişim, mübadele AYIRT: Fark, farklılık, ayırım AYITGU: Temyiz AYISIG: birl. Ay/Isıg..Ay ısısı, sıcaklığı AYIT: Söylemek, anlatmak AYITMIŞ: Söyleyen, bildiren, uyaran AYKAÇ: Konuşkan, Konuşmacı, Hatip AYKIN: Geniş, ferah, aydınlık AYKOYUN: birl. Ay/Koyun Yakut destanlarında adı geçen, eski dönem güç tanrısı AYLA: 1-Ayın çevresindeki ışık halesi 2- Devir, dönüşüm AYLU (Aylı): Aydan AYMA: Duyarsız, başıboş vurdum duymaz AYMAN: Aya eş değerde AYMAZ: Vurdumduymaz, başına buyruk AYRAL: Kuraldışı, istisna AYRI: Başka, değişik, farklı AYRIÇ: Bölüşüm, taksimat AYRIKÇA (Ayıkşa): Derviş, mecnun AYRUK: 1- Farklı, değişik 2- Varlıklı, zengin AYSELİG (Aysiliğ) birl. Ay/Silig, dürüst, namuslu AYTAK: Konuşmacı, hatip AYTAR: Haberci, muhbir AYTEK: Konuşmacı, hatip AYTIN: Aydın, aydınlık AYTIŞ: Nutuk, anlatım, hitabet AYTIŞAN: Hatip, konuşmacı AYTUK: Hatip, konuşmacı AYUK: Söz söylenebilen ve sözün değer gördüğü yer AYUR: Konu, bahis, bahse konu olan AYÜN: birl. Ay/Ün Karahanlılar ve Uygurlar döneminde, han ve kağanların analarına verilen bir unvan AYZIT: Şamanist gelenekte “ Ay Tanrıçası” AZBOY: Heyecan AZGIN: Zapt edilmesi zor, sınırı aşmış, tahrik olmuş AZLAĞ. Nadir, az rastlanır. AZRAK: Nadir, az rastlanır. AZUK: (Azuka, Azık): Geçimlik, yiyecek Benzer Konular Bebeklere En Sık Verilen İsimler... En Çok Kullanılan İsimler Açıklandı... Dizilerde En Çok Kullanılan İsimler... Peygamberimizin En Sevdiği İsimler... Adlar(İsimler)... Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski

01.12.2013, 21:24	#2 (permalink)
Devturk Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Türkçe İsimler (B) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER BEĞDÜZ EMEN: birl. Beğdüz/Emen (ruh,can) BEĞEÇ:1- Beğliğe layık 2- Beğ çocuğu, küçük bey BEĞENDİK: Beğenilen BEĞENİ: Hoşa giden, beğenilen BEĞENMİŞ: Hoşuna gitmiş BEĞER: Beyoğlu, prens, şehzade BEĞLEN: Bey soyundan olan BEĞLİK: Beylik, beyliğe uygun olan BEĞREK: Beyrek, bey çocuğu, küçük bey BEK: 1- Bey, beğ 2- Pek, sıkı BEKEM: Bey, beyim BEKEN: Dayanıklı, metin BEKET: Kuvvet, dayanıklılık BEKİ: 1- Yiğit,güçlü 2- Eş, koca 3- Şaman, baş şaman BEKİK: Güvenli, iyi korunan BEKİM: Azimli, kararlılık BEL: 1- Bilgi, bilim 2- Belirti,iz, damga 3- Tarlanın orta yeri 4- İki dağın arasındaki geçit BELÇİN: Belirti, iz, damga BELDEK: İz, işaret, emare BELEK:1- Kılavuz, rehber 2- hediye, 3-Kundak bezi BELEN:1- Bilen, alim 2- Geçit 3- Sırt, tepe, dağ yolu BELET: Belge, delil BELGE: Belge, doküman, delil BELGİ:1- Belge 2- Bilgi 3- Fark, farklılık, ayırt, alamet BELGİN: Belirgin, net, açık BELGÜ:1- Belge 2- Sınır taşı, sınır toprağı 3- Yüzük taşı, nişane BELİK:1- Doruk, zirve, şahika 2- Saç örgüsü BELLEK: Hafıza BENEK: 1- Armağan, hediye 2- Bakır para 3- İşlemeli kumaş BENGİ: Bengü, mengü sonsuz, sonsuzluk, ebediyet, ebedi BENGİLİK: Sonsuzluk BENGÜ: Bengi, mengü BENİCE: Sonsuzluk, sonsuzluğa giden BENK: Muhkem, iyi korunan BENLİ: Yüzünde ben olan BERDİ: Verdi,Kutsal güçler tarafından yollanan BEREGEN: Eli açık, cömert, verici BERGE: 1- Vergi 2- Berke, kamçı, değnek BERGİ: 1- Vergi 2- Eli açık, cömert BERGİLİK: Doğal, tabi BERİK: 1-Berk, sağlam, gürbüz, dayanıklı 2- Cömert, eli açık BERİL: Verici, cömert, eli açık, fedakar BERİN: Veren, cömert BERİŞ: Veriş, hibe BERK: 1- Katı, sıkı, sağlam, dayanıklı 2- Şiddet, şiddetlilik 3- Korunan, muhkem 4- Yıldırım BERKANT: birl. Berk/Ant Altay dağları cıvarında bir başka dağın adı BERKE:1- Kamçı, değnek 2- Dövme 3- Naz, işve BERKEM: Düşmana karşı iyi korunan yer, müstahkem mevki BERKİN: Güçlü, güçlendirilmiş BERKİT: Güçlü, güçlendirilmiş, muhkem BERKLİĞ: Berkli, güçlü, dayanıklı BERKUK: Sert,cesur, dayanıklı BERMEK: Vermek, veriş BERŞE: Odun kömürü, kül BESEN: Bezen,süs, makyaj, gösteriş BETİK: (Bitiğ, bitik) Yazılı kağıt, mektup BEYBUT: Barış, sulh BEYGE: Bike, küçük hanım BEYGU: Bir şahin türü BEYLEM: Buket, demet, çiçek demeti BEYLEN: Beyli, beye bağlı BEYNEN: Beğenen BEYREK: 1- Tim, müfreze 2- Merkez ordu, ordugah BEYRU (Bayrı) 1- Ezeli, başlangıçsız 2- Emektar, tecrübeli BEZEK: Süs, takı, piraye BEZEN: Süs, makyaj BEZENMİŞ: Süslü BEZGİN: Bez...mekden. Sarsılmış, bıkmış BIÇAK: Biçme aracı BIÇGIN: Kesen, biçen BIÇKAS: Kağan ve Hanlara yapılan bağlılık andı BIÇKI: Bıçak bileme aracı BİBİ: Kibar, eğitimli, sayıdeğer hanım (Anadolu’da birçok bölgemizde “hala” anlamında da kullanılır) BİÇEK: Bıçak, biçici BİÇİK: Biçilmiş, biçimlenmiş BİÇİM: Şekil, format, örnek, biçilmiş gibi BİÇİN: 1- Biçilmiş,biçime girmiş 2- Ekin, tahıl 3- Biçen, doğrayan BİGE: 1- ******, temiz kız 2- Bey kız saygıdeğer kız BİGEM: Sevilen, el üstünde tutulan kız BİGEN: Beğenilen BİGENDİK: Beğenilen, ilgi duyulan BİKE: Bige BİKET: Beylik, beyliğe uygun BİL: Bilgi, bilim BİLDİK: Bilinen, tanınan, ünlü BİLECEN: Bilgiç,çok bilmiş BİLEDA: Balta BİLGE: Bilgili, filozof, alim, bilgin, ulu kişi BİLGEKAĞAN: Bilge/Kağan (Aslı, Türk Bilge Kağan’dır) T...Türk tarihinin, bir çok nedenlerle en önde gelen kişilerinden. Türk Milliyetçiliğini devlet siyasetine sokan, ona sosyal, ve siyasal bir kimlik vererek, devlet-millet bütünleşmesini sağlayan, milliyetçiliğe “zaman boyutu”nu kazandırıp, onu çağlar ötesine götürebilmeyi amaçlayan ve ilk defa “ Birleşik Türk Devletleri” fikrini ortaya çıkarıp bunu milli politika biçimine getiren,yönetimi döneminde sık sık kurultaylar toplayarak milletine “hesap veren” ve tüm bunları kardeşi Kül Tigin’in ölümünden sonra yazdırttığı “mengütaş’larda(Orkun anıtları) da bizzat anlatan ve son olarak da gerek Türk dili, gerek de edebiyatı ve içeriği açısından, dünyada bir eşi daha bulunmayan yazıları yazdırtan ulu kişi...İlteriş Kutluk Kağan’ın büyük oğlu, Kül Tigin’in ağabeyi. BİLGE TAMGAÇU: birl. Bilge/Tamgacı T...Göktürkler ve Uygurlar döneminde yüksek dereceli memurlara verilen bir unvan BİLGE TONYUKUK: birl. Bilge/Tonyukuk T...Göktürkler dönemi, ünlü, devlet adamı, siyaset bilimci ve tarihçisi...II Göktürk kağanlığının kuruluşunda önemli rolü olan, hem İlteriş Kutluğ Kağan’ın yakın yoldaşı ve başkanlığını, hem de Bilge Kağan’ın başbakanlığını yapan ve kendi adına da yazıtlara yazı yazdıran ulu kişi BİLGEN: Bilen, bilgin, alim BİLGİN: Bilim adamı BİLGÜ: Bilgi BİLİG: Bilgiler, bilim, bilim dalı (orj) BİLİK: Bilen, bilgili BİLUN: Esir, tutsak, (gönül ve akıl esiri, aşık) BİNİT: Binilecek nitelikteki, soylu at BİRBEN: birl. Bir/Ben Ben mec. Kendini beğenmiş BİRÇE: Biricik, yegane BİRÇEK: 1- Biricik 2- Saçın ortadan ayrılıp yana dökülmüş hali BİREBİN: Yegane, tek, biricik BİRGE: 1- Beraber, birlikte 2- Biricik 3-Berke BİRGEN: İçine kapanık, münzevi BİRİCİK: Tek, yegane, bir tane BİRİÇİM: birl. Bir/İçim mec. İmrenilecek güzellik ve çekicilik BİRİDİN: Güneyli, güney bölgesinden BİRKİT: Birleşik, birleşmiş BİŞÜK: Nesil,soy-sop, kavim, kardeş BİTERGE: Gerek, hacet, ihtiyaç BİTEV: (Bidev) 1- Soylu, soylu at 2- El değmemiş bakir BİTİG: Yazı, yazıt BİTİGÇİ: Katip, yazıcı BİTİGEN: Anıt, yazıt, yazılı taş BİTİM: Gaye, hedef, ülkü BİTKİ (Bütkü) yerden biten BİYAN: (Bayan) (Buyan) Varlıklı, cömert ,Eski Tanrı sıfatlarından BİYUM: Cömert, eli açık BOD: Boy,uruk BOGA: Boğa BOĞ: Hediye, armağan BOĞA: Boğa BOĞACA: Boğa gibi güçlü BOĞACI: Boğa deviren BOĞAÇUK: Küçük boğa, genç boğa BOĞAR: Boğucu, güçlü, kuvvetli BOĞARCIK: Güçlü, boğucu BOĞTAG: Şapka, başlık, hanım başlığı BOLCAL: Vade, müddet BOLÇAK: Gürz, topuz BOLDUÇAĞ: Uygun zaman, olan çağ BOLGAN: 1- Soylu at 2-Keşşaf, mucit 3- Olgun, olmuş, ermiş BOLGU (Bolgi): Orijinal, özgün BONCUK: Mücevher, takı BOR: Bora, fırtına BORA: Fırtına BORDAK: Semiz, şişman, balık etli BORDU: Üzüm, asma BORKA: Baraka,ev BORLA: Burla, üzüm, üzüm salkımı BOSUM: Endam, zerafet BOSUT (Basat) anlayış, izan, hidayet BOŞGUR: Eğitmen, öğretmen, talimci BOŞGUT: Öğrenci, şakirt BOY: 1- Uruk, uyruk, oymaklar birliği 2- Eda, endam BOYDA(Ğ): Soyut, mücerred BOYDAŞ: Aynı boyun mensubu BOYLA: Unvan veren kişi BOYLA BAĞA TARKAN: birl. Boyla/Bağa/Tarkan Bilge Tonyukuk’un öteki adı BOYLAN: Adına ve soyuna layık BOYLUĞ: 1- Soylu 2- Yakışıklı BOYSAN: Yakışıklı, heybetli BOZ:1- Sert, şiddetli2- Alaca renk,füme rengi3- Toprak rengi BOZAN: Bozmak...dan düşmanı yenip dağıtan BOZCA:1- Cesur, gözükara 2- Boz rengine kaçan BOZCAK: Cesur BOZÇİN: Dürüst, güvenilir BOZDOĞAN: birl. Boz/Doğan Bir doğan türü BOZKIR: Step, çöl, vaha BOZKURT: birl. Boz/Kurt T...Oğuz Kağan destanında, Oğuz’a yol gösteren efsane kurt. Genel olarak Türk boylarının hemen tamamında, Türklerin karakteristik özelliklerini üzerinde taşıdığına inanılan “Milli sembol” pozisyonundaki hayvan (Önceleri “Gökbörü” olarak kullanılan bu ad, Selçuklular döneminden sonra, daha yaygın olarak “Bozkurt” olmuştur.) BOZLAK: 1- Boz ve kül renginde olan 2- Otlak, mera BÖBÜLÜK: Koca, gül BÖÇKE:1- Canavar 2- Böcek BÖDGE: Çağ, zaman BÖG(Bök): Kısmet, nasip BÖGÜ:1- Filozof, hikmet sahibi kişi 2- Büyü, sihir 3- Ejderha, canavar 4- Zehirli bir böcek BÖGÜR: 1- Ordunun kanatlarından her biri, cenah 2-Kaburga ile kalça arasındaki bölge BÖĞDÜN: Bürokrat, yüksek dereceli memur BÖĞREK: Ordugah, merkez ordu, merkez ordunun savaş pozisyonu BÖĞÜRMÜŞ: Şamatacı, gürültücü BÖĞÜŞ: Zeka BÖKEN: Ahu, ceylan BÖKEVUL: Aşçı, iyi yemek yapan BÖKLİ: Yakışıklı,Şık, iyi giyimli BÖKLİCE: Şık giyimli BÖLE: Pay, nasip, kısmet BÖLEN: Bölüm, pay BÖLEK: Hediye, armağan BÖLÜK: 1- Kısım, ekip, bölüm 2- Pay, nasip BÖLÜN: Yönetici, şef BÖNGE: Tekme BÖNGER: Tekmeleyici, iyi tekme atan BÖRÇE: Zülüf BÖRÇEK: Zülüf BÖRİ: Kurt Göktürkler ve Uygurlar dönemlerinde Kağan muhafızlarına verilen genel bir ad. BÖRİTEÇİNE (Börteçine) Benekli bozkurt Ergenekon destanlarının çeşitli versiyonlarından birinde, Ergenekon’dan çıkışı gösteren dişi kurt,bir diğerinde ise bu addaki demirci ustası olarak geçer. BÖRK: Başlık, tüylü hayvan derilerinden yapılan başlık BÖRKLÜ(Ğ) Saygıdeğer BÖRKLÜCE: Saygıdeğer, saygı gösterilen BÖRTE: Benek BÖRÜ: (Böri) Kurt BUBİK: Konca,gül BUCAK: 1-Gizli bölge 2- Uzak yer BUCUGA: (Buğucu, ceylan avcısı) BUDAK: Sert dal parçası mec. Güç, sertlik, dayanıklılığı sembolize eder. BUDAN: (budun) BUDAY: Buğday BUDRAÇ: Gözü pek, cesur BUDULGAN: Yürekli,cesur BUDUN: Bütün, Ulu, millet “ Siyasi ve dini yapıları ne olursa olsun soy,dil, töre, kültür, tarihsel yapıları bir olup, psikolojik olarak birbirine bağlı insan topluluğu.Türkçe’de kullanılan millet ve ulus sözcükleri tam olarak bu anlamı içermektedir. Millet, din ortaklıklarını daha ön planda tutan bir anlam içerirken Ulus ise, daha çok boy ve uruk anlamlarını içerir.Buna rağmen yakın zamana kadar millet, son zamanlarda ise ulus sözcükleri dilimize yer etmiştir. Oysa gerek günlük dilimizde gerek yazı dilimizde bu sözcüğün bir an önce kullanıma girmesi gerekmektedir.” BUDUNÇAR (Budunçu-Yir) Sözcüğünün tam anlamıyla” Ulusçu”, “milletçi” “Oğuz Töresi”’ni yeniden gündeme getirip, yürürlüğe koyan kişi BUDUNÇİ: Buduncu, Ulusçu BUDUNÇİYİR: birl. Buduncu/Yir,yer toprak BUGA: Boğa BUGAN: 1- Boğan 2- Alamet, işaret, iz BUGATEG: Boğa gibi güçlü BUGAY: 1-Afacan, ele avuca sığmayan 2- Buğu, ceylan BUGU: 1- Buğu, ceylan 2- Böcek, örümcek 3- Canavar BUGUR: Sürekli,devamlı, devamlılığı olan BUGA: Boğa BUĞRA: 1- Genç aygır 2- Genç erkek deve BUĞU:1- Ceylan, 2- Yavru geyik 3- Buhar BUĞUÇAN: Boğucu, boğaç BUKA: Boğa BUKAĞI: Kelepçe, atların ayağına takılan bir çeşit köstek BURAK: Güçlü, yenilmez BUKAN: (Mokan, Büken) Güçlü, yenilmez BUKUK: Tomurcuk, filiz BULAÇ: Bulucu, keşşaf, mucit BULAGAN: 1- Olgun, kamil 2- Bulan, bulucu BULAK: Göze, kaynak, pınar BULAR: Bulur, mucit BULASI: Ülkü, bulunması istenen BULÇA: 1- Bolluk, ganimet, bereket 2- Bulucu, mucit BULÇU: Bulucu, mucit BULÇUM: Keşif, buluş BULDAN: Bolluk, refah BULDU: Önemli, değerli, az rastlanan BULDUR: 1-İri su damlası 2- Gözyaşı BULDAK: 1- Bulanık, karışık, karma 2- Kıyı, sahil BULGAN: 1- Olgun,kamil 2- Bulucu, mucit BULGANÇ: Karma, kırma, karışık BULGAR: Karışık, bulanık, karışmış, içiçe girmiş BULGAŞ: Karışıklık, karmaşa BULMAZ: 1- olgunlaşmamış 2- Sakin, tembel BULMUŞ: 1- Olgun, erdemli, oturaklı 2- Keşşaf, mucit BULU: Anlayış, idrak, izan BULUÇ: 1-Bulucu 2- anlayış, fehim BULUG: 1- Keşif bölgesi, keşfedilen yer, bölge 2- Fidye, haraç BULUGAN: Bulan, bulucu BULUM: İrfan BULUNG: Bulunulan yer, yön, taraf BULUŞ: 1-Feraset, buluculuk 2- Manevi destek BULUŞGAN: Maharetli, becerikli BUMİN: 1- Merkez ordu, çekirdek ordu 2- Puhu kuşu BUN: Üzüntü, keder, bunalım, kendinden geçiş BUNAK: Bunlu, üzüntülü, kendinden geçmiş BUNALMIŞ: Üzgün, mahzun BUNG: Bun, keder BUNLUĞ: Bunlu, kederli BUNSUZ: Mutlu, huzurlu BURAN: Burmaktan...Burucu BURCU: 1- Buruk, burucu 2- Güzel ve keskin koku 3- Biber BURÇAK: 1- Nohutgillerden bir tahıl 2- İrmiklik buğday BURÇİGEN: Böü/Tigin Moğol ağzındaki söylenişi (Türk ağızlarında Kuzey’e çıkıldıkça T ”ler Ç’ ye dönüşür. Çigin, Tigin, Çengiz Tengiz vb.) Çengiz Kagan’ın aile adı. Uygur kökenli olup, sonraları kuzeye göç ederek,Moğol oymaklarının arasına karışmış bir oymak BURÇİN: Dişi geyik BURÇUGİN: Özü sözü bir, güvenilir BURÇUK: 1- Tahta veya keçeden yapılmış küçük heykel 2- Varlık, servet 3- Çiçek, gül BURKA: Yüz örtüsü, fular (Tozdan ve fırtınadan korunmak için yüze takılan örtü) BURKAN: 1- Totem, heykelcilik 2- Hüzün, iç burkuntusu BURKE: 1-Burka 2- Berke, kamçı BURLA(Hatun): Üzüm, üzüm salkımı BURTA: 1- Benek, ben 2- Altın tozu BURTAG: Burtak çakıllı, taşlı toprak BURUK: Kırgın, alıngan, mahzun BURUL: İçli, içten, samimi BURUNÇUK: Burulmuş, buruşuk BURUNDU: Atların terbiyesi için burunlarına takılan kıskaç BURUNGU: Geçmiş, mazi, hatıra BUŞKU:Telaş, heyecan BUYAN: (Bayan, Muyan) 1- Kut, baht, mutluluk 2- Sevap,hayır 3- Dayanıklılık, mukavemet BUYANDI: Kutlu, bahtı açık BUYRA: Kıvırcık, kıvrılmış, bürülmüş BUYRAÇ: Amir, buyuran BUYRAT: Engebe, engel BUYRUK: 1- Emir, buyruk, buyurma 2- Göktürkler döneminde vezir, (bakan) anlamına da kullanılmıştır. BUYURUK: Buyruk, emir BUZAÇ: Bozucu, bozguna uğratan BUZAN: Bozan, düşman birliğini dağıtan BÜBÜLÜK: Gül, konca BÜDENE: Bir bıldırcın türü BÜGÜ : 1- Büyü, sihir 2- Felsefe 3- ejderha BÜK: Kıyı, sahil BÜKE: 1- Genç kız, küçük hanım (Bike) 2- Bükü, ejderha BÜKE BADRAÇ: birl. Büke/Badraç Mitolojideki, yedi başlı ejderha BÜKEÇ: Güçlü, bükücü BÜKEY: Büken, bükücü, güçlü BÜKİN: Hanımcık, küçük hanım BÜKLÜM: Kıvrım, büküntü, saçak BÜKÜ: Ejderha BÜKÜŞ: Bükme eylemi, bükmek BÜLEK: Bilek T...Kırgızların, Mürti oymağı beylerinden BÜLTE: Demet, deste, top BÜNGÜ: Tos atmak, kafa vurmak BÜR: Gonca; gonca gül BÜRÇE: Kurt yavrusu BÜRÇEK: 1- Kurt yavrusu 2- Saç kıvrımı BÜRGE: 1- Kellik 2- Bahşiş, hediye BÜRKEV: Himaye,vesayet BÜRKÜT: 1- Bahşiş, hediye 2-Bir kartal türü BÜRÜM: Bürülmüş, katlanmış BÜRÜNCÜK: İpekten yapılmış, şal, fular BÜTE: 1- Fidan 2- Bütünlük BÜVET: Baraj, set, su seti BÜYÜ: Sihir, gizliyi bilme işi, bilgelik BÜYÜK: 1- Olgun, saygıdeğer 2- Bilge 3- Büyü, büyücü Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________ #Somalı

01.12.2013, 21:26	#3 (permalink)
Devturk Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Türkçe İsimler (B) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER BABAT:Cins, Tür BABRAK: Hızlı, çevik, atletik BABÜR: Kaplan cinsi, yırtıcı bir hayvan BACI: Kız kardeş BAÇAK: Bir çeşit zırh (Dize geçirilen bir zırh) BAÇMAN: Başlık, Tolga BADAN: Batan (Batmaktan...Güneşin batışı) BADUR: Batur, bagatur, kahraman BADURUK: (Badruk) 1- Sadık, güvenilir 2- Batur, kahraman BAGA: 1- Alt, küçük, küçük rütbeli yönetici 2- Boğa BAGATUR: Kahraman, Batur, Bahadır BAGAY: Afacan, yaramaz, ele avuca sığmaz BAGRI: Kararlılık, azim BAĞAM: Destek,arka, kuvvet BAĞAN: Anıt, abide BAĞATUR: Bagatur, batur, bahadır, kahraman BAĞDAŞUK: Uyumlu, ahenkli, uzlaşmacı BAĞDU: Işık, şua, ışın BAĞI: Büyü, efsun, bağlılık BAĞIM: Bağlı, bağlılık BAĞIMSIZ: Bağlı olmayan, özgür BAĞIR: 1- Sine, göğüs, kucak 2- Kalp, gönül BAĞIRLAK: İri bir kırlangıç türü BAĞIŞ: 1- Veriş, ikram 2- Af, af ediş,3- Nezaret BAĞLAN: 1- Demet, deste 2- Bağlılık 3- Kızıl renkli bir su kuşu BAĞRI: Kararlı, azimli BAĞŞI: (Baksı) Kam, doktor BAHADIR: Bagatur, Batur, kahraman BAHŞİ: Baksı, doktor, bilgin, büyücü, hoca BAKAÇ: Bakıcı, bakan, nazır BAKAN (Bağan): 1- Anıt, abide 2- Bağlayıcı, birleştirici 3- Haşarı, afacan BAKAY: Haşarı, ele avuca sığmayan BAKIM: Bakma eylemi, nazar, bakış BAKIR: Bakır madeni BAKIRSOKUM:birl. Bakır/Sokum (Kuzey Türklerinde, Merih yıldızı anlamına kullanılmaktadır.) BAKIŞ:1- Bakış, nazar 2- İkram 3- af BAKSI (Bakşı): Bahşı,doktor, bilgin, büyücü BAKTI: Bakan, nazır BAKUY: Ulu, saygıdeğer kişi, tecrübeli, bilge kişi BAL: 1- Yapışkan sıvı 2- Arı balı 3- Çamur, balçık BALA: Yavru, çocuk BALABAN (Balıban): 1-Bala bandırılmış 2- İri başlı bir doğan türü Ayrıca mecaz olarak “ mahzun ve baygın bakış” anlamını içerir. BALACA: Yavrucak, ufaklık BALAK (Balak): manda yavrusu BALAMAN: Cüsseli, iri kıyım BALAMİR: (Balabir) Biricik yavru BALANDI: İri yarı, gösterişli BALASAGUN: birl. Bala/Sagun Özlenen, beklenen yavru (çocuk) BALBAL: 1- Heykel, anıt 2- Mezar taşı (Eskiden mezarlara dikilen ve üzerlerine öldürülen düşman sayılarının ve kimliklerinin yazıldığı mezar taşı) BALÇAK: Kabza, kılıç kabzasındaki siperlik BALDU: Balta BALDUK: Balta BALGAY: Ünlü, meşhur BALI: Değerli, yüksek, ulu kişi BALKAN: Ormanlarla kaplı, dağlık bölge BALKIN: Parlak, gözalıcı BALKIR: 1- Yağmur arasında çıkan güneş 2- Yağmurun hemen ardından çıkan güneş BALTA: Ağaç ve odun kesmek için kullanılan alet BALTEG: Çamur, çamurlu BALUG (Balık) 1- Balçık çamur 2- Ev, köy 3- Suda yaşayan balık BAMSI: 1- Yüksek, ulu, ulaşılmaz 2- Baksı, kam BANAR: Demet, tutam, deste BANGU: (Mengü, Bengü) Sonsuz, sonsuzluk, ebedi BANIÇİÇEK: birl. Banı/Çiçek...çiçeğe bandırılmış BANLAK: Çağrı, davet, ezan BARADAN: 1- Boradan, bora parçası 2- Nara, yüksek ses, bağırtı BARAK: Türk mitolojisinde adı geçen çok tüylü, iri başlı köpek BARBOL: Varol BARÇA: 1- Parça 2- Tüm, tamam, eksiksiz BARÇIN: İpekli kumaş, kadife BARÇUK (Barçık) Tahta ve keçeden yapılan küçük heykel BARÇUK ART TİGİN: birl. Barçuk/Art/Tigin (Art,ardçı,halef) BARDAM: Varlık, ganimet, bolluk BARGAN: Varan BARDI: Vardı (Varmak...dan) BARGAN: Varan, ulaşan BARGI: Kadife BARGIT: Kadife BARGU: Nimet, ganimet BARGUŞ: Ganimet BARIK(Barı) : Esas, esas olan, mahfuz BARIM: Varım, servet, varlık BARIN: 1- Güç, kuvvet 2- Barınak BARUNDUK: Sığınılacak yer, barınak BARIŞ: 1-Varış, gidiş, gidişat 2- Sukunet, sulh 3- Servet, hazine BARK: (Barka) baraka, ev çok önceleri saray anlamına kullanılan bu sözcük, Uygurların kentleşmeye ağırlık vermesinden sonra, “taştan yapılan ev” anlamında kullanılmıştır. BARKAN:Oynak toprak, bataklık BARKAT: Heykel, büst BARKIN: 1- Gezgin, seyyah 2- Kararlı, azimli BARKUK: Servet, varlık BARLA: Parlak, göz alıcı BARLAK: Parlak BARLAS: 1- Çekici, cazip 2- Varlık, servet 3- Temiz, temizlik BARLI: Varlıklı, zengin BARLIK: Varlık BARMAK : (Varmak) BARMAKLAK: 1- Varıcı, ulaşıcı 2- Eldiven 3- Varlık BARMAN: Varlıklılık, mevcudiyet BARS: Pars, leopar BARSUK: Porsuk BARTIK: Heykel, büst BARTU:1- Varlık, servet 2- Menzil, varılacak yer BARUG: Mesned, dayanak BASAGAR: Ağırbaşlı, mütevazi BASAK(Basa)1- Cesur, gözükara 2- Baskın 3- Farklılık, ayırım BASAN: 1- Baskın yapan 2- Ölünün ardından verilen yemek 3- Yayan, yayıcı BASAR: Baskın, baskıncı BASAT:1- Mühür, 2- Yardım, muavenet 3- Busat, pusat,silah 4- başat BASGAN: Basan, baskıncı BASIK: 1- Gece baskını 2- Basınç, tazyik, baskı BASILGAN: Baskıncı BASIM: Enerji, güç BASIR: Basar BASKAK: Basak, cesur, farklı, Çengiz Kaan döneminde askeri valiler için kullanılan ünvanlardan BASKIN:1- Galp, muzaffer 2- Ani yapılan saldırı 3- Basık, yaygın genişlemiş BASMIL:1- Baskıncı 2- yardımcı, muavin BASRUK: Baskı, tazyik BASSIZ: Başsız, başına buyruk BASTI: Bastıran, baskın yapan BASTIK: Basdı, Baskıncı BASU (Basut) Tokmak BASUÇ: Baskı, tazyik BASUT: 1-Yardım, yardımcı 2- Demir tokmak 3- Baskın yapan BAŞ: Oluş, doğuş, ortaya çıkış, uç nokta, doruk, birinci sıra gibi anlamların hepsini içeren bir söz BAŞACI: Reis, lider, öncü BAŞAD(Başat) BAŞAGUT:Önde gelen, önde bulunan, sevilen BAŞAK:1- Buğday başı 2- Ok ucu...okun ucuna takılan sivri demir 3- Sümbül çiçeği BAŞALMIŞ:1- Öncü,önder 2- Düşmanını yenip, yoketmiş BAŞAR: Başarı, kazanç BAŞARAN: Başarılı, muvaffak BAŞARI: Muvaffakıyet BAŞAT:1- Emsalleri arasında en üstün ve en önde gelen 2- Hanlık yapan bir soya mensup kişi BAŞA: (Paşa) Bazı tarihçilerimize göre ..Baş-ağa, bazılarına göre ise Baş-şad sözcüklerinin değişime uğramasıyla bu biçime gelmiş ve sözcük, bugünkü anlamıyla General ordu komutanı BAŞBAĞ:1- Başı bağlı, özgürlüğü kısıtlı 2- Gözde, sevgili, en değerli BAŞBUĞ: Ordu komutanı, orgeneral BAŞÇIL: Şef, lider, önde gelen BAŞDAŞ: Denk, akran BAŞDU: Başta olan, önde giden BAŞEL: birl. Baş/İl..yol gösterici,mihmandar BAŞGAK: 1- Başkan,şef 2- Bir tatlı su balığı BAŞGÖZ: birl. Baş/Göz 1-Birleşik, ayrılmaz 2- Mec. Evlilik BAŞGU: Alnında beyaz lekesi olan at BAŞIL: Önde giden, şef BAŞKAL: Emir, ferman BAŞKAN: Yönetici, şef, başta giden BAŞKARA: birl. Baş/Kara...mec. Sert, acımasız,bir kişiliğe sahip olan kişi BAŞKIR: Başarı, muvaffakıyet BAŞLADAÇU: Başlatıcı, yönetici, hakem BAŞLAG: Başlangıç, ilk BAŞLAK:1- Başıboş, salınmış 2- Başlangıç BAŞLAMIŞ: 1- Kararlı, çalışkan 2-Lider, lider olmuş BAŞLIĞ: Başı dik gururlu BAŞLIK: Yönetici, şef BAŞNAK: Başlıksız, tulgasız BAŞŞAD: (Paşa) Ordu komutanı, general BAŞTIN: Selef, önceki BAŞTINKİ: Baştaki, öndeki, önder BAŞVEREN: Fedai BAŞVERMİŞ: Kurban, fedai BATAK:1- Çamur, bataklık 2- Gizli, gömülü BATIŞAD: birl. Batı/Şad T...Göktürk ve Uygur ordularında, batı kanadının komutanlarına verilen unvan BATIM:1- Batma boyu, boy, derinlik 2- Sivri bir aletin saplanması BATIR: Batur’un şive farkıyla söylenmiş biçimi BATMAZ: 1-Diri, mücadeleci 2- Vücuduna sivri ve kesici aletler işlemez BATRAK: (Batırak) Mızrak, kargı BATSIK: 1- Bastıran, yanaştıran 2- Gün batısı, batı BATU: 1-Güçlü, yenilmez, gücüne dayanılmaz 2- Dayanıklı, metin 3- Gün batısı BATUGA: 1- Batu, kahraman 2- Gizli, gizlenmiş BATUR: Bagatur, Kahraman BATURGAN: 1- Saklayan, gizleyen, gizli 2- Batıran,saplayan BATUT: Gizli, saklı BAVIRGAN: 1- Şefkatli, koruyucu 2- Bağıran, nara atan BAY: Varlık, zenginlik, egemenlik, erklik, üstünlük, bolluk sözcüklerinin tümünü içeren önemli bir ad. Türk adlarının önemli birleşiklerinden başka sözcüklerle kullanılabilen, kullanılan sözcüğü bütünleyip, güçlendiren, hem başa gelerek hem de sona gelerek kullanılabilen bir ad. BAYA: Bay,baylanmış, zenginleşmiş BAYAK: Selef, daha önceki BAYAN: (Muyan, buyan) 1- Kalıcılık,sonsuzluk 2- Baht, mutluluk 3- Zenginlik, güçlülük,erklik 4- eski dönem Tanrı sıfatlarından 5- Uygur kağanlarının unvanlarından BAYAR: Ulu, yüce, kudretli, celil...Tanrı sıfatlarından Bulgar hanlığı dönemi,soyluluk ve üstün vasıflı yöneticiler için verilen bir unvan BAYAT: Tanrı sıfatlarından ,..1- Devletli, kısmetli 2- Kadim, ezeli BAYATLI: Devletli, bahtı açık, muktedir BAYATLUĞ: (Bayatlı) BAYAVUT (Bayagut) Varlıklı, muktedir BAYÇA: Varlıklı, muktedir BAYÇU (Baycu): Varlıklı, devletli BAYDAK: 1- Bağımsız, hür 2- Bekar BAYDAN: 1- Cömert, eli açık 2- Şık, yakışıklı BAYDAR: Varlıklı, muktedir, egemen BAYGIN: Kendinden geçmiş BAYIK: 1- Varlıklı, egemen 2- Usta, eli yatkın 3- Doğru sözlü, saygılı, güvenilir BAYIN: Çekici, güzel, yakışıklı BAYINDIR: Güçlü,varlıklı, egemen BAYIR: Yamaç BAYITMIŞ: Zengin, kudret sahibi BAYLA: Varlıklı, refah içinde olan BAYLAK: Rahat, refah içinde BAYLAM: 1- Azim, kararlılık 2- Demet, bağ BAYLAMIŞ: Varlıklı, güçlü olmuş BAYLAN: Nazlı, şımarık BAYLANIŞ: İlişki, münasebet BAYLIK: 1- Varlık, Varlıklılık, güçlülük 2- Ganimet BAYMAZ: Mala mülke ilgi duymayan kişi BAYRAÇ: Varlıklı, zengin BAYRAK: Varlık, varoluş, erklik, güç, ve bağımsızlık BAYRAM: Güzellik, mutluluk, sevinç, bolluk BAYRI: 1- Ezeli, kadim 2- Emektar, tecrübe sahibi 3- Sonradan zapt edilip, yurda dahil edilen toprak BAYRIN: Kadim, ezeli, eskiye dayalı BAYSA: Madalya BAYSAL:1- birl.Bay/Sal 2- Bolluk, rahatlık 3- Asayiş, sükunet BAYSAN: Yakışıklı, levent, gösterişli BAYSİN: Zengillik, kudret BAYTAG: Bolluk, çokluk, kalabalık BAYUK: Hazır, amade BAYUR: Cesur, gözükara BAYUTMUŞ: birl. Bay/Utmuş (yenmiş, muzaffer) BAYÜLGEN: birl. Bay/Ülgen Şamanist gelenekte insanlar arası ilişkilerle ilgilenen “mükafat tanrısı” BAYÜLKEN: (Bayülgen) BAZ: 1- Emin, güvenilir 2- Merkeze bağlanmış, sonradan katılmış BAZDA: Hoş, latif, çekici BAZIR: Basar, baskıncı BAZMAN: Tabi, bağlı, muti BECERİ: (Beceriklik) Hüner, marifet, yeterlilik BECET: Süs, makyaj, tezniyat BEÇİRİK: Becerik, beceri, marifet BEÇKAN: İpekten yapılmış sancak BEDER: Ziynet, mücevher BEDİZ: 1- Resim, heykel, nakış, bezek 2- Taşlara yontularak yapılan süsleme BEDİZCİ: Ressam , heykeltıraş, nakışçı BEDÜK: Büyük, iri, cesim, ulu BEGEÇ: Beyliğe uygun olan BEGEN: 1- Beğeni, hoşluk 2- Şehzade, prens BEGENÇE: Şehzade, prens BEGESİN: Doğruluk, sevap, hayr BEGİ: 1- Yiğit, güçlü, 2- Eş- koca BEGİSİ:1- Doğru, sevap 2- Beğenilen, imrenilen BEGÜM: Hanımefendi, bayan, saygı duyulan hanım, eski Türkçe’de “beğ”’in tam olarak dişi karşılığı BEĞ: Bey, varlık, erklik, güç, yöneticili toparlayıcılık, liderlik, soyluluk vb. anlamları içerir BEĞCEĞİZ: Beycik, Küçük bey BEĞÇE: Küçük bey BEĞÇEK: Küçük bey BEĞDAŞ: Akran,eş,denk BEĞDE:1- Aziz, saygıdeğer 2- Adil, adaletli BEĞDEŞ: Nazir,benzer BEĞDİ: Aziz,muterem, saygıdeğer BEĞDÜZ EMEN: birl. Beğdüz/Emen (ruh,can) BEĞEÇ:1- Beğliğe layık 2- Beğ çocuğu, küçük bey BEĞENDİK: Beğenilen BEĞENİ: Hoşa giden, beğenilen BEĞENMİŞ: Hoşuna gitmiş BEĞER: Beyoğlu, prens, şehzade BEĞLEN: Bey soyundan olan BEĞLİK: Beylik, beyliğe uygun olan BEĞREK: Beyrek, bey çocuğu, küçük bey BEK: 1- Bey, beğ 2- Pek, sıkı BEKEM: Bey, beyim BEKEN: Dayanıklı, metin BEKET: Kuvvet, dayanıklılık BEKİ: 1- Yiğit,güçlü 2- Eş, koca 3- Şaman, baş şaman BEKİK: Güvenli, iyi korunan BEKİM: Azimli, kararlılık BEL: 1- Bilgi, bilim 2- Belirti,iz, damga 3- Tarlanın orta yeri 4- İki dağın arasındaki geçit BELÇİN: Belirti, iz, damga BELDEK: İz, işaret, emare BELEK:1- Kılavuz, rehber 2- hediye, 3-Kundak bezi BELEN:1- Bilen, alim 2- Geçit 3- Sırt, tepe, dağ yolu BELET: Belge, delil BELGE: Belge, doküman, delil BELGİ:1- Belge 2- Bilgi 3- Fark, farklılık, ayırt, alamet BELGİN: Belirgin, net, açık BELGÜ:1- Belge 2- Sınır taşı, sınır toprağı 3- Yüzük taşı, nişane BELİK:1- Doruk, zirve, şahika 2- Saç örgüsü BELLEK: Hafıza BENEK: 1- Armağan, hediye 2- Bakır para 3- İşlemeli kumaş BENGİ: Bengü, mengü sonsuz, sonsuzluk, ebediyet, ebedi BENGİLİK: Sonsuzluk BENGÜ: Bengi, mengü BENİCE: Sonsuzluk, sonsuzluğa giden BENK: Muhkem, iyi korunan BENLİ: Yüzünde ben olan BERDİ: Verdi,Kutsal güçler tarafından yollanan BEREGEN: Eli açık, cömert, verici BERGE: 1- Vergi 2- Berke, kamçı, değnek BERGİ: 1- Vergi 2- Eli açık, cömert BERGİLİK: Doğal, tabi BERİK: 1-Berk, sağlam, gürbüz, dayanıklı 2- Cömert, eli açık BERİL: Verici, cömert, eli açık, fedakar BERİN: Veren, cömert BERİŞ: Veriş, hibe BERK: 1- Katı, sıkı, sağlam, dayanıklı 2- Şiddet, şiddetlilik 3- Korunan, muhkem 4- Yıldırım BERKANT: birl. Berk/Ant Altay dağları cıvarında bir başka dağın adı BERKE:1- Kamçı, değnek 2- Dövme 3- Naz, işve BERKEM: Düşmana karşı iyi korunan yer, müstahkem mevki BERKİN: Güçlü, güçlendirilmiş BERKİT: Güçlü, güçlendirilmiş, muhkem BERKLİĞ: Berkli, güçlü, dayanıklı BERKUK: Sert,cesur, dayanıklı BERMEK: Vermek, veriş BERŞE: Odun kömürü, kül BESEN: Bezen,süs, makyaj, gösteriş BETİK: (Bitiğ, bitik) Yazılı kağıt, mektup BEYBUT: Barış, sulh BEYGE: Bike, küçük hanım BEYGU: Bir şahin türü BEYLEM: Buket, demet, çiçek demeti BEYLEN: Beyli, beye bağlı BEYNEN: Beğenen BEYREK: 1- Tim, müfreze 2- Merkez ordu, ordugah BEYRU (Bayrı) 1- Ezeli, başlangıçsız 2- Emektar, tecrübeli BEZEK: Süs, takı, piraye BEZEN: Süs, makyaj BEZENMİŞ: Süslü BEZGİN: Bez...mekden. Sarsılmış, bıkmış BIÇAK: Biçme aracı BIÇGIN: Kesen, biçen BIÇKAS: Kağan ve Hanlara yapılan bağlılık andı BIÇKI: Bıçak bileme aracı BİBİ: Kibar, eğitimli, sayıdeğer hanım (Anadolu’da birçok bölgemizde “hala” anlamında da kullanılır) BİÇEK: Bıçak, biçici BİÇİK: Biçilmiş, biçimlenmiş BİÇİM: Şekil, format, örnek, biçilmiş gibi BİÇİN: 1- Biçilmiş,biçime girmiş 2- Ekin, tahıl 3- Biçen, doğrayan BİGE: 1- ******, temiz kız 2- Bey kız saygıdeğer kız BİGEM: Sevilen, el üstünde tutulan kız BİGEN: Beğenilen BİGENDİK: Beğenilen, ilgi duyulan BİKE: Bige BİKET: Beylik, beyliğe uygun BİL: Bilgi, bilim BİLDİK: Bilinen, tanınan, ünlü BİLECEN: Bilgiç,çok bilmiş BİLEDA: Balta BİLGE: Bilgili, filozof, alim, bilgin, ulu kişi BİLGEKAĞAN: Bilge/Kağan (Aslı, Türk Bilge Kağan’dır) T...Türk tarihinin, bir çok nedenlerle en önde gelen kişilerinden. Türk Milliyetçiliğini devlet siyasetine sokan, ona sosyal, ve siyasal bir kimlik vererek, devlet-millet bütünleşmesini sağlayan, milliyetçiliğe “zaman boyutu”nu kazandırıp, onu çağlar ötesine götürebilmeyi amaçlayan ve ilk defa “ Birleşik Türk Devletleri” fikrini ortaya çıkarıp bunu milli politika biçimine getiren,yönetimi döneminde sık sık kurultaylar toplayarak milletine “hesap veren” ve tüm bunları kardeşi Kül Tigin’in ölümünden sonra yazdırttığı “mengütaş’larda(Orkun anıtları) da bizzat anlatan ve son olarak da gerek Türk dili, gerek de edebiyatı ve içeriği açısından, dünyada bir eşi daha bulunmayan yazıları yazdırtan ulu kişi...İlteriş Kutluk Kağan’ın büyük oğlu, Kül Tigin’in ağabeyi. BİLGE TAMGAÇU: birl. Bilge/Tamgacı T...Göktürkler ve Uygurlar döneminde yüksek dereceli memurlara verilen bir unvan BİLGE TONYUKUK: birl. Bilge/Tonyukuk T...Göktürkler dönemi, ünlü, devlet adamı, siyaset bilimci ve tarihçisi...II Göktürk kağanlığının kuruluşunda önemli rolü olan, hem İlteriş Kutluğ Kağan’ın yakın yoldaşı ve başkanlığını, hem de Bilge Kağan’ın başbakanlığını yapan ve kendi adına da yazıtlara yazı yazdıran ulu kişi BİLGEN: Bilen, bilgin, alim BİLGİN: Bilim adamı BİLGÜ: Bilgi BİLİG: Bilgiler, bilim, bilim dalı (orj) BİLİK: Bilen, bilgili BİLUN: Esir, tutsak, (gönül ve akıl esiri, aşık) BİNİT: Binilecek nitelikteki, soylu at BİRBEN: birl. Bir/Ben Ben mec. Kendini beğenmiş BİRÇE: Biricik, yegane BİRÇEK: 1- Biricik 2- Saçın ortadan ayrılıp yana dökülmüş hali BİREBİN: Yegane, tek, biricik BİRGE: 1- Beraber, birlikte 2- Biricik 3-Berke BİRGEN: İçine kapanık, münzevi BİRİCİK: Tek, yegane, bir tane BİRİÇİM: birl. Bir/İçim mec. İmrenilecek güzellik ve çekicilik BİRİDİN: Güneyli, güney bölgesinden BİRKİT: Birleşik, birleşmiş BİŞÜK: Nesil,soy-sop, kavim, kardeş BİTERGE: Gerek, hacet, ihtiyaç BİTEV: (Bidev) 1- Soylu, soylu at 2- El değmemiş bakir BİTİG: Yazı, yazıt BİTİGÇİ: Katip, yazıcı BİTİGEN: Anıt, yazıt, yazılı taş BİTİM: Gaye, hedef, ülkü BİTKİ (Bütkü) yerden biten BİYAN: (Bayan) (Buyan) Varlıklı, cömert ,Eski Tanrı sıfatlarından BİYUM: Cömert, eli açık BOD: Boy,uruk BOGA: Boğa BOĞ: Hediye, armağan BOĞA: Boğa BOĞACA: Boğa gibi güçlü BOĞACI: Boğa deviren BOĞAÇUK: Küçük boğa, genç boğa BOĞAR: Boğucu, güçlü, kuvvetli BOĞARCIK: Güçlü, boğucu BOĞTAG: Şapka, başlık, hanım başlığı BOLCAL: Vade, müddet BOLÇAK: Gürz, topuz BOLDUÇAĞ: Uygun zaman, olan çağ BOLGAN: 1- Soylu at 2-Keşşaf, mucit 3- Olgun, olmuş, ermiş BOLGU (Bolgi): Orijinal, özgün BONCUK: Mücevher, takı BOR: Bora, fırtına BORA: Fırtına BORDAK: Semiz, şişman, balık etli BORDU: Üzüm, asma BORKA: Baraka,ev BORLA: Burla, üzüm, üzüm salkımı BOSUM: Endam, zerafet BOSUT (Basat) anlayış, izan, hidayet BOŞGUR: Eğitmen, öğretmen, talimci BOŞGUT: Öğrenci, şakirt BOY: 1- Uruk, uyruk, oymaklar birliği 2- Eda, endam BOYDA(Ğ): Soyut, mücerred BOYDAŞ: Aynı boyun mensubu BOYLA: Unvan veren kişi BOYLA BAĞA TARKAN: birl. Boyla/Bağa/Tarkan Bilge Tonyukuk’un öteki adı BOYLAN: Adına ve soyuna layık BOYLUĞ: 1- Soylu 2- Yakışıklı BOYSAN: Yakışıklı, heybetli BOZ:1- Sert, şiddetli2- Alaca renk,füme rengi3- Toprak rengi BOZAN: Bozmak...dan düşmanı yenip dağıtan BOZCA:1- Cesur, gözükara 2- Boz rengine kaçan BOZCAK: Cesur BOZÇİN: Dürüst, güvenilir BOZDOĞAN: birl. Boz/Doğan Bir doğan türü BOZKIR: Step, çöl, vaha BOZKURT: birl. Boz/Kurt T...Oğuz Kağan destanında, Oğuz’a yol gösteren efsane kurt. Genel olarak Türk boylarının hemen tamamında, Türklerin karakteristik özelliklerini üzerinde taşıdığına inanılan “Milli sembol” pozisyonundaki hayvan (Önceleri “Gökbörü” olarak kullanılan bu ad, Selçuklular döneminden sonra, daha yaygın olarak “Bozkurt” olmuştur.) BOZLAK: 1- Boz ve kül renginde olan 2- Otlak, mera BÖBÜLÜK: Koca, gül BÖÇKE:1- Canavar 2- Böcek BÖDGE: Çağ, zaman BÖG(Bök): Kısmet, nasip BÖGÜ:1- Filozof, hikmet sahibi kişi 2- Büyü, sihir 3- Ejderha, canavar 4- Zehirli bir böcek BÖGÜR: 1- Ordunun kanatlarından her biri, cenah 2-Kaburga ile kalça arasındaki bölge BÖĞDÜN: Bürokrat, yüksek dereceli memur BÖĞREK: Ordugah, merkez ordu, merkez ordunun savaş pozisyonu BÖĞÜRMÜŞ: Şamatacı, gürültücü BÖĞÜŞ: Zeka BÖKEN: Ahu, ceylan BÖKEVUL: Aşçı, iyi yemek yapan BÖKLİ: Yakışıklı,Şık, iyi giyimli BÖKLİCE: Şık giyimli BÖLE: Pay, nasip, kısmet BÖLEN: Bölüm, pay BÖLEK: Hediye, armağan BÖLÜK: 1- Kısım, ekip, bölüm 2- Pay, nasip BÖLÜN: Yönetici, şef BÖNGE: Tekme BÖNGER: Tekmeleyici, iyi tekme atan BÖRÇE: Zülüf BÖRÇEK: Zülüf BÖRİ: Kurt Göktürkler ve Uygurlar dönemlerinde Kağan muhafızlarına verilen genel bir ad. BÖRİTEÇİNE (Börteçine) Benekli bozkurt Ergenekon destanlarının çeşitli versiyonlarından birinde, Ergenekon’dan çıkışı gösteren dişi kurt,bir diğerinde ise bu addaki demirci ustası olarak geçer. BÖRK: Başlık, tüylü hayvan derilerinden yapılan başlık BÖRKLÜ(Ğ) Saygıdeğer BÖRKLÜCE: Saygıdeğer, saygı gösterilen BÖRTE: Benek BÖRÜ: (Böri) Kurt BUBİK: Konca,gül BUCAK: 1-Gizli bölge 2- Uzak yer BUCUGA: (Buğucu, ceylan avcısı) BUDAK: Sert dal parçası mec. Güç, sertlik, dayanıklılığı sembolize eder. BUDAN: (budun) BUDAY: Buğday BUDRAÇ: Gözü pek, cesur BUDULGAN: Yürekli,cesur BUDUN: Bütün, Ulu, millet “ Siyasi ve dini yapıları ne olursa olsun soy,dil, töre, kültür, tarihsel yapıları bir olup, psikolojik olarak birbirine bağlı insan topluluğu.Türkçe’de kullanılan millet ve ulus sözcükleri tam olarak bu anlamı içermektedir. Millet, din ortaklıklarını daha ön planda tutan bir anlam içerirken Ulus ise, daha çok boy ve uruk anlamlarını içerir.Buna rağmen yakın zamana kadar millet, son zamanlarda ise ulus sözcükleri dilimize yer etmiştir. Oysa gerek günlük dilimizde gerek yazı dilimizde bu sözcüğün bir an önce kullanıma girmesi gerekmektedir.” BUDUNÇAR (Budunçu-Yir) Sözcüğünün tam anlamıyla” Ulusçu”, “milletçi” “Oğuz Töresi”’ni yeniden gündeme getirip, yürürlüğe koyan kişi BUDUNÇİ: Buduncu, Ulusçu BUDUNÇİYİR: birl. Buduncu/Yir,yer toprak BUGA: Boğa BUGAN: 1- Boğan 2- Alamet, işaret, iz BUGATEG: Boğa gibi güçlü BUGAY: 1-Afacan, ele avuca sığmayan 2- Buğu, ceylan BUGU: 1- Buğu, ceylan 2- Böcek, örümcek 3- Canavar BUGUR: Sürekli,devamlı, devamlılığı olan BUGA: Boğa BUĞRA: 1- Genç aygır 2- Genç erkek deve BUĞU:1- Ceylan, 2- Yavru geyik 3- Buhar BUĞUÇAN: Boğucu, boğaç BUKA: Boğa BUKAĞI: Kelepçe, atların ayağına takılan bir çeşit köstek BURAK: Güçlü, yenilmez BUKAN: (Mokan, Büken) Güçlü, yenilmez BUKUK: Tomurcuk, filiz BULAÇ: Bulucu, keşşaf, mucit BULAGAN: 1- Olgun, kamil 2- Bulan, bulucu BULAK: Göze, kaynak, pınar BULAR: Bulur, mucit BULASI: Ülkü, bulunması istenen BULÇA: 1- Bolluk, ganimet, bereket 2- Bulucu, mucit BULÇU: Bulucu, mucit BULÇUM: Keşif, buluş BULDAN: Bolluk, refah BULDU: Önemli, değerli, az rastlanan BULDUR: 1-İri su damlası 2- Gözyaşı BULDAK: 1- Bulanık, karışık, karma 2- Kıyı, sahil BULGAN: 1- Olgun,kamil 2- Bulucu, mucit BULGANÇ: Karma, kırma, karışık BULGAR: Karışık, bulanık, karışmış, içiçe girmiş BULGAŞ: Karışıklık, karmaşa BULMAZ: 1- olgunlaşmamış 2- Sakin, tembel BULMUŞ: 1- Olgun, erdemli, oturaklı 2- Keşşaf, mucit BULU: Anlayış, idrak, izan BULUÇ: 1-Bulucu 2- anlayış, fehim BULUG: 1- Keşif bölgesi, keşfedilen yer, bölge 2- Fidye, haraç BULUGAN: Bulan, bulucu BULUM: İrfan BULUNG: Bulunulan yer, yön, taraf BULUŞ: 1-Feraset, buluculuk 2- Manevi destek BULUŞGAN: Maharetli, becerikli BUMİN: 1- Merkez ordu, çekirdek ordu 2- Puhu kuşu BUN: Üzüntü, keder, bunalım, kendinden geçiş BUNAK: Bunlu, üzüntülü, kendinden geçmiş BUNALMIŞ: Üzgün, mahzun BUNG: Bun, keder BUNLUĞ: Bunlu, kederli BUNSUZ: Mutlu, huzurlu BURAN: Burmaktan...Burucu BURCU: 1- Buruk, burucu 2- Güzel ve keskin koku 3- Biber BURÇAK: 1- Nohutgillerden bir tahıl 2- İrmiklik buğday BURÇİGEN: Böü/Tigin Moğol ağzındaki söylenişi (Türk ağızlarında Kuzey’e çıkıldıkça T ”ler Ç’ ye dönüşür. Çigin, Tigin, Çengiz Tengiz vb.) Çengiz Kagan’ın aile adı. Uygur kökenli olup, sonraları kuzeye göç ederek,Moğol oymaklarının arasına karışmış bir oymak BURÇİN: Dişi geyik BURÇUGİN: Özü sözü bir, güvenilir BURÇUK: 1- Tahta veya keçeden yapılmış küçük heykel 2- Varlık, servet 3- Çiçek, gül BURKA: Yüz örtüsü, fular (Tozdan ve fırtınadan korunmak için yüze takılan örtü) BURKAN: 1- Totem, heykelcilik 2- Hüzün, iç burkuntusu BURKE: 1-Burka 2- Berke, kamçı BURLA(Hatun): Üzüm, üzüm salkımı BURTA: 1- Benek, ben 2- Altın tozu BURTAG: Burtak çakıllı, taşlı toprak BURUK: Kırgın, alıngan, mahzun BURUL: İçli, içten, samimi BURUNÇUK: Burulmuş, buruşuk BURUNDU: Atların terbiyesi için burunlarına takılan kıskaç BURUNGU: Geçmiş, mazi, hatıra BUŞKU:Telaş, heyecan BUYAN: (Bayan, Muyan) 1- Kut, baht, mutluluk 2- Sevap,hayır 3- Dayanıklılık, mukavemet BUYANDI: Kutlu, bahtı açık BUYRA: Kıvırcık, kıvrılmış, bürülmüş BUYRAÇ: Amir, buyuran BUYRAT: Engebe, engel BUYRUK: 1- Emir, buyruk, buyurma 2- Göktürkler döneminde vezir, (bakan) anlamına da kullanılmıştır. BUYURUK: Buyruk, emir BUZAÇ: Bozucu, bozguna uğratan BUZAN: Bozan, düşman birliğini dağıtan BÜBÜLÜK: Gül, konca BÜDENE: Bir bıldırcın türü BÜGÜ : 1- Büyü, sihir 2- Felsefe 3- ejderha BÜK: Kıyı, sahil BÜKE: 1- Genç kız, küçük hanım (Bike) 2- Bükü, ejderha BÜKE BADRAÇ: birl. Büke/Badraç Mitolojideki, yedi başlı ejderha BÜKEÇ: Güçlü, bükücü BÜKEY: Büken, bükücü, güçlü BÜKİN: Hanımcık, küçük hanım BÜKLÜM: Kıvrım, büküntü, saçak BÜKÜ: Ejderha BÜKÜŞ: Bükme eylemi, bükmek BÜLEK: Bilek T...Kırgızların, Mürti oymağı beylerinden BÜLTE: Demet, deste, top BÜNGÜ: Tos atmak, kafa vurmak BÜR: Gonca; gonca gül BÜRÇE: Kurt yavrusu BÜRÇEK: 1- Kurt yavrusu 2- Saç kıvrımı BÜRGE: 1- Kellik 2- Bahşiş, hediye BÜRKEV: Himaye,vesayet BÜRKÜT: 1- Bahşiş, hediye 2-Bir kartal türü BÜRÜM: Bürülmüş, katlanmış BÜRÜNCÜK: İpekten yapılmış, şal, fular BÜTE: 1- Fidan 2- Bütünlük BÜVET: Baraj, set, su seti BÜYÜ: Sihir, gizliyi bilme işi, bilgelik BÜYÜK: 1- Olgun, saygıdeğer 2- Bilge 3- Büyü, büyücü Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________ #Somalı

01.12.2013, 21:28	#4 (permalink)
Devturk Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Türkçe İsimler (Ç) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER ÇABA: Gayret, enerji ÇABACI: Gayretli, enerjik ÇABAK (Çaba)1-Çabuk,çevik 2- Küçük bir göl balığı türü ÇABAR: 1- Çapar, davranır 2- Ulak, kurye, elçi ÇABUK: (Çapuk) Çapan, çaba gösteren, çabalayan ÇAÇA: 1- Savaş baltası 2- Gemici 3- Çiçi, çiçik ÇAGAVUN: Bal arısı ÇAĞ: 1- Zaman, vakit 2- devir, devran 3- su sesi, şırıltı ÇAĞA: Yavru çocuk ÇAĞAN: 1- Bayram, eğlence 2- Şimşek 3- gürz, çakan 4- Beyaza kaçan beyazımsı ÇAĞANAK: Çalgı, enstrüman ÇAĞAŞ: Kırlangıç ÇAĞATAY: birl. Çağ/Atay 1-Çağının en ünlüsü 2- çağdaş, çağının ilerisinde ÇAĞDAŞ: Çağın insanı, aynı çağda yaşayan kişiler ÇAĞIL: 1- Su sesi 2- Çakıl taşı ÇAĞILDAK: Çağlayan, şelale ÇAĞILTI: 1- Su sesi, suyun taş ve kayalara çarparken çıkarttığı ses ÇAĞIN: 1- Şimşek , çakın 2- Gürz, topuz ÇAĞIR: Çağırı, çağrı ÇAĞIRGAN: Çağıran, davetkar ÇAĞLA: 1- Namuslu, dürüst 2- Erik türlerinden bir yemiş ÇAĞLAK: 1- Namuslu, dürüst 2- Çağlayan, şelale ÇAĞLAR: Şelale, çağlayan ÇAĞLASUN: Dürüst ÇAĞLAV: Dürüst ÇAĞLAYAN: Şelale ÇAĞLAYIK: Şelale ÇAĞLI: 1- Dürüst 2- Yakışıklı, güzel ÇAĞLIN: Meşhur ve liyakat sahibi ÇAĞRI:1- Mesaj, davet 2- Doğan kuşu, doğanın bir çeşidi ÇAĞRUK: Katı, sert ÇAKA: 1- Savaş baltası 2- Çakı 3- Fiyaka, çalım, gösteriş ÇAKALOZ: 1- Fener 2- İlkel bir top silahı (Top mermisi yerine çakıl taşı atan) ÇAKAN: 1- Gürz,topuz 2- Şimşek ÇAKAR: 1-Deniz feneri 2- gürz ÇAKI: Kesici, yontucu küçük bıçak ÇAKICI: 1- Çakma eyleminde bulunan 2- Çakı ustası ÇAKIL: Çakıl taşı ÇAKIN: 1- Şimşek 2- Kıvılcım ÇAKIR:1- Doğan türü bir avcı kuş 2- Gürz 3- Şarap, içki ÇAKIRCA: Doğan türü bir avcı kuş ÇAKIRCI: Eskiden saraylarda, özel olarak doğan terbiyeciliği yapanlara verilen bir sıfat ÇAKMAK:..Çak kökünden türeyen, vurmak, kesmek, bölmek eylemi için kullanılan bir sözcük ÇAKMUR: Tutumlu, eli sıkı ÇAKTU: İri yapılı, gösterişli ÇAL: Kılıç darbesi, darbe, vuruş ÇALAP: Ulu ruh, Kadiri mutlak (Eski dönem Tanrı sıfatlarından) ÇALGAR: Çalıcı, vurucu ÇALGIÇAY: Taştan yapılmış el değirmeni ÇALIK:1- Silahşör, iyi kılıç kullanan 2- Çelik 3- Mesaj, haber 4- Haşarı, yaramaz ÇALIM: 1- Gösteriş, fiyaka, kurum 2- Kılıcın keskin tarafı ÇALIMLU: Gösterişli, çekici ÇALIN: Çiğ, jale ÇALIŞ: Azim, ceht ÇALIŞGAN: Çalışkan, işgüzar ÇALKARA: Doğan türü bir avcı kuş ÇALKIN: Darbeci, hamleci, vurucu ÇALMA: Maden üzerine yapılmış oyma, işleme ÇALMAN: Çalıcı, vurucu ÇALUK: Çalık ÇAM: Bir ağaç türü ÇAMUR: Sazlık, bataklık ÇANAYAZ: Berrak, billur ÇANDAR: Karışık, karma ÇANDIR: Karışık ÇANGA: 1- Soylu 2- Pençe ÇANGAL: 1- Çok sık ağaçlı bölge 2- Budaklı ağaç ÇAPAN: 1- Ulak, haberci 2- Enerjik,- çalışkan 3- iş elbisesi, eski giysi ÇAPAR: 1- Enerjik, çalışkan 2- Giysi 3- Saldırgan 4- ulak, haberci ÇAPGIN: Enerjik, koşan, ardından giden ÇAPGUR: Tufan, afet, deprem ÇAPIN: Atak, hücum, savlet ÇAPITGAN: Saldıran, saldırgan ÇAPLAN: Bir şahin türü ÇAPLI: Şahin türü bir avcı kuş ÇAPTI: Koşan, seğirten ÇAPTUĞ: Ünlü, çok tanınan ÇAPUL: Çap...mak kökünden, vuran, saldıran, alıp götüren vb. eylemlerin tümü ÇARDU: Cinli, perili ÇARMAGUN: Görevli, görevlendirilmiş , emir almış ÇAŞKA: Sabi,bebek, yavru ÇAŞUT: Haberci, muhbir, ajan ÇAT: Yansıma, yayılma, ün ÇATAK: Çatal, çatallı, iki kollu değnek ÇATAL: İki kollu, iki kola ayrılmış nesne ÇATGAL: 1-Yüksek dağlık bölge 2- Çatal ÇATIK: Çatılmış, tersleşmiş ÇATLI(ğ): 1-Ünlü, tanınmış 2- Gözü kara, cesur ÇATUK: Bıçak sapı yapılan bir ağaç türü ÇAV: Ün, şöhret, yansıma, duyuru, bildiri ÇAVA: Ünlü, tanınmış ÇAVAŞ: Ünlü, tanınmış ÇAVLAK: Çağlayan, şelale ÇAVLAN: Çağlayan ÇAVLI: 1- Ünlü,meşhur 2- Doğan yavrusu ÇAVUDUR: İyi üne ve şöhrete sahip olan ÇAVUNT: Ün, şöhret ÇAVUŞ: Bilgi veren, bilgi götüren, bilgi dağıtan (Çav...kökünden) ÇAVUT: Duvar, sütun ÇAY: Dere, ırmak ÇAYAN: 1- Dövülmemiş, dökme demir 2- İşlenmemiş ham demir ÇAYLAK: Kuyruğu uzun ve çatallı bir avcı kuş ÇAYLAN: 1-Dere kenarı 2- Çağlayan ÇEBER: 1- Usta, mahir 2- Hoş, latif ÇEBİ : (Çepi,çepni) 1- Sert bakışlı 2- Usta eli yatkın, yetenekli 3- Cebe, çebe, silah ÇEKEN: Cazip, cazibe, çekicilik ÇEKİM: Cazibe, çekicilik ÇEKİMLÜ: Çekimli, cazibeli ÇEKLİ: Armağan, hediye, düğün hediyesi ÇEKMERGEN: Nişancı, iyi vuruş yapan, silahşör ÇELEK: Bülbül, güzel öten bir kuş ÇELEN: 1- Becerikli, çalışkan 2- Fettan, yanıltıcı ÇELİK: (Çelük,çuluk) Gücü arttırılmış sert demir ÇELİKTEN: Çelik parçası ÇELİM: Beden, endam, gösteriş ÇELME: 1- Çalma 2- Başa örtülen bez (Bandana) ÇENGİN: Gösterişli, dikkat çekici ÇENGİZ: Deniz ÇENGŞİ: Mucize, olağanüstülük ÇEPEN: Hatip, iyi konuşan, güzel söz söyleyen ÇERÇİ: Ulak, haber, bildiri ulaştıran kişi ÇERİ(Ğ): Asker, savaşçı, toplanarak bir araya gelmiş erat ÇEVEN: Çevre, muhit ÇEVGEN: Cirit, değnek ÇEVRİ: Çeviri,girdap, anafor ÇEVRİM: 1- Girdap, anafor 2- Çevre, muhit ÇIDAM: Dayanıklılık, metanet ÇIDAMLI: Metin, dayanıklı ÇIDIK: Güç, dayanıklılık ÇIGAY (Çığay): 1- Fakir, varlıksız 2- Kurt yüzlü, kurt bakışlı ÇIĞ:1- su damlası, kırağı 2- kar yığını, kar topu ÇIĞAL: Omuz, omuz başı ÇIĞIN: Çıkın, bohça ÇIĞIR: 1- Çağ, devir 2- çığın açtığı yol 3- Dar yol, patika ÇIĞLA: Saf, halis ÇIĞLAN: Saf, halis ÇIĞRI: 1- felek 2- melodi ÇIKAN: 1- kaynak, kaynarca 2- yeğen, hala çocuğu ÇIKMAK: 1- çıkma eylemi 2- Kaynak 3- çakmak ÇILDIM: Seri- hızlı, enerjik ÇIMRIN: Aktif, faal ÇIN: (çin, çine) sağlam, dayanıklı, güvenilir ÇINAK: 1- sevap, hayr 2- güvenilir,sadık ÇINDAN: sandal ağacı ÇINGAY: Özü, sözü bir, sözüne güvenilir ÇINGILIÇ: birl. Çın(sağlam, dayanıklı) Kılıç ÇINGIR:1- Kopuza benzeyen bir saz 2- Çıngırak ÇINTAY: Soylu, güvenilir ÇIRAY: Yüz, eda, çehre ÇIRGANIŞ: Zevk, haz, tat ÇITIRKI: Işık, nur, ziya ÇİBEK: Atmaca türü bir avcı kuş ÇİÇEK: 1- Gül, gül çiçeği 2- Cici, cicik ÇİÇİKAĞAN: birl. Çiçi/Kağan Hun Kaganı (Ulusçuluğu, devlet siyasetine sokan ve bunun savaşını veren kişi) ÇİGAN: Yoksul, fakir ÇİGEN: Gayretli ÇİGENDİK: Gayretli, çalışkan ÇİGER: 1- Gayret,azim 2- Çökertiş,çökertme ÇİGERMİŞ: Çökertmiş, düşmanı bozguna uğratmış ÇİGİL: Olgun,gelişmiş, olmuş ÇİGİLVAR: Kısa ve küçük ok, özel ok ÇİĞDEM: Yaban çiçeği, (Itır çiçeğinin Türkçesi) ÇİL: Dağ tavuğu ÇİLDE: Kış mevsiminin en soğuk dönemi ÇİLDU: Hızlı, seri, çabuk ÇİLEN: 1- Çığ 2- Jale 3- Bir dağ çiçeği ÇİLENTİ: Çığ, jale ÇİMÇİK: Saf, masum ÇİNE: (Çin) 1- Sadık, güvenilir 2- Öz, soy 3- Kurt, kurt yavrusu ÇİNKAY: Sözüne güvenilir, özü sözü bir ÇİPLİ: Narin, ince yapılı ÇİRAY: Yüz, çehre, eda ÇİT: Çizgi, sınır, limit ÇİTER: birl. Çit/Er (sınır muhafızı) ÇİZGEN: Saban izi, karasabanın tarlada açtığı yol ÇİZİM: Resim figürü ÇOBAN: 1- Elinde cop (değnek, sopa) olan 2- Muhtar, oba beyi ÇOBAR: Değnekli, değnek taşıyan ÇOBAYIKMIŞ: Gönül kırıcı, haşin ÇOGA: Vahşi hayvan ÇOGAY: Yoğun, kesif ÇOĞAŞ: 1- Debdebe, şaşa 2- Vahşi hayvan yavrusu ÇOKAN: 1- Gürz, topuz 2- Hayvan yavrusu ÇOKU: 1- Debdebe, şaşa 2- Bolluk, bereket ÇOLAK (Çalak) Silahşör, iyi kılıç çalan ÇOLBANAK: 1- Uzak görüşlü 2- Törenin dışında kalan 3- Nikahsız ilişkiden doğan çocuk (Hakas Türklerinde) ÇOLDU: 1- Bahşiş, mükafat 2- Ganimet ÇOLPAN: 1-Kuzey yıldızı 2- Uzak görüşlü 3- Tanıdık, bildik, aşina ÇOMAK: 1- İri ve yuvarlak değnek 2- Bir ucunda topuz bulunan sopa, silah 3- İnanmış, inançlı ÇONGAR: Gürültü, şamata, nara ÇOPUR: Geyik ve karaca yavrusu ÇORA: (çura, çur) 1- Yer tanrısı 2- Cin, peri 3- Ruh ÇORAMAN: Cinli, perili ÇORLU: Cinli kötü ruhların etkisinde kalan kişi. Bu ad Şamanist gelenekten gelen bir ad dır.Eskiden bunalımlı ve toplum tarafından hoş karşılanmayan kişiler için bu ad verilirdi ve bu kişiler Kam ve Baksılar tarafından tedavi edilmeye çalışılırdı) ÇOTAK: Kabza, kılıç kabzası ÇOTUR: Kabza, kılıç kabzası ÇÖKERMİŞ: Çökertmiş, düşmanı bozmuş ÇÖKLÜ: Soylu, asil ÇÖKÜL: Irmakların taşarak vadilere bıraktığı tortu ÇÖMÇE: Ağaçtan oyulmuş su kabı ÇÖZELİ: Kıpçak, merkezden uzakta olan ÇÖZELTİ: Ayrılış, kopuş, firak ÇUBAN: Çoban, muhtar, obabaşı ÇUÇU: Şair, şairane konuşan ÇUĞA: (çuka) 1- Yürekli, cesur 2- Arınmış, duru 3- narin ÇUĞAY: Narin ve alımlı kız ÇULÇU: Serçe, Turgay kuşu ÇULUK: 1-Çelik 2- çalık, kılıç çalan 3- aceleci, heyecanlı ÇURAN: Ruhlarla ilgilenen ÇUTUR: Kılıç kabzası ÇUVAŞ: 1-Sakin, rahat 2- dindar, dünyaya değer vermez ÇÜCEN: Akıllı, aklını kullanan ÇÜNÜK: Çınar ağacı Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________ #Somalı

01.12.2013, 21:29	#5 (permalink)
Devturk Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Türkçe İsimler (D) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER DADAK: eğme, dokunma, tatma DADAL: Tat alan, sezen, farkına varan DAĞ: (Tağ,tağ,tak,tav) Dağ...mec. genişlik, büyüklük, ululuk,heybet DAĞAÇA: Dağ gibi heybetli DAKAK: Ucu ataşli ok DAL: 1-Ayrı, bölünmüş 2- saldırı, büyüme, yayılma 3- batma, çıkma 4- yalınlık, çıplaklık DALAN: koridor, dehliz DALAŞ: Döğüş, karşılıklı saldırı DALAY: (Talay) Genişlik, ululuk, sonsuzluk mecaz eden, asıl anlamı , büyük deniz, okyanus DALBAY: 1- Vasi, ardına sığınılan kişi 2- Çuhadan yapılmış şapka Kırgızlarda- 3- avcı kuşları yakalamak için, tuzaklara bağlanarak bırakılan küçük kuş DALBOY: Vasi, ardına sığınılan kişi DALKILIÇ: birl. Dal/Kılıç mec. Zırhsız ve korunmasız DALKIRAN: Kırıcı, ayırıcı DAMLA: Su damlası , tane DANA: İnek yavrusu, iki yaşındaki genç inek DANİŞMAN: Müşavir, bilgi ve tecrübesine danışılan kişi DANSIK: (Tansık) Olağanüstü, fevkalade DARGA: Vali, üst düzey, bürokrat DARGUN: Alıngan, kırılan, narin DARI : 1- Bir tahıl türü 2- sıkı, sıkıntı, zorluk DARICA: 1- Darı gibi, darı niteliğinde mec. Bereketli 2- sıkı, sıkıcı, zorlu DARSIK: Öfkeli, hiddetli DARUKA : (Darga) Vali, yönetici, bürokrat DARULGAN: alıngan, nazlı DAŞKI: Taşkı, taşmış, dışarı çıkmış, dışarıda olan DAYAK: Değnek, baston, dayanılan nesne DAYANÇ: 1- Dayanak, destek, güven 2- Dayanma gücü tahammül DAYANGAN: Dayanıklı, metin DAYANGI: Köşe minderi DAYAR: Hazır, hazırlıklı DEBRET: Kımıldayış, devinim DAĞER: Kıymet, para, nafız DEĞERBİLİR: birl. Değer/Bilir Kadirşinas, vefalı DEĞERLÜ: Değerli, kıymetli DEĞİRMİ: Çevreli, yuvarlak, toparlak DEĞNEK: Dayanak, dayanılacak nesne DELİ: Usu gitmiş, azmış, dellenen, mec.gözü kara, yiğit DEMİR: Demir madeni DEMİRAĞ: Zırh, örgülü göğüslük birl. Demir/Ağ DEMİRDEN: Demir parçası DEMİRDÖĞEN: birl. Demir/Döğen mec. Acı kuvvet sahibi DEMİRGEN: 1- Demir, ham demir 2- temren, okun ucundaki demir parçası DEMİRHAN: birl. Demir/Han Şamanist gelenekte “ Maden Tanrısı” DENERİ. Dikkat, itina DENGİZİK: Denizcik, küçük deniz, göl DENİZ: Deniz, büyük göl DENLİ: Edepli, terbiyeli DEPEGEN: Tekmeleyen, iyi tekme atan DEPREM: Zelzele, sarsılma, kımıldama (Kişisel görüşüme göre bu ad çocuklara deprem sırasında yada deprem felaketi sonrası yaşanan, çileli günler sırasında doğan ve o günlerin anısına verilen bir addır.) DERİN: Derinlik...den mec. Olgunluk, bilgelik DERMEK: Dirilik, canlılık, bir arada tutmak DERNEK: Eğlence, toy, birliktelik DEVİN: Hareket, kımıldanış, davranış DEVRİM: Devirme, yıkma, devirip yerine geçme,..ihtilal DEYİM: Söyleniş, darbımesel DEYİŞ: Söyleyiş, şiirsel anlatım, ozan dili DIVRAK: Yakışıklı, alımlı, civan DİBEK: 1- Ağaçtan oyulmuş büyük havan 2- Yayık ağaç DİK: 1-Yükseklik, yükseliş 2- kararlılık, yıkılmazlık, caymazlık 3- inat DİKEÇ: Sütun, dikil, dikilmiş DİKMEN: İnatçı, kararlı DİLEK: Dil ile istenen, dile getirilen istek, arzu, murat, dilek DİLER: Dileyen, dileyici DİLİM: kesik, bölüm, bölünmüş, biçimlenmiş DİNÇ: Zinde, sağlam, dirençli DİNLER: Terbiyeli, munis, muti DİP. Baht, talih DİPÇİN: 1- Bahtı açık 2- Sağlam, dayanıklı DİREK: 1- Dirilik, sağlamlık, ayakta kalmak 2- Temel, dayanak 3- Vezir,bakan DİREN: Direnç, karşı koyuş, dirilik DİRENÇ: Direnme gücü DİRENGEÇ: Destek, dayanak DİRGEN: 1-Dirilik,2- harmanda kullanılan demir çatal DİRİ: (diri, dirik, Tiri, tirik) Can, ruh, canlılık, canlı DİRİL: Can, ruh, tin DİRİM: Yaşam, sağlık, canlılık DİRLİG: Yaşam, hayat DİRSE: Derse, söylerse, konuşkan DİZİK: (dizi) Kolye, takı DİZLEK: Hazır cevap, konuşkan DODURGA: 1- Dolgun, doyumlu 2- doyuran, doyurucu 3- açık, net, berrak DOĞA: 1- Tabiat,doğallık, ortaya çıkış 2- Huy, yaradılış, fıtrat DOĞAN: 1- Soylu bir av kuşu 2- Doğmuş, olmuş, ortaya çıkan DOĞRU: Dürüst, yalansız, sözüne güvenilen DOĞRUL: 1-Doğruluk, dürüstlük 2- Ayakta duran, dirençli DOĞU: Güneşin doğuş yönü DOĞUÇ: Doğuş,doğma, ortaya çıkış DOĞUDAN: Doğulu, doğu yönünden gelen DOĞUŞ: Doğma, ortaya çıkış DOKUNAK: Dokunuş, değiş, mec. Ağır, mahsun,yürek sızlatan, yüreğe dokunan DOKUNÇ: Dokunak, hüzün DOKUZ: Dokuz sayısı, Türklerin en çok eskilerden beri uğurlu sayılarındandır DOKUZ ARKA: Dokuz/Arka (...Eski dönemlerde soyluluk gösterme ve belli etmesi açısından, bir kişinin babasından itibaren geriye doğru dokuz atasının sayılıp açıklanması..) DOLANDI: Dolanan, gezgin DOLU: 1-Bilgin, tecrübeli, öğretmen 2- Bütün, tam, eksiksiz 3, Şamanist gelenekte ve Alevi_Bektaşi gelenekte, içki, şarap 4- kısa süren, iri taneli yağmur DOLUN: Tam, bütün, eksiksiz Yakut Türklerinin eski bereket Tanrılarından DOLUNAY: Ayın on dördü, ayın en güzel hali DOMANİÇ: 1-Dumanlı bölge 2- Tümsek, engebeli arazi DONAT: Giyim, kuşam, zenginlik, cömertlik DOMURCUK: Gül, tomurcuk DONATMIŞ: Giydirip, kuşatmış, sevindirmiş, cömertlik göstermiş DONATUR: Cömert, eli açık, bağışlayıcı DONSUZ: Çıplak, fakir, varlıksız DORA: Doruk, zirve, şahika DORAN: (Duran) Diri, canlı, yaşayan DORU: 1- Doruk, zirve 2- Kara ile kızıl arası renk (At rengi) DORUK: Zirve, uç, şahika DOYMADUK: Doyumsuz, sevilmeye doymayan, doyulmayan DOYUM: 1- Doymak, tatmin 2- Ganimet, bereket DOYURAN: mec. Cömert, hayr sahibi, iyilik sever DÖĞEN: 1- Dövüşçü,döven 2- Ekin saplarını ezmeye yarayan, altında çakmaktaşı bulunan geniş tahta DÖĞER: 1- Döver 2- değer, kıymet 3- Kalın, enli bir ağaç DÖĞERLİ: Değerli DÖĞÜŞ: Dövüş, savaş, kavga DÖĞÜŞGEN: Kavgacı, savaşçı DÖKÜMHAN: birl. Böküm/Han 1- Dökmekten döküm 2- Düğüm, bağ DÖLEK: 1- Çok döl veren 2- Koyunun kuzuladığı yer 3- İtibarlı, saygıdeğer, maharetli DÖLEN: Muti, sevgi gösteren DÖNDER: (Döne, döndü gibi “dönmek” fiilinden türetilmiş, çocukları ölen ailelerin, yeni çocukları olduğunda kullandıkları adlardan) DÖNDÜ: Dönüş yapan (Reenkarnasyon) çocukları ölen ailelerin verdiği adlardan DÖNGEL: Saat DÖNGÜ: Dönüşüm, başa dönüş DÖNGÜN: Dargın, gönlü kırık DÖNMEZ: Kararlı, cesur, azimli DULAK: Dolu, olgun, tecrübeli DUMAN: 1- Sis, kırağı 2- ateşten çıkan gaz DUMLU: 1- dumanlı, sisli bölge 2- Soğuk ve ayaz alan yer DUMRUL : 1- Okun sivri ucu 2- Başı dumanlı, efkarlı DURA: (Durak) 1- yaşam, hayat 2- Sağlamlık, dayanıklılık, kalıcılık 3- ev, yaşanılan yer, barınak (Bu ad, çocukları ölmüş ailelerin yeni çocukları olduğunda yaşamda kalıp uzun yaşaması ve sağlıklı olması dileğini içeren adlardandır ve çok eskilere dayanan bir gelenekle bu gün de sürdürülmektedir.Durak, Dursun, Durmuş, Durdu, Yaşar, Tokta, Tok, Toka, Toktamış, Turan vb. adlar da hep aynı psikoloji ve geleneğin ürünüdür. DURAK: (Dura) Yaşam, hayat DURAN: (Turan) Durucu, kalıcı, yaşayan, canlı DURCU: Durucu, kalıcı canlı DURDU: 1- Duran, kalıcı, canlı, yaşayan 2- Yaşam, hayat DURGAÇ: Durak, durulan, yaşanılan yer DURGUN: 1- Durulmuş, süzülmüş, arınmış 2- Sakin, sükuna ermiş, kendi halinde DURMUŞ: 1- Duran, yaşayan, canlı 2- Yaşam, hayat DURSUN: Durması, yaşaması istenen DURU: 1- saf, sade, berrak 2- Duran, durgun DURUK: Duru, durucu DURUL: 1- Sükun bulmak, huzura kavuşmak 2- Günahsızlık, arınmışlık DURULCA: Masum, günahsız DURULMAZ: Afacan, yaramaz DURULMUŞ: Tatminkar, sakin DURUM: Yaşam, hayat, süreğenlik, duruş DUVA: (Düve) DUVAK: Örtül kapanmış, gelin başı DUVAN: (Doğan) DUYAN: Duyucu, hissedici DUYAR: Duyarlı, hisli, duygulu DUYARI: Duyarlılık, hislilik DUYGU: His, duyum DUYUŞ: Duyum, hissediş, duyarlılık DUYUŞAN: Duyan, hisseden DÜĞÜN: (Töğün, Toygün) Toy günü, yemekli eğlence DÜŞ: Rüya, aniden ortaya çıkış DÜŞELGE: Pay, hisse DÜŞERGE: Miras, pay DÜŞÜNGÜ: Düşünerek üzülme, kafaya takma, üzülme, teessür DÜVE:1- Genç inek, dananın büyüğü 2- Döven, dövüşçü DÜVECİ: Dövücü, dövüşçü DÜVEHAN: birl. Düve/Han DÜVEN: (Döven) DÜYECİ: Dövüşçü, döğüşçü DÜZ: (Tüz) 1- Doğru, doğruluk, gerçek 2- Soy, kök, döl 3- Kural,kaide DÜZE: Düzen, uslup, tarz DÜZEN: Kural, kurallar bütünü DÜZGE: Süs, makyaj DÜZGÜN: 1- Düzülü, düzenli, muntazam 2- Gidişat, teamül Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________ #Somalı

01.12.2013, 21:30	#6 (permalink)
Devturk Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Türkçe İsimler (E) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER EBİN: Evin) Tane, öz EBİNÇ: Refah, huzur EBİRİ: Erim, erdem, fazilet EBREK: Dayanıklı, sebatkar EBREN: 1- Evren, kainat 2- Felek, talih EBRET: Ayrılım, ihtilaf EBRÜK: Dayanıklı, sebatkar ECE: (Eçe) ECEVİT: 1- Çalışkan ,, aktif 2- haşarı, yaramaz EÇE: 1- Dahi, çok akıllı, çok zeki 2- Saygıdeğer, görgülü hanım EÇİNE: Doğru sözlü, sözüne güvenilir EDE: (Edi, Ata) Atalık, hatırı sayılan, sözü dinlenen kişi EDERKON: birl. Ede/Kon (Konmaktan can, ruh) EDGÜ: 1- İyi, güzel, hoş 2- Adil, adaletli 3- Eğitmen, öğretmen EDGÜDİ: 1- Eğitici, öğretici 2- İyi, ala EDİ: Eda, ata, saygıdeğer ulu kişi EDİGE: 1- İyi, iyi kalpli 2- öğretmen EDİK: Kısa konçlu çizme EDİL: (İdil,etil, atil) iyilik, güzellik EDİZ: 1- Kıymet, kıymetli 2- Yüksek, Yükselmiş EGE: (Eke,Öke)1- Dahi, çok akıllı 2- Egemen, sahip 3- Bakıcı, eğitici EGEMEN: 1- Hakim, sahip, kendinden başkasını dinlemeyen, buyrukçu 2- bilge kişi, dahi 3- ağa, ağabey EGİT: Göz değmesi ve nazara karşı göz kenarlarına sürülen bir ot EĞBER: Eğri, eğrilmiş EĞİLMEZ: Gururlu, mağrur, dik başlı EĞİN: Eğirilmiş EĞİR: 1- Sarış, çeviriş, kuşatma 2- bükme, kıvırma EĞNEZ: Narin, zayıf, ince EĞREK: Sık, bol EĞRİ: Eğik, bükük mec. Saygılı, alçak gönüllü EĞRİM: Pınar, göze, küçük çağlayan EKE:1- Dahi, çok akıllı 2- Sahip, egemen 3- bakıcı, eğitici EKEÇ: Cana yakın ve çekici kız EKELİK: Deha, kıymet EKİM: 1- Ekin ekme eylemi 2- Yarım, ziraat EKİN: 1- Mahsul, tarla ürünü 2- tarlaya ekilip olması beklenen her türlü bitki EKİNCİ: 1-İkinci (erkek, ya da kız) 2- Rençber, çiftçi EKSÜK: Azlık, yokluk, yoksulluk EKŞİ: Eksi,eksik, azlık, yokluk EL: 1- İl, Ülke, Memleket 2- İlgi, bağlantı 3- Barış, Sukunet 4- Kolun, bilekten aşağısı ELA: (Ala) Renkli alacalı ELBAN: (İlban) Devletçi, devletine bağlı, sadık ELBİR: birl. El/Bir mec. Elbirliği, işbirliği, imece ELCEK: 1- Ekin biçme aracı 2- Munis, sessiz ELÇİK: Eldiven ELÇİ: 1- Devletine bağlı, devletçi 2- Devleti adına aracılık eden, haberci, temsilci ELÇİM: Demet, tutam ELÇİN: 1- Demet, bağ, buket 2- Ekin biçerken kullanılan bir alet 3- Devlet görevlisi, devletine bağlı ELDEK: 1- basiret, kabiliyet, eylem gücü 2- Yedek, elde bulunan ELDEM: 1-Alışkın, yetişkin 2- Sevimli, cana yakın 3- evcil koyun ELDÜZ: birl. El/Düz Yurtsever ELEZ: (Eliz)Arı,duru, temiz, munis, uyumlu Yakut destanlarında bekaret tanrıçası (Ulu Tuyun’un kızı) ELGAY: Yurtsever ELGİN: 1- Konuk, öncelik verilen kişi 2- Gurbetçi, yurdundan uzak ELGÖRMÜŞ: Gezgin, seyyah ELGÜN: Halk, avam, halktan kişi ELİBOL: Cömert, eli açık, sahi ELİK: Usta, eli yatkın ELİŞ: Usta, maharetli ELİTAŞ: Cimri, eli sıkı ELİTEZ: Becerikli ELKATMIŞ: birl. El/Katmış Ülke fethetmiş, algan ELKİN: 1- konuk 2- Yolcu ELÖVER: Yurtsever ELTUTAR: birl. 1- El/Tutar mec. Yardımsever, hayırşinas 2- Fatih, Algan ELVEREN: Olgunlaşan, yeterlilik kazanan EMÇİ: Doktor,eczacı EMEÇ: Amaç, gaye EMEK: 1- Gayret, cehd, zahmet 2- Güç, enerji EMEN: 1-Can, ruh, hayat 2- Ağaç dikmek için açılan çukur 3- meşe ağacı EMET: Sınır, mesafe EMGEK: Emek, zahmet, güçlük EMLEK: Duygulu, merhametli EMRE: (İmre) Düşkün, aşık, hayallerle yaşayan EN: (Yen)1- Derinlik, genişlik 2- Av 3-Kıyı 4- Arka ENÇU: Sükun,huzur,ruh derinliği ENDEŞ: Eşit, müsavi ENEÇ: Meyil, meyilli ENİK: (enük, enek)Genişçe, yayık ENGİN: 1- Genişlik, derinlik, yayıklık 2- ufuk, ufuk çizgisi ENİCUK: Hısım, kavim- kardeş ENİŞ: (Enuş) 1- İniş, yokuşun karşılığı mec. Rahata ve huzura erme 2- Uçlarda, ekstrem ENKİŞ: Tecrübeli, deneyimli, olgun ER: 1- Olgun,olmuş, ergin, yetişkin erkek 2- Asker, çeri ERÇE: birl. Er/Çe...Erkeğe yakışır biçimde ERÇİN: Ülkenin idari bölümlerinden her biri (İl, ilçe, kasaba vb.) ERDEM: ( Ertem) Fazilet, bilgelik, yücelik, hünerlilik ERDEMÇİ: Erdem sahibi ERDEMLÜ: Erdem sahibi ERDEN: Er parçası, erden olma ERDİN: Ermiş, olgun EREK: Erişilmek istenen, ülkü, hedef EREKLİ: (Ereğli) Ereği olan EREM: Müjde, iyi haber EREN: 1- Olgun, 2- Hür, bağımsız 3- Din ile bütünleşmiş ERENTÜZ: birl. Eren/Düz T...Tuva ve Çuvaş Türklerinde, “Terazi Yıldızı” EREZ: 1- Erişilen, mutlu olunan 2- Cesur, gözü kara, dayanıklı ERGEN: Olgun, deneyimli ERGENE: 1- Güçlülük, egemenlik 2- Maden dağı 3- Dağlar arasındaki geçit ERGENEKON: 1- Maden dağı 2- Dağlar arasındaki yurt ERGİ: Eriş, olgunluk, deneyim ERGİL: 1- Bilgili, deneyimli, yetişkin 2- Savaşçı, cengaver ERGİN: 1- Ermiş, olgun, irfan sahibi 2- Savaşçı, cengaver ERGUN: 1- Yumuşak huylu kişi 2- Hızlı koşan at 3- Argun ERİK: Ermiş, olgun, bilge, filozof, becerikli ERİKEN: Ermiş, olgun, bilge ERİM: 1- Müjde, iyi haber 2- Felsefe, derin bilgi 3- Vade, zaman ERİNCİK: Mahçup, utangaç ERİNÇ: 1- Olacak, olması gereken, kaçınılmaz sonuç 2- Nimet, bolluk ERİŞ: Gaye, erişilmesi istenen ERİŞEK: Ülkü, gaye ERİŞEN: Ulaşan, vasıl olan ERİŞKİN: Olgun, kamil, ermiş ERK: 1- Güç, kudret 2- İktidar, erklik, hükümranlık 3- Bağımsızlık,egemenlik ERKE: 1- Egemen, güç 2- İşve, naz, cilve 3- Çekicilik, çekiciliği kullanma istek ve yeteneği Türk mitolojisinde, Ülgen’in dokuz kızından biri ve namus tanrıçası ERKELİ: Egemen ERKEM: Nazlım, işvelim, edalım ERKİ: 1- Güçlü, egemen, erke 2- Atik, çevik ERKİN: 1- Bağımsız, otorite tanımaz 2- Başına bıuruk, kendi bildiğini okuyan 3- Sürekli, süreklilik ERKİNDİK: Erkinlik, bağımsızlık, hürriyet ERKLİG: Egemen, kuvvetli, şevkatli ERKMEN: 1- Bağımsız, başına buyruk 2- Bekar, evlenmemiş ERLİK HAN: birl. Erlik/Han Şamanist gelenekte “Cezalandırma Tanrısı” ERMAN: 1- Erdemli, güç, mert 2- Kutsal, mukaddes ERMİŞ: Olgun, müdrik ERNEK: Küçük parmak, serçe parmağı ERSE: Ermesi, olgunlaşması istenen ERSİN: 1- Uzun ömürlülük dileği 2- Olgunluk, bilgelik dileği ERSÜ: Fazla, çok fazlalık ERTE: 1- Seher, şafak 2- Yarın, gelecek, sonraki, halef ERTEGİ: Destan, lejant ERTEN: Tan, şafak ERTİK: Meslek, sanat ERTİM: Olgun, erişkin, bilge ERTİN: 1- Mahsun, hüzünlü 2- Kendine yeten ERTİNGÜ: 1- Olağanüstü, fevkalade 2- Efsane, mit ERZENE: Doruk, zirve, en üst ERZİ: Veli, vasi, yönetici ERZİK: 1- Asıl, ana, temel 2- Soylu ve yiğit ESBOL: birl. Es/Bol ...Çok zeki, çok akıllı (Usu-bol) ESE: 1- Mutluluk, sağlık 2- Yel, esinti ESELİK: Selam, selamet ESEN: 1- Sağlık, selamet 2- Yel, yumuşak yel ESENLÜ: Esenli, sağlıklı ESER: Esinti, yel ESİ: Yel, esinti ESİM: Esinti ESİN: 1- Esinti, yel 2- soluk, sağlık, nefes 3- İlham ESİNTİ: Yel, hafif yel ESİRGEN: 1- Arkadaş, dost, yaren 2- korunan, yakınlık duyulan ESİRGENÇ: Nazlı, nazenin ESİRKİŞ: Merhamet, acıma duygusu ESKİN: Yel, yel alan ESLEK: 1- Yumuşak başlı, uysal 2- Selam, selamet ESNEK: Uzayan, genişleyen, esen ESRİGÜN: birl. Esri/Gün...fırtına ESRİK: Mecnun, kendinden geçmiş ESRİMİŞ: Kendinden geçmiş ESTELİK: Yadigar, hatıra ESTİ: Yel, esinti EŞİM: Çalışkan, becerikli EŞİNGEN: 1- Çalışkan 2- Eşit, müsavi EŞİTGEN: İşitken, işiten, dikkatli EŞKİN: 1- Hızlı, atik 2- Dayanıklı, metin 3- Rüzgarlı bölge, rüzgar alan bölge EŞLİK: Dost, yaren, refik ETGÜ: 1- İyi, iyilik 2- Etki, şiddet ETİGE: Öğretmen, mürebbiye ETİL: İtil- idil ETİNGÜ: Olağanüstü, fevkalade ETİZ: Yüksek, ulu EVCİL: Evine bağlı, evcimen EVCİM: 1- Evcimen, evcil 2- İşgüzar, hamarat EVCİMEN: Evine bağlı EVCİMİK: Ekonomist, muktesit EVDEŞ: Hanım, erkeğin eşi EVGİ: İvedi, acele EVGİN: 1- Aceleci, telaşlı 2- Evcil, evine bağlı EVİN: Cevher, öz, nüve EVİRGEN: 1- Tedbir, tedbirli 2- Dönüşüm, çevirim EVREN: 1- Kainat 2- Ejderha, canavar 3- Baht, talih EVRENSEL: Evreni kaplayan, evreni içine alan EYGİ: İyi, salih, temiz EYGİŞ: İyi kişi, iyi insan EYGÜ: İyi, iyice EYİN: Vücut EYİNÇ: Refah, mutluluk EYLEM: 1- İş, iş görme, çalışma 2- Etkileyici davranış 3- Durdurma, önünü kesme EYLETMEZ: Amansız, aman vermez EYLETÜR: İyilik sahibi, cömert EYLİK: İyilik, yardım, iane EYMEN : 1- Alçak gönüllü, mütevazı 2- Yardımsever, hayırşinas EYMÜR: (Eymir) İyilik sahibi, hayırşinas EYTEMİŞ: Güzel konuşan, tatlı dilli, hatip EYÜGE: İyi,iyice EZDİ: Ezen, ezici, baskıcı EZGİ: 1- İyi, iyilik, 2- Uyum, ahenk 3- Acı, üzüntü 4- Name, hoş sada EZGİN: Ezik, ezilmiş, acı çekmiş, mahzun EZİLGEN: Mazlum, zulüm görmüş EZİM: 1- Belirti, iz 2- Zorunluluk, mecburiyet EZİNÇ: 1- Belirti, iz 2- Ezginlik, mahzunluk Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________ #Somalı

01.12.2013, 21:31	#7 (permalink)
Devturk Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Türkçe İsimler (H) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER Türkçe'de h harfi yoktur. Ancak zamanla "K" harfi ile başlıyan bazı kelimeler H harfi ile başlamıştır. HAN:1- Devlet başkanı 2- Kağana bağlı, özerk devlet başkanı 3- beylik başkanı, yönetici HANIM: 1- Han’ın dişisi 2- Soylu kadın 3- Han’ın evdeşi (Hatun) 4- Türk töresinde, kadınlara olan saygıyı ifade eden genel bir sıfat HANLI: Yurttaş, Bir Han’a bağlı kişi, Bağımsız bir devletin mensubu HATUN: (Katun) 1- Kağan’ın evdeşi, kraliçe 2- Saygı duyulan, görgülü hanım Türkçe’deki, kadın sözcüğü buradan gelir. HOMAR: (Humar) Yakışıklı, çekici, güzel, süslü, fiyakalı HUN: (Kul) Koyun, koyunlu HUŞ: Bir çam ağacı türü Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________ #Somalı

01.12.2013, 21:32	#8 (permalink)
Devturk Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Türkçe İsimler (I) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER IDAÇU: Muhafız, koruma IDUĞ: (Iduk) Kutsal, tanrısal IĞAÇ: 1- Ağaç, ağaçlıklı bölge 2- Fersah IĞAR: Kıymetli, ağır IĞDIR: 1- İyi, hoş, hoşluk 2- Yetkin, ehil IĞIRCIK: Fecir ILAÇIN: Laçin, şahin kuşu ILANKU: 1- Kıvrak, atletik 2- Ulu, Ululanmış, yüce ILDIR: 1- Ürküt, ürkütücü 2- Berk, sert ILDIRIM: Yıldırım, berk ILDUZ: Yıldız, necm ILGAR: 1- Gayret, cehd 2- Atın, dört nala gitmesi hali ILGAT: Kapalı, müphem, belirsiz ILGIM: Serap ILGIN: Hoş kokulu bir bitki ILGIT: Ilık, tatlı, sakince, yumuşakça ILICA: 1- Ilımlı, ılık, ılıkça 2- Yunak, hamam ILIK: Soğukla sıcak arası ILIMAN: 1- Ilık, ılık hava 2- Uyumlu, sakin, mutedil ILKI: 1- At yavrusu 2- At sürüsü ILKICI: At çobanı IMIRGI: Taze, körpe IMRAĞ: (Imrak, İmre, Emre) Aşık, şayeste, geçkin INAÇ: Yar, canan INAK: 1- Han ve Kağanlara yakın olan kişi “Hasbey” 2- Gamsız 3- Canan, yar IRAZ: (Irıs, uraz) 1- Baht, talih, mutluluk 2- Cesaret, gözü pek olma IRGA: Talihli, şans, şanslı IRIM: 1- Büyü, efsun 2- İçinden su akan toprak, arazi IRLAYU: Irlayan, yırlayan, akarak uzaklaşan, ırmak IRMAK: Akarsu ISIK: (Issıg-Issık) Isı, sıcaklık, hararet ISIYEL: birl. Isı/Yel...meltem ISRIK: Okşayıcı, sarıcı, ısıtıcı ISSIK: Isık, ısı ISSIZ: Soğuk, tenha, cansız, kimsesiz ISTIK: Sıcak, ılıman IŞBARA: 1- Çalışkan, hamarat 2- birl. Isı/Bora IŞIK: Aydınlık, nur IŞIL: Yarul, nur, ziya, ışık parıltısı IŞILTI: Işık parçası IŞIN: Güneş parıltısı, ışık parıltısı, yansısı IYIŞ: Armağan, hediye, ihsan Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________ #Somalı

01.12.2013, 21:32	#9 (permalink)
Devturk Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Türkçe İsimler (İ) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER İBAR: Parfüm, koku, misk İÇ: 1- Öz, görünmeyen yan, bir nesnenin öz yapısı 2- İçerde kalan kısım, iç kısım İÇBUYRUK: birl. İç/Buyruk Saraylardaki iç hizmetle görevli kişi İÇEN: (İçin) İçli, duygusal İÇER: İçeride, kapalı, mahfuz İÇERGE: (İçergu) İçten, samimi İÇGE: İçeri, içerde, dahili İÇGELİK: birl. İç/Gelik ..İçten gelen, doğal davranış, samimiyet İÇGER: İçe alan, içe bağlayan, tabi kılan İÇGİN: İçli, içten, samimi İÇİGEN: 1- İç geçiren, içli 2- Sabırsız, aceleci İÇİK: 1- İçli, duygulu 2- İçerde, dahilde, devlete tabi İÇİM: 1- Duygu, hassasiyet 2- Yudum, yudumluk İÇİNGİR: İçli, hassas İÇİT: İçilecek nitelikte, içimi güzel İÇKUR: Savaş meydanı İÇLEK: İçli, narin, hassas İÇLİ(K): Duygulu, hassas İÇTEN: Samimi,açık, dürüst İÇTENLÜK: Samimiyet İDE: (Ede, İdi) Ululuk, nüfuz, kudret İDEGE: Ulu, nüfuz sahibi, edici, yapıcı İDEGER: Eder, yapar İDEKLİ: Yapıcı, edici, güçlü İDER: 1- İzci, takipçi 2- Yapan, yapıcı, edici İDGÜ: 1- İyi, güzel 2- Tanrısal, mübarek İDİ: (İdik) 1- Tanrı, rab, sahip, efendi 2- Tanrısal, Tanrıdan gelen, mübarek, kutlu İDİKUT: birl. İdi/Kut...Kut sahibi, Tanrıdan gelen, Tanrıya yakın, Tanrıya benzer, Tanrı tarafından görevlendirilmiş vb. anlamları içeren ve Uygur kağanlarının büyük çoğunluğunun kullandığı bir unvan İDUK: İdi, Tanrısal, mübarek İGAN: Yıkan, yıkıcı, deviren İGİT: 1- Yiğit 2- Bakıcı, eğitici İĞDİ: (İğdir) Yetkin, ehil, iyice İĞREK: Saf, temiz, duru, arı İĞSEN: Kayıtsız, ilgisiz İĞSİZ: Salim, selametli İKİNÇ: İkinci İKİZER: İkizlerden her biri, benzer İKŞİT: Yürekli, bagatur İL: 1- Doğuş, oluş, oluşum 2- Bitişme, bütünleşme, doku 3- Devlet 4- Yurt, yer, konak, memleket,diyar 5- Halk, ahali, insan topluluğu 6- Barış, sulh İLAÇAN: birl. İl/Açan ..İl almış, fatih, algan İLAÇİN: Laçin, şahin İLBAY: birl. İl/Bay .. Vali, bakan, beylerbeyi İLBEY: birl. İl/Bey Otmanlılar döneminde asker toplayıp, onların eğitim ve lojistiğini sağlayan kişilere verilen bir unvan İLBİ: Büyü, sihir İLBİLGE: birl. İl/Bilge ( Devlet yönetiminde bulunmuş ve devlet tecrübesi olan) İLBİLİG: 1- Devlet bilgisi ve deneyimi 2- Devlet arşivi İLBİLMİŞ: birl. İl/Bilmiş Yurtsever, yurduna bağlı İLÇİ: Devlete hizmet eden, devletin hizmetinde olan İLÇİN: Devlet görevlisi, devlete iş gören İLDAŞ: Yurttaş, hemşehri İLDEM: Pişman, nadim İLER: Oluşum, bitişim İLEY: Civar, etraf İLGEN: Kanıt, delil, ispat İLGERÜ: 1- İleri, ileride 2- Doğu, doğudan 3- Bolluk, refah İLGEZDİ: birl. İl/Gezdi, Gezgin, seyyah İLGEZER: birl. İl/Gezer, Gezgin İLGİ: Bağlantı, bitişim, alaka, özen İLGİK: Barışsever, barışçı İLGİNÇ: İlgi çeken, ilgi duyulan,enteresan, sıra dışı İLGİR: Barışçı, barışsever İLGÖRMÜŞ: birl. İl/Görmüş, Gezgin İLGÜ: Amaç, hedef İLGÜY: Nazlı, nazenin İLHAN: birl. İl/Han...Bölge Hanı, Kağanlığa bağlı özerk han İLİDİ: Yarar, fayda İLİG(ğ): 1- Ünlü, tanınmış, meşhur 2- İlk, birinci, başlangıç, ortaya çıkış İLİK: İlk, birinci, önce İLİNGİ: Devletine bağlı, devletinin hizmetçisi İLİŞ: Bitişik, yakın İLK: Başlangıç, doğuş, çıkış, öncelik İLKE: (Ülke) Kurucu, yapıştırıcı, oluşturucu..(Günümüz Türkçe’sinde,”prensip, düstur” anlamında) İLKİ: ilk, ilkin, birinci İLKİN: Birinci, öncelikli İLKUŞ: birl. İl/Kuş Kartal türü bir avcı kuş İLLİ: Bağımsız, özgür, devleti olan İLMEN: Devletç devletine sadık İLSİRET: birl. İl/Siret ..Düşmanın devletini yıkıp, esir eden, devletsiz bırakan İLTEMİŞ: birl. İl/Demiş ..Yurtsever İLTER: Yurt koruyucusu, yurduna sahip çıkan, yurtsever, yurdunu toparlayan İLTERİM: birl. İl/Terim İLTERİŞ: birl. İl/Teriş, Yurdunu ve budunu derleyip, toparlayan, bir aya getiren ve yücelten İLTÖRE: birl. İl/Töre, ..Devlet geleneği İLTUTMUŞ: birl. İl/Tutmuş, Algan, fatih İLUN: 1- Ulu,yüce 2- Soylu 3- Genç, cıvan İLYIĞDI: birl. İl/Yığdı, Algan, fatih İME: Em, çare, derman İMEÇE: Birliktelik, emek ortaklığı İMEN: 1- Emen, can, ruh 2- Kayın ağacı İMER: Hayırsever, iyilik sahibi İMGE: 1- İyi, yararlı 2- İz, belirti 3- Tasavvur, zihinsel sembol İMİŞÇİ TUNGATAR: birl. İmişçi/Tunga/Tar..Kaplanlarla dövüşen cesur kişi İMRAG (imrağ-İmrak): Aşık, derviş, dost İMRE (Emre-İmrağ): 1- Ağabey,ağa 2- Beylerbeyi 3- Aşık, derviş, dost İMREN: İmrenmekten...imrenilen, iç geçirten İNAK: 1- Kardeş, kardeş çocuğu 2- Han ve beylerin en güvenilir adamı ve yardımcısı İNAL: 1- Soylu, Kağan yada Hanların ana tarafından akraba 2- Anası Kağan yada Han soyundan olup babası kara budundan, halktan olan kişi 3- Avrupa’daki, kont, baron vb. unvanların Türkçe’deki karşılığı 4- Emin ve güvenilir kişi İNALÇIK: Küçük İnal T...1- Uygur kağanlığı dönemi bey ve komutanlarından 2- Haverezmler devleti bey ve İNAN: İman, inanç 2- Kural, akide 3- Emniyet, güvenlik İNANGU: İnanılan, güvenilen, mutemet İNANIR: İmanlı, inançlı İNCE: Hafif, yeğni, nazik İNCESEN: Huzur ve güvenlik, sükunet İNCİ: (Yinçi, yinçgü) 1- işve, naz,eda 2- Sessizlik, ıssızlık 3- İstiridye türü deniz kabuklusundan çıkan tane, takı İNÇGÜ: İnce, narin İNER: İnmek...den mec. Alçak gönüllü, mütevazı İNERBAŞ: birl. İner/Baş mec. Alçak gönüllü İNİ: Kardeş, karındaş,kayın birader İNİSİ: Küçük erkek kardeşi İPAR: Parfüm, misk İPEK: (Yipek) İpek böceğinin ipeği (İp...kökünden) İRÇİ: 1- Yırcı, halk ozanı 2- İr.ik, iricik 3- Yirçi, yerci, toprak sahibi İRÇİK: 1- İricik 2- Er, küçük er İREN: 1- Sert, katı2- Araç, vasıta 3- Ürek, yürek İRENÇİN: 1- Bağımsız, başına buyruk 2- Güçlü, dayanıklı İRGE: 1- Yırlama, söyleme, okuma 2- Ergin, olgun İRGİN: (İrge) Uygurlar ve Karluklar dönemi memuriyet unvanlarından İRİK: Sert, katı, iri İRİM: Müjde, iyi haber İRİS: 1- Kurtuluş, hürriyet 2- Iras, ıraz Türk mitolojisindeki tanrıça adlarından “kötü ruhları kovup, tamuya gönderen tanrıça” İRKİL: 1- Ululuk, heybet, cesaret 2- Aksakal,kam, baksı İRKİN: Olgun, bilge, ulu İRKİT: Ürküt, ürkütücü, heybetli İRKLİ: 1- Güçlü, muktedir 2- Yüksek dereceli memur İRNEK: (Emek) Serçe parmak İRŞİ: Peri, peri kızı İRTEGÜN: birl. Erte/Gün Sabah İRTEM: 1- Erdem, fazilet 2- Marifet, hüner İRTİŞ: Hüner, hünerlilik İRTÜK: Değer, kıymet İSEN: 1- Esen, yel, rüzgar 2- Doğa, tabiat 3- Açık, net, sahih İSTEK: İsteyiş, arzu İSTEM: İrade, dileme erki İSTEMİ: İstem, irade, dileme ve buyurma erki İŞBARA: (iş, devinme, davranma) Bara /Var, varlık) birl. İş/Bara İŞÇEN: İşgüzar, hamarat İŞGÜN: (İçgün) Kızıl yapraklı bir yayla çiçeği İŞİM: (İçim) İçtenlik, samimiyet İŞİTGEN: İşitici, dinleyici,öğüt dinleyen İŞLEK: 1- İdmanlı, eğitimli 2- İşgüzar, çalışkan İTBARAK: birl. İt/Barak (Barık, baraka) Türk mitolojisinde adı geçen köpek İTGÜÇİ: İteleyen, itici, yapıcı, destekçi İTİK: Yetik, yetkin, uzman İTİMGEN: İteleyen, itici, destekçi İTMAÇ: Alet, edevat, takım İTMİŞ: (Etmiş) Yapıcı, uzman, uzmanlaşmış İVECEN: Aceleci, telaşlı İVGİN: (Evgin) Ateşli, sabırsız, telaşlı İYBA: Utangaç İYE: Güç, kudret, erklik, sahip olma İYEUZA: birl. İye/Uza, Güçlü, egemen ve uzman İYİ: İyi, yararlı ve uğurlu İYİK: 1- İyi, uğurlu 2- Heves İYİM: 1- Güzellik,hüsn-i niyet 2- Dost, canan, yaren İYİMSER: Olayları iyi gözle gören ve yorumlayan İYNEM: Dost, ahbap, yaren, canan İZ: Basma, ezme, sıkıştırma, kesmek, yarmak...bildiren kökten; yarık, yara, kalıntı, belirti Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________ #Somalı

01.12.2013, 21:34	#10 (permalink)
Devturk Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Cevap: Türkçe İsimler K) HARFİYLE BAŞLAYAN TÜRKÇE İSİMLER KAAN : (Kagan) Kagan sözcüğünün Moğol ağzındaki söylenişi KABA: Büyük, iri, şişkin KABAK: 1- Kapalı, kabuklu 2- Kabarık KABAL: Kapalı, zindan, mahpus KABAMIŞ: Kapalı, güçlü, mahfuz KABAN: 1- Kapan, kapıcı 2- Kabarık, asi, isyankar 3- Dik yokuş KABAR: 1- Kabarık, asi, kabadayı 2- Kapan KABARTU: Şişik, kabarık, kabarcık KABIŞ: Kavuş, kavuşma, birleşme, toplanma KACIR: Kaçır, kaçırıcı, korkutucu, ürkütücü KAÇ: (Kaçı, kaş) Kaçan, koşan KAÇAĞLI: Kaçaklı, kaçıcı, koşucu KAÇAN: 1- koşan, kaçan 2- Vakit, saat, vade KAÇGAR: (Koçgar,kaşgar) 1- Koç gibi, koç yiğit 2- koç başı KAÇIR: Kaçıran, kaçırtıcı KAÇIRA: (Kaçır) 1- Kaçıran, ürküten 2- Çalışkan, aktif KAÇMAS: 1- Kaçmaz, ürkmez, korkmaz 2- Evcil, munis KAÇUT: 1- Savaş, dövüş 2- Kısa mızrak, kargı KADAGAN: Buyruk, ser, emir, komut KADAK: (Katak,Katık) 1- Katı, sert 2- Mıh, çivi 3- Armağan, hediye KADAŞ: Arkadaş, yaren, yakın KADIR: (Katır) mec. Güçlü, dayanıklı, metin, inatçı KADIRCA: Katır gibi KAGI : (KAKI) Öfke, şiddet KAĞAN: İmparator, hanların hanı KAĞANLI(G) : İmparatorluk, imparatorluğa mensup olma KAĞBA: Koruyucu, muhafız KAKIĞAN: Öfkeli, gözü kara KAKINÇ: 1- Kılıç ve kargı hamlesi 2- İhtar, ikaz 3- Hiddet, öfke KAKIZ: Gözü pek, hiddetli KAKŞA: Seri, aceleci, hızlı KAKUMAKLU: Gazaplı,şiddetli KAL: Ulu, saygıdeğer, hatırı sayılır KALABA: 1- Ulu, saygıdeğer 2- Sayıca çok, kalabalık, bolluk KALAKLI: Ulu, yüksekte KALANÇA: Bakiye, arta kalan, artık KALÇAV: Şakacı, nüktedan KALDUN: Kalan, artan, bakiye KALGAN: (Kalkan) Ok, kargı, kılıç gibi savaş aletlerine karşı koruma sağlayan siperlik KALGAY: Veliaht, şehzade KALIN: 1- Sert, dayanıklı 2- Mal, servet, varlık 3- Çeyiz 4- Yararlılık, fayda KALINGU: (Kalın) Kalıng, güçlü, dayanıklı KALISIZ: Şüphesiz, kararlı KALMUK: Güç gösterisi, güçlülük, kabadayılık KAM: Şamanist gelenekte, ulu kişi (Hekimlik, filozofluk, büyücülük, duacılık dahil olmak üzere, oba ya da oymakların, her türlü sorunuyla ilgilenen kişi) KAMALAG: Sedir ağacı KAMAN: 1- Kuman, kumanlı 2- Gözü kara, cesur, aman vermeyen KAMAŞIG: Melez, karışmış KAMAZ: Sarsıcı, sallayıcı,ürkütücü KAMÇI: Kırbaç KAMDU: Para yerine geçen eşya, emanet KAMŞAT: Şaşırtıcı, ürkütücü KAMU(Ğ): 1- Bütün, tam, hep 2- Halk, ahali 3- Destek, dayanışma KAN: 1- Soy, sop, kaynak, can, canlılık, soyluluk 2- Damarlardaki sıvı 3- Kağan, han KANAT: 1- Tüy, telek 2- Taraf, yön, cenah KANCI: 1- Kan güden soylu 2- Kanıcı, kanmış, inanıcı KANDI: İnançlı, kanık KANDUK: (Kanduk) Kandı, kanık KANDUKYURT: birl. Kanduk/Yurt Gurbet KANG: (Kang, kan) Kan, soy, ata KANGSIK: 1- Kardeş gibi..kardeş yakınlığında 2- Üvey kardeş KAYNAK: (Kanak) mec. Soylu KANIĞ: 1- Kanmış, kanık 2- Sevinç, neşe KANIK: 1- Kanma, inanma, kabul, ermek 2- Sevinç, neşe KANIŞ: Kandırış, cilve, işve KANITGAN: Şevk veren, kan kaynatan KANK: 1- Kan, soy 2- Ata, baba KANKLI: Soylu, soyu sopu belli, kanlı KANLI: Soylu KANTIK: 1- Kandırıcı, işveli 2- Uzakta, gurbette olan KANYUMAZ: birl. Kan/Yumaz (Yumak, yıkamak...dan) KAPALAN: Kaplan KAPAR: 1- Akıl, can, ruh 2- Kalkan, zırh 3- Kapan, tuzak KAPGAN: 1- Kanlı, soylu 2- Kalkan, zırh 3- Algan, fatih 4- Kaplan 5- Kapan, tuzak KAPGIŞAY: Saf, sade, halis KAPKIR: Hassas, imtizaçlı KAPLAN: Kapan, kedigillerden bir yırtıcı hayvan KAPURTU: Kabartı, kabarık, kabadayı KAR: Kar tanesi KARA: Siyah renk, ak’ın karşıtı Ancak...Bu sözcükte de Türkçe ad ve sıfatlar arasında özel bir yere sahiptir. Çünkü birçok mecaz anlamı içinde barındırması ilgi çekicidir. Birçok birleşik adın, başında ya da sonunda kullanılabildiğinden, çeşitli anlam değişiklikleri de ortaya çıkabilmektedir. Bu yüzden, içerdiği tüm anlamları açıklamakta yarar vardır. Bu durum,ayrıca Türklerin, sosyal yaşamlarında, renklere ne derece önem verip, ne derece zengin anlamlarla bezediğinin de önemli ipuçlarını verecektir. Örneğin: Ak:Temizlik, güzellik, soyluluk, merkez. Gök(mavi): Kutsallık, özgürlük, Kızıl(kırmızı): Dikkat, özen,tedbir, değişiklik, devrim, şiddet. Yeşil: Doğum, tazelik, huzur, sükun anlamlarını içinde barındırmaktadır. Renklerle yönler de anlatılabilir. Ak: güney, Kızıl: Doğu, Sarı: Batı, Kara: Kuzey yönlerini anlatır. Kara’nın öteki anlamlarına gelince: 1- Güç, şiddet 2- Olağanüstülük, harikuladelik 3- Ululuk, büyüklük, ulaşılmazlık 4- Cesaret, atılganlık, yiğitlik 5- Yas, keder, üzüntü, ölüm 6- Fakirlik, sıradanlık, (soylu olmamak) 7- Kötülük, bela, uğursuzluk 8- Esmer ten, yanık ten 9- Aşırı soğuk, kış KARAALMAZ: birl. Kara/Almaz..Namuslu KARABAŞ: birl. Kara/Baş 1- Evlatlık 2- Kul, köle KARABATAK: birl. Kara/Batak...Bir deniz kuşu KARACA: 1- Karaya çalan, esmer 2- Gözü kara, cesur, şiddetli 3- Bir ceylan türü 4- Halktan soylu olmayan KARACIK: 1- Esmer, kar tenli 2- Gözbebeği KARAÇIL: Kumral, karaya çalan KARAGA: Karga, kuzgun KARAĞLI: 1- Yaslı, matemli 2- Bakışları etkileyici KARAHAN: birl. Kara/Han 1- Türk mitolojisinde “Tanrılar Tanrısı” 2-Devletlerinde, soylu olmayıp, kara budundan (halktan) biri olarak devlet kuran kişilerin takındığı unvanlardan KARAK: 1- Kara/Ak 2- Gözbebeği 3- Bakış, nazar KARAKÇI: 1- Gözlemci, bakıcı 2- Karakeçi KARAKIRK: birl. Kara/Kırk (..Kırk sayısı da, üç ve dokuz gibi, Türklerin uğurlu sayılarındandır.) KARAKITAY: birl. Kara/Kıtay (Çinliye benzeyen, Çinlilerle kanı karışıp, melez olmuş) KARAKOL: birl. 1- Kara el 2- Gözetleme yeri, gözetim alanı KARAKUŞ: birl. Kara/Kuş (Mizan Yıldızı) KARAKÜNE: Kara gün KARAL: Vade, müddet KARAMIŞ: Bakmış, görmüş, açık göz KARAMAN: 1- Kara tenli 2- Yiğit, gözü kara KARANÇI: Bakıcı, gözlemci KARAOTAĞ: birl. Kara/Otağ Eski dönem, toy ve şölenlerde, çocuğu olmayan beylerin oturduğu kısım, tribün (...oğlu olanlar,Ak otağa, kızı olanlar kızıl otağa, konuk edilirlerdi.) KARAOZAN: birl. Kara/ozan (halk ozanı) KARASAGU: ağıt, mersiye KARASÜYÜK: birl. Kara/Süyük (kemik) (avam, halktan) KARAŞAMAN: birl. Kara/Şaman T...Şamanist gelenekte, kötü ruhlarla uğraşan şamanlar KARAŞIN: Esmer, karaya çalan KARAUL: Bakış, gözlem yeri (Karakol sözcüğü buradan gelir) KARAÜREK: birl. Kara/Yürek Cesur, korkusuz KARAV: Bakış, nazar, bakan KARAVUL: (Karaul) 1- Gözcü, keşif kolu 2- Muhafız KARAY: yardımcı, yararlı, yardımsever KARAYIŞ: bakış, bakan KARAYİR: birl. Kara/Yer (kara toprak) KARÇAK: 1- Pençe 2- Büst, yarım heykel KARÇIGA: Bir şahin türü KARDAŞ: Kardeş, kardeş yakınlığı KARGI: Mızrak KARGIN: Meşbu KARGUY: 1- Bir atmaca türü 2- Gözetleme kulesi, dağ başlarına yapılan yüksek yapı KARIK: Karışık, melez KARIKSIZ: Saf, temiz, karışık olmayan KARIMIŞ: karışık, karışmış KARINÇIK: Bakış, nazar, göz kaçamağı KARINDAŞ: 1- Kardeş, kardeşlik 2- Kız kardeş, bacı (Kazak ve Kırgızlarda) KARLIGAN: karlar eriyince açan bir dağ çiçeği KARLIK: Karlı arazi, karlı dağ KARLU: Karlı, kar almış KARLUGAÇ: Kar çiçeği KARMAS: Karıştırmaz (Soyunu, neslini) KARŞI: Karşıt, zıt KARŞIT: Karşı Türk mitolojisinde, Ülgen’in yedi oğlundan biri ve Temizlik Tanrısı KARTAL: İri kanatlı avcı kuş (Karatal) KARUÇ: 1- Karış, karışık 2- Kara uç KARYAĞDI: birl. Kar/Yağdı (...Doğumu, kar yağdığı sırada olan) KASAR: 1- Keser 2- kasıntı, afili 3- Fırtına KASMIŞ: Afili, fiyakalı, kasıntı KAŞ: Kaş, korkusuzluk, cesaret KAŞGAR: Cesur, üstün vasıflı KAŞKA: 1- Yiğitlik, mertlik 2- Üstün vasıflılık 3- Dayanıklılık, metanet KAŞUK: Dayanıklı, metin KATAK: Katı, sert KATAN: 1- Sert, katı 2- Saplayan, (Kargı, ok) 3- Ekleyen, artıran KATGI (katkı): 1- Katı, sert, haşin 2- Yarar, yararlılık 3- Neşe, şenlik KATGIÇ: Katı, sert, dayanıklı, haşin KATI: sert, dayanıklı, haşin, güvenli, adamakıllı, etraf KATLICAK: Katıca,sertçe,şiddetli KATIGU: Çalışkan, gayretli, azimli KATIĞDI: Çok katı, şiddetli, kuvvetli KATIK: 1- Katı, sert, güçlük, şiddet 2- Katılan, katılım 3- Ekmek, yemek KATILGAN: Dayanıklı, metin, sert KATILIK: Güçlük, sertlik, dayanıklılık, haşinlik KATIRAK: Katıca, haşince KATIYEL: birl. Katı/Yel (Kuru rüzgar) KATIZ: 1- Ağaç kabuğu 2- Tarçın KATLAV: Zırh, siper KATLIG: Katılık, sertlik KATMIŞ: 1- Saplamış 2- Katılaşmış 3- Eklemiş KATUN: (Hatun) İmparatoriçe, Kağan eşlerine verilen bir unvan. (Kadın sözcüğü buradan gelir) KAVAN: Kovucu, defedici KAVÇIN: Konuk, kısa süreli misafir KAVŞIT: 1- Kavuşma, vuslat, kavuşulan yer KAVURT: 1- Kurt 2- Haşmet, ihtişam 3- Dayanıklılık, kalıcılık KAVUŞ: 1- Menzil, kavuşulacak yer 2- Buluşma, buluşma yeri KAY: 1- Tipi, kar fırtınası 2- Masal, hikaye KAYA: Taş bloğu mec. 1- Sertlik, sağlamlık, yıkılmazlık, dayanıklılık 2- İhsan, inayet KAYAK: Kayık, sandal KAYALAK: 1- Kayık, sandal 2- kaya, kayalık KAYAN: 1- Çığ, çığ kümesi 2- Sel, sel suyu KAYAR: 1- Sel, sel suyu 2- Gurur, onur KAYAŞ: Hısım, akraba, kavim kardeş KAYÇI: Masalcı, destancı KAYDU: 1- Katı, sert, şiddetli 2- Kaygı, hüzün 3- Sel, sel suyu KAYGAÇ: Kayık, sandal KAYGAŞ: Mucize, olağanüstülük KAYGIN: 1- Üzgün, kaygılı 2- İsyankar, isyan halinde KAYGU: Kaygı, endişe, titizlik KAYGULU: Kaygılı, mahzun KAYGUN: Mahzun, üzgün, müteessir KAYGUSUZ: Vurdumduymaz, gailesiz, umursamaz KAYI: 1- Sel 2- Kar fırtınası 3- Muhkem, iyi korunan KAYIR: 1- Kayırma, hamilik, destek 2- Heybet, gösteriş 3- Azim, kararlılık KAYIRGAŞ: 1- Deste, demet 2- Kayırıcı, koruyucu KAYIRMIŞ: Kayıran, kayırıcı, destekçi KAYIRŞI: 1- İçli, merhametli 2- Karşı, muhalif, hizip KAYITGAN: Dik başlı, boyun eğmeyen KAYITMAS: Adil, adaletli KAYMAS: Adaletli, düzenli KAYNAK: Pınar, göze KAYNAR: 1- Pınar, göze 2- Ateşli, kızgın KAYNARCA: 1- Kaynak, pınar, menbaa 2- Ilıca, banyo KAYRA: Yardım, inayet KAYRAL: Yardım, destek KAYRALDIĞ: 1- Destekli, torpilli 2- Eli açık, cömert KAYRIM: Arka, destek, inayet KAYRU: Geri, arka, destek KAYTAG: Aldatıcı, adaletsiz, hilebaz KAYTBAY: Adil, adaletli, hakkaniyetli KAYTMAZ: Adil KAYTUN: Yardımsever KAYURTAR: Kurtarıcı, yardımsever KAZAK: 1- merkezden uzak kalan 2- Otoriteye bağlı olmayan,başına buyruk 3- Gezgin KAZAN: 1- Kazanç, kazanım, birikim, artı değer, bolluk 2- Kızan, kızgın KAZANCUK: 1- Kazanç, kar, getiri 2- Yemek kazanı, tencere KAZANÇ: Gelir, kar, artı değer, getiri KAZGAN: Kazan, kazanç KAZILIK: 1- Kazık 2- Kazma aleti 3- Kızgın, celalli KAZIRGAN: Şamanist gelenekte, kötü ruhların, doğruluğa gelmesi için,geçici bir süre için kaldığı ateş çukuru. Bir nevi cehennem KAZU: Nimet, kazanç KAZUK: (Kozu, Kazık) 1- Kazma 2- Kazık, sırık KEBEK: Kabuk, ağaç kabuğu KEBENÇ: İtimat, güven, hoşnutluk KEBENÇÜ: Hoşnut, bahtiyar KEÇİG: 1- Geçit, köprü 2- Mutlu, sevinçli KEÇİKLİĞ: Mutlu, sevinçli KEÇİR: Bağışlayıcı, affedici KEÇÜRGEN: Bağışlayıcı, affedici KEDİMLİG: 1- Zırh, demir ağ 2- Giyimlik, giysi KEKMEN: Olgun, ergin, ermiş KELEŞ: Alımlı, yakışıklı, cıvan KELEZTİ: Hayal, serap KELGİN: Gelgin, suyu kabaran ırmak KELİŞTÜ: Olgunluk, gelişim, suhulet KELTEÇİ: Gelici, gelecek olan, halef KEMEÇ: Asker, askeri görevli KENÇEK: (Gençık, Genç) KENÇLİYÜ: Oğuz beylerinin, özellikle güz kurultayların dan sonraki toy ve şölenlerde, kendi mallarını yağmalatıp, halka dağıtılması için kurdukları büyük sofra. Yağma sofrası KENDÜZ: Nefs, can, ruh KENEŞ: İstişare, müşavere LENGEŞ: Keneş KENGEŞLÜ: Danışık, anlaşık, dayanışmalı KENDİL: Gönül, gönüllü, temiz yürekli KENİ: (Kuni) Adaletli, adil, dengeli KEPKE: Örnek, numune KEPTİK: 1- Latif, şakacı 2- Eşit, müsavi KERAMUN: Karaman, esmer tenli KERAYET: Sahil, kıyı, plaj KEREGÜ: Ev, çadır, barınak KEREKLİ: Gerekli, elzem, ihtiyaç KEREKTÜ: İhtiyaç, lüzum, zaruret KEREKÜLÜG: Çadırlı, göçebe KERELTİ: Tanıklık, şehadet KEREN: Ulu, kebir, kadir KEREŞ: Kiriş, yay kirişi KERİ: 1- Eski, kadim, geride kalan 2- Germekten, gerilmiş, gergin KERİNÇSİZ: Eşsiz,emsalsiz KERKİ: Balta, nacak KERKİT: Nacak KERTÜK: (Kertik) 1- Ağaca bıçakla çizilen çizgi 2- yapay, suni KESEN: 1- keskin, kesici 2- Bölüm, ara KESİ: Keskin, kesen, kesici, sert KESİK: Kesi, keskin KESKİN: 1- Sert mizaçlı, asabi 2- Uç, ekstrem 3- Kesici KEŞİKÇE: 1- Muhafız, koruyucu 2- Defa, sıra, adet KEŞİKÇİ: 1- Israrlı 2- Nöbetçi KET: 1- Darbe 2- Yılmaz, azimli, kararlı KETÇİK: Darbecik KETE: Ulu, büyük KEYİK: Baht, mutluluk KEZEGEN: Gezgin, çapkın KEZGEN: Gezgin, çapkın KEZGİÇ: Gezgin KEZİK: Cesaret, atılganlık, cüret KEZİR: (Kizir, keser) Cesur, cüretkar KIBI: Keşif, buluş KICIR: Öç duygusu, intikam KICURGAN: Gösterişli, mağrur KIDIK: Gedik, güdük KIĞILCIM: Kıvılcım, şerare KIĞITDUK: Davet, ikram KILAĞI: Kılıç ve bıçakların bilendikten sonra ağız kısmında meydana gelen çizgi KILAĞUZ: Kılavuz, rehber KILAVUN: Düğün hediyesi KILDI: 1- Yaratıcı, yapıcı 2- Etken, amil KILGI: 1- İstem, irade 2- Yaratılmış, kılınmış KILICI:Yaratıcı, yapıcı, halik, kadim KILIÇ: (Kıl-Uç) Silah KILIG: 1- yaradılış, huy, karakter 2- Beceri, iş, yapıcılık KILIGLI: 1- İyi huylu, ahlaklı, görgülü 2- Becerikli, çalışkan, işgüzar KILIN: 1- Huy, yaradılış 2- Naz, işve KILINÇ:Kılınış, huy, karakter KILIVAN: Hediye, bahşiş, ödül KILUÇ: Kılıç KIMAÇA: Engel, mania KIMAR: Komar, homar, yakışıklı, cezb edici KIMIRTU: Kıpırdanış, devinim, jest KIMIZ: Ekşi, mayhoş anlamına gelen ve kısrak sütünden yapılan bir içki KIMNA: Sürekli, daima, her zaman KIN: 1- Silah muhafazası 2- Gayret, çalışma 3- Suç, cürüm, ayıp KINAGU: 1- Ceza, cezalandırma 2- Çalışma, aktivite KINAY: Aktif, çalışkan KINCAL: İnce, narin, zayıf KINÇAK: Bıçak kılıfı KINGAL: İnce, narin KINGIR: Metin, dayanıklı, sebatkar KINIK: 1- Gayret, gayretli, çalışkan 2- Muhterem, şerefli, hakim KIP: Baht, talih KIPÇAK: 1- Merkezde kaçmış, uzaklaşmış ve bir otoriteye bağlı bulunmayan 2- Çayırlık, geniş toprak,sahipsiz boş ve geniş arazi 3- Ağaç kovuğu 4- Bahtı açık, talihli KIR: 1- Kırmak...dan Kırış, kesiş, kırma, yarma eylemleri 2- Ak’a yakın kirli beyaz renk 3- mec. Olgunluk, tecrübe KIRAÇ: 1- Kırlaşmış, kıra çalan, kır gibi 2- Kırıcı, kırık, yarık 3- Verimsiz toprak, yaşlı toprak KIRAN: 1- Bozgun yapan, düşmanı yok eden 2- Dağ yamacı 3- Yön, kenar, kıyı KIRAY: 1- Genç, delikanlı 2- Kıran, kan dökücü, vurguncu KIRCA: Kıra çalan, ,kırlaşmış mec. Olgun, bilge KIRCI: 1- Kırıcı, sert mizaçlı 2- Kenar, uç, sahil KIRGI: 1- Kırım 2- Bir atmaca türü KIRGIL: Kırık, üzgün, kırgın KIRGIN: 1- Gönül kırgınlığı 2- Bozgun KIRGIZ: 1- Kırgıncı, bozguncu, geçimsiz 2- Kırk/Uz 3- Numune, örnek KIRICI: 1- Kıran, bölen, yaran mec. Sert mizaçlı, gönül kırıcı 2- Kenar, sahil KIRIK: Kırılmış, bölünmüş KIRIM: 1- Kırış, bozgun, katliam 2- Kırgınlık, küskünlük 3- Uç nokta, kenar KIRIY: Sahil, kenar KIRKIN: Bahşiş, hediye KIRKLI: Eski, Şamanist gelenekten, bazı değişiklikler yada dinsel motiflerin de eklenmesiyle, bugünlere kadar gelen bir inanca göre; gerçek anlamı “kırk ünlü ata ruhunun koruması altındaki kişi” KIRMAN: Kırma yeri, Kırman, harman KISIG: 1- Hapis, dar yer 2- Kısıtlı, bağımlı KISIGLU: Hapis, mahpus, kıstırılmış KISRIK: Utangaç, mahçup KISTAVUL: Acele, aceleci, telaşlı KIŞIL: Kışlık, kış için ayrılmış KIŞLAK: Kışın kalınan yer, ez, kışlık ev KITAY: 1- Çinliye benzeyen , Çinliye karışmış 2- Kutay KIVANÇ: Gurur, kıvanma, sevinme, öğünme, mutlu olma, kendine güvenerek ve öğünerek sevinme hali KIVAM: Olgunluk,yeterlilik KIVANDUK: Kıvançlı, mutlu KIVIK: Ara, fasıla KIVILCIM: Ateş parçası, şerare KIVLIK: Kıvanç ve mutluluk nedeni KIVRAK: 1- Kıvançlı 2- Hareketli, dayanıklı KIVRIM: Hare, iltiva KIYAK: 1- gaddar, acımasız 2- Kayak, kaydıraç 3- Çekicilik, cazibe KIYAL: İmge KIYAN: 1- Dağdan hızla akan sel suyu 2- Gaddar, acımasız, kıyıcı KIYAT: Çekici, cazibeli KIYGA: Zeki, çok akıllı KIYGI: Zeka, deha KIYIK: 1- Zeka, dahi 2- Çekici 3- Kaçak, kapçak KIYIKSIZ: Kaçmaz, sözünden dönmez, düz KIYIN: 1- Akit, sözleşme, anlaşma 2- Güç, kudret, otorite KIYIŞKAN: 1- Sözünün eri, sözünde duran 2- Cesur, gözü pek KIYMAÇ: Gamze KIYNAK: 1- Ünlü, meşhur 2- pençe, kartal pençesi KIYUK: 1- Mutluluk 2- Geyik KIZARIK: 1- Kızıl, kızıllaşmış 2- kızgın KIZGAN: Kızgın, kızışmış KIZGIN: Kızıllaşmış, asabi KIZI: Şiddet, asabiyet, kızama, kızgınlık KIZIK: 1- Kızgın, asabi 2- Kısık, hapis KIZIL: 1- Kırmızı, al 2- Altın 3- Kızmış, kızarmış, kızgın KIZILALMA: birl. Kızıl/Elma Olgun, kızarık elma anlamı, bir sembol ve imgedir. Ülkü’yü motivasyonu içerir. Bazen, fethedilmesi gereken illeri ifade eder, çoğu kez ise bütün Türklerin, tek bayrak altında toplandığı devletin, “Birleşik Türk devletleri”nin imgesi KIZILGU: Kızarmış, kızgın T... Kırgızların, Mürdi oymağı, dip dedelerinden. KIZILHAN: birl. Kızıl/Han Şamanist gelenekte Tanrı sıfatlarından KIZILOTAĞ: birl. Kızıl/Otağ Kağan ya da Han’ların verdikleri, toy ve şölenlerde, kız çocuk sahiplerinin oturduğu, şeref tribünü KIZIMTAY: birl. Kızım/Tay (Kızmaktan kızgınlık) Tay KIZIRAK: (kızarık, kızrak) Nadir, ender rastlanan KİÇİ: 1- Kişi, adam, insan 2- Küçük, minyon 3- Geçmiş, geçik, eski 4- Keçi KİÇİCİK: 1- Kişicik, insancık 2- Küçük, minyon KİÇİK: 1- Küçük, minyon, Geçik, geçmiş KİÇİN: Zincir KİÇKİ: 1- Eski, kadim 2- Kişi, insan KİÇKİNE: (Giçgine) Geçkin, geçmiş kadim KİDGÜ: Giyim, giysi, elbise KİLÜKEN: Gülen, güleç, güleryüzlü, mütebessim KİNDİK: Orta, odak, merkez KİNEŞ: Şura, meşveret, kongre KİRİŞ: Sinirden ve bağırsaktan yapılan sicim. Ok yayı olarak da kullanılır. KİRTİ: Doğruluk, gerçekçilik KİŞİLİK: Karakter, şahsiyet, insan olma özelliği KİŞKEN: (Kiçgen) 1- Küçük, minyon 2- Geçen, geçmiş KİÇKENTAY: birl. Kiçken/Tay ...minyon, minik KİYE: Kut, talih, ululuk KİYELİ: Mübarek, saygıdeğer, ulu KİZEK: 1- Kesik 2- Nöbet 3- Seyran, gezinti Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________ #Somalı Konu Devturk tarafından (01.12.2013 Saat 21:47 ) değiştirilmiştir.